«Οσοι αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις είναι κλεφταρματολοί...». Τη φράση αυτή την είπε προχτές ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, Θ. Βερέμης, στη διάρκεια παρουσίασης ενός βιβλίου του. Ο Θ. Βερέμης είναι γνωστός φανατικός των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Πάντως, στη συγκεκριμένη φράση του εμείς τουλάχιστον δε θα είχαμε καμιά αντίρρηση. Πολύ περισσότερο όταν, απ' ό,τι φαίνεται, ο ίδιος δηλώνει θιασώτης του «Βασίλη κάτσε φρόνιμα...».
Συνέντευξη Τύπου έδωσε τις προάλλες η αυτοαποκαλούμενη «Γραμματεία Συμβασιούχων» της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνοντας και πάλι ότι η δράση της βαδίζει μακριά και αντίθετα από τις πραγματικές ανάγκες των χιλιάδων ομήρων που δημιούργησε η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επανέλαβε δημαγωγικά ότι «το πρόβλημα των συμβασιούχων είναι πολιτικό», την ίδια στιγμή που οποιαδήποτε «δράση» της συγκεκριμένης «Γραμματείας» είναι σε καθαρά νομικίστικο περιεχόμενο. Στη σχετική με τη συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσή της δεν αφιερώνει ούτε μια λέξη για τις πραγματικές πολιτικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το πρόβλημα των συμβασιούχων.
Οι αναφορές της «Γραμματείας» είναι πλούσιες στην τάδε και τη δείνα δικαστική απόφαση, ενώ έφτασε να ισχυριστεί στη συνέντευξη ότι αν μένουν οι συμβασιούχοι στη θέση τους και δεν απολύονται οφείλεται «στη γενναιότητα των δικαστών»! Παράλληλα, για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων προτάσσει το κριτήριο της εξυπηρέτησης «των πάγιων και διαρκών αναγκών» (ανάγκες για ποιον;), ό,τι ακριβώς χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση της ΝΔ για να στερήσει το δικαίωμα στη δουλιά από χιλιάδες συμβασιούχους. Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η απόφασή της να πραγματοποιήσει συγκέντρωση αύριο έξω από τον Αρειο Πάγο όπου μια ακόμα υπόθεση συμβασιούχων εκδικάζεται στην Ολομέλειά του.
Στην αποπροσανατολιστική και αναποτελεσματική νομική «οδύσσεια» που προσπαθούν να εμπλέξουν τους συμβασιούχους οι δυνάμεις της συναίνεσης, μόνη απάντηση είναι η ανάπτυξη και κλιμάκωση των αγώνων τους με πλαίσιο που να απαντά στις πραγματικές ανάγκες τους και το οποίο δεν μπορεί να πάει βήμα πίσω από το δίκαιο αίτημα για μονιμοποίηση όλων, τώρα και χωρίς προϋποθέσεις. Ο συντονισμός της δράσης με το σύνολο των εργαζομένων και η συσπείρωσή τους με τις ταξικές δυνάμεις, ενάντια στην αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, για το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόνιμη, σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα, είναι μονόδρομος. Και σίγουρα φτάνει πολύ πιο μακριά από την είσοδο του Αρείου Πάγου...