Με άλλα λόγια, δηλαδή, ακόμη και η «Αυγή» παραδέχεται, ότι η διαδικασία της ένταξης χρησιμοποιείται ως μοχλός ενός ωμού εκβιασμού για την αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» από τους Κυπρίους. Για την αποδοχή, δηλαδή, της νομιμοποίησης των διχοτομικών τετελεσμένων και τη δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος, που όχι μόνον αναπαράγει σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση τα όσα χώριζαν τις δυο κοινότητες, αλλά δεν είναι και πρακτικά βιώσιμο, όπως ομολογούν οι πάντες σχεδόν. Ολ' αυτά, όμως, είναι δευτερεύοντα για την ηγεσία του ΣΥΝ. Ο «ευρω-μονόδρομος» να 'ναι καλά...
Πολλά λέγονται κι ακόμη περισσότερα ψιθυρίζονται τελευταία, τόσο για τη στροφή της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης συνεχώς λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, όσο και για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2003. Αν νομίζετε, πάντως, ότι θα γίνει λιγότερο αντιλαϊκή η πολιτική των κυβερνώντων, έστω και κάτω από την επίδραση των προαναφερομένων παραγόντων, πέφτετε έξω. Το πολύ, να... βελτιωθούν τα «επικοινωνιακά» κόλπα της παρουσίασης και εφαρμογής της και να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ρουσφετολογικός της χαρακτήρας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πρόσφατης διυπουργικής σύσκεψης, υπό τον Κ. Σημίτη, η οποία συζήτησε τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο. Σύμφωνα, με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, η σύσκεψη κατέληξε στην πρόσληψη 30.000 έως 35.000 πολιτών στο Δημόσιο, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, μέσα στο 2003, με συμβάσεις ολίγων και έως το πολύ 24 μηνών, ενώ ανατέθηκε στον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης η προετοιμασία της απαιτούμενης νομοθετικής ρύθμισης εντός 15μέρου. Οι προαναφερόμενες θέσεις μερικής απασχόλησης θα καλύψουν τον πλέον του 8ώρου χρόνο λειτουργίας υπηρεσιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, νοσοκομεία, αρχαιολογικούς χώρους, εφορίες και δήμους και το ετήσιο κόστος θα ανέλθει στα 176 εκατ. ευρώ (60 δισ. δρχ.)
Οπως καταλαβαίνετε, με το προαναφερόμενο μέτρο η κυβέρνηση επιχειρεί μ' ένα σμπάρο να χτυπήσει πολλά τρυγόνια μαζί.
Πρώτον, θέλει να δώσει την εντύπωση ότι καταπολεμά την ανεργία, ενώ στην πραγματικότητα μετατρέπει το δημόσιο τομέα σε βασικό μοχλό προώθησης και εφαρμογής της μερικής απασχόλησης, στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Δεύτερον, ανοίγει ένα ακόμη πεδίο ρουσφετολογίας, το πραγματικό εύρος του οποίου θα γίνει πιο συγκεκριμένο, όταν γίνει γνωστή η προετοιμαζόμενη νομοθετική ρύθμιση και, πάντως, είναι πολλαπλάσιο του αριθμού των όσων τελικά προσληφθούν. Τρίτον, θέλει να μπαλώσει τα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα στο χώρο των δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών.
Κι αν αναρωτιέστε, γιατί να προσληφθούν εργαζόμενοι, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες και, μάλιστα, με συμβάσεις μερικών μηνών, όταν οι ανάγκες είναι πολλές και πάγιες, καλά κάνετε. Είναι το πρώτο βήμα, για να μην πέσετε θύματα της πολύμορφης πλύσης εγκεφάλου, που σίγουρα θα συνοδεύσει την όλη επιχείρηση.
Την ανάγκη θέσπισης ποινών για παραβιάσεις, που αφορούν στα χημικά προϊόντα και θα στηρίζονται στην αρχή, ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις για την έλλειψη παρενεργειών των προϊόντων τους, πριν τα διαθέσουν στην αγορά, υπογράμμισαν στην προχτεσινή σύνοδό τους οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ, μαζί και η κ. Β. Παπανδρέου. Αυτά μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Και μεις αναρωτιόμαστε: Αν οι παρενέργειες κάποιων χημικών προϊόντων εμφανιστούν μετά από 3, 5 ή 10 χρόνια, τι γίνεται; Κι από ποιους θα ζητηθούν ευθύνες, αν οι παρενέργειες αυτές αποβούν θανάσιμες για κάποιους ανθρώπους;
Με δυο λόγια, μπορεί να βασίζεται η δημόσια υγεία και ασφάλεια, στις όποιες εγγυήσεις θα παρέχουν οι πολυεθνικές - παραγωγοί των όποιων προϊόντων, όταν οι πάντες γνωρίζουν, ότι αυτές έχουν πρώτιστο -αν όχι μοναδικό- στόχο τους τη μεγιστοποίηση των κερδών τους;
- Στου ΟΗΕ το σχέδιο
πιέζομαι να στέρξω,
αλλιώς, μου λεν,
απ' την ΕΟΚ
θα με αφήσουν έξω,
με άλλα λόγια μ' έβαλαν
στα δυο στενά, στην πρέσα
κι όποια
κι αν πάρω απόφαση
χ..., που λένε, μέσα!
* * *
- Δύσκολο όντως δίλημμα
κι έχω μεγάλο ζόρι,
μονά, ζυγά κερδίζουνε
του κόσμου οι εμπόροι
κι εγώ χαμένη σίγουρα
σ' αυτό τ' αλισβερίσι,
όπου κι η Ελλάς,
η μάνα μου,
με έχει ξεπουλήσει!
***
Το ερώτημα - με αφορμή τις «θαυματουργές» εικόνες - επανέρχεται: Τι είδους «ελευθερία» είναι αυτή, που ανάγει το μυστικισμό σε «πίστη» και πόσο «ελεύθερη πίστη» είναι αυτή που σε οδηγεί να στοιβάζεσαι σε ουρές, να ποδοπατάς και να ποδοπατιέσαι, για να φτάσεις στη «θεία εικόνα», που, κάθε φορά, οι επιτήδειοι έχουν βάλει παραδίπλα της το παγκάρι;...
***
Ομως, μιας και οι ίδιοι οι παπάδες μας άρχισαν να τσακώνονται για τα παγκάρια και τις εικόνες, είναι μια ευκαιρία να δούμε πίσω από αυτόν τον κουρνιαχτό. Η δική μας πρόταση, ειδικά προς αυτούς τους ανθρώπους που πίσω από το «πίστευε και μη ερεύνα» τους κατευθύνουν στο «πλήρωσε να δεις το θαύμα», είναι να σκεφτούν τα παρακάτω λόγια: «Οι πηγές της θρησκείας δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο», έλεγε ο Μαρξ.
***
Ας σκεφτούμε, λοιπόν. Αλλά, πριν σκεφτούμε, ας απαιτήσουμε η διάδοση των προλήψεων να αντικατασταθεί με τη διδαχή της γνώσης. Και τότε το ερώτημα δε θα είναι να μετρήσουμε, αν έχουν δίκιο οι σύγχρονοι εικονομάχοι ή οι εικονολάτρες, αλλά το πώς θα απελευθερωθεί η κοινωνία από το σκοταδισμό και των δυο.