Και μια τέτοια πολιτική θέλει φιλτραρισμένη ενημέρωση, ώστε να μην αποκαλύπτεται τίποτε που μπορεί να θίξει τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ετσι και προχτές, κανένας δημοσιογράφος δεν μπόρεσε να μπει στο Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης, να πλησιάσει ή να έχει έστω οπτική επαφή με το σημείο του ατυχήματος, με τα μέλη του πληρώματος που σώθηκαν. Και ο λιμενάρχης παρέπεμπε στο ΥΕΝ για ενημέρωση. Το ΥΕΝ δεν ήταν σε θέση, μέχρι αργά, να ενημερώσει για το ποιος ήταν ο προορισμός του πλοίου που ναυάγησε. Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του. Ακόμη και τα στοιχεία για το πλήρωμα και το φορτίο που μετέφερε το παναμέζικης σημαίας πλοίο έγιναν γνωστά με καθυστέρηση ωρών. Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν στη θέση των δημοσιογράφων ήταν καμιά από τις εμπλεκόμενες εφοπλιστικές εταιρείες. Πόδια, χέρια και τηλέφωνα θα είχαν πάρει φωτιά....
Κατανοούμε απόλυτα την ανάγκη του υπουργού Απασχόλησης και της κυβέρνησής του να συγκαλύψει το γεγονός ότι το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που καθαρά και ξάστερα αρνήθηκε τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε μορφή «κοινωνικού διαλόγου» και ότι τη στάση αυτή την τήρησε με συνέπεια, όπως έχει κάνει άλλωστε και στο παρελθόν. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να δικαιολογήσει την γκάφα (;) του Β. Μαγγίνα στη χτεσινή πρώτη συνεδρίαση των κοινοβουλευτικών επιτροπών, όπου διεξάγεται ο «διάλογος» για το Ασφαλιστικό.
Ο υπουργός Απασχόλησης κατέκρινε τον ΣΥΝ επειδή «περιέργως προσήλθε στην αίθουσα και στη συνέχεια αποχώρησε». Και εξήγησε το «περιέργως», λέγοντας πως είχε ακούσει δηλώσεις «ότι ο ΣΥΝ δε θα προσέλθει καθόλου στο διάλογο». Για το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε πάνω - κάτω την ίδια κριτική (προσήλθε και μετά δήλωσε ότι αποχωρεί από τη συνεδρίαση), ενώ λίγο πριν είχε σχολιάσει για το ΚΚΕ ότι «ο εκπρόσωπός του, ο κ. Ανδρουλάκης, παραβρέθηκε και μετά αποχώρησε» (!). Οι φωνές και τα γέλια από την αίθουσα επανέφεραν τον Β. Μαγγίνα στην πραγματικότητα και επανατοποθέτησαν τον Ανδρουλάκη στο κόμμα που ανήκει, στο ΠΑΣΟΚ.
Στην πρεμούρα του να τσουβαλιάσει το ΚΚΕ με τα «ήξεις - αφήξεις» των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης σε σχέση με το Ασφαλιστικό και το «διάλογο», ο υπουργός Απασχόλησης, πριν ανέβει στο βήμα, είναι προφανές ότι έψαχνε ανάμεσα στα έδρανα για να βρει έστω και έναν βουλευτή του Κόμματος. Και όταν δεν τον βρήκε, έκανε την επιθυμία «πραγματικότητα» και χρέωσε τον Ανδρουλάκη στο ΚΚΕ. Ξέρουμε ότι η κυβέρνηση θα ήθελε πάρα πολύ το ΚΚΕ να είναι σαν τον Ανδρουλάκη. Δυστυχώς, όμως, γι' αυτήν και ευτυχώς για τους εργαζόμενους, δεν είναι.
Για «φυγομαχία» κατηγορεί το «Βήμα» όσους δεν καταθέσουν στη Βουλή τις προτάσεις τους για το Ασφαλιστικό: «Η φυγομαχία δεν απέδωσε ποτέ!», αποφαίνεται στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό του, απευθυνόμενος βέβαια στην «προοδευτική παράταξη» (διάβαζε ΠΑΣΟΚ) και επεξηγεί: «Πρέπει ο λαός να ακούσει τι έχουν να πουν αυτοί που τον εκπροσωπούν». Ειδικά όμως για την περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, ο λαός όχι μόνο έχει ακούσει τις προτάσεις του, αλλά και τις έχει νιώσει στο πετσί του. Ηταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο δεν κατάργησαν τους νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη («νόμος Σιούφα»), αλλά τους εφάρμοσαν μέχρι κεραίας και έκαναν ένα ακόμα άλμα στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων («νόμος Ρέππα»). Αρα ό,τι ήταν να πει το έχει ήδη κάνει το ΠΑΣΟΚ και οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν να ακούσουν τίποτα διαφορετικό. Εξάλλου ό,τι έχει πει προεκλογικά και μετεκλογικά πουθενά δε διαφέρει ουσιωδώς από αυτά που λέει η κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλού, λοιπόν, είναι το πρόβλημα του συγκροτήματος: Να μείνει το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και να βάλει πλάτες προσφέροντας την αναγκαία πολιτική συναίνεση. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται, γιατί απλά τους βλέπουν και «οι από κάτω»...