ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ελληνικές ή ΝΑΤΟικές ένοπλες δυνάμεις;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να που άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός είναι πολύ πιθανό να δει τις ένοπλες δυνάμεις, αντί να υπερασπίζονται την εδαφική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της χώρας, να μεταφέρονται στην «άλλη άκρη του κόσμου» και να συμμετέχουν στο ματοκύλισμα λαών και αθώων αμάχων. Η κυβέρνηση Σημίτη είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα σπεύσει να ικανοποιήσει την επιθυμία των ΗΠΑ, στην περίπτωση που αυτές θελήσουν να ρίξουν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ελληνικά στρατεύματα. Ηδη καλλιεργεί το έδαφος - οι δηλώσεις του υπουργού Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλου είναι χαρακτηριστικές - για να προετοιμάσει αυτή την απάνθρωπη και βάρβαρη επιλογή της. Το επιχείρημα του υπουργού ότι πρόκειται για υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ είναι έωλο, γιατί, εκτός των άλλων, το άρθρο αυτό δεν ενεργοποιήθηκε κατά την επέμβαση στην Κύπρο και ενεργοποιήθηκε μόνο μια φορά στην ιστορία του ιμπεριαλιστικού οργανισμού και αυτή υπέρ των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί με όλα τα μέσα για να αποτρέψει τέτοια εφιαλτικές πολιτικές.

ΥΓ: Φυσικά τα πράγματα καθόλου δε «μετριάζονται», αν οι ένοπλες δυνάμεις αντικαταστήσουν τις αμερικανικές στα Βαλκάνια. Πάντως, μάλλον δεν πρέπει να τις αποκαλούμε ελληνικές πλέον, αλλά ΝΑΤΟικές ένοπλες δυνάμεις.

Εμπαιγμοί ανθύπατου

Παρόλο που ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τ. Μίλερ, έχει υπηρετήσει χρόνια στην πρεσβεία στην Αθήνα, ωστόσο, δε φαίνεται να έχει καταλάβει καθόλου τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Ακριβώς γιατί τον αντιμετωπίζει ως ανθύπατος της υπερδύναμης και γιατί πιστεύει ότι απευθύνεται σε «Αμερικανάκια». Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι προχτές, μετά τη συνάντησή του με τον Κ. Καραμανλή, δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «ξοδεύουμε ένα τεράστιο ποσό, πέντε εκατομμύρια δολάρια, σε ανθρωπιστική βοήθεια στον αφγανικό λαό»! Προτιμούμε να μην «ξοδεύεστε», κύριε Μίλερ! Ειλικρινά, θα προτιμούσαμε να τα «μαζεύετε» από το Αφγανιστάν και από τον υπόλοιπο πλανήτη, όπου έχετε απλώσει τη ...βοήθειά σας και να αφήσετε ήσυχους όλους τους λαούς, να τραβήξουν όποιο δρόμο θέλει ο καθένας. Ετσι, όχι μόνο θα κάνετε οικονομία, αλλά φανταζόμαστε ότι μέχρι και αποζημίωση θα σας δώσουν..!

ΥΓ: Καλά, δεν ντρέπεται λίγο; Πέντε εκατ. δολάρια κοστίζουν μόνο 3-4 από τους πανάκριβους πυραύλους, που ρίχνουν αφειδώς στους αμάχους του Αφγανιστάν.

Γιατί «άργησαν»;

Αυτή τη φορά - λένε οι διάφοροι Πρετεντέρηδες - οι Αμερικανοί έδειξαν εγκράτεια και περίσκεψη, αφού περίμεναν να περάσουν πάνω από 25 μέρες για να επιτεθούν στο Αφγανιστάν. Κι αυτή την «καθυστέρηση» τη θεωρούν ως δείγμα αλλαγής της τακτικής των ΗΠΑ, οι οποίες - λένε - ενεργούν, πλέον, κατόπιν «ωρίμου σκέψεως», προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ευρύτερες συναινέσεις και «κρατώντας τους τύπους», καθώς έλαβαν και την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το «επιχείρημα» αυτό χρησιμοποιείται συχνά, στην προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστεί «σώφρων και προσεκτική» η πολεμοχαρής αμερικανική ηγεσία. Αλλά, μάλλον, δεν πείθει, αφού ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι η «καθυστέρηση» της επίθεσης στο Αφγανιστάν δεν οφείλεται σε «αλλαγή τακτικής» των ΗΠΑ, αλλά στην ανάγκη να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή - κι αυτό απαιτεί χρόνο - και να συγκροτηθεί η περιβόητη «διεθνής συμμαχία». Αλλωστε, μεγαλύτερη ήταν η «καθυστέρηση» για τις επιθέσεις κατά του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας.

Να τους σταματήσουμε!

Πριν καλά καλά ξημερώσει ο 21ος αιώνας, ο ιμπεριαλισμός ανοίγει και πάλι την πόρτα του τρόμου. Από τους Οίκους των «θεών τους», Μπους, ευρωατλαντικοί και Λάντεν μάς υποδεικνύουν να πάρουμε το δρόμο που οδηγεί στην κόλαση. Και προβάλλει το αμείλικτο ερώτημα: Θα υπακούσουμε στα πολεμοκάπηλα κελεύσματά τους; Θα τους ακολουθήσουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι στο έρεβος που μας σπρώχνουν; Αραγε, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά μόνο ανάμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στον ...πόλεμο. Ανάμεσα στην τρομοκρατία και στην κρατική τρομοκρατία;

Οι κομμουνιστές -και απ' αυτή τη στήλη- όλες τις προηγούμενες ημέρες έχουν διακηρύξει με όλη τη δύναμη της φωνής τους, για το χαρακτήρα αυτού του πολέμου, τους πραγματικούς στόχους που επιμελώς κρύβουν οι ιμπεριαλιστές, αλλά και το τι μαύρη αντίδραση είναι και η «άλλη πλευρά». Και είχαν προειδοποιήσει, αμέσως μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, ότι αυτό θα είναι «βούτυρο στο ψωμί των ιμπεριαλιστών». Οι βομβαρδισμοί του Αφγανιστάν, η κλιμάκωση των επιχειρήσεων με τους εκατοντάδες νεκρούς ήδη, η αποσταθεροποίηση ευρύτερων περιοχών, η αναβίωση πλαστών διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στους ανθρώπους, σε λαούς και θρησκείες, δυστυχώς, επιβεβαιώνουν αυτές τις εκτιμήσεις.

Μπορεί αρκετοί να μη συμφωνούν με όλες τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις των κομμουνιστών. Σε ένα πράγμα, όμως, δεν μπορούν να μη συμφωνήσουν, ότι από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων η λύση, η αντιμετώπιση των προβλημάτων παγκόσμιων ή διακρατικών, τοπικών ή περιφερειακών δεν μπορεί να είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως είναι αυτός που ζούμε. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ν' αφήσουμε «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Γι' αυτό και πρέπει να τους σταματήσουμε.

Σήμερα δε φτάνει απλά, να εκφράζει κάποιος τη διαφωνία του σ' αυτόν τον παραλογισμό. Τώρα αυτό που απαιτείται είναι η συστράτευση. Συστράτευση όλων και πριν απ' όλα των εργαζομένων και όλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις, συνδικάτα, με τις πρωτοβουλίες τους δείχνουν το δρόμο. Τι θα κάνει η ΓΣΕΕ; Πού είναι η ΑΔΕΔΥ; Τώρα, την ώρα που και η δική μας χώρα, με απόφαση της κυβέρνησης συμμετέχει σ' αυτό τον άδικο πόλεμο, κανείς μας δε δικαιούται να μείνει στην άκρη. Εδώ δε χωράνε τακτικισμοί και «κομματικοί» πατριωτισμοί. Τώρα μια θέση είναι υποχρεωτική: Η συστράτευση σε ένα πλατύ αντιπολεμικό κίνημα. Για το σταμάτημα του πολέμου, για την πλήρη απεμπλοκή της χώρας μας, τη μη παροχή διευκολύνσεων στις δυνάμεις του ολέθρου. Κι ακόμα παραπέρα, για την υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που ήδη απειλούνται ευθέως, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Τώρα απαιτείται η οργάνωση της δράσης πριν απ' όλους των ίδιων των εργαζομένων, με κεντρικό μέτωπο τον πόλεμο και ταυτόχρονη προβολή των υπολοίπων διεκδικήσεών τους. Τώρα όλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ευθύνη τους.

Οχι μαζί τους

Στρατιώτη

απ' τα σύνορα

μέτρο μην πας

πιο πέρα,

μη γίνεις πιόνι

των αισχρών

στη μαύρη τους

σκακιέρα,

μη γίνεις όργανο

ποτέ εσύ

της «νέας τάξης»,