Ο τελευταίος(;) κρίκος στη μακρά αλυσίδα της ενίσχυσης των μηχανισμών καταστολής οσονούπω προστίθεται κι αυτός. Στην αρχή είχαμε τις συμφωνίες «δικαστικής συνδρομής» και «αστυνομικής συνεργασίας» με τις ΗΠΑ. Ακολούθησε ο «τρομονόμος». Εμβόλιμα αποκαλύφθηκε το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων καθώς και το νομοσχέδιο για την ίδρυση μισθοφορικού στρατού. Εν συνεχεία, μόλις προχτές, επί του «συμμαχικού» εδάφους των Βρυξελλών και της έδρας του ΝΑΤΟ, υπεγράφη το επαίσχυντο καθεστώς της «ετεροδικίας» ανάμεσα στους Πάουελ - Παπανδρέου.

Κατόπιν όλων αυτών ήρθε και το «κερασάκι»: Οπως αποκάλυψε χτες ο «Ριζοσπάστης» (και φυσικά ουδείς αρμόδιος διανοήθηκε να το διαψεύσει) η κυβέρνηση, και ειδικότερα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, προωθεί την αλλαγή του καθεστώτος που διέπει τη χρήση των όπλων από τους Αστυνομικούς. Μάλιστα, βασικό επιχείρημα των κρατούντων για να παράσχουν στην Αστυνομία μεγαλύτερο εύρος δυνατοτήτων σε ό,τι αφορά τη χρήση των υπηρεσιακών περιστρόφων, είναι ότι οι αστυνομικοί «δεν κάνουν χρήση την κατάλληλη στιγμή» των όπλων τους, διότι - όπως λέει ο κ.Χρυσοχοΐδης - «φοβούνται ενδεχόμενη εμπλοκή τους με την Εισαγγελία και τα δικαστήρια»... Αξιοσημείωτο είναι κάτι ακόμα: Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στο άγχος του να προωθήσει άμεσα τις διατάξεις που ευαγγελίζεται, προσπερνά το μέγα θέμα της εκπαίδευσης, αλλά και του προσανατολισμού δράσης των Σωμάτων Ασφαλείας, ισχυριζόμενο ότι οι κακοποιοί χρησιμοποιούν όλο και συχνότερα βία κατά των αστυνομικών, όχι γιατί οι τελευταίοι είναι πλημμελώς εκπαιδευμένοι, αλλά γιατί οι κακοποιοί αξιοποιούν την υφιστάμενη νομοθεσία που «δρα αποτρεπτικά» στη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς!

Κατ' αρχήν, η δήθεν αποτρεπτική νομοθεσία που ισχύει σήμερα, ουδόλως απέτρεψε την εκπυρσοκρότηση των αστυνομικών περιστρόφων κατά του 16χρονου Καλτέζα, την εποχή που ο Κ. Μητσοτάκης απευθυνόταν στους Αστυνομικούς με την προσφώνηση «εσείς είστε το κράτος», ούτε κατά του 17χρονου Σερβόπουλου, πρόπερσι στη θεσσαλονίκη... Παράλληλα, το γεγονός ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης αντιμετωπίζει περίπου ως... τριτεύον ζήτημα την εκπαίδευση των αστυνομικών είναι δηλωτικό του γενικότερου προσανατολισμού, βάσει του οποίου εντέλλονται να δρουν οι μηχανισμοί καταστολής. Ειδικότερα, το γεγονός αυτό είναι όχι απλώς ενδεικτικό, αλλά αποδεικτικό, για το πού στοχεύει η κυβέρνηση με τις κυοφορούμενες ρυθμίσεις περί «απελευθέρωσης» του νομικού πλαισίου που αφορά τη δυνατότητα της Αστυνομίας να θέτει με μεγαλύτερη ευκολία σε λειτουργία τα «κουμπούρια»...

Ακόμα κι αν προς στιγμήν δεχτούμε ότι οι επερχόμενες ρυθμίσεις αφορούν την αντιμετώπιση της «σύγχρονης εγκληματικότητας», αυτή και μόνο η κυβερνητική αντίληψη που ουσιαστικά αντιμετωπίζει το ζήτημα με όρους «φαρ ουέστ» και το προσεγγίζει από τη σκοπιά του «ποιος θα τραβήξει πρώτος τη σκανδάλη», ο αστυνομικός ή ο κακοποιός, είναι μια αντίληψη βαθύτατα αντιδραστική. Ομως, η κυβέρνηση «βλέπει» ακόμα μακρύτερα. Αλλωστε, με την αλλαγή του τρόπου χρήσης των όπλων από την Αστυνομία, αποκτά «ειδικότερο βάρος» και εκείνη η διάταξη του νομοσχεδίου κατά των διαδηλώσεων, που κάνει μνεία στη χρήση των όπλων από την Αστυνομία ακόμα και στις λαϊκές συγκεντρώσεις... Παραπέρα, σε εποχές «τρομονόμου» και γενικευμένης θωράκισης του νομοθετικού οπλοστασίου της καθεστηκυίας τάξης, τα... «πιστόλια» του συστήματος πρέπει και να είναι και να φαίνονται ότι είναι «έτοιμα και γεμάτα»...

Εκεί ακριβώς αποσκοπεί η κυβερνητική πρακτική. Στην εμπέδωση ενός γενικευμένου κλίματος τρομοκράτησης του λαού και στη θεσμοθέτηση κανόνων που θα επιβάλουν το «Αλτ, τις ει;» σε πρόσταγμα μαζικής ακινησίας. Διότι αυτό θέλει να εμποδίσει η κυβέρνηση: Την κίνηση των μαζών σε κατεύθυνση αντίθετη από εκείνη που υπαγορεύει η πολιτική της.