ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ

Οι αναταράξεις που ταλανίζουν το αστικό πολιτικό σύστημα είναι αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί στα κόμματα του κεφαλαίου η λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική και οι δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης. Παρά το γεγονός ότι και σε άλλες χώρες της Ευρώπης η κρίση είναι εξίσου βαθιά, παρά τις οξύτατες αντιθέσεις στους κόλπους του κεφαλαίου και της ΕΕ, στην Ελλάδα το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι αυτό που δυσκολεύει ακόμη πιο πολύ τη διαχείρισή της από τα αστικά κόμματα για λογαριασμό του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το ότι και στη χώρα μας η απάντηση του λαού στην καθολική επίθεση που δέχεται υπολείπεται των πραγματικών αναγκών. Σε κάθε περίπτωση, και κάτω από το φως των ραγδαίων εξελίξεων, αυτό που αναγνωρίζεται πλατιά από το λαό, είναι η καθοριστική και αναντικατάστατη συμβολή του ΚΚΕ στην ανάπτυξη οργανωμένων αγώνων και στην έμπνευση της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Κάνοντας μια αναδρομή στους τελευταίους μόνο μήνες της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που, από την πρώτη ώρα, κάλεσε σε πόλεμο απέναντι στον πόλεμο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων του, όταν όλα τα άλλα κόμματα συνέστηναν στο λαό να συναινέσει με την κυρίαρχη πολιτική, ή να κρατήσει στάση αναμονής, χάνοντας πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της αντεπίθεσης. Οι κομμουνιστές βγήκαν μπροστά, πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος με εναλλασσόμενες μορφές πάλης που πολεμήθηκαν και συκοφαντήθηκαν από τα επιτελεία των αστών, επειδή ακριβώς ήταν παραφωνία στη σιγή νεκροταφείου που ήθελε να επιβάλει στο λαό η πλουτοκρατία και τα κόμματά της.

Το κάλεσμα του ΚΚΕ σε ανυπακοή λοιδορήθηκε και χτυπήθηκε λυσσαλέα, με απειλές και τρομοκρατία, ιδιαίτερα όταν πήρε σάρκα και οστά στους χώρους της παραγωγής, με απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις σε καράβια και εργοστάσια, σε υπηρεσίες και σχολεία. Η αστική τάξη δεν έκρυψε ποτέ το φόβο της για το οργανωμένο ταξικό κίνημα που συσπειρώνει και παραδειγματίζει, διαπαιδαγωγεί και ατσαλώνει αγωνιστές, δείχνει στην πράξη πως ο αντίπαλος μπορεί να φαντάζει ανίκητος αλλά δεν είναι. Με απεργίες και καταλήψεις κρατικών κτιρίων, με συλλαλητήρια και πικετοφορίες, με γιγαντοπανό στην Ακρόπολη και αλλού, με χιλιάδες εξορμήσεις και περιοδείες, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ στάθηκαν και στέκονται με όρους πρωτοπορίας, εμπροσθοφυλακή στους αγώνες του λαού.

Τώρα, τις ώρες της μεγάλης ευθύνης, ο λαός πρέπει να μετρήσει την πείρα του που κέρδισε με τη συμβολή και του ΚΚΕ. Να θυμηθεί όσα το Κόμμα τού έλεγε για την ΕΕ και το Μάαστριχτ, όταν οι άλλοι αγιοποιούσαν την ιμπεριαλιστική Ευρωένωση. Να λογαριάσει όσα έλεγε το ΚΚΕ για τη στρατηγική ταύτιση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όταν ήταν ακόμα ταμπού να μιλήσει κανείς για συνεργασία των δύο κομμάτων μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης. Να σκεφτούν για τις αιτίες και το χαρακτήρα της κρίσης και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής διαχείρισης, για τα οποία μόνο το ΚΚΕ μιλάει, όταν όλοι οι άλλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι η κρίση είναι «κρίση χρέους», ζητώντας θυσίες για την αποπληρωμή του. Να εμπιστευτεί ο λαός το ΚΚΕ και να συμπορευτεί μαζί του, στους αγώνες και στις εκλογές. Είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε πραγματικό διέξοδο για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Παραμύθια πανικού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα γνωστά και δοκιμασμένα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα περί «αποσταθεροποίησης» και «δημοκρατικής εκτροπής» επιστρατεύουν για ακόμα μια φορά οι κυβερνώντες προκειμένου να σταθεροποιήσουν τη δική τους θέση και εξουσία, ακριβώς για να εφαρμόσουν με μεγαλύτερη ένταση τα νέα άγρια μέτρα. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις που έκαναν προσερχόμενοι στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ κορυφαίοι υπουργοί. «Στόχος μας σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές είναι η σταθερότητα», υποστήριξε ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, συμπληρώνοντας ότι «αυτή τη σταθερότητα εμείς την εγγυόμαστε». Πιο προκλητικός ο υπουργός Ανάπτυξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, έθεσε εμμέσως πλην σαφώς το (ψευτο)δίλημμα «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή χάος», υποστηρίζοντας ότι χρέος της κυβέρνησης είναι «να αποτρέψουμε το χάος που απειλεί την ελληνική κοινωνία». Δε δίστασε, επίσης, να εμφανίσει περίπου ως «εχθρούς της δημοκρατίας» όσους αμφισβητούν την κυβέρνηση και την πολιτική της! «Η πατρίδα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση και πρωθυπουργό. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να το ξεχνά και όσοι επιχειρούν να το παρακάμψουν διαπράττουν ύβρη απέναντι στη δημοκρατία και στους πολίτες», αποφάνθηκε. Πέρα από το να «προδίδουν» τον πανικό τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν την αποφασιστικότητα του λαού να οργανώσει την αντεπίθεσή του για την ανατροπή της εξουσίας και των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Οσο πιο αδύναμη είναι μια κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, είτε είναι αυτοδύναμη είτε είναι «οικουμενική», τόσο καλύτερα μπορεί να την πολεμήσει ενισχύοντας τη θέση του για να είναι αυτός ο τελικός νικητής. Και αυτό πρέπει να έχει κατά νου τόσο στους ταξικούς αγώνες όσο και στις επόμενες εκλογές.

Μπούμερανγκ τα εκβιαστικά διλήμματα

«Μαλάκωσαν» αίφνης οι ξένοι δανειστές και οι θεσμικοί εκπρόσωποί τους (τρόικα) και δηλώνουν ότι είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη η εκταμίευση της πέμπτης δόσης ύψους 12 δισ. στις αρχές του Ιούλη. Μέχρι πρόσφατα, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση, χρησιμοποιούσαν την πέμπτη δόση για να τρομοκρατήσουν το λαό ώστε να αποδεχθεί τα άγρια μέτρα του μεσοπρόθεσμου, απειλώντας σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να εκταμιευτεί η πέμπτη δόση, αν δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο και αν δεν υπάρξει ανοικτή συναίνεση και στήριξη «από όλες τις πολιτικές δυνάμεις». Από προχτές όμως άλλαξε το τροπάρι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Ο. Ρεν, που είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενορχηστρωμένη εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας και εκβιασμού του λαού, εξέφρασε χτες τη βεβαιότητα ότι το Γιούρογκρουπ στη συνεδρίαση της Κυριακής θα λάβει την απόφαση για την εκταμίευση της 5ης δόσης, δίχως άλλες «προϋποθέσεις». Από κοντά και το ΔΝΤ, που διαμήνυσε ότι θα καταβάλει το μερίδιό του στη δόση. Επιβεβαιώνεται δηλαδή περίτρανα ότι το δάνειο και η εκάστοτε δόση του θα χρησιμοποιείται ως πιστόλι στον κρόταφο του λαού για να περνάνε ολοένα και πιο άγρια και βάρβαρα μέτρα. Ο λαός όμως δεν πρέπει να πτοείται από την τρομοκρατία και τα εκβιαστικά διλήμματα, ούτε βέβαια να ζει με το άγχος της επόμενης δόσης του δανείου, από το οποίο έτσι και αλλιώς δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ, αλλά πώς με την οργανωμένη δύναμή του θα αποκρούσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και θα βάλει σκοπό να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, να κατακτήσει τη δική του εξουσία.

Βαθιά και ουσιαστική συναίνεση

Αποδεικνύεται πλέον ότι η κυβέρνηση ήταν εκείνη που πραγματικά δεν ήθελε τη συναίνεση και την εθνική συνεννόηση. Οσο και αν ξενίζει, αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζουν τα στελέχη της ΝΔ από το ναυάγιο για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας». Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε (στη ΝΕΤ) ο αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομίας Ν. Μηταράκης: «Νομίζω χτες κατέρρευσε ένας μύθος, ο μύθος ότι ο Γ. Παπανδρέου ήθελε συναίνεση», επισημαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός «γενικόλογα εδώ και καιρό έκανε εκκλήσεις για συναίνεση, χωρίς ποτέ να δεχθεί μια ουσιαστική συζήτηση με την αντιπολίτευση, ή να κάνει μια συγκεκριμένη πρόταση». Αντίθετα, όπως είπε, «αυτό που αιφνιδίασε τους πάντες είναι ότι τελικά υπήρξε η στήριξη της αντιπολίτευσης σε αυτόν τον κοινό τόπο, αλλά τελικά η κυβέρνηση προτίμησε να γαντζωθεί στην εξουσία παρά να κάνει πράξη αυτά που τόσον καιρό ήθελε να λέει από την τηλεόραση». Είναι προφανές ότι η ηγεσία της ΝΔ θα επικαλεστεί το «ναι» στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», για να απαντήσει σε εκείνους που την προέτρεπαν να στηρίξει ανοικτά την κυβέρνηση και την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική και δεν τους αρκούσε το επιχείρημα του Α. Σαμαρά ότι «ποτέ η ΝΔ δεν εμπόδισε την κυβέρνηση να εφαρμόσει την πολιτική της». Ταυτόχρονα, όμως, το «ναι» της ΝΔ στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» ήρθε να σαρώσει τα «αντιπολιτευτικά» προσχήματα και τις δήθεν διαφωνίες με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Ο καυγάς της με την κυβέρνηση είναι βαθιά αποπροσανατολιστικός και αφορά μόνο το ποιος θα έχει το πάνω χέρι σε μια συναινετική κυβέρνηση ποιος θα κουμαντάρει από ισχυρότερη θέση το τιμόνι της εξουσίας.