Τα σχέδια των Αμερικανών, ωστόσο, έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στη Μόσχα, που περικυκλώνεται από τη Δύση, ενώ πιέζεται και στον Καύκασο. Ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σεργκέι Ιβανόφ, πρόσφατα κάλεσε το NATO να μην εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής, απειλώντας ότι η Ρωσία θα λάβει απαντητικά μέτρα αν διαπιστώσει ότι τα συμφέροντά της απειλούνται. Ακόμη, ζήτησε να δοθεί στη Ρωσία δυνατότητα πρόσβασης και ελέγχου των νέων βάσεων ώστε «να διαπιστώνουμε σε μόνιμη βάση ότι ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι εγκαταστάσεις δε θέτει υπό απειλή τα εθνικά μας συμφέροντα». Η Ρωσία, βέβαια, λίγα μπορεί να διεκδικήσει από τους Αμερικανούς αλλά το σίγουρο είναι ότι η διαμάχη αυτή για τις «σφαίρες επιρροής» θα κρατήσει καιρό.
Κοιτάξτε τώρα τίνος είναι η υπογραφή, πάνω απ' την υπογραφή του Δ. Σιούφα: Του Στέφανου Μάνου, που υπέγραψε ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στις 2.10.1992.
Αυτό το αντιασφαλιστικό διαμάντι διαφύλαξε και το επεξέτεινε το ΠΑΣΟΚ. Και τώρα αγκαλιάζει έναν απ' τους μεγαλύτερους εμπνευστές του.
Μάλιστα, ο Στ. Μάνος σε μία απ' τις πολύωρες διαπραγματεύσεις του με τη ΓΣΕΕ - πριν ψηφιστεί ο νόμος Σιούφα - έλεγε ότι αν τον άκουγαν τα συνδικάτα θα έλυνε το ασφαλιστικό πρόβλημα για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Δηλαδή, αν πρόσθεταν κάμποσες ακόμα αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις απ' αυτές που θεσπίστηκαν με το νόμο Σιούφα.
Τα θυμάται αυτά τουλάχιστον ο «σύντροφος» Λάμπρος Κανελλόπουλος, που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις ως πρόεδρος τότε της ΓΣΕΕ;
«Το έχω πει επανειλημμένα, εγώ να ενταχθώ στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν μπορώ να ενταχθώ σε ένα κόμμα που λέγεται σοσιαλιστικό» έλεγε προχτές στο «Φλας» ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος λίγο πριν ανακοινώσει τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ.
Μα δε χρειάζεται τέτοια προσχώρηση του Ανδριανόπουλου. Το ΠΑΣΟΚ είχε προσχωρήσει προ πολλού στη φιλελεύθερη (νέα και παλιά) πολιτική. Αλλά ο Ανδριανόπουλος, εκτός από ντούρος φιλελεύθερος, συμπεριφέρεται και ως βέρος Πειραιώτης. Σαν το Δεληκάρη, δηλαδή, τον παλιό παίκτη του Ολυμπιακού, που όταν του πρότειναν να μεταγραφεί στη Σέλτικ της Σκοτίας, λένε, ότι απάντησε πως δεν πάει στη Σέλτικ γιατί αυτή φοράει πράσινα. Τελικά ο Δεληκάρης πήγε στον πράσινο ΠΑΟ, όπου και τελείωσε την καριέρα του.
Ετσι είναι οι μεγάλοι παίκτες του δικομματισμού και του διπολισμού: Δεν έχουν φανέλα. Εχουν μόνο αφεντικά.
(ΥΓ: Ουδείς ψόγος, βέβαια, για τον ποδοσφαιριστή και περισσότερο τον άνθρωπο Δεληκάρη, που μετά από τόσο χρόνια εξακολουθούν να τον θαυμάζουν φίλοι κι αντίπαλοι).