ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακούραστα στη δράση για την απεργία

Η επόμενη μέρα των συλλαλητηρίων που οργάνωσαν χτες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, βρίσκει τα συνδικάτα, τις σωματειακές επιτροπές, κάθε πρωτοπόρο συνδικαλιστή και εργάτη, να επιταχύνουν τους ρυθμούς για την οργάνωση της κρίσιμης απεργιακής αναμέτρησης στις 16 του Ιούλη. Συλλογικά, μαζικά, συζητάμε και αποφασίζουμε, οργανώνουμε τη δράση για τη συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία, στο εργοστάσιο, στο εμπορικό κατάστημα, στο ξενοδοχείο, στη δημόσια υπηρεσία, παντού. Με αυτό τον μπούσουλα βρίσκεται σε εξέλιξη η προετοιμασία της απεργίας σε κάθε μικρό και μεγάλο χώρο δουλειάς. Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Τα νέα μέτρα - κόλαση, που προωθούν η συγκυβέρνηση, η εργοδοσία και η Ευρωπαϊκή Ενωση, θα τσακίσουν κυριολεκτικά τη ζωή των εργαζομένων, των οικογενειών τους, των λαϊκών στρωμάτων. Το αντεργατικό σφυροκόπημα δεν έχει σταματημό. Δεν επιτρέπει ούτε δευτερόλεπτο αναμονής και εφησυχασμού. Δεν επιτρέπει το συμβιβασμό. Απαιτεί οργάνωση, σχέδιο, επιμονή. Γι' αυτό η επιτυχία της απεργίας αποτελεί πρώτιστο και κρίσιμο καθήκον.

Η απεργιακή αναμέτρηση την ερχόμενη Τρίτη δεν είναι καθόλου μια εύκολη υπόθεση. Τα συνδικάτα, οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε πόλη, πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια. Να δώσουν τη μάχη και να ξεπεράσουν το κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας που τροφοδοτεί σταθερά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Που από τη μια κηρύσσει απεργία και από την άλλη δεν κουνά ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για την οργάνωσή της. Τα συνδικάτα, οι ταξικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη για να σπάσουν το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργεί η εργοδοσία, να μετατρέψουν σε «κενό γράμμα» τις απειλές και τους εκβιασμούς που δέχονται οι εργάτες. Στα ελάχιστα 24ωρα που απομένουν απαιτούνται μαχητικές συνεδριάσεις των οργάνων, ουσιαστικές και διαφωτιστικές συζητήσεις. Ωστε με καλύτερους όρους να γίνει η συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς. Και να αναπτυχθεί ανάλογη δράση και στις εργατογειτονιές με τις εργατικές, τις λαϊκές οικογένειες. Ολοι πρέπει να συμβάλουν στην οργάνωση και στην επιτυχία της απεργίας.

Η επιτυχία της απεργίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και θα μετρηθεί με κρίσιμους δείκτες. Για παράδειγμα, από το σε πόσους χώρους δουλειάς μέχρι την ερχόμενη Τρίτη θα φτάσει το κάλεσμα της απεργίας και θα γίνει διεξοδική συζήτηση. Από τη ζωντανή και με επιχειρήματα συζήτηση εργάτη τον εργάτη, σήμερα, στη δουλειά. Αύριο ακόμα και στο σπίτι του. Σε πόσα συνδικάτα, είτε πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις είτε μειοψηφούν, θα μπει το ζήτημα της λήψης απόφασης για την απεργία. Από την οργάνωση και το σχεδιασμό των σωματείων για να ανοίξει διεξοδική συζήτηση για το χαρακτήρα των μέτρων και το στόχο τους, για την ιδεολογική θωράκιση των εργαζομένων. Από τον έλεγχο του σχεδιασμού κάθε ώρα και στιγμή μέχρι τη μέρα της απεργίας.

Η επίθεση απαιτεί γενικό ξεσηκωμό και οργάνωση. Το ΠΑΜΕ διαθέτει σε αυτή την προσπάθεια όλες του τις δυνάμεις. Γιατί πιστεύει στο δίκιο της εργατικής τάξης, γιατί πιστεύει στη δύναμή της. Σήμερα, αύριο και μεθαύριο βρισκόμαστε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά και σπίτι εργαζόμενου και άνεργου. Για να πετύχει η απεργία. Δίνουμε απάντηση με οργάνωση και αγώνα αντεπίθεσης. Χτίζουμε και δυναμώνουμε την κοινωνική μας συμμαχία ενάντια σε αυτή την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική. Για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων που τσακίζουν τη ζωή μας.

Μέρκελ, Σόιμπλε... αλλά κουβέντα για ΕΕ, ΝΑΤΟ...

Μπόλικα «μαργαριτάρια» είχε η ομιλία του Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. «Μαργαριτάρια» που απ' όπου κι αν τα πιάσεις στο βασικό συμπέρασμα καταλήγεις: Αυτό το κόμμα - με ή χωρίς συνιστώσες - μετεξελίσσεται σε ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, όμως πιο συντηρητικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Και επειδή ομιλία Τσίπρα χωρίς αναφορά στην Μέρκελ δεν γράφεται... γιατί «η Μέρκελ και οι αυτουργοί της σημερινής πολιτικής πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός τους αντίπαλος», φρόντισε με αυτή την αναφορά του να το παίξει «μπαμπούλας» τους.

Ετσι δείχνει την Μέρκελ - τη Γερμανία, αλλά δε λέει κουβέντα για το αντιδραστικό ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ που με ευλάβεια προσκυνά. Μιλάει για την Μέρκελ, αλλά δε λέει κουβέντα για το ΝΑΤΟ, την πολεμική ιμπεριαλιστική μηχανή, δε λέει κουβέντα για τον κίνδυνο εμπλοκής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν λέει κουβέντα για τις ΝΑΤΟικές βάσεις που είναι σκόρπιες σε όλη την Ελλάδα, όπως αυτή της Σούδας.

Η επιλογή για τον ελληνικό λαό δεν είναι με ποιον ιμπεριαλιστή θα πάει, σε ποια ιμπεριαλιστική στρούγκα θα μαντρωθεί - αλλά πώς θα απαλλαγεί από κάθε ιμπεριαλιστή, πώς θα απεμπλακεί από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, πώς θα χαράξει το δικό του δρόμο για λαϊκή ευημερία.

... και «σκληρός διαπραγματευτής»

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευτεί, λέει, σκληρά το χρέος. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που κάνει τώρα η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης του Σαμαρά με τους δανειστές, είναι οι χιλιάδες απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων. Μετά από κάθε σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα ανακοινώνονται νέα μέτρα, εξειδικεύονται τα παλιά. Αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης είναι το 1,5 εκ. των ανέργων, το 60 % των νέων χωρίς δουλειά.

Ο στόχος διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους, το πάγωμα αποπληρωμής των τόκων, σημαίνει ότι η εργατική τάξη, ο λαός αποδέχεται το χρέος σαν δικό του, αναλαμβάνει την υποχρέωση για την αποπληρωμή του, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ του λέει να αποδεχτεί και τις συνέπειες, δηλαδή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται στο όνομα της μείωσής του.

Ιδια παντού η στρατηγική του κεφαλαίου

Γρηγοριάδης Κώστας

Κραδαίνοντας την απειλή της μεταφοράς των εργοστασίων εκτός Ιταλίας η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία «Fiat» επιδιώκει να μειώσει τους μισθούς των 22.000 εργαζομένων της και να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις. Τα αφεντικά της «Fiat», προβάλλοντας το επιχείρημα της «ανάγκης η επιχείρηση να είναι ανταγωνιστική» και να μειώσει το κόστος παραγωγής, ζήτησαν από τους εργαζόμενους να συμφωνήσουν στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, απειλώντας πως σε αντίθετη περίπτωση θα κλείσουν οι παραγωγικές μονάδες στην Ιταλία που κατασκευάζουν τα αυτοκίνητα «Alfa Romeo» και θα δημιουργηθούν σε άλλες χώρες, με χαμηλότερο εργασιακό κόστος παραγωγής. Θυμίζουμε ότι ήδη από το Γενάρη του 2012, με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου της «Fiat», Σέρτζιο Μαρκιόνε, ο επιχειρηματικός όμιλος αποφάσισε να μη δεσμεύεται από οποιαδήποτε Εθνική Συλλογική Σύμβαση! Στόχος της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι να επεκταθούν οι ήδη υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις που βρίσκονται σε ισχύ στο εργοστάσιο του Πομιγκλιάνο κοντά στη Νάπολη και στο Μιραφιόρι του Τορίνο. Εκεί, όπως είναι ήδη γνωστό, έχουν μειωθεί οι μισθοί, έχει καταργηθεί το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης, ο σταθερός χρόνος εργασίας, έχει μειωθεί ο χρόνος των διαλειμμάτων στο ωράριο εργασίας, έχει απαγορευτεί η απεργία ως μέσο διαπραγμάτευσης! Σήμερα, οι κεφαλαιοκράτες της «Fiat» επανέρχονται και απαιτούν το καθεστώς εργασιακής «γαλέρας» να επεκταθεί στο σύνολο των 22.000 εργαζομένων της εταιρείας στην Ιταλία. Σε διαφορετική περίπτωση, όπως ...απειλούν τους εργαζόμενους, θα μεταφέρουν εργοστάσια της εταιρείας στη Σερβία, όπου οι μισθοί είναι 400 ευρώ το μήνα. Κι όλα αυτά όταν τη διετία 2011- 2012 η «Fiat» εμφάνισε καθαρά κέρδη 3,5 δισ. ευρώ! Αυτή είναι η «ανάπτυξη» και οι κανόνες του «ανταγωνισμού» στον καπιταλισμό. Το ξεζούμισμα των εργαζομένων για να αυγατίζει τα κέρδη του το κεφάλαιο. Αυτό προωθεί σήμερα και με το πολυνομοσχέδιο η συγκυβέρνηση, επιβάλλοντας κατώτατο μισθό πείνας και ανατρέποντας ό,τι έχει απομείνει από συλλογικές διαπραγματεύσεις και εργασιακά δικαιώματα.