ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αλεπού στο παζάρι

Γρηγοριάδης Κώστας

Την κάθοδο τής... αλεπούς στο παζάρι, θύμιζε η προχτεσινή επίσκεψη του πρέσβη των ΗΠΑ Τ. Μίλερ στο μετρό της Αθήνας. Οπως μάλιστα μας πληροφορεί Δελτίο Τύπου της εταιρίας «Αττικό Μετρό ΑΕ», «ο κος Μίλερ εξέφρασε το θαυμασμό του τόσο για την κατασκευή του έργου και την αισθητική του, όσο και για τις προδιαγραφές λειτουργίας και ασφάλειας του συστήματος».

Θα τολμήσουμε να χαρακτηρίσουμε ως εξαιρετικά... κακεντρεχείς όσους συνδέουν την επίσκεψη αυτή με τις πιέσεις που ασκούνται για μια ακόμη ανανέωση της σύμβασης της αμερικανικής εταιρίας «Μπέχτελ» ως συμβούλου του έργου. Τις υπηρεσίες της οποίας βέβαια πλήρωσε μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός με γύρω στα 40 δισ. δρχ. Και μάλιστα τι συμβουλές: σωστά «διαμάντια»! Χάρη σ' αυτές ούτε τα δεκάδες δισ. δρχ. «πανωπροίκια» γλιτώσαμε, ούτε τις κακοτεχνίες, ούτε τις μεγάλες καθυστερήσεις. Γιατί να μην τους ξαναπροσλάβουμε λοιπόν, όχι μόνο σ' αυτό, αλλά και σε άλλα έργα; Οι άνθρωποι είναι κελεπούρι, μπροστά στους φτηνούς - και προφανώς κατά την κυβέρνηση «ημιμαθείς» και άπειρους - Ελληνες διπλωματούχους μηχανικούς...

Ποιος κρατικός μηχανισμός;

Ξαφνικά, όλοι θυμήθηκαν τον κρατικό μηχανισμό και άρχισαν να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται για την κραυγαλέα απουσία σ' αυτές τις δύσκολες, λόγω κακοκαιρίας, ώρες. Παρατήρηση πρώτη: Φωνάζουν για τον «ελλιπή» και «ανύπαρκτο» κρατικό μηχανισμό αυτοί που τόσα χρόνια ωρύονταν για «λιγότερο κράτος» και δραστική μείωση του κρατικών (κοινωνικών) δαπανών. Παρατήρηση δεύτερη: Αυτός ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του, ακριβώς γιατί τον έχουν προ πολλού εγκαταλείψει στην τύχη του οι κυβερνώντες, συνεπείς στη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους (Δεν περιμέναμε να κολλήσει το τρένο - στο Διδυμότειχο-, δήλωνε χθες ο γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, δείχνοντας το επίπεδο ετοιμότητας). Αυτός ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να στηρίξει τον ελληνικό λαό σε δύσκολες στιγμές, όπως οι τωρινές. Ακριβώς γιατί έχει φτιαχτεί με άλλες προδιαγραφές και για να ανταποκρίνεται σε άλλες αποστολές.

Τα... προτερήματα του νέου προέδρου

Ανέλαβε, τις προάλλες, τα καθήκοντά του ο νέος πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), Γ. Πατέλλης, αντικαθιστώντας τον Ευ. Γιαννακόπουλο. Στη σχετική τελετή παράδοσης, ο νέος πρόεδρος του Οργανισμού, δεν παρέλειψε να τονίσει και μάλιστα δύο φορές, στη σύντομη δήλωσή του, ότι προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα. Για όσους δεν κατάλαβαν, μάλιστα, τι σημαίνει η ιδιαίτερη αυτή υπογράμμιση, φρόντισε να εξηγήσει, ότι «τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά εκεί και τα πράγματα αμέσως συζητιούνται και αμέσως λύνονται».

Πράγματι. Είναι γνωστές οι... δημοκρατικές διαδικασίες του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα. Αλλωστε, αυτές επιχειρεί να μεταφέρει η κυβέρνηση και στο δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του ΕΟΤ. Εξάλλου, ένα στέλεχος που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος είναι από εκείνους «που αναγνωρίζονται από τη Γενεύη σαν expert του τουρισμού» -όπως φρόντισε ο ίδιος να αυτοπροσδιοριστεί- θα αποτελεί εγγύηση για την προώθηση του μοναδικού ρόλου που έχει κρατήσει για τον ΕΟΤ η κυβέρνηση και δεν είναι άλλος από την εξυπηρέτηση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».

Ευρω-αλαλούμ

Ενα πραγματικό αλαλούμ υπήρχε προχτες -αλλά και χτες σ' ένα βαθμό- σε πολλά υποκαταστήματα τραπεζών, όπου προσήλθαν πολλοί πολίτες για να προμηθευτούν τα «σακουλάκια γνωριμίας» με τα ευρώ. Σε άλλα υποκαταστήματα ζητούσαν αστυνομική ταυτότητα, σε άλλα τον αριθμό φορολογικού μητρώου, σε άλλα ζητούσαν την υπογραφή βεβαιώσεων και δηλώσεων και σε άλλα ζητούσαν και 300 δραχμές παραπάνω, για... τον κόπο τους.

Δε θέλουμε να προκαταλάβουμε τίποτε, αλλά κρίνοντας κανείς από τις δυο αυτές μέρες, μόνον απαισιόδοξος μπορεί να είναι για τις πρώτες μέρες του Γενάρη, όταν το ευρώ θα κυκλοφορήσει και κανονικά...

Περί ευρω-θριάμβων

Οπως θα έχει ακούσει, από το μπαράζ διαφημίσεων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ο αναγνώστης, από την 1η του Γενάρη, τίθεται σε κυκλοφορία το ευρώ, αντικαθιστώντας τη δραχμή. Αυτό από μόνο του είναι ένα γεγονός, το οποίο βέβαια δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε. Αυτό, βεβαίως, δε μας εμποδίζει να καταγγείλουμε τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες και συγκεκριμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που επιχειρούν να δώσουν στην υπόθεση «ευρώ» μια «μεσσιανική» διάσταση. Λες και η έλευση του ευρώ, θα λύσει τα οξυμένα προβλήματα της ανεργίας, των χαμηλών μισθών και συντάξεων, της ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ που τσακίζει κόκαλα, των άθλιων υποδομών στα νοσοκομεία, τα τραγικά αδιέξοδα εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών, τη βίαιη απαλλοτρίωση της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Βέβαια, η αστική τάξη και τα φερέφωνά της κάπως έτσι αντιμετωπίζουν τα ζητήματα. Και το 1992, με την κατάργηση των τελωνειακών συνόρων και το 1999, με την ολοκλήρωση της τρίτης φάσης της ΟΝΕ.

Τώρα ως προς το ζήτημα ουσίας. Το εύρω κάνει όντως, όπως διατείνεται η προπαγάνδα τους, πιο άνετη τη ζωή των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων, ή αντίθετα θα τη χειροτερεύσει; Με το ευρώ θα γεμίσει περισσότερο το πορτοφόλι των λαϊκών στρωμάτων ή αντίθετα θα αδειάσει; Εμείς από παλιά είχαμε την ξεκάθαρη θέση, ότι αν για τη δημιουργία του, η αστική τάξη της Ευρώπης απαίτησε την κατάργηση κατακτήσεων του εργατικού κινήματος εκατό και πλέον χρόνων, για τη διατήρησή του θα απαιτήσει νέες, πολύ πιο οδυνηρές εκατόμβες από τους δημιουργούς του πλούτου, δηλαδή τους εργαζόμενους.

Το ευρώ βέβαια είναι χρήμα, εκφραστής δηλαδή της τιμής των εμπορευμάτων και από την άποψη αυτή, έχει τις ιδιότητες όλων των αντικειμένων που κατά καιρούς έπαιξαν το ρόλο χρήματος. Αυτό που το διαφοροποιεί, είναι ότι είναι προϊόν των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η δημιουργία του ευρώ υπήρξε το αίτημα του μονοπωλιακού κεφαλαίου της Ευρώπης, αίτημα που εκφράστηκε με τη μισητή Συνθήκη του Μάαστριχτ, με κύρια επιδίωξη την αναβάθμιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης σε διακρατική πλέον διάσταση, στα πλαίσια του διεθνούς μονοπωλιακού ανταγωνισμού, σε όφελος του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Για τη δημιουργία του ευρώ, οι λαοί της Ευρώπης - και ο ελληνικός - έχουν αρκετά οδυνηρές εμπειρίες.

Η δημιουργία του ευρώ υπήρξε ο μακροχρόνιος τοκετός, των σκληρών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών, των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων, της υπονόμευσης των δημόσιων κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων και της δημόσιας εκπαίδευσης, της κατάργησης του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, που ρίχνει την τιμή της εργατικής δύναμης, αυξάνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης. Η διατήρηση του νέου νομίσματος, φυσικά όχι από μόνη της ούτε αυτή καθ' αυτή, αλλά ενταγμένη στην ίδια την πορεία της «ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης», αλλά και των μεγάλων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, θα απαιτήσει την εφαρμογή ακόμα πιο σκληρών αντεργατικών πολιτικών από τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό θα το διαπιστώσουν οι εργαζόμενοι πολύ σύντομα. Γι' αυτό ας ετοιμάζονται να δώσουν τη δική τους απάντηση στις νέες επιθέσεις που έρχονται.

Χειμώνας

Τι χειμώνας

βαρύς

ίδιος... Γιάννος

και Δρυς,

ο χιονιάς άγρια

πλήττει

σαν τα...«μέτρα»

Σημίτη!

***

Αγριοκαίρι

γερό