ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα σιαμαία

Γρηγοριάδης Κώστας

Εφημερίδα «ΑΥΓΗ» 17/6: «Αδεια κυκλοφορίας που εξυπηρετεί σκοπιμότητες δόθηκε και στον "Ριζοσπάστη", παρότι κυκλοφόρησε την Κυριακή, αυτοχαρακτηριζόμενος ως "απεργιακό φύλλο"».

Και το alter ego της, η «Εφημερίδα των Συντακτών», 17/6: «Μια από τις εφημερίδες που εξέδωσαν απεργοσπαστικό κυριακάτικο φύλλο ήταν και ο "Ριζοσπάστης" (...) Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες - που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση - η έκδοση (...) μεθοδεύτηκε (...) κλήθηκαν επιλεκτικά συντάκτες της εφημερίδας που είναι "πιστά" κομματικά μέλη, συντάκτες μη κομματικά μέλη που είναι εμπιστοσύνης (...) αρκετοί εξαπατήθηκαν και εργάστηκαν έχοντας την εντύπωση πως όντως υπήρχε εξαίρεση (...) Υπενθυμίζεται πάντως ότι η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου δεν κήρυξε απεργία συμπαράστασης στους εργαζομένους της ΕΡΤ, που θα μπορούσε να "αχρηστεύσει" πλήρως την απεργοσπασία στον Τύπο».

Σχόλιο πρώτο: Οι συντάκτες της «ΕτΣ» διαπρέπουν στα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Ισως θα πρέπει να αναθεωρήσουν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Ως σεναριογράφοι θα προσφέρουν κάτι περισσότερο απ' το τίποτα που προσφέρουν παριστάνοντας τους δημοσιογράφους. Και βέβαια για να συκοφαντήσεις πρέπει να έχεις φαντασία...

Σχόλιο δεύτερο: Για το ρόλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού έχουμε γράψει πολλά, γράφουμε και σήμερα στη σελίδα 32. Επειδή όμως η υποκρισία ξεχειλίζει απ' τα μπατζάκια των σιαμαίων του Τύπου -που έχουν το θράσος να εγκαλούν ταξικά συνδικάτα ότι δε φρόντισαν για την επιτυχία της απεργίας που υπονόμευσαν οι ομοϊδεάτες τους στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ, αυτοί που απ' το βράδυ της Παρασκευής διέρρεαν ότι η απεργία τελειώνει- ας μας απαντήσουν: Πότε ετοίμασαν τις εκδόσεις της Δευτέρας;

Πότε πρόλαβε η «Αυγή», στις λίγες διαθέσιμες ώρες για την ετοιμασία μιας έκδοσης απ' τις 6 το απόγευμα της Κυριακής οπότε και πήραν την άδεια να κυκλοφορήσουν, να ετοιμάσει 48 σελίδες και ειδικό διαφημιστικό σποτάκι για το διαδίκτυο; Βιονικοί είναι οι δημοσιογράφοι της; Μάλλον φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης... Ματαίως βέβαια.

Ωμός αντικομμουνισμός...

Μπόλικες «δόσεις» προκλητικού και χυδαίου αντικομμουνισμού μεταδίδονται από το ραδιόφωνο που έστησαν η ΟΝΝΕΔ και η Νέα Δημοκρατία για να συκοφαντήσουν τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Συγκεκριμένα, στο ραδιόφωνο της ΟΝΝΕΔ -το οποίο κάνει εκπομπές υποτίθεται για να αντιμετωπίσει τη «λογοκρισία» που επιβάλλεται στη ΝΔ!- φιλοξενήθηκαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, Αδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης που συναγωνίστηκαν ο ένας τον άλλο στον αντικομμουνισμό, αποδεικνύοντας και με αυτόν τον τρόπο ότι ο κύριος αντίπαλος της ΝΔ, των αστικών κομμάτων και του συστήματος που υπηρετούν είναι το ΚΚΕ.

Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε, με τη βοήθεια των ΟΝΝΕΔιτών, για να ξεδιπλώσουν μια εφ' όλης της ύλης επίθεση στο ΚΚΕ, στις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, στην ίδια την πάλη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για την αποτίναξη της καπιταλιστικής σκλαβιάς.

Ο Αδ. Γεωργιάδης ξεκίνησε μιλώντας για «σταλινισμό» και ότι ακόμα και στην «Πράβδα» υπήρχε «μεγαλύτερη ελευθερία», για να φτάσει να λέει χυδαία ψέματα για τη μείωση του προσωπικού στον «902».

Ακόμα πιο προκλητικός, ο Μάκης Βορίδης ισχυρίστηκε ότι η ΕΡΤ παρουσιάζει τα γεγονότα της περιόδου 1945-1949 με «τρομακτική μονομέρεια», σημειώνοντας ότι «είναι σαν ακούς να μιλάνε τα Αρχεία του ΚΚΕ»(!!) και μάλιστα είπε ότι γι' αυτό έχει πάρει «5 φορές τηλέφωνο τον Σίμο Κεδίκογλου»! Αναρωτιόμαστε μήπως ο κ. Βορίδης δεν έχει παρακολουθήσει ποτέ του κάποιο από τα δεκάδες αντικομμουνιστικά ντοκιμαντέρ που παραποιούν την Ιστορία, συκοφαντούν τους κομμουνιστές και φτάνουν μέχρι το σημείο της αναπαραγωγής της επίσημης ιδεολογίας της ΕΕ που ταυτίζει τον κομμουνισμό με το φασισμό - ναζισμό και τα οποία έχουν προβληθεί πολλάκις μέσα από τα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης. Επειδή όμως δεν υπάρχει περίπτωση ο κ. Βορίδης να είναι τόσο άσχετος ώστε να μην έχει πάρει χαμπάρι τον ωμό αντικομμουνισμό που προωθείται και μέσα από τα κρατικά κανάλια - μηχανισμούς του αστικού κράτους, αυτά που λέει δεν είναι τίποτα άλλο παρά φτηνή προπαγάνδα του τύπου «πες πες ψέματα κάτι θα μείνει».

... βγαλμένος από ... κονσερβοκούτια

Ξεπερνώντας κάθε όριο στη συνέχεια και με αφορμή σύνθημα που ακούστηκε από κάποιους σε μια από τις συναυλίες στο προαύλιο της ΕΡΤ, είπε: «Πολύ ωραία τους είπε και ο Φαήλος (σ.σ. Κρανιδιώτης): Να τους θυμίσουμε ότι μετά το Μελιγαλά ήταν ο Γράμμος και το Βίτσι». Η ΝΔ για να χτυπήσει το ΚΚΕ και την ταξική πάλη, δε διστάζει -και δεν είναι η πρώτη φορά- να επιστρατεύσει επιχειρηματολογία βγαλμένη από την εποχή εκείνη που οι κομμουνιστές εκτελούνταν, διώκονταν, φυλακίζονταν, εξορίζονταν. Οι βουλευτές της ΝΔ δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να εκφράζουν με ωμότητα τη μόνιμη απαίτηση της πλουτοκρατίας που θα ήθελε να ξεμπερδέψει με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ, με την ταξική πάλη, με τον κίνδυνο που διατρέχει η εξουσία των μονοπωλίων από την ανάπτυξη μιας λαϊκής συμμαχίας με προσανατολισμό ρήξης και ανατροπής του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Μπορούν να ονειρεύονται καρβέλια όσο θέλουν. Το ΚΚΕ δε λύγισε και δε θα λυγίσει από όποιας μορφής πόλεμο και αν του εξαπολύσει η εξουσία της πλουτοκρατίας, τα αστικά κόμματα και οι μηχανισμοί της.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο των βουλευτών της ΝΔ και των ΟΝΝΕΔιτών η συκοφαντία και το ψέμα ενάντια στο εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα την οργανωμένη πρωτοπορία του, το ΚΚΕ. Ο λαός και η νεολαία να καταδικάσει την ψευτιά και τον αντικομμουνισμό της ΝΔ και της νεολαίας της, να μη δεχθεί τη βρώμικη προπαγάνδα τους, είτε αυτή επιχειρείται μέσα από τις εκπομπές της ΟΝΝΕΔ είτε μέσα από τα ΜΜΕ που ανήκουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες ή το κράτος τους.

Είναι πολιτική του κεφαλαίου

Το κλείσιμο της ΕΡΤ, με την έκδοση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και τη διακοπή του σήματος μέσα σε λίγες ώρες, συνιστά κλιμάκωση του κυβερνητικού αυταρχισμού, κρίκος στην αλυσίδα που «χαλκεύει» το αστικό κράτος σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Οσο πιο σκληρά είναι τα μέτρα που πάνε να πάρουν για λογαριασμό του κεφαλαίου, τόσο μεγαλώνει ο αυταρχισμός από την πλευρά του κράτους, για να τρομοκρατήσει το λαό, να τον χειραγωγήσει, να καταστείλει τις αντιδράσεις του. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που παροξύνεται όσο σαπίζει και παραδέρνει στις κρίσεις του, αντανακλάται στην εφαρμοζόμενη πολιτική, που δεν μπορεί να υλοποιείται παρά καταφεύγοντας στην καταστολή. Στην περίπτωση της ΕΡΤ δε συγκρούεται το «φως» με το «σκοτάδι», όπως τεχνηέντως προπαγανδίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι. Ταξική είναι η σύγκρουση.

Αυτό που η κυβέρνηση επιδιώκει είναι, για λογαριασμό των καπιταλιστών, να προσαρμόσει το αστικό κράτος στις σύγχρονες ανάγκες τους και μαζί με ένα σωρό άλλα μέτρα, που τους εξασφαλίζουν φθηνότερη εργατική δύναμη, ώστε να διαμορφώσει προϋποθέσεις ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Γι' αυτό η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν αφορά μόνο στην ΕΡΤ, αλλά και σε στρατηγικής σημασίας παραγωγικές επιχειρήσεις, όπως τα ΕΑΣ, η ΕΛΒΟ και άλλες, που αντιμετωπίζονται σαν φιλέτα από ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς όμιλους. Το ίδιο νομοθέτημα αφορά και σε Οργανισμούς του Δημοσίου που δραστηριοποιούνται σε τομείς της έρευνας, της Πρόνοιας, άλλων κοινωνικών υπηρεσιών. Το κλείσιμο, η συγχώνευση και η υπολειτουργία τους, ανοίγει το χώρο στο κεφάλαιο να κυριαρχήσει και να κερδοσκοπήσει πάνω στις λαϊκές ανάγκες.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση επιχειρεί να «αναδιαρθρώσει» και την ΕΡΤ, προκειμένου να ελέγξει αποτελεσματικότερα την ενημέρωση, να παραδώσει στους ιδιώτες την περιουσία και μέρος από τις υποδομές της, να ανακατέψει με μεγαλύτερη ευκολία την τράπουλα των συχνοτήτων, προς όφελος των επιχειρηματιών. Αυτό είναι το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο της σύγκρουσης που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη και όχι η «κατάλυση της δημοκρατίας», που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, κάνοντας μάλιστα και συγκέντρωση στο Σύνταγμα, με πρόταγμα την «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Οταν μιλάει για δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει από το λαό ότι αυτή είναι αστική, ότι ταυτίζεται με τη δικτατορία των μονοπωλίων, που κάνουν κουμάντο στην οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτής της «δημοκρατίας», το πολιτικό προσωπικό των αστών διεκπεραιώνει τα συμφέροντά τους, άλλοτε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου -δεκάδες την τελευταία μόνο τετραετία- άλλοτε με το μανδύα των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, άλλοτε με την τρομοκρατία και την καταστολή. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η «δημοκρατία» γενικά, αλλά το ποιας τάξης τα συμφέροντα υπηρετεί και τελικά ποια τάξη έχει την εξουσία. Η συζήτηση που σήμερα είναι αναγκαίο να ανοίξει πλατιά μέσα στο λαό, είναι για το ποια πάλη απαντάει στα συμφέροντά του, εναντίον ποιου και με ποια προοπτική. Σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, η απάντηση είναι κρυστάλλινη και την καταθέτει στο λαό καθημερινά με τη δράση του: Χρειάζεται συμμαχία λαϊκή, πάλη ταξική, με προσανατολισμό σύγκρουσης με την αστική εξουσία και το κράτος της, για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή διαχείριση και να ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία.