ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η πλουτοκρατική κατανομή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά ήταν τα στοιχεία, που δημοσίευσε ο προχτεσινός Κυριακάτικος «Ριζοσπάστης», σχετικά με την εντεινόμενη συνεχώς ανισοκατανομή του παραγόμενου πλούτου. Οπως προκύπτει από την επεξεργασία των επίσημων στοιχείων, στη διάρκεια οκτώ (8) χρόνων, από το 1995 έως το 2002, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξήθηκε κατά 61,2 δισ. ευρώ και μοιράστηκε ως εξής: Σε μισθούς, ημερομίσθια και συντάξεις πήγαν 20,72 δισ. ευρώ. Σε κέρδη επιχειρήσεων, μερίσματα, ενοίκια, τόκους κλπ πήγαν 31,34 δισ. ευρώ, ενώ το υπόλοιπο ποσό (περίπου 9 δισ. ευρώ) πήγε σε φόρους.

Και μπορεί, βέβαια, τα παραπάνω στοιχεία να μην αντανακλούν την ακριβή πραγματικότητα της κοινωνικής ανισοκατανομής του παραγόμενου πλούτου, αφού, π.χ. στην πρώτη κατηγορία συμπεριλαμβάνονται και οι μισθοί των διευθυντικών στελεχών των επιχειρήσεων και στη δεύτερη οι όποιοι τόκοι και ενοίκια εισπράττουν εργαζόμενοι, που έχουν ορισμένες καταθέσεις ή δεύτερο σπίτι, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Ισως, είναι ακόμη χειρότερη. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, τα περισσότερα από 5 εκατομμύρια των εργαζομένων και των οικογενειών τους, μαζί με τα περίπου 2 εκατομμύρια των συνταξιούχων, εισέπραξαν αρκετά λιγότερα και, συγκεκριμένα, ούτε καν τα δύο τρίτα, από τα όσα εισέπραξαν οι μερικές χιλιάδες των κεφαλαιοκρατών, μαζί με κάποιες δεκάδες χιλιάδες παρατρεχάμενούς τους.

Περί αντοχών...

Ηταν και εξακολουθεί να είναι από τα πλέον αγαπημένα και πλέον εύχρηστα επιχειρήματα των εκάστοτε κυβερνώντων. Οταν αντιμετωπίζουν λαϊκά αιτήματα, τα οποία δε θέλουν να ικανοποιήσουν, μιλούν για τις αντοχές της οικονομίας. Κι όταν δεν αρκεί αυτό, βάζουν μπροστά και τα... μεγάλα μέσα. Επικαλούνται την αδυναμία των Ελλήνων φορολογουμένων (με άλλα λόγια, των εργαζομένων), να επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να φέρουν τη μια μερίδα των εργαζομένων σε αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους.

Τα ίδια κάνουν και οι σημερινοί. Δεν αντέχει η ελληνική οικονομία, ούτε ο Ελληνας φορολογούμενος, απαντά στους αγρότες ο υπουργός Γεωργίας. Ανάλογη είναι η τοποθέτηση των υπουργών Απασχόλησης και Εσωτερικών προς τους εργάτες και υπάλληλους και πάει λέγοντας.

Τώρα, πώς γίνεται και ποτέ δεν αντιμετώπισαν τα επιχειρήματα αυτά οι βιομήχανοι, τραπεζίτες και λοιποί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, είναι ένα ερώτημα, στο οποίο μπορείτε να δώσετε μόνοι σας την απάντηση. Οσο για ορισμένες από τις συνέπειες της πολιτικής αυτής, στα προηγούμενα χρόνια, μπορείτε να διαβάσετε το διπλανό σχόλιο.

Μπροστά βρίσκονται τα χειρότερα...

Οι κυβερνώντες ρίχνουν τα βάρη στους προηγούμενους, αφού αυτοί έβαλαν την υπογραφή τους στον ισχύοντα σήμερα ευρωενωσιακό κανονισμό για το βαμβάκι. Κι ας συμφωνούσαν τότε, από τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι ας καταλαβαίνει ο καθένας, ότι κι αυτοί το ίδιο θα έκαναν, αφού είναι εξίσου ένθερμοι οπαδοί της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), των νόμων της αγοράς κλπ, κλπ. Οι του ΠΑΣΟΚ απαντούν, ότι ο σημερινός κανονισμός ισχύει από το 2001, αλλά δεν ξεσηκώθηκαν οι αγρότες, ούτε το 2002, ούτε το 2003, ισχυριζόμενοι, ότι δε φταίει ο κανονισμός, αλλά η γενικότερη διαχείριση της κατάστασης από την κυβέρνηση της ΝΔ. Κι ενώ, αμφότεροι οι εκπρόσωποι του δικομματισμού επιχειρούν να ρίξουν ο ένας τα βάρη στον άλλον και να βγάλουν λάδι την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, τα πολύ χειρότερα είναι μπροστά, καθώς, από το 2006 θα ισχύσει η νέα, ακόμη περισσότερο αντιδραστική Κοινή Αγροτική Πολιτική (σταδιακή αποσύνδεση επιδότησης από το προϊόν, μείωσή της κλπ), με αναπόφευκτη συνέπεια την παραπέρα, δραματική μείωση του εισοδήματος των βαμβακοπαραγωγών.

Ας έχουν κι αυτά υπόψη τους οι βαμβακοπαραγωγοί, αλλά και οι υπόλοιποι αγρότες. Κι ας διαμορφώσουν ανάλογα τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των αγώνων και των αιτημάτων τους.

Κόντρες

Μόνο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) «παίζονται» 10 εκατ. ευρώ, άσε στους υπόλοιπους οργανισμούς του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Γι' αυτό «σφάζονται» οι εργολάβοι. Ορισμένοι, μάλιστα, άρχισαν να βγάζουν και βρώμες, μιλώντας για στημένους διαγωνισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ αφήνουν αιχμές και για λαδώματα. Θα πείτε, «εδώ ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι». Δίκιο έχετε...

Πάντως, απ' ό,τι μαθαίνουμε, ο Κ. Σαμουηλίδης, που 20 χρόνια τώρα κάνει «γερές μπάζες», παίζοντας το ρόλο του μεσάζοντα - εργολάβου (πουλώντας» αέρα κοπανιστό, δηλαδή), έστειλε επιστολή προς το κόμμα του, τη ΝΔ Θεσσαλονίκης. Διαμαρτύρεται, γιατί, επί διακυβέρνησης της ΝΔ, «τρώνε» από το δημόσιο χρήμα και οι εργολάβοι - στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Καβουρίδης, ο οποίος διεκδικεί να του πάρει την εργολαβία της καθαριότητας στο ΑΠΘ με τις πλάτες «παιδιών» της ΝΔ. Ο Κ. Σαμουηλίδης, αφού επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ έφαγε καλά και «τάισε» εξίσου καλά αρκετούς - δεν εννοούμε τους εργαζόμενους... - τώρα φοβάται μήπως του πάρουν την «κουτάλα». Ετσι, απειλεί με αποκαλύψεις, εκβιάζοντας τους «αδιάφθορους» του δικομματισμού, ώστε να μη μείνει στην απ' έξω. Κι όλ' αυτά, πάνω στις πλάτες των εργαζομένων, παίζοντας με το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλιά, στο εισόδημα, στην ασφάλιση, στη ζωή με αξιοπρέπεια, κρατώντας τους σε εργασιακή και πολιτική ομηρία, κλπ.

Πότε και πώς θα σταματήσουν όλ' αυτά; Οταν οι εργαζόμενοι χτυπήσουν κατακέφαλα το σύστημα που τα εκτρέφει.

Ο πραγματικός αγώνας

Η ελληνική γεωργία, κάθε χρόνο που περνάει, πέφτει σε ακόμα χειρότερη θέση και τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Οι αιτίες είναι γνωστές: Η εντεινόμενη αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, μέσω της ΚΑΠ και οι επιταγές του ΠΟΕ, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το τελευταίο διάστημα έγινε πολλή φασαρία για ...ένα μόνο προϊόν και για ένα μόνο πρόβλημα αυτού του προϊόντος: Τις αδιάθετες ποσότητες βαμβακιού! Ομως, ακόμα και αυτό το πρόβλημα, που εμφανίζεται ως το μοναδικό από διάφορους γαλαζοπράσινους αγροτοσυνδικαλιστές και από τα αστικά ΜΜΕ, έχει τις ρίζες του στους αντιαγροτικούς κανονισμούς της ΕΕ. Πράγμα που κανείς, πλην του ΚΚΕ και των αγροτοσυνδικαλιστών του, δεν επισημαίνει.

Βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να «κλείσει» όπως - όπως αυτό το πρόβλημα, πριν αρχίσουν να «ξεφεύγουν επικοινωνιακώς» και τα υπόλοιπα μεγάλα αγροτικά προβλήματα. Βέβαια, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε βλέπουν μέχρι τώρα πειστικά μέτρα και ευνοϊκές αποφάσεις για λύσεις των αγροτικών προβλημάτων και βελτίωση της οικονομικής θέσης τους. Αλλά, πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, όταν και η κυβέρνηση της ΝΔ αυτό που κάνει είναι να εφαρμόζει κατά γράμμα τις αντιαγροτικές εντολές της ΕΕ και του ΠΟΕ; Ετσι, επί των ημερών της ΝΔ, σε προϊόντα, όπως τα καπνά, τα σιτηρά, τα κρεμμύδια και οι πατάτες, τα προβλήματα έγιναν ακόμα μεγαλύτερα. Για παράδειγμα στο σκληρό σιτάρι 900.000 τόνοι παραμένουν ακόμα απούλητοι. Και τα προβλήματα σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, θα ενταθούν τα αμέσως επόμενα χρόνια από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και των νέων συμφωνιών του ΠΟΕ.

Η μικρομεσαία αγροτιά καλείται, λοιπόν, να δυναμώσει τον αγώνα της ενάντια στις πολιτικές που την οδηγούν στη φτώχεια και στο ξεκλήρισμα συνολικά. Ενάντια στις πολιτικές που στηρίζουν και υλοποιούν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Μπρος στην ένταση των αγροτικών προβλημάτων από τον περασμένο Σεπτέμβρη και μετά, το ΚΚΕ, όπως πάντα, βρέθηκε ειλικρινά και αγωνιστικά στο πλευρό των μικρομεσαίων αγροτών. Η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), έδωσε και δίνει την πραγματική μάχη σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Στις 13 του περασμένου Νοέμβρη, η ΠΑΣΥ, με συνολικό αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο, έδωσε μαχητικό «παρών» με συλλαλητήρια σε πολλές αγροτικές περιοχές της χώρας. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται με το ίδιο αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο στις 31 του Γενάρη, με νέες πανελλαδικές κινητοποιήσεις, που θα γίνουν ανά αγροτικό νομό. Και θα συνεχιστεί κόντρα στις αυταπάτες, στην ηττοπάθεια και τον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ και οι «γαλάζιοι» αγροτοσυνδικαλιστές της Λάρισας και της Μαγνησίας. Η επιτυχία αυτού του αγώνα δεν προϋποθέτει μόνο τη συστράτευση και τη μαζική συμμετοχή των αγροτών. Απαιτείται και ο κοινός αγώνας με τους εργαζόμενους, τους επαγγελματοβιοτέχνες και όλους όσοι θίγονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού και των δορυφόρων του.