ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προτάσεις εξωραϊσμού

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπόλικη η φιλολογία των ημερών για το Χρηματιστήριο και περισσεύουν οι προτάσεις από διάφορους και, κυρίως, από τη ΝΔ, το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, για την καθιέρωση και εφαρμογή μέτρων διαφάνειας και ελέγχου στο «ναό» της Σοφοκλέους. Τόσες πολλές και διάφορες, που αρκετές έρχονται σε σύγκρουση με τους «νόμους της αγοράς», τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και άλλα, ανάλογα θεμέλια του σύγχρονου καπιταλισμού της ΟΝΕ και της «παγκοσμιοποίησης», τα οποία όμως δεν αμφισβητούν οι προτείνοντες. Γεγονός, βέβαια, που είναι αντιφατικό και προδίδει τον ψηφοθηρικό χαρακτήρα των προτάσεων αυτών.

Ανεξάρτητα, όμως, απ' αυτό κι επειδή όσοι κάνουν ανάλογες προτάσεις επιχειρούν να διαμορφώσουν την εικόνα ενός... ειδυλλιακού Χρηματιστηρίου, θέλουμε να ρωτήσουμε τα εξής:

Πρώτον, ακόμη κι αν ήταν δυνατόν, τα περισσότερα απ' αυτά ή και όλα, να καθιερωθούν και να εφαρμοστούν, θα πάψει το Χρηματιστήριο να λειτουργεί ως χώρος άντλησης κεφαλαίων από τις μεγάλες επιχειρήσεις, με τη συγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων, μέσα σ' ένα πλαίσιο συνθηκών και όρων -τουλάχιστον - άνισων για τους «μικροεπενδυτές»;

Δεύτερον, ακόμη και σ' αυτό το ενδεχόμενο, δε θα συνέχιζαν, κατά κανόνα, να χάνουν οι «μικροί» και να κερδίζουν οι «μεγάλοι»;

`Η, μήπως, νομίζουν πως μπορεί να γίνει πράξη το παραμύθι του «λαϊκού καπιταλισμού», όπου όλοι θα είναι αφεντικά και όλοι θα κερδίζουν, έστω άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο;

Οι... προσδοκίες

Το χρηματιστήριο αντικατοπτρίζει την οικονομία και την πορεία της, συνηθίζουν να λένε συχνά πυκνά διάφοροι κυβερνητικοί και τραπεζικοί παράγοντες. Ελα, όμως, που χωρίς ν' αλλάξει το παραμικρό στην οικονομία της χώρας, το χρηματιστήριο μια πατώνει και μια βρίσκεται στα πάνω του, από τη μια μέρα στην άλλη. Βέβαια, συνεχίζουν οι αρμόδιοι, υπάρχουν και οι προσδοκίες των επενδυτών. Παίζουν κι αυτές το ρόλο τους...

Στο σημείο αυτό, όμως, χωρά πολλή κουβέντα. Για ποιες προσδοκίες μιλάνε και, ιδιαίτερα, ποιων επενδυτών. Γιατί, αν κανείς παρατηρήσει τις χρηματιστηριακές εξελίξεις του τελευταίου 12μήνου, εύκολα θα καταλάβει ότι η κυβέρνηση και άλλοι «εραστές» της «ελεύθερης αγοράς» και του «λαϊκού καπιταλισμού» καλλιέργησαν -μέχρι το περασμένο φθινόπωρο- τις μεγάλες προσδοκίες (με πι κεφαλαίο). Πάνω στις προσδοκίες αυτές έκαναν κατόπιν, και συνεχίζουν να κάνουν, τα «παιγνίδια» τους οι διάφοροι έχοντες και κατέχοντες, με συνέπεια, βέβαια, πολλοί «μικροεπενδυτές», να χάνουν τα χρήματά τους.

Αυτό θα γίνεται πάντα, κύριοι της κυβέρνησης, και μην κοροϊδεύετε τον κόσμο. Το χρηματιστήριο ήταν, είναι και θα είναι εργαλείο συγκέντρωσης των λαϊκών αποταμιεύσεων από το μεγάλο κεφάλαιο, με αντίκρισμα κάποιες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Μόνο, που για να παίξει αυτό το ρόλο, πρέπει να μοιράζει πότε πότε και κάποια ψίχουλα στους «μικρούς». Ετσι, για να δημιουργεί προσδοκίες...

Ρίχνουν «λάδι στη φωτιά»

Στα τέλη του 1999, η Τράπεζα της Ελλάδας, με απόφασή της, έδινε τη δυνατότητα σε ιδιώτες να δανείζονται μέχρι 15 εκατομμύρια δραχμές, αποκλειστικά για την αγορά μετοχών στο Χρηματιστήριο. Σήμερα, μετά το μίνι «κραχ» που έχει ξεσπάσει στη Σοφοκλέους, κυβέρνηση και Τράπεζα της Ελλάδας κινούνται στην κατεύθυνση να διευρύνουν τα όρια χρηματοδότησης των ιδιωτών για την αγορά μετοχών.

Αντί δικού μας σχολίου, παραθέτουμε την άποψη στελέχους του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για το θέμα αυτό. «Είναι σαν να ρίχνεις λάδι στη φωτιά», είναι η άποψή του και εξηγεί: «Το να δανείζεις μια επιχείρηση για να επεκτείνει την παραγωγική της δραστηριότητα, είναι και κατανοητό και θεμιτό. Να δανείζεις, όμως, έναν ιδιώτη για να αγοράζει μετοχές, κινείται στα όρια του τυχοδιωκτισμού. Πρόκειται για μια επικίνδυνη λογική, η οποία δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να γεμίζει με αέρα τις φούσκες του Χρηματιστηρίου».

Εμείς, απλώς προσυπογράφουμε την παραπάνω άποψη.

Ας βρεί κάτι άλλο...

«Μπορεί η Αριστερά να μη σημαίνει ό,τι και στο παρελθόν, αλλά η παρουσία της στα πολιτικά πράγματα είναι πολύτιμη όσο ποτέ. Οχι, όμως, για να λύσει το πρόβλημα της εξουσίας (ποια τάξη κυβερνά), αλλά για ξανατοποθετήσει αξίες και νοήματα, που στη σύγχρονη εποχή αποκτούν νέο περιεχόμενο». Το αποκαλυπτικό αυτό απόσπασμα είναι από άρθρο, στα χτεσινά «Νέα», του Ηλία Ευθυμιόπουλου, πρώην υπεύθυνου του ελληνικού τμήματος της «Γκρίνπις» και νυν υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Περιττό να σχολιάσουμε την άποψη του ...ριζοσπάστη οικολόγου, κ. Ευθυμιόπουλου. Αλλωστε, «μιλάει» από μόνη της. Θα τον παρακαλέσουμε μόνο, να μη πιάνει τη λέξη Αριστερά στο στόμα του. Ας βρει κάτι άλλο. Αλλωστε, ποτέ δεν είχε καμιά σχέση με αυτή.

Πολιτική βαθιά αντικοινωνική

Ο,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί φανταστική πραγματικότητα, παρουσίασε προχτές, με κάθε σοβαρότητα, ο πρωθυπουργός ως «κοινωνική πολιτική» του ΠΑΣΟΚ. Σε μια ομιλία που παρέπεμπε σε συρραφή προεκλογικών τηλεοπτικών σποτ, ο Κ. Σημίτης μίλησε για τα κοινωνικά... πεπραγμένα, αλλά και για το κοινωνικό... όραμα του κόμματός του. Ετσι, οι άνεργοι πληροφορήθηκαν ότι δίπλα τους πέρασαν αυτά τα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και χαμπάρι δεν πήραν! Οι μισθωτοί ότι ενισχύθηκε το εισόδημά τους! Οι συνταξιούχοι ότι αυξήθηκαν σημαντικά οι συντάξεις τους και μάλιστα στα όρια που οι ίδιοι είχαν θέσει ως αίτημα, όπως αυξήθηκαν συνολικά οι κοινωνικές δαπάνες στη χώρα μας! Οτι κατά την προηγούμενη τετραετία στην Ελλάδα διαφυλάχτηκε η κοινωνική συνοχή, ενώ μπροστά μας ανοίγεται ο δρόμος για ακόμα περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη... Σ' αυτή την προοπτική μπορούν να ελπίζουν ακόμα και οι αγρότες, που δεν πρέπει να στέκονται στην κρίση του σήμερα! Επιστέγασμα όλων αυτών, βεβαίως, η πρό(σ)κληση του πρωθυπουργού προς τον ελληνικό λαό να εμπιστευτεί ξανά το «κοινωνικό» μέλλον του στην «κοινωνική ευαισθησία» του ΠΑΣΟΚ για... ακόμα καλύτερες μέρες!

Λόγια κάλπικα. Πλήρης αντιστροφή της ζοφερής πραγματικότητας. Εξαγγελίες πέρα για πέρα ψεύτικες, που κατέρρευσαν κάτω από τις ίδιες τις κραυγαλέες αντιφάσεις του πρωθυπουργού. Μέχρι και τις προεκλογικές «φούσκες» του προέδρου της ΝΔ, ο Κ. Σημίτης τις βρήκε επικίνδυνες για τους δείκτες του Μάαστριχτ! Ακόμα και μια αναιμική αύξηση των συντάξεων κρίθηκε «παρανομία» ελέγξιμη και τιμωρητέα από τους «ελεγκτές» των Βρυξελλών!

Απέναντι, όμως, στην ΠΑΣΟΚική καλλιέργεια αυταπατών, ορθώνεται η πραγματικότητα. Σκληρή και βασανιστική για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ορθώνονται οι δείκτες της ζωής του σύγχρονου Ελληνα και όχι του Μάαστριχτ. Και αυτοί λένε - δηλαδή η επίσημη στατιστική υπηρεσία της ΚΟΜΙΣΙΟΝ τα λέει- ότι: Οι άνεργοι, επισήμως, είναι 500.000 και το επίδομα ανεργίας είναι κάτω από το μισό του βασικού ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Η ανεργία εξαπλώνεται με τους ταχύτερους ρυθμούς από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα επαγγέλματα. Η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων πένεται, αφού η κατώτερη σύνταξη από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη που ήταν το 1990, έπεσε στα 15,5. Οι Ελληνες μισθωτοί βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι της ευρωφτώχειας. Η κατάσταση στα νοσοκομεία προσβάλλει τη στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι αγρότες συνθλίβονται κάτω από το ευρω-όραμα της μείωσής τους, με κάθε τρόπο, με κάθε τίμημα, στο 8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Η κοινωνική ασφάλιση έχει μπει στην προκρούστεια κλίνη και ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς αμέσως μετά τις εκλογές. Και ας αποδίδει ο πρωθυπουργός σε «σενάρια» και «φαντασίες» τα όσα ανατριχιαστικά έχουν γράψει στις εκθέσεις τους -κατόπιν δικής του εντολής- οι σύμβουλοί του.

Οελληνικός λαός βαδίζει στις κάλπες, έχοντας βιώσει την πιο βαθιά αντικοινωνική πολιτική μιας κυβέρνησης που το μόνο που κάνει καλά είναι να ισοπεδώνει δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτή την πολιτική έχει συμφέρον και υποχρέωση να την τιμωρήσει. Εχει, κυρίως, συμφέρον και υποχρέωση να φυλαχτεί από τις ακόμα χειρότερες μέρες που μας περιμένουν, αν δε φροντίσουμε να ρίξουμε όσο πιο κάτω γίνεται και τους δυο μονομάχους της κοινωνικής αναισθησίας, αν δεν ενισχυθεί αποφασιστικά η σιγουριά του μετώπου του αγώνα και της αντίστασης, τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

«Ενέσεις» απάτης

Μ' «ενέσεις»

το στηρίζουνε

και «γιατρικά»

ποικίλα,

μπας

και το σταματήσουνε

από την κατρακύλα,

γιατί καλά

το ξέρουνε

πως αν κρατήσει

η πτώση,