ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 15 Γενάρη 2009
Σελ. /40
Τώρα θυμήθηκαν την ΕΦΕΕ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως αναγκαία προϋπόθεση για την προστασία του ασύλου, χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Αλαβάνος, τη «δημοκρατική συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος», την ανάδειξη μιας «Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδας»...

Αυτά χτες, στις δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με πρυτάνεις πανεπιστημίων και προέδρους ΤΕΙ. Γιατί πριν μερικούς μήνες, στις 23 Μάη του 2008, που θα ξεκινούσε το Πανσπουδαστικό Συνέδριο οι αντιπρόσωποι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίστηκαν, όπως δεν εμφανίστηκαν οι της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ (που πήγαν εκδρομές σε Μύκονο και Ιο)... Και πιο πριν ακόμα, όταν η ΠΚΣ καλούσε να συνεδριάσουν τα ΔΣ των συλλόγων και να ορίσουν αντιπροσώπους, οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σφύριζαν αδιάφορα...

Αλλά το θέμα, δεν είναι μόνο πως κάνουν ό,τι μπορούν για να απαξιώσουν τα όργανα του φοιτητικού κινήματος και έδωσαν χέρι βοήθειας σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ για τη διάλυση της ΕΦΕΕ... Το θέμα είναι ότι και το άσυλο, δεν είναι μόνο θέμα συγκρότησης οργάνων, αλλά πρόβλημα του φοιτητικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Οσο η ΔΑΠ κι η ΠΑΣΠ κυριαρχούν, με τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να παίζουν συχνά το ρόλο του νεροκουβαλητή σ' αυτές τις δυνάμεις... ακόμα κι αν συγκροτηθεί η ΕΦΕΕ, δε θα κατοχυρωθεί πραγματικά το άσυλο, δεν μπορεί να υπάρχει υπεράσπισή του, όπως δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα του φοιτητικού κινήματος και συνολικά ο προσανατολισμός του.

Το παράδειγμα της «ΜΙΝΕΡΒΑ»

Αμεση και αποτελεσματική, στο να εμποδίσει τα άθλια σχέδια της εργοδοσίας στη «ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΕ», ήταν η παρέμβαση του ταξικού κλαδικού συνδικάτου, της Πανελλαδικής Ενωσης Εργατοτεχνικού και Υπαλληλικού Προσωπικού Ελαιουργοσαπωνοποιών - Πυρηνελαιουργείων - Σπορελαιουργείων - Καλλυντικών και Απορρυπαντικών. Μόλις λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της εργοδοσίας ότι θα λειτουργήσει ένας μηχανισμός χαφιεδισμού που θα μετατρέπει τους ίδιους τους εργαζόμενος σε ρουφιάνους, το συνδικάτο αντέδρασε, συγκαλώντας σε γενική συνέλευση τους εργαζόμενους στην επιχείρηση. Η προσπάθεια της εργοδοσίας, να βάλει τον έναν εργαζόμενο αντιμέτωπο με τον άλλο, έπεσε στον κενό. Οι εργαζόμενοι δεν τσίμπησαν το δόλωμα. Απάντησαν ενωμένοι σαν μια γροθιά ότι καταδικάζουν αυτόν το μηχανισμό και ότι δεν πρόκειται να ρουφιανεύουν ο ένας τον άλλον. Η στάση του ταξικού συνδικάτου δεν έδωσε απάντηση μόνο στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Αλλά και σε όλους εκείνους, που, από τη θέση του εργοδοτικού συνδικαλιστή, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι «τίποτα δε γίνεται» και, τελικά, να τους ενσωματώσουν στις επιδιώξεις της εργοδοσίας.

«Πιο εύκολη ζωή» στην κρίση...

«Θέλουμε να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή των επιχειρήσεων, ιδίως σ' αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία». Δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο ειλικρινής και εύστοχος ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης όσον αφορά τον υπέρτατο στόχο της κυβέρνησης. Μπορεί η παραπάνω φράση - σλόγκαν να ειπώθηκε χτες με αφορμή την προώθηση του νομοσχεδίου του υπουργείου του «για τον εκσυγχρονισμό του Εμπορικού Δικαίου και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», αλλά βέβαια αποτελεί το σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης σε όλη τη θητεία της και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης, όπως άλλωστε έκανε και η προκάτοχός της. Ειδικά όμως για την αντιμετώπιση της κρίσης το κυβερνητικό σχέδιο, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα στην πράξη, περιλαμβάνει μέτρα για τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, πράγμα που κάνει ασφαλώς ακόμα «πιο εύκολη τη ζωή» των καπιταλιστών. Ταυτόχρονα βέβαια, φορτώνει συνεχώς με νέα βάρη τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, τους κάνει δηλαδή ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή τους. Θα σημειώσουμε ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Ακόμα και αυτό το άθλιο και προκλητικό επίδομα θέρμανσης, των 100 και 200 ευρώ, ακόμα και αυτό το επαίσχυντο φιλοδώρημα δεν έχει ακόμα μοιραστεί... Αντίθετα, το ξεκοκάλισμα των 28 δισ. ευρώ έχει ξεκινήσει από τις τράπεζες και συνεχίζεται με ασυγκράτητη βουλιμία...

Εμμονή...

Πριν λίγες μέρες, αφότου τους έδωσε ιδεολογικό περιεχόμενο προσπαθεί να τους δώσει και συγκεκριμένη υπόσταση. Ο λόγος για τον τέως υπουργό του ΠΑΣΟΚ που χτες στο «Μέγκα» ισχυρίστηκε πως ο λεγόμενος Επαναστατικός Αγώνας του θυμίζει τα ένοπλα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, ενώ ο Γ. Πρετεντέρης σχολίαζε ταυτόχρονα ότι θυμίζουν μαζική ένοπλη πάλη όπως οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και ας μην ήταν όχι μόνο μαζικές αλλά και κατασκευασμένες. Παράξενη, όμως, δεν είναι αυτή η εμμονή από τον τέως υπουργό; Να προσπαθεί να δημιουργήσει συνειρμούς για τέτοιους μηχανισμούς που αντικειμενικά δρουν προβοκατόρικα με το κίνημα; Γιατί κίνημα σημαίνει μαζική λαϊκή δράση. Τις προάλλες τους προσέδιδε και ριζοσπαστική ιδεολογία. Δεν παραπέμπει σε εμμονή να οδηγήσει σώνει και καλά τη σκέψη σε κάτι μη τυχόν και λειτουργήσει ελεύθερα και πάει από μόνη της στην ολοφάνερη προβοκάτσια; Αλλά και ο δημοσιογράφος; Τι θέλει να πει;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αδιαλλαξία, ανιδιοτέλεια και περηφάνια

Ετσι συνέβαινε πάντα στην αστική τους «δημοκρατία». Αυτή είναι και η πείρα του συνεπούς ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οταν τα πράγματα ζόριζαν - όπως τώρα με τα προεόρτια της οικονομικής κρίσης - οι μάσκες της δημοκρατίας τους έπεφταν. Ακόμα και σε πιο ήρεμες περιόδους, αν ο εργάτης σήκωνε κεφάλι, όπου τα «λόγια» δεν είχαν αποτελέσματα, η ράβδος γινόταν ο νόμος του κεφαλαιοκράτη. Ετσι και το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, όπως δείχνουν συγκεκριμένα γεγονότα, η εργοδοσία με μεγαλύτερη ένταση βάζει σε λειτουργία τα γνωστά και δοκιμασμένα της όπλα. Οι απολύσεις, η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί, ο χαφιεδισμός μπήκαν στην ημερήσια διάταξη.

Τα όπλα αυτά έβαλε μπροστά και η εργοδοσία του ΤΖΑΜΠΟ στο υποκατάστημα στη Βάρη. Οταν ο αγωνιστής εργαζόμενος δε λύγισε, μπήκαν σε δράση τα «άλλα μέσα»! Του έριξαν στο τραπέζι 50.000 ευρώ και να αποχωρήσει από την εταιρεία «οικειοθελώς»..! Και επειδή δεν ήταν σίγουροι για το πόσο δελεαστική ήταν η πρόταση, τη συνόδεψαν και με απειλές... Ομως πήραν την απάντηση που τους άξιζε. Ο νέος εργαζόμενος όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν υπέκυψε στις απειλές, αλλά έσπευσε και ενημέρωσε το συνδικάτο.

Ποιος είπε ότι στις μέρες μας δεν υπάρχουν αγωνιστές εργάτες; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν εργάτες - παραδείγματα; Ποιος μπορεί να πει ότι και σήμερα μια τέτοια στάση δε συνιστά ηρωισμό; Και όμως. Το παράδειγμα του νέου εργάτη του «ΤΖΑΜΠΟ» δείχνει το δρόμο. Αυτός, όπως και χιλιάδες άλλοι, που στέκονται μπροστά στις πύλες των εργοστασίων στις απεργιακές αλυσίδες, που δε συμβιβάζονται, δεν εξαγοράζονται από την εργοδοσία, που στα δύσκολα δεν τα διπλώνουν, είναι οι σηματοδότες για ολόκληρη την εργατική τάξη. Επιβεβαιώνουν με τα έργα και τη στάση τους, τις μεγάλες αξίες και παρακαταθήκες του εργατικού κινήματος. Οχι. Την ανιδιοτέλεια, την αγωνιστικότητα, την ακεραιότητα, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα δε θα τις βρεις μόνο στις ιστορικές σελίδες του εργατικού κινήματος. Ολα αυτά είναι ζωντανά, είναι μέσα στην καθημερινή δράση εκατοντάδων και χιλιάδων εργατών.

Και όλα αυτά αποκτούν μεγαλύτερη αξία, όταν βλέπεις τον ξεπεσμό των εκπροσώπων του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οταν διαπιστώνεις, ότι συνδικαλιστές που υποτίθεται είναι εκλεγμένοι για να υπερασπίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, γίνονται σημαιοφόροι της «ταξικής συνεργασίας» κηρύττουν σε όλους τους τόνους την υποταγή στην κερδοφορία των καπιταλιστών, σέρνονται στα σαλόνια και στους «διαλόγους» της εργοδοσίας, είναι «δούρειοι ίπποι» του κεφαλαίου στο κίνημα. Και ορισμένοι δεν αποφεύγουν τον πειρασμό να γλείψουν και από το κόκαλο που τους πετάνε οι ισχυροί.

Ενα είναι βέβαιο. Οσο θα βαθαίνει η οικονομική κρίση. Οσο μεταξύ των καπιταλιστών θα αγριεύει ο πόλεμος για την κυριαρχία στην αγορά και για τα κέρδη, τόσο θα οξύνεται και η επίθεση στους εργαζόμενους. Αλλο τόσο όμως θα επιβεβαιώνεται η ανάγκη για πιο αποφασιστική εργατική ταξική απάντηση στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς, στη λεηλασία και τους σφετερισμούς του κεφαλαίου. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η αδιαλλαξία, η ανυπακοή και η ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου είναι μονόδρομος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ