«Οι προτάσεις σας μας βρίσκουν σύμφωνους και περιμένουμε τη στήριξή σας και στην πράξη, γιατί δυστυχώς είναι αυτά ακριβώς που δεν κάνατε εσείς τα τελευταία χρόνια. Αυτά αποτελούν άλλωστε και δεσμεύσεις μας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης».

Ο σχολιασμός που έκανε ο Γ. Παπανδρέου στη «νέα» οικονομική πρόταση της ΝΔ, σχολιασμός που εν πολλοίς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, έρχεται να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ότι κυβέρνηση και ΝΔ στηρίζουν και εφαρμόζουν μια ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική: Τη στρατηγική της πλουτοκρατίας.

Η πρόταση της ΝΔ που παρουσίασε πριν λίγες μέρες ο Αντ. Σαμαράς στο Ζάππειο κάτω από το πομπώδη και παραπλανητικό τίτλο «Στρατηγική ελπίδας για την έξοδο από την κρίση», είναι απολύτως ενταγμένη σε αυτή τη στρατηγική. Η συνεισφορά του προέδρου της ΝΔ είναι ότι την παρουσίασε ως «εναλλακτική λύση», αποσκοπώντας ακριβώς στο να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας.

Δέκα μέρες μετά την παρουσίασή της και καθώς η κυβέρνηση ανοίγει το κεφάλαιο των «δομικών αλλαγών», στο όνομα της «ανάπτυξης», γίνεται ολοένα και πιο καθαρό ότι η πρόταση της ΝΔ ήταν η ατζέντα της επόμενης μέρας της κυβέρνησης, στο πλαίσιο πάντα των δεσμεύσεων του μνημονίου.

Παρά την αντίθετη εντύπωση που θέλει να καλλιεργήσει ο πρόεδρος της ΝΔ, το μνημόνιο δεν περιλαμβάνει μόνο μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, δηλαδή μέτρα σφαγιασμού μισθών και συντάξεων, περικοπής κοινωνικών δαπανών, σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, κ.ά. Περιλαμβάνει και μέτρα για την «ανάπτυξη» προς όφελος του κεφαλαίου, όπως αυτά που προτείνει και ο ίδιος, δηλαδή μέτρα στήριξης της ανταγωνιστικότητας και θωράκισης της κερδοφορίας των μονοπωλίων, παραπέρα συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, κ.ά.

Ο Αντ. Σαμαράς σπεκουλάρει με την καθόλα δικαιολογημένη επιθυμία του λαού να απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του μνημονίου, ακριβώς για να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει την ταχεία υλοποίηση όχι μόνο όλων των δεσμεύσεων που προβλέπει το μνημόνιο, αλλά και άλλων, που δεν προβλέπει και υπάρχουν εδώ και χρόνια στα συρτάρια των επιτελείων της άρχουσας τάξης.

Επί της ουσίας, η δέσμη μέτρων της ΝΔ περιλαμβάνει προσφορά «ζεστού χρήματος» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών, παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών, απαλλαγή από πάσης φύσεως «κρατικά βάρη», δωρεάν προσφορά γης και υποδομών, φτηνής εργατικής δύναμης, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, ιδιωτικοποίηση των πάντων αλλά και βέβαια δραστική μείωση του κράτους με ταυτόχρονη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, κ.ά.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι στο Ζάππειο ο πρόεδρος της ΝΔ δεν παρουσίασε όλες τις «λεπτομέρειες» της πρότασής του, ακριβώς για να μην «καεί» από την πρώτη στιγμή στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων.

Τα μέτρα όμως που παρουσίασε φτάνουν και περισσεύουν για να καταδείξουν ότι η ΝΔ είναι σταθερός πυλώνας των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Ακολουθούν τα πιο βασικά:

-- «Το σημαντικότερο από τα άμεσα αναπτυξιακά μέτρα, είναι η εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου προς κατασκευαστές, προμηθευτές νοσοκομείων, οι επιστροφές φόρων προς τις επιχειρήσεις, ιδίως τις εξαγωγικές, καθώς και οι επιχορηγήσεις του αναπτυξιακού νόμου».Πρόκειται για μέτρα - ανάσα στο κεφάλαιο. Οι συνθήκες σήμερα επιβάλουν την κοινωνικοποίηση βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και όχι την ενίσχυσή τους με νέο χρήμα και προνόμια που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός.

-- «Η άμεση προώθηση και ψήφιση ενός Επενδυτικού Νόμου με ισχυρά φορολογικά κίνητρα». Ζητάει να ενταθεί η πολιτική που δημιούργησε την κρίση, η πολιτική δηλαδή των φοροαπαλλαγών και «κινήτρων» προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, που ήταν από τις βασικές αιτίες δημιουργίας του κρατικού χρέους και ελλείμματος.

-- «Μείωση των φόρων, όλων των κατηγοριών. Με πρώτους τους έμμεσους, ΦΠΑ και καύσιμα, αλλά και τους φόρους εισοδήματος».Οι φόροι που επιδιώκει πρώτα απ' όλα να μειωθούν είναι οι φόροι στα κέρδη των επιχειρήσεων.«Δεν είναι δυνατό η Ελλάδα να μπει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης όταν οι φορολογικοί της συντελεστές είναι υπερδιπλάσιοι όσων ισχύουν στις γειτονικές χώρες», συμπλήρωσε, για να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών. Στην πραγματικότητα, ο Αντ. Σαμαράς επιθυμεί το κεφάλαιο να φορολογείται με μονοψήφιους συντελεστές για τα κέρδη του.

-- «Κλαδικές επενδύσεις εκεί που υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα: στον τουρισμό, στη ναυτιλία, αλλά και στη μεταποίηση. Ειδικά για τις μεγάλες επενδύσεις προτείνουμε να υπάγονται απευθείας στο Γραφείο του πρωθυπουργού».Η πρόταση αυτή ήδη βρίσκεται στη φάση της υλοποίησης από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία θα ετοιμάζεται να νεκραναστήσει τον «αναπτυξιακό» νόμο Μαρκεζίνη του 1953 (!) για να προσελκύσει τέτοιες «επενδύσεις». Η βασική αρχή αυτού του νόμου είναι ότι το κράτος εγγυάται την κερδοφορία του κεφαλαίου, πρώτα και κύρια με την παροχή ακόμα φθηνότερης εργατικής δύναμης και άμεσης κρατικής βοήθειας στο στήσιμο των επιχειρήσεων.

-- «Αξιοποίηση των λιμανιών και των αεροδρομίων που εκτός από πηγή δημοσίων εσόδων θα αποτελέσουν και μοχλό περιφερειακής ανάπτυξης. Το ίδιο ισχύει και για τις μαρίνες. Ολα αυτά είναι έργα συμβάσεων παραχώρησης και ΣΔΙΤ και αποτελούν μορφές επικερδούς αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας μας χωρίς να χάνεται η κυριότητα».Πρόκειται για σχέδια που ξεκίνησαν από τη γαλάζια διακυβέρνηση και υλοποιούνται από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με στόχο να περάσουν στους ιδιώτες τα τελευταία ψήγματα της δημόσιας περιουσίας .

-- «Καλύτερος σχεδιασμός και σαφές χρονοδιάγραμμα για την προώθηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, πράγμα που αποτελεί σημαντική έλλειψη των μέχρι τώρα κυβερνητικών μέτρων και το επισημαίνει με τα πιο μελανά χρώματα το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...».Η κυβέρνηση σπεύδει να καλύψει το «κενό», ξεκινώντας από τις δύο εναπομείνασες τράπεζες με κρατική συμμετοχή (ΑΤΕ και ΤΤ), ενώ η ΝΔ χειροκροτεί.

-- «Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου». Είναι το δυνατό χαρτί της πρότασης της ΝΔ. Στην πράξη σημαίνει παράδοση στο κεφάλαιο - «αξιοποίηση» το λένε κομψά - των φιλέτων της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου προκειμένου να αποκτήσει το κράτος «ρευστότητα» αλλά και να μειώσει το χρέος. Το πυροτέχνημα που εκτόξευσε ο πρόεδρος της ΝΔ, είναι ότι με την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και την υλοποίηση του ολοκληρωμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων μπορεί να βρεθούν 50 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Κρύβει όμως σκόπιμα ότι μεγάλα φιλέτα της κρατικής περιουσίας ξεπουλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ούτε το κρατικό χρέος μειώθηκε, ούτε το βιοτικό επίπεδο του λαού βελτιώθηκε. «Τα λεφτά πήγαν στα λεφτά»...