Τη «ρήτρα επανεξέτασης», που περιλαμβάνεται στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τον προϋπολογισμό της ΕΕ την περίοδο 2014 - 2020, επικαλέστηκε περιχαρής ο πρωθυπουργός προκειμένου να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό του ότι η Ελλάδα θα πάρει επιπλέον 2 δισ. από το νέο ΕΣΠΑ μετά το 2016 λόγω «της μεγάλης μείωσης του ΑΕΠ που έχει προκαλέσει η τεράστια κρίση στην Ελλάδα». Ομως, στην απόφαση που εγκρίθηκε την περασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες υπάρχει μια ακόμα ρήτρα, πολύ πιο σημαντική, για την οποία δεν είπε λέξη ο Αντ. Σαμαράς. Πρόκειται για τη λεγόμενη «ρήτρα αιρεσιμότητας», η οποία ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να επιβάλει την αναστολή πληρωμής κοινοτικών κονδυλίων στην περίπτωση που η χώρα - μέλος δεν επιτύχει τους στόχους του μνημονίου! Πρόκειται για το υπ' αριθμόν 80 σημείο της απόφασης, που αναφέρει επί λέξει: «Σε περίπτωση που κρίνεται ότι ένα κράτος - μέλος δεν έχει αναλάβει επαρκή δράση στο πλαίσιο: α) ειδικών μέτρων που απευθύνονται προς τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, δυνάμει του άρθρου 136 παράγραφος 1, β) της διαδικασίας του υπερβολικού ελλείμματος, γ) της διαδικασίας των μακροοικονομικών ανισορροπιών, δ) προγράμματος στο πλαίσιο της διευκόλυνσης για το μεσοπρόθεσμο ισοζύγιο πληρωμών, ε) προγράμματος στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης, στ) χρηματοδοτικής συνδρομής στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αναστέλλεται ένα μέρος ή το σύνολο των δεσμεύσεων και πληρωμών»! Μάλιστα, αμέσως μετά διευκρινίζεται ότι «η πρόταση για αναστολή των δεσμεύσεων γίνεται από την Επιτροπή και θεωρείται αυτομάτως ως εγκριθείσα από το Συμβούλιο, εκτός εάν το Συμβούλιο απορρίψει την πρόταση με ειδική πλειοψηφία εντός ενός μηνός». Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, εκτός του ότι προορίζονται «από χέρι» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και ξένων, μετατρέπονται σε ένα επιπλέον μοχλό για το διαρκή εκβιασμό και την υποταγή του ελληνικού λαού στην εφαρμοζόμενη στρατηγική σωτηρίας των μονοπωλίων. Η αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.