ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Λαϊκή αντεπίθεση τώρα!

Εχει γίνει πλέον θεσμός, κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτέμβρη, από το βήμα της ΔΕΘ, ο εκάστοτε πρωθυπουργός να κάνει το εναρκτήριο σάλπισμα για τη νέα, τη φθινοπωρινή αντιλαϊκή επίθεση. Ηδη, τα κυβερνητικά επιτελεία έχουν θέσει επί τάπητος σειρά μέτρων που θα εντείνουν τη σκληρή πολιτική λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, σπρώχνοντας σε μεγαλύτερα αδιέξοδα τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Το ισοζύγιο αυτής της πολιτικής από τη μια έχει νέους φόρους για το λαό και νέες ανατροπές στα εργασιακά και τα ευρύτερα λαϊκά δικαιώματα και από την άλλη χρήμα και προνόμια στην πλουτοκρατία στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης». Στις συσκέψεις κυβερνητικών στελεχών με τον πρωθυπουργό, που παίρνουν χαρακτήρα «πολεμικού συμβουλίου», μπήκαν οι βάσεις για την επιτάχυνση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, που αναμένεται να εκδηλωθεί τους επόμενους μήνες.

Στο κυβερνητικό λοιπόν οπλοστάσιο περιλαμβάνονται: Νέα φοροεπιδρομή και καινούριο «χαράτσι» υπό τη μορφή έμμεσων φόρων σε είδη πρώτης ανάγκης. Νέα χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα, καθώς ήδη έχει υπάρξει ο προπομπός, η τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ, όπου καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις αορίστου χρόνου και αντικαθίστανται με συμβάσεις μερικής και προσωρινής απασχόλησης, ενώ, παράλληλα, η κυβέρνηση μελετάει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων που περιλαμβάνει το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», του ΟΣΕ, της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ κ.ά. Παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, «αξιοποιώντας» το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών και τα κολέγια, καταργώντας απ' το παράθυρο το άρθρο 16 του Συντάγματος. Αγριες περικοπές δαπανών στο χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΟΤΑ, οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, νοσοκομεία), με στόχο τη μετατροπή των οργανισμών σε μεγάλες Ανώνυμες Εταιρείες, όπου θα δρουν ανεξέλεγκτα τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και ο λαός θ' αντιμετωπίζεται σαν καταναλωτής πανάκριβων υπηρεσιών.

Την ίδια ώρα οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις» δίνουν και παίρνουν, με στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού, ώστε να πέσουν όσο γίνεται στα μαλακά οι αντιλαϊκοί - αντεργατικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης. Ετσι δίνουν και παίρνουν τα λογής σενάρια κυβερνητικών συνεργασιών μεταξύ των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Ακόμα, υπαρκτές ή ανύπαρκτες διαφοροποιήσεις στελεχών του κυβερνητικού κόμματος αξιοποιούνται από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, με τελικό στόχο την εκτόνωση της λαϊκής αγανάκτησης.

Κοινή αγωνία της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου να μη θιγούν τα «ιερά και όσια» του συστήματος. Να μη φθάσει η λαϊκή δυσαρέσκεια στο να αμφισβητήσει και τελικά να παλέψει για την ανατροπή αυτού του ταξικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. αγωνιούν και παίρνουν τα μέτρα τους για να εμποδίσουν τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση. Εξάλλου, όλα τα σχετικά σενάρια για τα εναλλακτικά δίδυμα κυβερνητικής διαχείρισης σε αυτό αποσκοπούν.

Απέναντι σ' αυτή την αντιλαϊκή λαίλαπα και τη σύγχυση που τη συνοδεύει, προβάλλει ως αναγκαιότητα η κλιμάκωση της λαϊκής πάλης, η πρόταση του ΚΚΕ για τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των κομμάτων της πλουτοκρατίας και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας. Μια πρώτη ευκαιρία δίνεται με την απόκρουση των νέων μέτρων και με την πολιτική καταδίκη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και των συμπληρωματικών τους δυνάμεων στη μάχη των ευρωεκλογών.

Συναντήσεις χωρίς αποτέλεσμα

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά τη σύνοδο της Ανάπολις, τον περασμένο Νοέμβρη, και προκειμένου να μη δυσαρεστηθεί η Ουάσιγκτον, που, πάση θυσία, θέλει να «δείξει» επίτευξη προόδου στις ισραηλινο-παλαιστινιακές επαφές, ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Αμπάς και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ολμέρτ συναντιούνται, σε τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς να έχουν, φυσικά, καταλήξει σε κανένα αποτέλεσμα. Στο ίδιο αυτό χρονικό διάστημα, ο φονικός αποκλεισμός της Γάζας συνεχίζεται, όπως και η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους και οι επιδρομές στη Δ. Οχθη.

Ο ισραηλινός στρατός «εκφράζει» την αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας για «ειρήνευση», με δολοφονίες ακριβείας, τραυματισμούς, συλλήψεις, αποκλεισμούς δρόμων, κακοποιήσεις συλληφθέντων, κατεδαφίσεις σπιτιών. Η, δε, πολιτική ηγεσία, διά του πρωθυπουργού Ολμέρτ, δηλώνει «δεσμευμένη» στην «επίτευξη οριστικής λύσης μέσα από διαπραγματεύσεις». Παράλληλα βέβαια, χωρίς καμία απολύτως διαπραγμάτευση, εννοείται, επεκτείνει τους εποικισμούς επί παλαιστινιακού εδάφους (δημιουργώντας τετελεσμένα επί του εδάφους όσον αφορά τα τελικά σύνορα), διακηρύττει ότι αιώνια ισραηλινή πρωτεύουσα θα είναι η ενιαία Ιερουσαλήμ και θεωρεί «λήξαν» το ζήτημα της επιστροφής των προσφύγων.

Τα δίκαια αιτήματα του πολυετούς αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία δεν μπορούν να υλοποιηθούν μέσα από τα δείπνα και τα εργασιακά προγεύματα ούτε του «ειδικού απεσταλμένου» του Τόνι Μπλερ, ούτε τις πιέσεις για το φαίνεσθαι της κυρίας Ράις, ούτε τις συναντήσεις των Ολμέρτ και Αμπάς. Αυτή η παράσταση, που δε θίγει καν το ζήτημα της κατοχής, έχει, ήδη, κλείσει πολλά χρόνια «ζωής» χωρίς αποτελέσματα.

Αστοχες θριαμβολογίες

Μπορεί τα θανατηφόρα ατυχήματα, το πρώτο 6μηνο του 2008, να αυξήθηκαν σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2007, μπορεί οι νεκροί και οι βαριά τραυματίες να είναι περισσότεροι από πέρσι, όμως το υπουργείο Εσωτερικών, θριαμβολογεί για την εντατικοποίηση των ελέγχων της Τροχαίας, η οποία «έχει συμβάλει στη μείωση της τροχαίας παραβατικότητας στους περισσότερους επιμέρους τομείς».

Σύμφωνα λοιπόν με το υπουργείο, για όλα φταίνε οι οδηγοί, τους οποίους και η Τροχαία, με την εντατικοποίηση των ελέγχων προσπαθεί να συνετίσει - όπως λέει - με τα φορομπηχτικά και καθαρά εισπρακτικά πρόστιμα του νέου ΚΟΚ. Παρόλα αυτά, επισημαίνεται πως η μείωση της παραβατικότητας, δε δημιουργεί την προοπτική διαχρονικής περιστολής του προβλήματος. Αν και το πρόβλημα «δεν αποτελεί μόνο αστυνομικό ζήτημα και δεν αντιμετωπίζεται καταλυτικά μόνο με αστυνομικά μέτρα», ωστόσο, το υπουργείο τονίζει πως θα αναπτυχθεί περαιτέρω επιχειρησιακή δραστηριότητα με τη συγκρότηση συνεργείων ελέγχου!

Τα στοιχεία της Τροχαίας όμως, δείχνουν πως μεγάλο μερίδιο ευθύνης στα τροχαία δυστυχήματα έχει η κακή οδική υποδομή της χώρας, με πρώτες και... χειρότερες τις Εθνικές Οδούς στις οποίες χάνονται και οι περισσότεροι άνθρωποι.

Ελλείψεις προσωπικού...

Τεράστιες είναι οι ελλείψεις προσωπικού στη Νομαρχία Αθηνών, όπως παραδέχεται και η ίδια η διοίκησή της. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τις 3.657 οργανικές θέσεις που προβλέπονται στη Νομαρχία, σήμερα υπηρετούν μόλις 1.452 μόνιμοι υπάλληλοι. Το φαινόμενο της έλλειψης μόνιμου και, σε περιπτώσεις που χρειάζεται, εξειδικευμένου προσωπικού υπάρχει από τη «γέννηση» της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (ΝΑ), οπότε και κλήθηκε χωρίς προσωπικό και μέσα να διεκπεραιώσει κρατικές υποθέσεις. Ομως, αντί οι ηγεσίες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) του συλλογικού οργάνου των νομαρχών να διεκδικήσουν ακριβώς αυτό για το οποίο ενίοτε διαμαρτύρονται - τύποις προφανώς - μόνιμο δηλαδή προσωπικό, συμφώνησαν και συμφωνούν στην πρόσληψη ομήρων συμβασιούχων, στη μερική απασχόληση. Οι όποιες, λοιπόν, «διαμαρτυρίες» ακούγονται κατά καιρούς από διάφορους νομάρχες μάλλον υποκριτικές φαντάζουν, όταν μάλιστα στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ για ανακύκλωση της εργασίας, για προσλήψεις προσωπικού με σύμβαση έργου ή με ημερομηνία λήξης.

Το τραγούδι

Σε μέγα θέμα ανέδειξαν τα ΜΜΕ την επιλογή των οργανωτών της κινεζικής τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων να αντικαταστήσουν το κοριτσάκι που πραγματικά ερμήνευσε το τραγούδι με το οποίο μπήκε στη Φωλιά του Πουλιού η ομάδα της Κίνας, με ένα το οποίο ο σκηνοθέτης θεώρησε «πιο όμορφο»...

Αλήθεια, όμως, είναι η μόνη ψευδαίσθηση που επιστρατεύτηκε για χάρη του θεάματος όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που οι Ολυμπιακοί εμπορευματοποιήθηκαν και έγιναν παιχνίδι χορηγών; Οσο «άκυρη» και αν ήταν η επιλογή ενός όμορφου κοριτσιού που τραγουδούσε με τη φωνή ενός άλλου παιδιού, αποτυπώνει τη σκληρή και αποτρόπαια αλήθεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 21ου αιώνα. Των Αγώνων της ντόπας, των χορηγών, των διαφημιστικών, των κάλπικων ρεκόρ, του θεάματος και των πολέμων, που απέχει από τον αθλητισμό και τον πολιτισμό γενικότερα που έχει ανάγκη ο άνθρωπος.