Τα σημειώνουμε όλ' αυτά γιατί, διαβάζοντάς τα, μας γεννήθηκαν αυτόματα ορισμένα ερωτήματα: Είναι περισσότερο δικτατορικό και αιματοβαμμένο το καθεστώς του Σαντάμ, απ' αυτό της Σαουδικής Αραβίας ή του Πακιστάν; Δεν ήταν το ίδιο δικτάτορας και αιμοσταγής ο Σ. Χουσείν, στις δεκαετίες του 1970 και 1980, όταν στηριζόταν πολύμορφα και εξοπλιζόταν σαν αστακός από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, ώστε να πλαγιοκοπεί το Ιράν; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στις ΗΠΑ, ακόμη και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, να αποφασίζουν ποιο καθεστώς ή κυβέρνηση θα υπάρχει και ποιο όχι, βάζοντας τους λαούς στο περιθώριο και ξεκινώντας πολέμους; Και, τέλος πάντων, ποιος δεν καταλαβαίνει, ότι δεν έχουμε μπροστά μας μόνον ένα νέο και πολύ μεγαλύτερο πόλεμο, αλλά, στην πραγματικότητα, ανοίγει το κουτί της Πανδώρας;
Ο προετοιμαζόμενος πόλεμος, βέβαια, δεν έχει τον Σ. Χουσεΐν ως κύριο στόχο του. Το πρόσχημα και μόνον αποτελεί αυτός. Πολύ περισσότερο, δεν αποσκοπεί καθόλου στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ιρακινού λαού και την απαλλαγή του από τον δικτάτορα Σαντάμ. Ο πραγματικός και κύριος στόχος του πολέμου βρίσκεται στην επιβολή ενός πολύ μεγαλύτερου ελέγχου των ιμπεριαλιστών στις ενεργειακές πηγές - και όχι μόνο - του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, από το Ιράν μέχρι την Αίγυπτο. Ο κύριος αυτός στόχος συμπληρώνεται από άλλους, επιμέρους και αντιτιθέμενους μεταξύ τους, στα πλαίσια του συνεχώς εντεινόμενου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, ιδιαίτερα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ (κυρίως Γερμανία, Γαλλία). Οπως και από την πολύμορφη στήριξη της πολεμικής βιομηχανίας, ως μέσου για το ξεπέρασμα της συνεχιζόμενης ύφεσης και των αλλεπάλληλων κρισιακών φαινομένων της καπιταλιστικής οικονομίας, κυρίως της αμερικανικής.
Οι προαναφερόμενες πραγματικές αιτίες του νέου πολέμου, όμως, αποκαλύπτουν και τους απροσμέτρητους κινδύνους, που αυτός συνεπάγεται. Πρώτον, ο πόλεμος αυτός δεν αφορά ουσιαστικά μόνον το Ιράκ. Ο κίνδυνος πρόκλησης αλυσιδωτών και ανεξέλεγκτων αντιδράσεων σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και, πρωτίστως, τη Σαουδική Αραβία - τη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου - είναι ιδιαίτερα πιθανός παραδέχονται ακόμη και αστοί αναλυτές και, μάλιστα, η πλειοψηφία τους. Και κανένας τους, δεν τολμά να κάνει την παραμικρή πρόβλεψη, σχετικά με το πού μπορεί να οδηγήσει το ενδεχόμενο αυτό, όχι μόνο την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και την όποια σήμερα σταθερότητα, την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Δεύτερον, τόσον οι εντεινόμενοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, όσο και η χρήση του πολέμου, ως μοχλού ξεπεράσματος της κρίσης και ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών, προδιαγράφουν τις ιδιαίτερα επικίνδυνες και ζοφερές προοπτικές, που συνεπάγονται οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, πέρα κι ανεξάρτητα από το νέο πόλεμο.
Αυτά είναι τα πραγματικά και βαθύτερα μηνύματα των κρίσιμων αυτών εξελίξεων. Μηνύματα, τα οποία απαιτούν επιτακτικά την εδώ και τώρα αποφασιστική και μαζική παρέμβαση των λαών, πρώτα και κύρια, των αντιιμπεριαλιστικών, φιλειρηνικών δυνάμεων και κινημάτων.
«Συναγερμό προκαλούν στην Αθήνα ανησυχητικές πληροφορίες για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Η κυβέρνηση δέχεται πληροφορίες από διάφορες πλευρές, σύμφωνα με τις οποίες η έως τώρα απρόσκοπτη ενταξιακή πορεία της Κύπρου ενδέχεται να αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα». Αυτά έγραφαν τα σχετικά ρεπορτάζ χτεσινών εφημερίδων.
Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε πόσες φορές το ΚΚΕ, χρόνια τώρα, έχει προειδοποιήσει, ότι η πορεία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, όχι μόνο δε θα συμβάλλει θετικά στην επίλυση του Κυπριακού - όπως διακήρυχναν μεγαλόστομα η κυβέρνηση και διάφοροι άλλοι οπαδοί του «ευρωμονοδρόμου» - αλλά και θα μεταβληθεί σε μοχλό χειροτέρευσής του, καθώς και σε μέσο εκβιασμών σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας;
Παρέα
με το θάνατο
στις σκαλωσιές,
στα ύψη,
στερνό
το μεροκάματο
αν ζαλιστεί
ή σκύψει
κι άλλος κλεισμένος
παρακεί
στου βαποριού
τ' αμπάρι,
όσο η βάρδια διαρκεί
ο χάρος τον φλερτάρει.
* * *
Ετσι δουλεύει
δυστυχώς
η εργατιά
η δόλια
για να γεμίζουν
συνεχώς
κάποιων
τα πορτοφόλια,
την κλέβουν
τη σκοτώνουνε
του τόπου
οι βαρόνοι
κι ουδέποτε
πληρώνουνε
το αίμα
οι δολοφόνοι!