ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αντιΚΚΕ τύφλωση είναι ανίατη

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκτός από μονότονοι αποδεικνύονται και γελοίοι οι της «Αυγής», που στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν το ΚΚΕ δε βλέπουν μπροστά τους. Πώς να δουν; Η αντιΚΚΕ τύφλωση είναι ανίατη. Χτες, στη στήλη «Παραπολιτικά» δημοσίευσε μια ανύπαρκτη δήλωση του Δ. Κουτσούμπα, ότι τάχα είπε πως «επιχειρείται η πλήρης κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους», και πάνω στην ανύπαρκτη αυτή δήλωση σχολιάζει: «Και θα περιμένετε τη Δευτέρα Παρουσία του σοσιαλισμού για να το αλλάξετε αυτό;»! Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δεν έκανε ποτέ τέτοια δήλωση. Η φράση είναι αυτούσια στη δήλωση που έκανε ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ μετά τη συνάντηση αντιπροσωπείας της με τον Δ. Κουτσούμπα, προχτές, στον Περισσό. Αλλά μπροστά στο χτύπημα του ΚΚΕ και το ψέμα χρησιμοποιούν και την πιο άθλια συκοφαντία. Και δεν παύουν καθημερινά, αφού συνεχίζουν εδώ και μέρες με διάφορες αφορμές «το ίδιο βιολί», που δείχνει και το επίπεδο της δημοσιογραφίας τους. Οχι μόνο δε σέβονται την αλήθεια, αλλά έχουν κάνει σημαία τους τη διαστρεύλωση. Οσο για τη «Δευτέρα Παρουσία», ας βγάλουν συμπεράσματα όσοι από τους ανθρώπους του μόχθου πιστεύουν ακόμη ότι η πολιτική που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους ανακουφίσει. Η πολιτική που μιλά για ανάπτυξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας», δηλαδή των μονοπωλίων, μέσα στην Ευρωζώνη, με σύμμαχο τον Ομπάμα και τις κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου, που εφαρμόζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με μνημόνια και χωρίς μνημόνια. Πολιτική που αφού ενισχύει την ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων, άρα την κερδοφορία τους, δεν μπορεί να ενισχύσει και το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα, να φοροαπαλλάξει το λαό, γιατί αυτά έρχονται σε αντίθεση με τα κέρδη. Ας βγάλουν συμπεράσματα για την πολιτική ενός κόμματος που θέλει να συνεργαστεί ακόμη και με τον Καμμένο, αρκεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις να διαχειριστεί την κρίση του καπιταλισμού σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Υποτάσσοντας τους εργαζόμενους στην πολιτική της σφαγής των δικαιωμάτων τους. Αυτή η πολιτική παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στη «Δευτέρα Παρουσία»...

Με τη βολική θεωρία των «άκρων»

«Το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας έχει δημοκρατικό περιεχόμενο. Λαμβάνει υπόψη του αυτό που σε όλες τις προηγμένες δημοκρατικές χώρες είναι κεκτημένο, ότι δηλαδή οποιαδήποτε έκφανση ρατσισμού είναι ποινικοποιημένη ενέργεια. Σε μια περίοδο όπου υπάρχει έξαρση ρατσιστικής βίας και άνοδος των άκρων, είναι επιβεβλημένη ενέργεια η αυστηροποίηση του νόμου. Η δημοκρατία, εκτός από ανοχή, έχει και κανόνες δικαίου τους οποίους όλοι οφείλουν να τηρούν και να σέβονται».

Στη βολική θεωρία των «άκρων» καταφεύγει και η ΔΗΜΑΡ για να «σπρώξει» ένα νομοσχέδιο με όχι αθώες στοχεύσεις. Και μόνο αυτή η αναφορά στην ανακοίνωσή της επιβεβαιώνει ότι αλλού την πάνε τη δουλειά. Η ΔΗΜΑΡ ταυτίζεται με την προπαγάνδα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (σ.σ. Συμβούλιο Ευρώπης και Συμβούλιο Ευρωπαϊκής Ενωσης) που εξισώνει το φασισμό με τον κομμουνισμό. Δηλαδή, θεωρούν ίδιο πράγμα ένα γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού που είναι ο φασισμός που τσακίζει τους λαούς, με την απελευθερωτική πάλη των λαών από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στην πραγματικότητα, η ΔΗΜΑΡ προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες σ' ένα σύστημα που χρειάζεται τους φασίστες και απεχθάνεται τους λαϊκούς αγώνες. Αλλωστε γνωρίζουν στην ΔΗΜΑΡ ότι φασιστικά εκτρώματα τύπου «Χρυσής Αυγής» δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ και πουθενά με νομοθετικές παρεμβάσεις. Εκκολάπτονται στη μήτρα του συστήματος που στηρίζει και υπηρετεί. Ανδρώνονται εκμεταλλευόμενα καταστάσεις που η πολιτική που η ΔΗΜΑΡ συνεφαρμόζει συμμετέχοντας στην κυβέρνηση δημιουργεί και αναπαράγει και με την ανοχή, αν όχι τη στήριξη, της ευρωένωσης θιασώτης της οποίας είναι. Δεν την είδαμε να ψελλίζει ούτε μισή κουβέντα διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι σε χώρες της ΕΕ αποδίδονται τιμές στους ναζί και στήνονται προς τιμήν τους μνημεία.

Μορφώματα με αναφορές στο φασισμό - ναζισμό που αποτελούν τη δύναμη κρούσης του καπιταλισμού εναντίον του πραγματικού του αντιπάλου, του εργατικού λαϊκού κινήματος, της πολιτικής του πρωτοπορίας, το ίδιο το κίνημα θα τα τσακίσει, τόσο πιο αποτελεσματικά όσο στοχεύει τη μήτρα μέσα στην οποία διαμορφώνονται.

Καμιά υποχώρηση για τις Συμβάσεις

Στις 14 Μάη λήγει η μετενέργεια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) καθώς και 42 κλαδικών Συμβάσεων. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες θα δεχτούν την εργοδοτική πίεση για ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών τους από 10% μέχρι 20%, με την κατάργηση των επιδομάτων. Μείωση, που θα προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα μείωση του κατώτατου μισθού 22% και 32% με βάση την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, το 2012. Και την αφόρητη εργοδοτική επίθεση για υπογραφή επιχειρησιακών ή ατομικών Συμβάσεων, ωθώντας τους μισθούς στο ύψος του κατώτατου. Μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Είναι φανερό ότι η επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων όχι μόνο δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά αναμένεται να συνεχιστεί.

Τι σημαίνει όμως η λήξη της μετενέργειας; Με αυτόν τον τρόπο, κυβέρνηση και εργοδοσία θα εξαπολύσουν ένα νέο γύρο επίθεσης κατά του εργατικού εισοδήματος. Διότι το χτύπημα των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η αντικατάσταση των κλαδικών με επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις έχει ήδη αυξήσει τον αριθμό των εργαζομένων που πληρώνονται με βάση τον κατώτατο μισθό. Ταυτόχρονα, οι Κλαδικές Συμβάσεις έχουν μια σειρά άλλα δικαιώματα όπως τα θεσμικά, δηλαδή σταθερός χρόνος εργασίας, διάφορες άδειες κ.λπ. Μια τέτοια εξέλιξη, συνεπώς, όχι μόνο θα χτυπήσει τους μισθούς των εργαζομένων, αλλά θα συνεπάγεται και ένα συνολικότερο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί και η τεράστια ανεργία, αλλά και η επέκταση της περιστασιακής και ελαστικής απασχόλησης. Συνεπώς, το χτύπημα των Κλαδικών Συμβάσεων αλλά και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης δεν είναι ένα μονόπρακτο. Επηρεάζει συνολικά την εργατική τάξη. Καθόλου τυχαία, ο ΣΕΒ επικαλούμενος την ανεργία ζητά την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, ζητά, δηλαδή, τη σφαγή στο μεροκάματο, προσβλέποντας στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, η οποία θα δουλεύει κακοπληρωμένη, δίχως δικαιώματα. Με το χτύπημα της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών, οι εργοδότες θα επιβάλουν ατομικές συμβάσεις, αντιμετωπίζοντας τον κάθε εργαζόμενο μόνο του. Οι εργαζόμενοι θα γίνουν έρμαια στις διαθέσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Που θα υπονομεύει την ενότητα των εργαζομένων, άρα και τη συνδικαλιστική δράση. Τα σωματεία, η δράση τους, είναι ένα ακόμη ζήτημα, το οποίο πρέπει οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούν, πυκνώνοντας τις γραμμές τους, για να αντιπαλέψουν την επίθεση που δέχονται και θα δεχτούν μετά τη λήξη της μετενέργειας.

Το ΠΑΜΕ έχει ξεκάθαρα καλέσει τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν. Να αγωνιστούν για Συλλογικές Συμβάσεις με δικαιώματα που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους. Εδώ και τώρα να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και Κλαδικών Συμβάσεων, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Απαιτεί επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως έναρξη για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, σε συνδυασμό με άλλα αιτήματα, όπως κατάργηση των φόρων και των χαρατσιών, αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.λπ. Με βάση αυτά, προχωρά στις 23 Μάη σε συλλαλητήρια για την υπογραφή Συμβάσεων. Αλλος δρόμος για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει, πέρα απ' την πάλη, τον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.