ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για την ανεργία

Τα όρια και τα αδιέξοδα του σημερινού τρόπου παραγωγής αναδεικνύουν οι απολύσεις που αυξάνονται ραγδαία, ειδικά μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μεγάλες εταιρείες μέλη πολυεθνικών ομίλων προχωρούν το τελευταίο διάστημα σε απολύσεις, με στόχο να ενισχύσουν τη θέση τους έναντι των ανταγωνιστών τους, να αυξήσουν ή να συγκρατήσουν την κερδοφορία τους, διεκδικώντας για την περίοδο της ανάκαμψης μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα του κοινωνικού πλούτου. Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε π.χ. στη ΦΑΓΕ (όπου ο όμιλος Φιλίππου την ίδια ώρα συνεχίζει τις επενδύσεις και το άνοιγμά του σε άλλες χώρες) ή τη ΣΕΛΜΑΝ (που μετά από την εξαγορά της από την Alpha Wood συνιστούν έναν από τους μεγαλύτερους κολοσσούς ολόκληρης της περιοχής στη βιομηχανία ξύλου), που επίσης κάνουν επενδύσεις στο εξωτερικό. Αλλες φορές πάλι, μέσα σε μια νύχτα μένουν χωρίς δουλειά δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζόμενοι με πλήρη μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και αντικαθιστούνται από φτηνά εργατικά χέρια, των οποίων τον αριθμό, τη διάρκεια και τους όρους απασχόλησης η εργοδοσία διαμορφώνει «ευέλικτα», ανάλογα με τα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα συμφέροντά της.

Η ανεργία (με ή χωρίς ...διαλείμματα) μεγαλώνει, επειδή ο άναρχος τρόπος παραγωγής στον καπιταλισμό οδηγεί αναπόφευκτα στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Ενώ, για παράδειγμα, η χώρα μας πληροί τις προϋποθέσεις για τη σημαντική ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας (π.χ. ανάπτυξη της κτηνοτροφίας) ή της ναυπηγοεπισκευής (βλ. γεωγραφική θέση Ελλάδας, ανάπτυξη ναυτιλίας, τεχνογνωσία), κλάδων δηλαδή που ικανοποιούν βασικές λαϊκές ανάγκες όπως η ένδυση και οι μεταφορές, σήμερα, όχι μόνο δεν υπάρχει ανάπτυξη αυτών των κλάδων, αλλά οι άνεργοι κλωστοϋφαντουργοί, μεταλλεργάτες από ναυπηγεία, τη Ζώνη κ.τ.λ. πολλαπλασιάζονται. Τεράστιες υποδομές «μαραζώνουν», όπως τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τα οποία η σκέψη είναι να εκποιηθεί το ναυπηγοεπισκευαστικό τμήμα, να σταματήσει δηλαδή εντελώς η κατασκευή πλοίων. Ενώ θα μπορούσε να υπάρχει κρατικός φορέας ναυπηγοεπισκευής, συνδεδεμένος και σχεδιασμένος ενιαία με την ακτοπλοΐα, ώστε στοχοπροσηλωμένα να εντοπίζονται οι ανάγκες στο πόσα και τι είδους πλοία απαιτεί σήμερα η μετακίνηση του πληθυσμού και η μεταφορά των εμπορευμάτων, αλλά και οι αμυντικές ανάγκες της χώρας, και ανάλογα να προχωρά η παραγωγή. Θα μπορούσε, αν υπήρχε κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός, αν δηλαδή στόχος της οικονομίας και της κοινωνίας δεν ήταν το μέγιστο ατομικό κέρδος.

Το δικαίωμα των εργαζομένων στη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα θα «σκοντάφτει» στην αναπόφευκτη περιοδική οικονομική κρίση του καπιταλισμού, στον αδυσώπητο ανταγωνισμό των μονοπωλίων. Να γιατί χρειάζεται αγώνας, που, μαζί με τις άλλες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, θα θέτει ως τελευταίο μέσο άμυνας την προστασία των ανέργων για όσο χρονικό διάστημα είναι άνεργοι. Με επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού των 1.400 ευρώ, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη σε υγεία και σύνταξη. Και λέμε τελευταίο μέσο άμυνας, γιατί η ανεργία στον καπιταλισμό οριστικά δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Γι' αυτό και είναι σήμερα, που περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναδεικνύεται η ανάγκη να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες των εργαζομένων. Η πάλη για το μεροκάματο, για την προστασία των ανέργων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, είναι στενά δεμένη με την πάλη για ριζικές αλλαγές μέχρι το επίπεδο της εξουσίας, κόντρα στα συμφέροντα όσων θέλουν τις λαϊκές ανάγκες έρμαια της ανταγωνιστικότητας.

Οι «δικοί τους» νέοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή δε βρήκε ο Γ. Παπανδρέου κάποιο νέο να υπερασπιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα που ψηφίστηκε στη Βουλή, κατέφυγε σε έναν ...ανώνυμο και εικονικό. Διάβασε λοιπόν χτες στη Βουλή αποσπάσματα από γράμμα «κάποιου νέου», όπως ο ίδιος τον αποκάλεσε(!), στο οποίο εγκωμιάζεται το Ασφαλιστικό. Οπως είπε, ο νέος αυτός προέρχεται από τη «γενιά των 700 ευρώ». Τι δεν είπε ο πρωθυπουργός; Οτι η «γενιά» αυτή είναι η ονομασία μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, που καπηλεύεται τη λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως αυθεντικός εκπρόσωπός της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μια κίνηση που δεν αντιμάχεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το γεγονός ότι επικαλείται την ΕΕ στις προτάσεις της φτάνει για του λόγου το αληθές. Ετσι δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι η «G700» έχει καταχωρηθεί στο μητρώο εκπροσώπων συμφερόντων της ΕΕ, ότι στον ιστοτόπο που διαθέτουν φιλοξενούν συνεντεύξεις στον Μπ. Παπαδημητρίου του «Σκάι» και αναπαράγουν ως θέσφατα τα άρθρα του Π. Μανδραβέλη, βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και ό,τι πιο αντιδραστικό κυκλοφορεί... Στο άρθρο του ανώνυμου νέου που διάβασε ο Γ. Παπανδρέου το Ασφαλιστικό χαρακτηρίζεται «πρώτη πραγματικά σοσιαλιστική μεταρρύθμιση»(!). Αν ο πρωθυπουργός υποχρεώνεται να καταφεύγει σε τέτοιους υπερασπιστές του Ασφαλιστικού, αυτό αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι ούτε το Ασφαλιστικό ούτε η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει έχουν μέλλον...

Αντιασφαλιστική σύμπλευση στην πράξη

Μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός ότι ο Α. Σαμαράς ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που δεν πήρε το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για το Ασφαλιστικό. Επρόκειτο βέβαια για συνειδητή επιλογή το μήνυμα της οποίας είναι κάτι παραπάνω από καθαρό. Η ΝΔ μπορεί για καθαρά δημαγωγικούς λόγους να ψηφίζει «όχι επί της αρχής», αλλά στην πράξη ενθαρρύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει στην υλοποίηση του αντεργατικού τερατουργήματος, που «τελειώνει» την Κοινωνική Ασφάλιση και μετατρέπει τις συντάξεις σε προνοιακό επίδομα. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη μοναδική δήλωση που έκανε για το Ασφαλιστικό από τη Ρηγίλλης την περασμένη Τρίτη ο πρόεδρος της ΝΔ. Στη δήλωση αυτή δεν ανέφερε λέξη για τη δραστική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για τα 40 χρόνια κανονικής δουλειάς για πλήρη σύνταξη, ενώ άφηνε σκόπιμα να διαφανεί η συναίνεσή του στη βάρβαρη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις μητέρες με ανήλικα, αλλά και στην κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Το γεγονός λοιπόν ότι έκρινε σκόπιμο να μην πάρει το λόγο στη Βουλή και να αντιπαρατεθεί, έστω φραστικά, με την κυβέρνηση για τις αντιασφαλιστικές διατάξεις ασφαλώς και αποτελεί ένα δυνατό σινιάλο υπέρ της εφαρμογής του ασφαλιστικού τερατουργήματος. Οι εργαζόμενοι όμως βλέπουν και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Γι' αυτό γυρίζουν πιο αποφασιστικά την πλάτη στη «νέα ΝΔ», που με ψέματα και λόγια του αέρα πασχίζει να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Εωλα τα αντιαπεργιακά κηρύγματα

Τη στιγμή που χύνονται ροδάνι τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, των τουριστικών πρακτόρων, των εφοπλιστών και των παρατρεχάμενών τους περί δήθεν μείωσης της τουριστικής κίνησης, εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων, το ένα μετά το άλλο τα άρθρα στον ξένο Τύπο έρχονται να διαψεύσουν πανηγυρικά αυτούς τους ισχυρισμούς.

Ετσι, μετά τις γερμανικές εφημερίδες, τη σκυτάλη πήρε η ελβετική εφημερίδα «Neue Zurcher Zeitung», δημοσίευμα της οποίας αναπαράγεται στο ΑΠΕ. Εκεί σημειώνεται: «"Οι πελάτες μας κατανοούν πολύ καλά την κατάσταση στην Ελλάδα", δηλώνει η Andrea Mueller από την εταιρεία Kuoni. Την άνοιξη που όλος ο κόσμος μιλούσε για την επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και σημειώθηκαν οι πρώτες απεργίες και διαδηλώσεις στη χώρα, παρατηρήθηκε μια βραχύχρονη μείωση ζήτησης των ελληνικών προορισμών, αλλά από τότε οι κρατήσεις έχουν φθάσει στο ίδιο επίπεδο με το 2009, όπως διαβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος του TUI, Roland Schmid. Η Prisca Huguenin του Hotelplan δηλώνει ότι η Ελλάδα παραμένει για τους Ελβετούς ένας από τους πέντε δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς μαζί με την Τουρκία, Τυνησία, Αίγυπτο και Κύπρο (...) Οσον αφορά την αναστάτωση που προκαλούν οι απεργίες, οι πελάτες των ελβετικών ταξιδιωτικών πρακτορείων ενημερώνονται εγκαίρως για τις καθυστερήσεις πτήσεων και ούτως ή άλλως οι περισσότερες πτήσεις από την Ελβετία αφορούν "τσάρτερ" που πετούν απευθείας στα νησιά, ενώ οι διαδηλώσεις περιορίζονται στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις και δεν επηρεάζουν τα ελληνικά νησιά».

Ας μην αναζητούν, λοιπόν, τον υπεύθυνο για την όποια μείωση του τουριστικού τζίρου στις απεργίες, αλλά στο γενικευμένο κύμα αντεργατικών αλλαγών που σαρώνει όλους τους λαούς.