ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο απ' το χέρι»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η υπουργός της φωτοτυπίας Α. Διαμαντοπούλου μίλησε χτες στο ραδιόφωνο του «Σκάι» και για τα βιβλία στα σχολεία, ξεπερνώντας κάθε όριο πρόκλησης, αφού έφτασε στο σημείο να «θαυμάσει» την αλληλεγγύη μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών, για το θέμα! «Είδαμε», είπε η υπουργός, «για πρώτη φορά τι σημαίνει κοινωνία αλληλεγγύης, καθώς συνεργάστηκαν, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, εκπαιδευτικοί και η τοπική κοινωνία»!

Το υπουργείο που έχει στερήσει τα βιβλία απ' τα σχολεία (25% των βιβλίων δεν έχει φτάσει στα σχολεία, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε η ΟΛΜΕ την περασμένη βδομάδα) έρχεται τώρα να δώσει συγχαρητήρια επειδή αντιμετωπίστηκε το ζήτημα. Σε λίγο καιρό, όταν οι σχολικές επιτροπές δε θα έχουν χρήματα για πετρέλαιο, αν οι γονείς βάλουν απ' την τσέπη τους χρήματα, για να μην κρυώσουν τα παιδιά τους, θα βγει πάλι η υπουργός να δηλώσει το θαυμασμό της για την αλληλεγγύη;

Η αλληλεγγύη μεταξύ γονιών και εκπαιδευτικών, μεταξύ εργαζομένων, είναι στοιχείο που ενισχύει τον αγώνα τους και ως τέτοιο πρέπει να θεωρείται δεδομένο και όχι ως μέσο για να τους φορτώνει το κράτος τις συνέπειες της κρίσης. Το θέμα λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση είναι πως αυτοί που στερούν δικαιώματα και μόρφωση, φτάνοντας χιλιάδες εργαζόμενους σε σημείο εξαθλίωσης, έχουν το θράσος να μιλούν για την αλληλεγγύη νομίζοντας πως απαλλάσσονται απο την πολιτική ευθύνη για την εξαθλίωση. Ασε που αρνούνται ακόμα και την πραγματικότητα, για τα προβλήματα ασιτίας στα σχολεία! Η υπουργός της φωτοτυπίας, υποστήριξε πως «δεν έχουμε περιστατικό παιδιού, υπάρχουν όμως προβλήματα. Εχουμε πολύ μεγάλη μείωση στην κίνηση των κυλικείων»! Να γιατί ο λαός πρέπει να τους ανατρέψει.

Ωρα οργανωμένης λαϊκής αντεπίθεσης

Τις αυξανόμενες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης από την πλουτοκρατία και το αστικό πολιτικό σύστημα αντανακλά το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της «Καθημερινής»: «Φόβος ενόψει δύσκολων αποφάσεων - Βενιζέλος και ΝΔ αποστασιοποιούνται από τα μέτρα που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση», διαπιστώνει η εφημερίδα. Αναμφίβολα τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης μεγαλώνουν και το μόνο που μπορούν να «υποσχεθούν» στο λαό είναι νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα δίχως τέλος και δίχως «κανένα φως στο βάθος του τούνελ». Τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου τσακώνονται μεταξύ τους για τον επιμερισμό του πολιτικού κόστους και τη λεία της εξουσίας, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι συμπίπτουν πλήρως στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής λαίλαπας προκειμένου να διασωθούν τα εγχώρια μονοπώλια και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επανεκκίνηση της κερδοφορίας. Καμία σημασία για το λαό δεν έχει αν τα προαποφασισμένα και συμφωνημένα από τους κυβερνητικούς εταίρους εδώ και πολύ καιρό «νέα» μέτρα εφαρμοστούν πριν ή μετά τις εκλογές, αν τα εφαρμόσει η κυβέρνηση Παπαδήμου ή μια κυβέρνηση με «νωπή λαϊκή εντολή». Το ζητούμενο, δηλαδή, για το λαό δεν μπορεί να είναι η σύνθεση της αστικής κυβέρνησης που θα τον γδάρει ή θα καταστρέψει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Τώρα είναι η ώρα της οργανωμένης αντεπίθεσης, που θα δυσκολεύει όσο γίνεται την υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων έχοντας πάντα κατά νου ότι πρέπει να τραβήξει το δικό του δρόμο, δηλαδή το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων στην πορεία για τη λαϊκή εξουσία.

Φιλολαϊκή λύση σε ρήξη με τα μονοπώλια

Με ισχυρές δόσεις εθνικισμού επιχειρούν μερίδες της εγχώριας πλουτοκρατίας να δηλητηριάσουν το λαό μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, αποδίδοντας τα πάντα στους «κακούς Γερμανούς», στο «Δ' Ράιχ», στην «ψυχοπαθή Μέρκελ» και άλλα παρόμοια. Είναι ολοφάνερο ότι θέλουν να παραπλανήσουν το λαό και να του αποκρύψουν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι δηλαδή οι αποφάσεις των ηγετών της ΕΕ πάνω απ' όλα υπηρετούν τη στρατηγική των μονοπωλίων για έξοδο από την κρίση πατώντας πάνω στη φτώχεια και την εξαθλίωση των λαών. Ακριβώς γι' αυτό θέλουν να μετακυλίσουν τις ευθύνες στους άλλους «άσωτους» και «τεμπέληδες» λαούς και τροφοδοτώντας το μίσος σε βάρος τους. Φυσικά, το ίδιο βρώμικο «παιχνίδι» παίζουν και οι αστικές τάξεις των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, που εδώ και πολύ καιρό παρουσιάζουν την «Ελλάδα» και τους «Ελληνες» ως υπαίτιους για την κρίση χρέους και για όλα εν γένει τα δεινά της ΕΕ. Τελευταίο παράδειγμα οι δηλώσεις του Ν. Σαρκοζί που κατηγόρησε πως «ορισμένες χώρες με τη συμπεριφορά τους δηλητηρίασαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της ΕΕ»(!), φωτογραφίζοντας σαφώς και την Ελλάδα... Οι λαοί δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του εθνικισμού, που κατευθύνεται και υποδαυλίζεται από την πλουτοκρατία, ακριβώς για να μείνει η ίδια στο απυρόβλητο. Η λύση για το λαό δεν είναι να συνταχθεί με κάποιο τμήμα της εγχώριας αστικής τάξης ή με κάποιο από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η λύση βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη με τη ρήξη με τα μονοπώλια, στην προοπτική της ανατροπής τους.

Μεγάλωσε η οικογένεια του «Ρ»

Με έναν κορίτσαρο 3 κιλών και 650 γραμμαρίων που απέκτησαν χτες η συνάδελφος Νικολέττα Διολή και ο σύζυγός της Νίκος, ανοίγει η αυλαία για την νέα περίοδο της ζωής τους. Τους ευχόμαστε να είναι γερή, με τόλμη και δύναμη, και να ζήσει σε έναν καλύτερο κόσμο!

Κόντρα στα μονοπώλια

Βγαλμένα μέσα από τα παλιά γνωστά κιτάπια τους, από τη φάση ακόμη εντατικής καπιταλιστικής κερδοφορίας και των ρυθμών «ανάπτυξης», είναι η ομοβροντία από τα νέα μέτρα, η σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση, στην οποία έχει συμφωνήσει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας. Από τα κιτάπια και της ντόπιας πλουτοκρατίας, τραπεζιτών, ΣΕΒ, μεγαλεμπόρων, έρχονται και οι τωρινές «συνταγές» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι «εκθέσεις» που δημοσιοποιούν μπροστά στο «κούρεμα» του κρατικού χρέους τους, για την καταστροφή μέρους των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, αυτών που σήμερα λιμνάζουν, που βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης ζωτικού χώρου, νέου πεδίου κερδοφορίας.

Μετά και το μπαράζ της φοροληστείας, «τάχα - δήθεν» για τη μείωση του ...ελλείμματος, τώρα ήρθε η ώρα να βαρέσουν στο ψητό. Να περάσουν από το δημόσιο τομέα στους εργατοϋπαλλήλους και του ιδιωτικού τομέα, να διαμορφώσουν τους όρους για το ξεπέρασμα της κρίσης τους, σε όφελος των μονοπωλίων, με το λαό τσακισμένο: Για το αποφασιστικό πισωγύρισμα πολλές δεκαετίες πίσω, χωρίς εργατικά δικαιώματα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, «για ένα πιάτο φαΐ», ίσα ίσα για να μπορέσει ο εργάτης να σταθεί στα πόδια του, να σταθεί στη δούλεψη των καπιταλιστών, να ικανοποιήσει τις νόρμες της παραγωγής που αυτοί ορίζουν. Συνθήκες όμως που είναι εντελώς απαραίτητες για να εξασφαλιστούν οι κερδοφόρες επενδύσεις, για να προστατευτεί το κέρδος των επιχειρήσεων και τώρα και για μετά την κρίση.

Τα φρέσκα αντιλαϊκά πακέτα, όπως και αυτά που προηγήθηκαν, έχουν τόσο «σχέση» με την αποκλιμάκωση των ελλειμμάτων όση και ο «φάντης με το ρετσινόλαδο». Για μια ακόμη φορά, η επιχείρηση διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος αποδείχνεται όλεθρος για το λαό. Η «έκθεση αξιολόγησης», από την πλευρά της ΕΕ, βάζει σε πρώτο πλάνο την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, να καταργήσει και για το «τυπικό της υπόθεσης» τους κατώτατους μισθούς και τα μεροκάματα, να διαμορφώσει απόλυτα ευέλικτους εργάτες. Ερχονται ακόμη να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για συγκέντρωση κεφαλαίων, πετώντας έξω από το πεδίο «ανταγωνιστικότητας» τους αυτοαπασχολούμενους μικροεπαγγελματίες, τους αγρότες, τμήματα του πληθυσμού, στα οποία έρχονται να επιβάλουν ασήκωτα χαράτσια, προκειμένου να αφήσουν ελεύθερο το πεδίο, ολόκληρη την πίτα, στα μονοπώλια και τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Για την αδηφαγία της πλουτοκρατίας που υπηρετούν ζητούν και τα ρέστα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους, κλιμακώνοντας με την κατάργηση και των όποιων «ελαφρύνσεων» για δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών, αυτών που έχουν ξεμείνει μετά και τις προηγούμενες παρεμβάσεις και μνημόνια.

Ολα τα «πακέτα», παλιά και νέα, μέχρι και την τελευταία δεκάρα, τα προορίζουν για τις μερίδες της πλουτοκρατίας. Δεν έχουν απολύτως καμία σχέση - ποτέ δεν είχαν - ούτε με την αποκλιμάκωση των «ελλειμμάτων», ούτε με την αποπληρωμή του κρατικού χρέους τους, που άλλωστε οι ίδιοι είναι που τώρα το «κουρεύουν».

Το παραμικρό λοξοκοίταγμα και η παραμικρή «ελπίδα» στην πολιτική διαχείρισης, όπως στα «ευρωομόλογα» που λιγουρεύονται και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, είναι ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου, αποτελούν παράδοση πολύτιμων θέσεων μάχης στο αντίπαλο μαύρο μέτωπο. Η διέξοδος είναι μόνο μπροστά, στο αγωνιστικό λαϊκό μέτωπο αντίστασης, στην κατεύθυνση της ανοιχτής αμφισβήτησης των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, για τη λαϊκή εξουσία, χωρίς τους καπιταλιστές, τα κέρδη τους και τις κρίσεις τους.