ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο γολγοθάς της ανεργίας

Τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για την ανεργία το Μάρτη του 2010, όπου προστέθηκαν πάνω από 120.000 άτομα στις μαύρες λίστες της (σε σχέση με το Μάρτη του 2009), επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά ότι το σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί στα πλαίσια του σημερινού σάπιου συστήματος. Η συνεχής μάλιστα και αλματώδης αύξηση των ανέργων (έφτασαν τους 578.723 το Μάρτη του 2010) κάνει καθαρό ότι η ανεργία όχι μόνο δεν μπορεί να λυθεί, αλλά σε περιόδους κρίσης, όπως η τωρινή, αυτός ο εφιάλτης γιγαντώνεται. Τα δε στοιχεία δείχνουν μέρος της πραγματικότητας αφού ακόμα και με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ τον ίδιο μήνα οι άνεργοι έφτασαν τους 734.509.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά ταλαιπωρούνται από τον εφιάλτη της ανεργίας η κυβέρνηση, κατ' εντολή του κεφαλαίου και της ΕΕ, επιχειρεί να κάνει πράξη τον εφιάλτη του μνημονίου με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων τόσο για την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων όσο και για τη μείωση των αποζημιώσεων. Εξέλιξη για την οποία η μεγαλοεργοδοσία τρίβει τα χέρια της αφού η κυβέρνηση θα την διευκολύνει ακόμα περισσότερο στην προσπάθειά της να απαλλαγεί μαζικά από εργαζόμενους, γεγονός που θα «γεννήσει» χιλιάδες ακόμα ανέργους με τραγικές τις συνέπειες στα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά, σε κάθε πτυχή της ζωής τους.

Παράλληλα, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άνεργοι και οι οικογένειές τους βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους την ανεργία, η κυβέρνηση αντί να πάρει εδώ και τώρα μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, σπρώχνει εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία των επιχειρηματιών. Ετσι, ο ΟΑΕΔ «θυσιάζει» πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ στο βωμό της ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματιών επιδοτώντας, για λογαριασμό τους, τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Οι ίδιες, λοιπόν, οι εξελίξεις έρχονται να διαλύσουν και το τελευταίο ψήγμα αυταπάτης και να καταστήσουν απόλυτα σαφές ότι η κυβέρνηση πιστά και απαρέγκλιτα παίρνει όλα τα μέτρα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου θυσιάζοντας κάθε δικαίωμα και κατάκτηση των εργαζομένων.

Ο αγώνας για άμεσα μέτρα στήριξης και ανακούφισης των ανέργων αποτελεί σήμερα ζήτημα ύψιστης σημασίας για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Πολύ περισσότερο σήμερα που η ανεργία χρησιμοποιείται από την εργοδοσία ως κύριο μέσο εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων για τη συμπίεση προς τα κάτω των μισθών, για το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κλπ. Αγώνας που οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ συνδέουν άμεσα και στην πράξη με τον αγώνα για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, για μια άλλη οικονομία, που θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Ακριβώς γι' αυτό σήμερα οι χιλιάδες άνεργοι δεν μπορεί παρά να είναι πλάι και μαζί με την εργατική τάξη, με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο ο αγώνας για επίδομα ανεργίας καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού, που δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 1.400 ευρώ. Για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις και ταυτόχρονα για μαζικές προσλήψεις σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Για άμεση μείωση του ωραρίου εργασίας και πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους.

Δε «θεραπεύεται» ο καπιταλισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Το νομοσχέδιο για την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που προωθεί με ταχείς ρυθμούς η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα, πλήττει καίρια τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ κονιορτοποιεί τους ισχυρισμούς των κυβερνώντων ότι τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα έχουν δήθεν στόχο την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του χρέους. Εχουν όμως ζωτική σχέση με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που θέλει να στηρίξει την κερδοφορία του στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στη μείωση των βασικών μισθών και μεροκάματων, στη συρρίκνωση των αποζημιώσεων, κ.ο.κ. Η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η απόσπαση απόλυτης υπεραξίας, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης, τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, την υπερεργασία - υποαμοιβή, συνιστούν τη στρατηγική της πλουτοκρατίας προκειμένου να αντιμετωπίσει το σιδερένιο νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, που κατατρώει τα σωθικά του καπιταλισμού. Από την άλλη, η απλήρωτη εργασία, η φτηνή εργασία, η ανεργία οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια και στην ανέχεια μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αρα οδηγούν σε μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης, δηλαδή οδηγούν πιο βαθιά στην ύφεση, την οποία μόνο πρόσκαιρα και επιφανειακά δείχνει να ξεπερνάει ο καπιταλισμός. Στην πραγματικότητα οι βαθιές πληγές του δε «θεραπεύονται», οι αντιθέσεις του γίνονται πιο αξεδιάλυτες και αγεφύρωτες. Γι' αυτό το αίτημα για συνολική ρήξη με τα μονοπώλια και ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ.

Τα πραγματικά αίτια της κρίσης

Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου καρπώνονται, χάρη και στην κρίση, μια «χούφτα» καπιταλιστών. Την αλήθεια αυτή, που μερικές φορές χάνεται στο επικοινωνιακό νέφος που δημιουργούν η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ, ήρθε να θυμίσει μελέτη της Boston Consulting Group, «Global WealthReport 2010», που δείχνει ότι το πλουσιότερο 1% των ανθρώπων κατείχε το 2009 το 38% (!) του παγκόσμιου πλούτου έναντι 36% του 2008. Σύμφωνα με τη μελέτη ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε κατά 11,5%, στα 111,5 τρισ. δολάρια. Ο αριθμός των Κροίσων, με περιουσία επτά ψηφίων και άνω, έφτασε πέρυσι τα 11,2 εκατομμύρια, μία αύξηση της τάξης του 14% σε σχέση με το 2008. Η χρηματοπιστωτική κρίση γέμισε περισσότερο τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών. Στη Βόρεια Αμερική οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 15% κατέχοντας συνολικά 4,6 τρισ. δολάρια. Στη Λατινική Αμερική οι περιουσίες αυξήθηκαν 16%, στα 3,4 τρισ. δολάρια. Η Ευρώπη, παρά τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα και την «κρίση χρέους» των κρατών - μελών της ΕΕ, οι κατέχοντες είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά 8,8%, στα 37 τρισ. δολάρια. «Πρωταθλητές» στην αύξηση του πλούτου τους αναδείχτηκαν ωστόσο οι εκατομμυριούχοι στην περιοχή της Ασίας/Ειρηνικού: «Εκτινάχθηκε» κατά 22%, στα 3,1 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του παγκόσμιου ρυθμού αύξησης. Καλό είναι να φρεσκάρονται ορισμένα τέτοια στοιχεία, γιατί οι κυβερνώντες θέλουν να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης.

Και το νερό πανάκριβο εμπόρευμα

Την όρεξη μεγάλων πολυεθνικών ομίλων έχει ανοίξει η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του φυσικού πόρου του νερού, παραδίδοντας αρχικά το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ και το 10% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, εκχωρώντας ταυτόχρονα και το μάνατζμεντ, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Η εξέλιξη βέβαια αυτή δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Το έδαφος έχει προλειανθεί εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, με αποτέλεσμα τα τιμολόγια ύδρευσης να έχουν αυξηθεί ακόμη και πάνω από 150% και τα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80%. Οι ...«μνηστήρες», άλλωστε, είναι και αυτοί γνωστοί: Πρόκειται για τους γαλλικούς πολυεθνικούς κολοσσούς «SUEZ» και «VEOLIA», την ισπανική «AQUALIA», αλλά και ντόπιους ομίλους, όπως η κατασκευαστική «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», η MIG κ.ά. Η κυβέρνηση μάλιστα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για ξεπούλημα και πολλών άλλων ακόμη δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), από τις περίπου 180 που λειτουργούν σήμερα στη χώρα, καλύπτοντας τις ανάγκες του 40% του πληθυσμού. Πολύτιμος βοηθός προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί και η οδηγία 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, η οποία επιφυλάσσει, εκτός των άλλων, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού, αλλά και νέες αυξήσεις και χαράτσια στην τιμή του νερού ύδρευσης, με πρόσχημα την ανάκτηση του λεγόμενου «περιβαλλοντικού κόστους». Η ανάκτηση αυτή προϋποθέτει μια αύξηση της τιμής του νερού τα επόμενα χρόνια για μια πόλη, όπως για παράδειγμα ο Βόλος, κατά 87%! Κάπως έτσι, ακόμη και το νερό γίνεται πανάκριβο εμπόρευμα για τη λαϊκή οικογένεια...