Με αυτά και άλλα παρόμοια, η υπουργός Εργασίας υπερασπίστηκε - σε χτεσινή συνέντευξη στο «ράδιο 9» - την ομηρία των νέων που επεκτείνει η κυβέρνηση, δίνοντας το δικαίωμα σε εργοδότες να τους προσλαμβάνουν με μισθούς κατώτερους της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ετσι απλά απευθύνονται στους νέους, τους εκβιάζουν ωμά και τους λένε: Αφού, ούτως ή άλλως, θα βολοδέρνετε χωρίς δουλειά για κάμποσα διαστήματα στη ζωή σας, να πάτε να δουλέψετε με ψίχουλα. Αυτές είναι οι ευκαιρίες που προσφέρουν: `Η κανονική ανεργία ή ανεργία με διαλείμματα και μισθούς της πείνας. Κι όχι μόνο δεν ντρέπονται, αλλά και το περηφανεύονται. Και περηφανεύονται, γιατί το κάνουν για να αυξάνονται η εκμετάλλευση και τα κέρδη του κεφαλαίου. Να γιατί αποδεικνύουν πως δε νοιάζονται για τον εργαζόμενο και ιδιαίτερα το νέο, αλλά για τη διαιώνιση και ενίσχυση του καπιταλισμού, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Να γιατί, επίσης, το ΚΚΕ λέει πως ο αντίπαλος είναι οι κεφαλαιοκράτες, αυτούς στηρίζουν η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., όλους αυτούς πρέπει να καταργήσουν οι εργάτες, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για να ανοίξουν το δρόμο ικανοποίησης των αναγκών και των δικαιωμάτων τους.
«Στη Βουλή μεταφέρεται τώρα η μάχη για τα μέτρα» ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» εκφράζοντας την επιθυμία της πλουτοκρατίας να στραφεί το «ενδιαφέρον» των λαϊκών στρωμάτων στη Βουλή και να παρακολουθήσουν ως θεατές τις «εξελίξεις». Πολύ θα τους βόλευε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά απλά δεν πρόκειται να συμβεί. Πρώτα απ' όλα γιατί η μάχη στη Βουλή, με δοσμένο το συσχετισμό, είναι σε βάρος του λαού. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου θα στηρίξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα νέα μέτρα, που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού, ενώ θα περισσέψουν οι γνωστές κοκορομαχίες μπας και ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. Απέναντι σε όλα αυτά θα αναδειχτεί και στη Βουλή καθαρά για ακόμα μια φορά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Η πρόταση όμως αυτή προϋποθέτει να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του, να οργανώσει την αντεπίθεσή του βάζοντας στο στόχαστρο την εξουσία των μονοπωλίων. Η μάχη λοιπόν πρέπει να δοθεί πρώτα και κύρια στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς, όπου το εργατικό κίνημα πρέπει να δίνει μάχες καθημερινά, με διάφορες μορφές πάλης, αλλάζοντας ταυτόχρονα τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των ταξικών δυνάμεων και ενισχύοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Μόνο με ένα τέτοιο προσανατολισμό και μια τέτοια δουλειά μπορούν να υπάρξουν μικρές «νίκες», που είναι απαραίτητες για να προετοιμαστεί το λαϊκό κίνημα για να κερδίσει τον πόλεμο. Η ταξική πάλη στους τόπους δουλειάς, είναι αυτό που φοβούνται και θα φέρει αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στο κίνημα, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο με εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, την αποφασιστική ενίσχυσή του.
Από τη διαδικασία «πιάνεται» η ηγεσία της ΝΔ για να δικαιολογήσει ότι δε θα ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο, αλλά την ίδια στιγμή ομολογεί ότι επί της ουσίας συμπλέει πλήρως με τις νέες άγριες θυσίες σε βάρος του λαού. «Η εμμονή της κυβέρνησης να περάσει το νομοσχέδιο με ένα και μοναδικό άρθρο, ουσιαστικά δείχνει ότι δεν επιδιώκει τη συναίνεση», δήλωσε χαρακτηριστικά χθες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, αφήνοντας ταυτόχρονα να εννοηθεί πως θα μπορούσε να στηρίξει σχεδόν το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων αν προχωρούσε με τη διαδικασία της συζήτησης κατ' άρθρο. Ομως τα διαδικαστικά προσχήματα δεν μπορούν να κρύψουν την επί της ουσίας συναίνεση από την πλευρά της ΝΔ στη νέα αντιλαϊκή επιδρομή. Αλλωστε η κριτική που άσκησε χθες, διά του εκπροσώπου της, ήταν ότι το μεσοπρόθεσμο είναι «αναξιόπιστο, άδικο και αναποτελεσματικό», δεν καταφέρνει δηλαδή να πετύχει τους «στόχους» του μνημονίου, με τους οποίους όπως έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους η ΝΔ συμφωνεί πλήρως. Συμφωνεί δηλαδή και στηρίζει τη στρατηγική επιλογή πλουτοκρατίας και κυβέρνησης, να πληρώσει ο λαός την κρίση. Η διαφωνία της βρίσκεται μόνο στο ότι δε μειώνεται εδώ και τώρα και δραστικά η φορολογία για τα επιχειρηματικά κέρδη. Αντίθετα συμφωνεί πλήρως με την κατεδάφιση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα δάκρυα που χύνει για την φοροκαταιγίδα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων είναι κροκοδείλια αφού για το μόνο που νοιάζονται είναι να απαλλάξουν από φόρους το κεφάλαιο ώστε απρόσκοπτα να συνεχίσει την κερδοφορία του. Ο,τι και αν κάνουν, όμως, δεν ξεγελούν κανέναν!