Εναν ακόμα κρίκο στην ατέλειωτη αλυσίδα των σκανδάλων ξεπουλήματος και λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας αποτελεί η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Σκάνδαλα που είναι σύμφυτα με τη γενικευμένη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που εφαρμόζουν εδώ και δύο δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πολιτική που αποτελεί και το «σκάνδαλο των σκανδάλων».

Στο πυρήνα αυτής της πολιτικής βρίσκεται η εκποίηση δημόσιων εκτάσεων, δασών, ορεινών όγκων, βιοτόπων και αρχαιολογικών χώρων σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η ιδιαιτερότητα του ξεπουλήματος σε Μονή δεν αλλάζει καθόλου την ουσία, αφού τόσο τα μοναστήρια όσο και η Εκκλησία υπηρετούν από αρχαιοτάτων χρόνων τον Μαμμωνά (σ.σ. θεός του χρήματος) και πλέον λειτουργούν ως μοντέρνες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Εξόχως αποκαλυπτική από την άποψη αυτή η επιστολή που απέστειλε στον τοπικό δήμο ο «δημοφιλής» ηγούμενος της Μονής, στην οποία, αναφερόμενος σε συγκεκριμένο «μπίζνες πλαν» (έτσι το ονομάζει ο ίδιος το αποκαλούμενο αλλιώς και «επιχειρησιακό σχέδιο»), προσδιορίζει σαφώς τους επιδιωκόμενους στόχους της Μονής Βατοπεδίου ΑΕ: «Ανάπτυξη υποδομών εξυπηρετήσεως θρησκευτικού τουρισμού», όπως κατασκευή ομοιώματος χερσονήσου Αγίου Ορους, συνεδριακού κέντρου, κ.ά., καθώς και «ίδρυση και λειτουργία κέντρου μεταπτυχιακών σπουδών Θεολογίας και Φιλοσοφίας» με την προοπτική να μετατραπεί σε πανεπιστημιακή εκκλησιαστική σχολή «όταν το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει τούτο»...

Η Μονή Βατοπεδίου ωστόσο κινήθηκε μέσα στο «ασφαλές περιβάλλον» που διαμόρφωσαν με τις πολιτικές αποφάσεις και το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Πρώτα χάρισαν στη Μονή τη Λίμνη Βιστωνίδα και στη συνέχεια την «αντάλλαξαν» (...τη χαρισμένη) με άλλες εκτάσεις - φιλέτα του ελληνικού δημοσίου!

Ομως, η δικομματική αντιπαράθεση και οι αποκαλύψεις των ΜΜΕ, που διόλου τυχαία δεν έγιναν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, επικεντρώνουν σε διάφορες «τεχνικές λεπτομέρειες», όπως το χαμηλό τίμημα, το ποιος υπέγραψε τις υπουργικές αποφάσεις, ποιος έφτιαξε τα συμβόλαια ή το ποιος ήταν «ο πολιτικός ενορχηστρωτής», αφήνοντας στο απυρόβλητο την αιτία του κακού. Ταυτόχρονα, «νομιμοποιείται» η πολιτική της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας σε μοναστήρια και επιχειρηματικούς ομίλους, γεγονός που προεξοφλεί ότι οι ιερές μπίζνες θα συνεχιστούν εν ευθέτω χρόνω... Δεν είναι τυχαίο ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς έσπευσε να ξεπλύνει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες τους, κάνοντας λόγο για «παραπλανηθέντες υπουργούς» από τα ίδια τα γνωμοδοτικά όργανα του κράτους!

Στις εγκληματικές ευθύνες των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων θα πρέπει αναμφίβολα να συμπεριληφθεί και ο τρόπος που «έστησαν τη δουλειά», προκειμένου να νομιμοποιηθεί το ξεπούλημα. Πρώτα, αναγνώρισαν δικαιώματα ιδιοκτησίας της Μονής στη Λίμνη Βιστωνίδα, αποδεχόμενες το οθωμανικό και το βυζαντινό δίκαιο! Στη συνέχεια, ήρθαν τα «γνωμοδοτικά όργανα» του κράτους, εννοείται με άνωθεν εντολή, και αποφάνθηκαν ότι δε δικαιούται το Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας στη Λίμνη Βιστωνίδα! Αξίζει να παρατεθεί το πώς η Μονή και οι πολιτικοί προστάτες της τεκμηρίωσαν το δικαίωμα ιδιοκτησίας στη Λίμνη Βιστωνίδα. Πρώτον, επικαλούμενοι ...τους «χρυσόβουλους λόγους» βυζαντινών αυτοκρατόρων με πρώτο τον Ν. Βοτανειάτη το 1080(!) και δεύτερον τα φιρμάνια των σουλτάνων επί τουρκοκρατίας(!). «Οι μονές του Αγίου Ορους δεν υπήρξαν δοριάλωτες, αλλά συνθηκολόγησαν με τους Σουλτάνους, πριν την κατάκτηση, με αποτέλεσμα την αναγνώριση της ακίνητης ιδιοκτησίας τους από τους Σουλτάνους», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ένα από τα συμβόλαια που υπογράφηκαν το 2007, παραπέμποντας μάλιστα στο φιρμάνι του Μουράτ τον Β' και του Πορθητή με τον Αχτιναμέ του 1453...

Είναι τόσο προκλητική και κακοστημένη η «μηχανή» νομιμοποίησης του ξεπουλήματος, ώστε ακόμα και ο Γ. Σανιδάς χαρακτηρίζει «διάτρητες» τις αποφάσεις των γνωμοδοτικών οργάνων και διέταξε έρευνα για κακουργηματική απάτη σε βάρος του Δημοσίου. Πολύ περισσότερο που από πλήθος εγγράφων προκύπτει ότι η ίδια η Μονή Βατοπεδίου δεν είχε την παραμικρή κυριότητα στη Λίμνη Βιστωνίδα.

Σε ό,τι αφορά το χρονικό της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας στη Μονή, η αρχή έγινε το 1998 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, όταν αναγνωρίστηκε ότι «το Δημόσιο δε δικαιούται να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας» στη Βιστωνίδα! Συνεχίζοντας από αυτό «το δεδικασμένο» η κυβέρνηση της ΝΔ άναψε το πράσινο φως για να προχωρήσει ...η ανταλλαγή ακινήτων του Δημοσίου με τις εκτάσεις που δήθεν κατείχε η Μονή στην περιοχή της Βιστωνίδας! Ηδη, χάρη στην ταχύτητα και ευλυγισία των κρατικών υπηρεσιών, αποχαρακτηρίστηκαν δάση και βιότοποι, κοστολογήθηκαν οι εκατέρωθεν αξίες ακινήτων και ήδη η Μονή έχει λαμβάνειν δεκάδες χιλιάδες στρέμματα σε Ουρανούπολη Χαλκιδικής, στο νησί Αμμουλιανή του ίδιου νομού, στην Καβάλα, στο Λαύριο, στο Γραμματικό, αλλά και αστικά και Ολυμπιακά ακίνητα, που ήδη πωλήθηκαν σε ιδιώτες από τη Μονή...

Η κυβέρνηση, όπως ήταν αναμενόμενο, έσπευσε να αθωώσει τον εαυτό της και την πολιτικής της, προβάλλοντας σαθρούς ισχυρισμούς όπως ότι οι υπουργοί «ενήργησαν στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων και καθηκόντων τους», μετακυλίοντας τις πολιτικές ευθύνες της στα γνωμοδοτικά κρατικά όργανα. Επίσης, όπως συνήθως, ανέθεσε στη Δικαιοσύνη να ρίξει φως στην υπόθεση, ενώ είναι γνωστό ότι μόλις τον περασμένο Μάη η Δικαιοσύνη είχε θέσει την υπόθεση στο αρχείο, από όπου υποχρεώθηκε να τη βγάλει κάτω από την πίεση των ΜΜΕ και «ενδιαφερόμενων» επιχειρηματικών συμφερόντων. Προκειμένου να εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να κερδίσει χρόνο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε προχτές το πάγωμα των διοικητικών πράξεων που αφορούν τις αγοραπωλησίες μεταξύ Δημοσίου και Μονής, αλλά είναι εξόφθαλμο ότι πρόκειται για τακτικό ελιγμό, με στόχο να συνεχιστεί «η δουλειά» αργότερα όταν θα έχει κοπάσει ο θόρυβος...

Το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να εμφανιστεί τιμητής και άμοιρο ευθυνών, δίχως ωστόσο να το καταφέρει. Διατυμπανίζει ότι επί των δικών του κυβερνήσεων δεν έγινε καμία ανταλλαγή ακινήτων με το Βατοπέδι, «ξεχνώντας» ότι ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που εκχώρησαν ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Μονής σε δημόσιες εκτάσεις της Βιστωνίδας.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει στο τίμημα των ανταλλαγών και στην «παραίτηση» του Δημοσίου από τη διεκδίκηση των ακινήτων...

Ξεκάθαρη και γνήσια φιλολαϊκή η θέση που από την πρώτη στιγμή εξέφρασε το ΚΚΕ, διατυπώνοντας καθ' όλα βάσιμες επιφυλάξεις για την «αποτελεσματικότητα» της δικαστικής έρευνας που παρήγγειλε εκ νέου ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει, ακόμα και αν υπάρχουν χαρτιά νομιμοποίησης, καμία εκκλησιαστική περιουσία σε δάση, δασικές εκτάσεις, παραλίες και βουνά. Οπως αποσαφήνισε η Αλέκα Παπαρήγα «η εκκλησία και οι μοναχοί δεν μπορεί να εμπορεύονται περιουσίες», εννοείται με τη συνδρομή των κομμάτων εξουσίας. Ταυτόχρονα, προκάλεσε την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να πάρουν ξεκάθαρη θέση στο κύριο ζήτημα που δεν είναι άλλο από το να επιστραφούν στο Δημόσιο όλες οι εκτάσεις και η δημόσια περιουσία που με διάφορα προσχήματα έχουν εκχωρηθεί ή καταπατηθεί από μοναστήρια, επιχειρηματικούς ομίλους ή άλλα ιδιωτικά συμφέροντα. Σημαντικό είναι επίσης να τους αφαιρεθεί κάθε ιδιοκτησιακό δικαίωμα σε δάση, ορεινούς όγκους, βιοτόπους...

Οι εργαζόμενοι, ο λαός μπορεί να κρίνουν ποιος υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και ποιος στρέφεται εναντίον τους. Δεν αρκεί όμως. Χρειάζεται να αλλάξουν ριζικά οι κοινωνικοπολιτικοί συσχετισμοί δύναμης για να μπορέσουν να διασφαλίσουν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς όφελός τους.