ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι τιμές των καυσίμων

Γρηγοριάδης Κώστας

Συγκρίσεις για την πορεία των διεθνών τιμών στο πετρέλαιο και τις λιανικές τιμές στην Ελλάδα κάνει με χτεσινή του ανακοίνωση ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδας. Στόχος των συντακτών της ανακοίνωσης είναι να δείξουν ότι η πορεία των τιμών ακολουθούν σχεδόν παράλληλη πορεία και ως εκ τούτου δε θα πρέπει να υπάρχουν αντιδράσεις για τις τιμές των καυσίμων. Για να υπερθεματίσουν, μάλιστα, σημειώνουν ότι «η ενδεδειγμένη σύγκριση» πρέπει να γίνεται με τις «τιμές ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟΥ». Τις τιμές, δηλαδή, πώλησης των καυσίμων από τα διυλιστήρια.

Ολα αυτά, γενικά, δεν είναι λάθος και είναι ολοφάνερο πως οι εταιρείες εμπορίας, προσπαθούν να αποποιηθούν δικές τους ευθύνες για τις υψηλές τιμές. Ωστόσο, μιλώντας μόνο για την τιμή διυλιστηρίου, στην ουσία βάζουν πλάτη στις ίδιες τις εταιρείες διύλισης, γιατί εδώ που τα λέμε, ακόμα και με τη δική τους λογική αν πάμε, ζητούμενο δεν είναι η τιμή πώλησης των καυσίμων από τα διυλιστήρια, αλλά οι τιμές που τα διυλιστήρια αγοράζουν το αργό πετρέλαιο. Γιατί είναι εύκολο να λέμε ότι οι διεθνείς τιμές στο πετρέλαιο αυξάνονται ή μειώνονται, ωστόσο όλοι πλέον γνωρίζουν ότι αυτές οι τιμές δεν είναι τιμές αγοραπωλησιών, αλλά χρηματιστηριακές τιμές, ενώ τις τιμές των πραγματικών αγορών κάποιοι τις κρατούν εφτασφράγιστο μυστικό...

Το 'χουμε πληρώσει ήδη

Αθλιες εικόνες συναντώνται στα κατά τόπους κτηματογραφικά γραφεία όπου, σε ουρές αναμονής πολλών ωρών, εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν ένα νέο χαράτσι για να καταγραφεί το ακίνητό τους. Δηλαδή για να δώσουν στοιχεία που έτσι κι αλλιώς έχουν οι κρατικές υπηρεσίες (π.χ. μέσω του «Ε9») και να πληρώσουν για άλλη μια υπηρεσία που πρέπει να καλυφτεί από την κεντρική διοίκηση. Αλλωστε, αρχικά, χρήματα γι' αυτή τη δουλειά είχαν εξασφαλιστεί, άσχετο αν φαγώθηκαν ατιμώρητα στις γνωστές - σύμφυτες με το σύστημα - συνθήκες σήψης και διαφθοράς. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο παραμένει: Η κτηματογράφηση να γίνει με το μικρότερο δυνατό κόπο για τον εργαζόμενο, το δε κράτος να αναλάβει το κόστος ως οφείλει, καθότι αυτό έχει υπερκαλυφτεί από την κάθε είδους βαριά φορολογία που πληρώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Αφημένοι στην τύχη τους

Σχεδόν εξ ολοκλήρου έχει αφεθεί η φροντίδα των προσφύγων σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και σε εθελοντές, παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος. Οι συνθήκες στα Κέντρα Κράτησης είναι πανάθλιες. Χαρακτηριστικά, όπως είχε αναφέρει και ο «Ρ», στο Κέντρο Κράτησης Παγάνης Μυτιλήνης βρίσκονται στοιβαγμένοι πάνω από 600 μετανάστες σε εντελώς ακατάλληλες συνθήκες.

Σύμφωνα με στοιχεία οργανώσεων, προεξάρχουσα εικόνα εκεί είναι η συμπτωματολογία ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού και ακολουθούν οι δερματολογικές παθήσεις και μολύνσεις, που συνδέονται με τις υπάρχουσες συνθήκες. Μεταξύ των κρατουμένων είναι και μικρά παιδιά, κάποια μόλις 2-4 μηνών!

Εγκληματικά απούσα η κρατική μέριμνα, τη στιγμή που πρόκειται για ανθρώπινες ζωές. Ταυτόχρονα, οι ΜΚΟ βρίσκουν στρωμένο έδαφος για να επέμβουν, προσφέροντας κάποια «μπαλώματα» και εκτονώνοντας τις εντάσεις. Φυσικά, με τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης...

Πρώτα το ελληνικό κεφάλαιο, έπειτα το «καλημέρα»...

Πώς ξεκίνησε η συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην Αθήνα απ' τον Γεωργιανό πρέσβη στην Ελλάδα; Αν νομίζατε ότι ξεκίνησε με ευχές για ειρήνη ή έστω με «διπλωματικές» σφήνες κατά της Μόσχας, θα ήταν καλύτερα να αναθεωρήσετε... Η συνέντευξη Τύπου ξεκίνησε με την ανάγνωση μίας λίστας επιχειρήσεων του ελληνικού κεφαλαίου, που δραστηριοποιούνται (και...) στη Γεωργία, από Ελληνα εκπρόσωπο του προεδρείου της Ελληνογεωργιανής Συνεργασίας...

Κάπως έτσι «έπεσαν» στο τραπέζι της συνέντευξης Τύπου ονόματα όπως:

Εμπορική Τράπεζα, «Μάρτζιν Κάπιταλ Ινβέστμεντ Ακσαρ», «Δέλτα», «Πόντος Σταρ», αλυσίδα σούπερ-μάρκετ «Νέτγουορκ», «Ξυλοτράστ» κ.ά.

Το «καλημέρα» του Γεωργιανού πρέσβη Ζούραμπ Αλεκσιάζντε ακούστηκε πολύ αργότερα...

Τα γαλαζοπράσινα εγκλήματα

Το σχέδιο ανασυγκρότησης του ΟΣΕ, που παρουσίασε προχτές η κυβέρνηση της ΝΔ, αποσκοπεί στη λειτουργία του Οργανισμού με πλήρη ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στην είσοδο του μεγάλου κεφαλαίου και στον τομέα αυτό, το οποίο θα «αξιοποιήσει» τις χρυσοπληρωμένες από το λαό υποδομές για την αύξηση των κερδών του. Απαραίτητος, όμως, όρος για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Η συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι συνέχεια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η οποία αποτελεί έναν από τους σημαντικούς άξονες της στρατηγικής της Λισαβόνας και υλοποιείται - ή έχει ήδη υλοποιηθεί - σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ελλάδα, η πολιτική που άρχισε να υλοποιείται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζεται - με τον ίδιο ζήλο και την ίδια συνέπεια - από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, με τις ευλογίες των γαλαζοπράσινων συνδικαλιστικών παρατάξεων, στις ΔΕΚΟ ή πρώην ΔΕΚΟ. Παρά τις «κοκορομαχίες» και τους «σκυλοκαυγάδες» τους, το ένα κόμμα του δικομματισμού συνεχίζει με συνέπεια το αντεργατικό-αντιλαϊκό «έργο» του άλλου. Ηδη έχουν υλοποιήσει την ιδιωτικοποίηση - απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών και της ενέργειας. Τώρα παίρνουν σειρά οι σιδηροδρομικές μεταφορές. Στήριγμα σε αυτές τις επιλογές βρίσκουν στο ΣΥΝ, που παρέχει απλόχερη στήριξη στις στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Προκειμένου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να προωθήσουν και να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική, κρύβουν τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς στόχους, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Κάθε φορά που βάζουν ταμπέλα ξεπουλήματος σε μια τέτοια επιχείρηση, ακολουθούν τη γνωστή συνταγή: «η επιχείρηση είναι ελλειμματική και γι' αυτό φταίνε οι εργαζόμενοι». Χαρακτηριστικό είναι ότι ο σημερινός υπουργός Μεταφορών Κ. Χατζηδάκης όπου σταθεί και όπου βρεθεί μιλά για τους υψηλόμισθους εργαζόμενους που τάχα φταίνε για το έλλειμμα του ΟΣΕ, επιχειρώντας έτσι να διαιρέσει τους εργαζόμενους σε προνομιούχους και μη, και να στρέψει τη μία κατηγορία εργαζομένων ενάντια στην άλλη. Αποσιωπά, όμως, συνειδητά, ότι βασικό κριτήριο της επιχειρούμενης «ανάπτυξης» και του «εξορθολογισμού» του ΟΣΕ είναι η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσω της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της παραπέρα οικονομικής επιβάρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών.

Απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές και τους φορείς, απέναντι στις προβοκατόρικες δηλώσεις περί εργαζομένων που είναι «κλέφτες και τεμπέληδες», οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλύσουν τις αυταπάτες τους και να πάρουν ξεκάθαρη στάση. Μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να ορθώσουν το ανάστημά τους οργανώνοντας τον αγώνα τους σε κάθε τομέα και συντονίζοντας τη δράση τους με το σύνολο των εργαζομένων. Βάζοντας φραγμούς στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης - απελευθέρωσης και διεκδικώντας οι τομείς στρατηγικής σημασίας να είναι ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς, που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.