ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πύραυλος... η ευελιξία

Γρηγοριάδης Κώστας

Η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Δεν είναι μόνο η ανεργία που τσακίζει στην κυριολεξία την εργατική τάξη. Για το 2011 πλάι στην αύξηση της ανεργίας, που το πρώτο τρίμηνο έφτασε το 16% και τον αριθμό των ανέργων στις 800.000, τα νέα στοιχεία του ΣΕΠΕ για τους πρώτους πέντε μήνες δείχνουν δραματική αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, στις νέες συμβάσεις που έγιναν και έτσι και αλλιώς μειώνονται, 4 στις 10 είναι μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασία, όταν δύο χρόνια πριν ήταν 2 στις 10. Δηλαδή, έχουμε διπλάσιο ποσοστό ευελιξίας σε σχέση με το 2009. Ταυτόχρονα, παλιές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατρέπονται σε «ευέλικτες». Ετσι, φέτος, σε σχέση με το 2010, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης που μετατράπηκαν σε μερικής απασχόλησης αυξήθηκαν κατά 165,5%, σε εκ περιτροπής με «συμφωνία» του εργαζόμενου αυξήθηκαν κατά 667,6% ενώ μονομερώς από τον εργοδότη αυξήθηκαν κατά 5.071%! Ειδικά το τελευταίο στοιχείο επιβεβαιώνει περίτρανα τους τρομερούς εκβιασμούς σε βάρος των εργαζομένων εκ μέρους των εργοδοτών, οι οποίοι έχοντας στα χέρια τους το νέο αντεργατικό οπλοστάσιο που ψήφισε η κυβέρνηση, ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε σατράπηδες και, έχοντας λυμένα τα χέρια τους από κάθε περιορισμό, φορτώνουν εξολοκλήρου τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων περιφρουρώντας τα συμφέροντά τους.

Κραυγαλέα ομολογία ενοχής

«Κουκουλοφόροι. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι επιχειρούν με κάθε τρόπο να χρεώσουν τους κουκουλοφόρους γενικώς στην Αστυνομία. Βέβαια, εγώ αναρωτιέμαι τι θα χρειάζονταν οι κουκουλοφόροι στην Αστυνομία;». Από μόνη της η προσποιητή αφέλεια του υπουργού Δημόσιας Τάξης κατά τη χτεσινή παρέμβασή του στη Βουλή «κραυγάζει» ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που βρίσκεται πίσω από την οργανωμένη προβοκάτσια, με στόχο το χτύπημα του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Οταν εδώ και πολλά χρόνια έχει αποδειχθεί πλειστάκις ότι οι κουκουλοφόροι είναι το «άτυπο», αλλά αναπόσπαστο τμήμα των δυνάμεων καταστολής και περιλαμβάνονται σε όλα τα «επιχειρησιακά» σχέδια για την εξόντωση του λαϊκών αγώνων, η παραπάνω προκλητική «αφέλεια» του Χρ. Παπουτσή αποτελεί από μόνη της καραμπινάτη ομολογία ενοχής της κυβέρνησης. Και σαν να μη έφτανε αυτό, επανήλθε, διαβεβαιώνοντας ότι «με αυτή την κυβέρνηση και με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, προβοκάτορες στην Ελληνική Αστυνομία δεν πρόκειται να δράσουν». Και προκειμένου να μην αφήσει την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος οργανώνει τις προβοκάτσιες, συμπλήρωσε ότι «θα είναι ο πρώτος που θα οδηγήσει στη Δικαιοσύνη όποιον προβοκάτορα της Αστυνομίας συλληφθεί»(!). Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο της προβοκάτσιας των μηχανισμών καταστολής, δεν τρέφει αυταπάτες και γνωρίζει πολύ καλά πώς θα περιφρουρεί τους αγώνες του και να εξουδετερώνει τους κουκουλοφόρους και κυρίως να κατευθύνει την πάλη του κατευθείαν στην «καρδιά» του ταξικού αντίπαλου, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

«Σκληροί διαπραγματευτές» για γέλια

Το μύθο του δήθεν «σκληρού διαπραγματευτή» με την τρόικα καλλιεργεί συστηματικά για τον ίδιο και το κόμμα του ο πρόεδρος της ΝΔ, αφήνοντας να διαφανεί ότι αυτό θα αποτελέσει το «ισχυρό χαρτί» στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Εμφανίζει, λοιπόν, την κυβέρνηση να μην έχει δική της γνώμη και να κάνει ό,τι της λέει η τρόικα, σε αντίθεση με τον ίδιο που ήδη έχει ξεκινήσει σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα «για ένα διαφορετικό δρόμο διεξόδου από την κρίση». Ιδού τι είπε χαρακτηριστικά στη χτεσινή ομιλία του στη Βουλή, επικρίνοντας την κυβέρνηση γιατί δε διαπραγματεύεται με την τρόικα τη μείωση των φόρων, εννοώντας φυσικά τη νέα μεγάλη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη και μερίσματα και τις εργοδοτικές εισφορές. «Η κυβέρνησή σας δεν έχει δική της γνώμη. Ο,τι πει η τρόικα! Εμείς θέλουμε αυτό να αλλάξει. Για να δυναμώσει η διαπραγματευτική θέση της χώρας(...) Εχετε τόσο χαμηλό βαθμό αντίστασης που δεν πείθετε κανένα, ούτε καν για εκείνα που θα μπορούσε, ίσως, να πειστεί...». Και συνέχισε στο ίδιο ύφος: «Μη μας λέτε την άποψη της τρόικας. Αυτή την ξέρουμε. Τη δική σας να μας πείτε. Εχετε; (!). Μην εμφανίζεστε ως "επιτήδειοι ουδέτεροι" ή ως "τρίτοι", "αμέτοχοι παρατηρητές"». Ούτε μικρά παιδιά δεν μπορούν να πιστέψουν το παραμύθι του προέδρου της ΝΔ, που την ίδια στιγμή στηρίζει με όλες τις δυνάμεις του τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να τα βάλει στην ατζέντα της «διαπραγμάτευσης» με την τρόικα.

Ωρα μεγάλης ευθύνης

Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο η πλουτοκρατία, τα κόμματά της και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης στο εξωτερικό πανηγυρίζουν για την ψήφιση του «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος» και του εφαρμοστικού νόμου, αποτελεί έναν επιπλέον λόγο να πεισμώσει ο λαός, να οργιστεί, να τους πολεμήσει οργανωμένα και ταξικά. Τα πανηγύρια στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν έχουν να κάνουν με την αγωνία τους να σωθεί η Ελλάδα και το ευρώ, όπως διατυμπανίζουν στις δηλώσεις τους, αλλά με την επιδίωξη και την επιθυμία τους να γονατίσει το λαϊκό κίνημα. Σε κάθε εκβιασμό βλέπουν και μια μοναδική ευκαιρία να υποχρεώσουν το λαό να σκύψει το κεφάλι, να βάλει στη ναφθαλίνη τις διεκδικήσεις του, να ενσωματωθεί στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας.

Το ίδιο ισχύει για τις αστικές δυνάμεις και στην Ελλάδα. Ακόμα και τα κόμματα εκείνα που δεν ψήφισαν το «Μεσοπρόθεσμο» ή το σύνολο του εφαρμοστικού νόμου, έχουν τη δική τους καθοριστική συμβολή στην αναπαραγωγή των ίδιων εκβιαστικών ψευτοδιλημμάτων περί χρέους και χρεοκοπίας, που κατασκευάζουν τα επιτελεία των αστών, για να αποσπάσουν τη συναίνεση του λαού στη σφαγή του. Κρύβουν όλοι μαζί τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, την παραποιούν σε «κρίση χρέους» και πάνω σ' αυτό το ιδεολόγημα αραδιάζουν τις όποιες διαχειριστικές διαφοροποιήσεις τους, θεωρώντας όμως όλοι ιερή και απαραβίαστη την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την ΕΕ σαν καπιταλιστική συμμαχία και το αστικό πολιτικό σύστημα σαν κορωνίδα που πρέπει να διαφυλαχτεί, έστω και αναμορφωμένη.

Από αυτή τη σκοπιά, η αποστολή των αστικών κομμάτων και των επιτελείων τους ενάντια στο λαό, ούτε ξεκίνησε, ούτε βέβαια τερματίζεται με το «Μεσοπρόθεσμο» και την ψήφιση του εφαρμοστικού. Ηδη, η κυρίαρχη προπαγάνδα ετοιμάζει το κλίμα για ένα νέο γύρο εκβιασμών το φθινόπωρο, όταν θα κρίνονται οι επόμενες δόσεις των δανείων και οι νέες δανειακές συμβάσεις με την τρόικα. Νέα βάρβαρα μέτρα και καταστολή θα συνοδεύουν τις συμφωνίες της πλουτοκρατίας με τους δανειστές της κυβέρνησης. Το σκηνικό θα συμπληρώνει η αναπόφευκτη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Απέναντι στα χειρότερα, ο λαός πρέπει τώρα να πάρει τα μέτρα του. Να βάλει σε κίνηση την πείρα του.

Μόνο ένα κίνημα σαν αυτό για το οποίο παλεύει το ΠΑΜΕ, οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο, με διάρκεια και συνέχεια, επιμονή και υπομονή, με στρατηγικό στόχο και την ικανότητα να εναλλάσσει μορφές στην πάλη του, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τη νεολαία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είναι ικανό να πρωτοστατήσει στην οργάνωση της άμυνας και της αντεπίθεσης του λαού, επειδή ακριβώς μπορεί να «διαβάζει» τη στρατηγική της αστικής τάξης και στρατηγικά να την αντιπαλεύει. Μόνο ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ μπορεί σήμερα μαζί με το λαό να παίξει το ρόλο του αντίπαλου δέους στην κλιμακούμενη επίθεση της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, να οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα στην απαλλαγή από την αστική βαρβαρότητα. Ο λαός αναλαμβάνει τώρα μεγαλύτερες ευθύνες. Από την αποφασιστικότητά του θα κριθούν οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα.