ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 12 Δεκέμβρη 2002
Σελ. /40
Αντιφάσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η Κύπρος ζει ιστορικές στιγμές. Χρειάζεται σύνεση, αποφασιστικότητα και εθνική συνεννόηση, ώστε να αξιοποιηθεί η δυναμική της ένταξης στην ΕΕ και να βγει το Κυπριακό από τις σημερινές συνθήκες διαμελισμού που παγιώνουν διχοτομικά τετελεσμένα». Αυτά δήλωσε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στην Κύπρο, όπως διαβάζουμε στη χτεσινή πρώτη σελίδα της «Αυγής». Και την ίδια στιγμή, στην ίδια πρώτη σελίδα, ο βασικός τίτλος της εφημερίδας σημείωνε: «Πίεση για λύση στην Κύπρο μαζί με την ένταξη στην ΕΕ - Προς δίδυμη συμφωνία στην Κοπεγχάγη - Ο γγ του ΟΗΕ ζητεί επειγόντως συμφωνία Κληρίδη- Ντενκτάς εντός της εβδομάδας. Ενταξη της Κύπρου με "ουρά" διαπραγματεύσεων έως τον Απρίλιο. Ο Μπους διαβεβαιώνει τον Ερντογάν ότι θα κάνει το παν για το χρονοδιάγραμμα».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ακόμη και η «Αυγή» παραδέχεται, ότι η διαδικασία της ένταξης χρησιμοποιείται ως μοχλός ενός ωμού εκβιασμού για την αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» από τους Κυπρίους. Για την αποδοχή, δηλαδή, της νομιμοποίησης των διχοτομικών τετελεσμένων και τη δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος, που όχι μόνον αναπαράγει σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση τα όσα χώριζαν τις δυο κοινότητες, αλλά δεν είναι και πρακτικά βιώσιμο, όπως ομολογούν οι πάντες σχεδόν. Ολ' αυτά, όμως, είναι δευτερεύοντα για την ηγεσία του ΣΥΝ. Ο «ευρω-μονόδρομος» να 'ναι καλά...

Θέλουν μ' ένα σμπάρο...

Πολλά λέγονται κι ακόμη περισσότερα ψιθυρίζονται τελευταία, τόσο για τη στροφή της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης συνεχώς λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, όσο και για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2003. Αν νομίζετε, πάντως, ότι θα γίνει λιγότερο αντιλαϊκή η πολιτική των κυβερνώντων, έστω και κάτω από την επίδραση των προαναφερομένων παραγόντων, πέφτετε έξω. Το πολύ, να... βελτιωθούν τα «επικοινωνιακά» κόλπα της παρουσίασης και εφαρμογής της και να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ρουσφετολογικός της χαρακτήρας.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πρόσφατης διυπουργικής σύσκεψης, υπό τον Κ. Σημίτη, η οποία συζήτησε τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο. Σύμφωνα, με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, η σύσκεψη κατέληξε στην πρόσληψη 30.000 έως 35.000 πολιτών στο Δημόσιο, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, μέσα στο 2003, με συμβάσεις ολίγων και έως το πολύ 24 μηνών, ενώ ανατέθηκε στον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης η προετοιμασία της απαιτούμενης νομοθετικής ρύθμισης εντός 15μέρου. Οι προαναφερόμενες θέσεις μερικής απασχόλησης θα καλύψουν τον πλέον του 8ώρου χρόνο λειτουργίας υπηρεσιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, νοσοκομεία, αρχαιολογικούς χώρους, εφορίες και δήμους και το ετήσιο κόστος θα ανέλθει στα 176 εκατ. ευρώ (60 δισ. δρχ.)

... πολλά τρυγόνια μαζί

Οπως καταλαβαίνετε, με το προαναφερόμενο μέτρο η κυβέρνηση επιχειρεί μ' ένα σμπάρο να χτυπήσει πολλά τρυγόνια μαζί.

Πρώτον, θέλει να δώσει την εντύπωση ότι καταπολεμά την ανεργία, ενώ στην πραγματικότητα μετατρέπει το δημόσιο τομέα σε βασικό μοχλό προώθησης και εφαρμογής της μερικής απασχόλησης, στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Δεύτερον, ανοίγει ένα ακόμη πεδίο ρουσφετολογίας, το πραγματικό εύρος του οποίου θα γίνει πιο συγκεκριμένο, όταν γίνει γνωστή η προετοιμαζόμενη νομοθετική ρύθμιση και, πάντως, είναι πολλαπλάσιο του αριθμού των όσων τελικά προσληφθούν. Τρίτον, θέλει να μπαλώσει τα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα στο χώρο των δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών.

Κι αν αναρωτιέστε, γιατί να προσληφθούν εργαζόμενοι, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες και, μάλιστα, με συμβάσεις μερικών μηνών, όταν οι ανάγκες είναι πολλές και πάγιες, καλά κάνετε. Είναι το πρώτο βήμα, για να μην πέσετε θύματα της πολύμορφης πλύσης εγκεφάλου, που σίγουρα θα συνοδεύσει την όλη επιχείρηση.

Οι εγγυητές...

Την ανάγκη θέσπισης ποινών για παραβιάσεις, που αφορούν στα χημικά προϊόντα και θα στηρίζονται στην αρχή, ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις για την έλλειψη παρενεργειών των προϊόντων τους, πριν τα διαθέσουν στην αγορά, υπογράμμισαν στην προχτεσινή σύνοδό τους οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ, μαζί και η κ. Β. Παπανδρέου. Αυτά μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Και μεις αναρωτιόμαστε: Αν οι παρενέργειες κάποιων χημικών προϊόντων εμφανιστούν μετά από 3, 5 ή 10 χρόνια, τι γίνεται; Κι από ποιους θα ζητηθούν ευθύνες, αν οι παρενέργειες αυτές αποβούν θανάσιμες για κάποιους ανθρώπους;

Με δυο λόγια, μπορεί να βασίζεται η δημόσια υγεία και ασφάλεια, στις όποιες εγγυήσεις θα παρέχουν οι πολυεθνικές - παραγωγοί των όποιων προϊόντων, όταν οι πάντες γνωρίζουν, ότι αυτές έχουν πρώτιστο -αν όχι μοναδικό- στόχο τους τη μεγιστοποίηση των κερδών τους;


Κύπρος

- Στου ΟΗΕ το σχέδιο

πιέζομαι να στέρξω,

αλλιώς, μου λεν,

απ' την ΕΟΚ

θα με αφήσουν έξω,

με άλλα λόγια μ' έβαλαν

στα δυο στενά, στην πρέσα

κι όποια

κι αν πάρω απόφαση

χ..., που λένε, μέσα!

* * *

- Δύσκολο όντως δίλημμα

κι έχω μεγάλο ζόρι,

μονά, ζυγά κερδίζουνε

του κόσμου οι εμπόροι

κι εγώ χαμένη σίγουρα

σ' αυτό τ' αλισβερίσι,

όπου κι η Ελλάς,

η μάνα μου,

με έχει ξεπουλήσει!


Ο οίστρος

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Εικονομαχία»

Η ελευθερία της συνείδησης συνιστά αναφαίρετο δικαίωμα. Το δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει, χωρίς εκβιασμούς και καταναγκασμούς, σε τι θα πιστεύει. Η ελευθερία της συνείδησης, όμως, αποτελεί φράση κενή περιεχομένου, εφόσον δεν προηγείται η εκπλήρωση μιας προϋπόθεσης: Πρέπει η γνώση να έχει αποβάλει το πέπλο κάθε προκατάληψης και κάθε δεισιδαιμονίας, ώστε η απόφαση που θα λάβεις να είναι πραγματικά «ελεύθερη».

***

Στις σημερινές συνθήκες, το πρόβλημα της ελευθερίας της συνείδησης αποτυπώνεται με περίτρανο τρόπο στις μεταμεσονύκτιες τηλεοπτικές ζώνες, όπου καφετζούδες, αστρολόγοι και χαρτορίχτες κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν τα φαντάσματα και, το χειρότερο από όλα, έχουν και πελατεία... Θα υποστήριζε κανείς ότι αυτή η πελατεία συνιστά ένα κοινό με «ελεύθερη συνείδηση»;

Το ερώτημα - με αφορμή τις «θαυματουργές» εικόνες - επανέρχεται: Τι είδους «ελευθερία» είναι αυτή, που ανάγει το μυστικισμό σε «πίστη» και πόσο «ελεύθερη πίστη» είναι αυτή που σε οδηγεί να στοιβάζεσαι σε ουρές, να ποδοπατάς και να ποδοπατιέσαι, για να φτάσεις στη «θεία εικόνα», που, κάθε φορά, οι επιτήδειοι έχουν βάλει παραδίπλα της το παγκάρι;...

***

Κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα της ελευθερίας της συνείδησης δε θα λυθεί, όπως και δε λύθηκε ποτέ, με την αντιπαράθεση ανάμεσα στον θρησκευόμενο με τον μη θρησκευόμενο. Οι εικόνες των ανθρώπων, που στριμώχνονται έξω από τη Μητρόπολη για να φτάσουν στην εικόνα της Παναγίας, δε θα μειωθούν, αν επιτεθείς με ασέβεια στις απόψεις τους.

Ομως, μιας και οι ίδιοι οι παπάδες μας άρχισαν να τσακώνονται για τα παγκάρια και τις εικόνες, είναι μια ευκαιρία να δούμε πίσω από αυτόν τον κουρνιαχτό. Η δική μας πρόταση, ειδικά προς αυτούς τους ανθρώπους που πίσω από το «πίστευε και μη ερεύνα» τους κατευθύνουν στο «πλήρωσε να δεις το θαύμα», είναι να σκεφτούν τα παρακάτω λόγια: «Οι πηγές της θρησκείας δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο», έλεγε ο Μαρξ.

***

Η πραγματικότητα, για την οποία μίλαγε ο Μαρξ, παραμένει διαστρεβλωμένη. Ειδικά στις μέρες μας, τα κοινωνικά και πολιτικά πισωγυρίσματα κάνουν τον άνθρωπο όλο και πιο αδύναμο, θυμίζοντας την «αδυναμία του άγριου, που στην πάλη του με τη φύση γεννάει την πίστη στους θεούς, στους διαβόλους, στα θαύματα», όπως σημείωνε ο Λένιν.

Ας σκεφτούμε, λοιπόν. Αλλά, πριν σκεφτούμε, ας απαιτήσουμε η διάδοση των προλήψεων να αντικατασταθεί με τη διδαχή της γνώσης. Και τότε το ερώτημα δε θα είναι να μετρήσουμε, αν έχουν δίκιο οι σύγχρονοι εικονομάχοι ή οι εικονολάτρες, αλλά το πώς θα απελευθερωθεί η κοινωνία από το σκοταδισμό και των δυο.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ