«Τέρμα η αντοχή - Τέρμα η ανοχή» φώναζε ο Γ. Παπανδρέου, όταν ο Χρ. Πολυζωγόπουλος «πέταγε» ακόμη «αγωνιστικές» κορόνες και η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ της ΓΣΕΕ κατάγγελλε - υποτίθεται - τις εξευτελιστικές αυξήσεις, που έδινε ο ΣΕΒ. Ολ' αυτά, όμως, για μερικές μόνο μέρες. Κατόπιν, ήρθε ο «έντιμος συμβιβασμός», οι εξευτελιστικές αυξήσεις μετονομάστηκαν σε κατακτήσεις και όλοι μαζί χειροκροτούσαν την επίτευξη της διετούς «εργασιακής ειρήνης» και τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας.

Πάντως, αν πιστεύετε, ότι δε θα ξαναφωνάξει ο Γ. Παπανδρέου το παραπάνω σύνθημα, μάλλον κάνετε λάθος. Μόλις «ξεχαστεί» η από κοινού με τη ΝΔ δρομολόγηση της υπογραφής της επαίσχυντης συμφωνίας, πάλι θα φωνάζει για την ακρίβεια, τα χαμηλά μεροκάματα, τους μισθούς και τις συντάξεις ο Γ. Παπανδρέου. Αλλωστε, παλιά τους τέχνη κόσκινο των εκπροσώπων του δικομματισμού. Τα ίδια έκανε και η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Δημαγωγούσε ασύστολα, εκμεταλλευόμενη τα συνεχώς εντεινόμενα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Και, τώρα, εφαρμόζει την ίδια πολιτική, με αυτή των προκατόχων της.

Ξέρετε τι εννοούν οι διάφοροι υπουργοί, όταν συχνά πυκνά δηλώνουν ότι η κυβέρνηση προχωρά στο έργο της, με βήματα συντονισμένα και αποφασιστικά; Την καθημερινή και πολύμορφη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Τα σχετικά παραδείγματα είναι πάμπολλα. Ακόμη κι εκεί, που δεν το βάζει ο νους του μέσου ανθρώπου. Οπως το νομοσχέδιο για το φάρμακο, που εισήχθη τις προάλλες για συζήτηση στη Βουλή. Πέρα από διάφορα άλλα, απαλείφτηκε και η διάταξη (υπήρχε όταν είχε δοθεί το νομοσχέδιο στη δημοσιότητα), η οποία υποχρέωνε τις ιδιωτικές κλινικές να χορηγούν τα φάρμακα στους ασθενείς τους στη νοσοκομειακή τιμή συν 5% και όχι στην αρκετά υψηλότερη λιανική τιμή τους. Κι έτσι, οι κλινικάρχες θα είναι ελεύθεροι να αγοράζουν τα φάρμακα σε χοντρική τιμή και να τα δίνουν στους ασθενείς τους, με την τιμή που τα πουλάνε οι φαρμακοποιοί, αποκομίζοντας κι απ' αυτά χοντρά κέρδη.

Δεν είναι ξένη στην ελληνική πραγματικότητα η υπερεντατικοποίηση της εργασίας και ο απόλυτος έλεγχος που ασκούν οι εργοδότες στους εργαζομένους τους, μέσω των επιτρεπόμενων διαλειμμάτων, αλλά και άλλων μεθόδων, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι κατά τη διάρκεια της βάρδιας θα ξεζουμίσουν τον εργαζόμενο χωρίς να χαραμίζουν ούτε λεπτό. Στην Κροατία, οι κεφαλαιοκράτες έχουν προχωρήσει ένα... βηματάκι παραπάνω: Η επιχείρηση καθορίζει ακόμα και πόσες φορές είναι φυσιολογικό να επισκέπτεται ένας εργαζόμενος την ...τουαλέτα! Και ως «φυσιολογικό», καθορίζεται από τον κεφαλαιοκράτη ότι ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να πάει δύο φορές μέσα στο ωράριό του στην τουαλέτα! Οι εργοδότες, μάλιστα, ακριβώς επειδή πρόκειται για ...«φυσιολογικό» και «αντικειμενικό» ζήτημα, κάνουν τη... χάρη στις γυναίκες και τους επιτρέπουν να επισκέπτονται την τουαλέτα μια - δυο φορές περισσότερες από το καθορισμένο, στις «δύσκολες μέρες του μήνα»!!! Δεν αποκλείουμε κάποιος ευφάνταστος εργοδότης να έχει προχωρήσει σε ανάλογο έλεγχο της... κύστης των εργαζομένων του και στην Ελλάδα. Το βέβαιο είναι πάντως ότι το τρελό κυνήγι του κέρδους για το κεφάλαιο φτάνει αναμφισβήτητα σε τέτοιες εκφράσεις.