ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θεματοφύλακες της ταξικής «συστράτευσης»

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν κρίνει κανείς από τα πρωτοσέλιδα και την αρθρογραφία των χτεσινών εφημερίδων του αστικού Τύπου, εύκολα μπορεί να διακρίνει πως κάθε άλλο παρά ενθουσιώδης είναι η υποδοχή που επιφύλαξαν στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης για Εξεταστική Επιτροπή όσον αφορά τις «αλχημείες» στην οικονομία. Για του λόγου το αληθές η κατ' εξοχήν φιλικά προσκείμενη στο ΠΑΣΟΚ εφημερίδα «Τα Νέα» σε πρωτοσέλιδο τίτλο διαπιστώνει ότι «Η Εξεταστική δηλητηριάζει τη συναίνεση και το ...ΠΑΣΟΚ», ενώ αποδοκιμάζει έμμεσα πλην σαφώς την πρόταση για Εξεταστική η συντηρητική «Καθημερινή» κάτω από τον τίτλο «Σύγκρουση εν μέσω κρίσεως». Αλλά και το «Εθνος» στο κύριο άρθρο καλεί την κυβέρνηση να μη δώσει συνέχεια στην πρωτοβουλία της και «να περιμένουν οι κυβερνώντες να περάσουν μερικοί μήνες, να εκτονωθούν οι πιέσεις σε βάρος της χώρας μας και να προχωρήσουμε στην εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας». Είναι ολοφάνερο ότι καθόλου δεν αρέσει στα μεγάλα αφεντικά η ιδέα να ξεσπάσει ένας ακόμα δικομματικός καυγάς για την εξουσία, σε μια στιγμή που έχει κηρυχθεί η ολομέτωπη επίθεση κατά των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Σε καμία περίπτωση δε θέλει να χαλάσει το κλίμα εθνικής συστράτευσης που πασχίζουν να φτιάξουν... Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν από το να δίνουν σημασία στα παιχνίδια παραπλάνησης των κομμάτων του κεφαλαίου. Να οργανώσουν την πάλη τους για να δυσκολέψουν την αντιλαϊκή επίθεση και να περάσουν στην αντεπίθεση. Αλλωστε, και η υποτιθέμενη δηλητηρίαση της συναίνεσης, που είναι μέσα στο παιχνίδι του κάλπικου δικομματικού καυγά, είναι απάτη. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το κεφάλαιο υπηρετούν. Μπορεί ενίοτε να ασκούν πολιτική για ιδιαίτερες ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους μερίδες και να εμφανίζονται ότι διαφωνούν και αντιπαρατίθενται, αλλά συναινούν στην προάσπιση των συνολικών συμφερόντων του κεφαλαίου.

Συναίνεση πάση θυσία...

«Πάση θυσία πρέπει να διατηρηθεί το κλίμα της συναίνεσης μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ. Είναι ισχυρό όπλο για να περάσουν τα βαριά αντιλαικά μέτρα με όσο τον δυνατόν λιγότερες "κοινωνικές αντιδράσεις"». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν σε κάθε ευκαιρία και ιδιαίτερη ένταση οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας και του μεγάλου κεφαλαίου. Χαρακτηριστική είναι η χτεσινή δήλωση του προέδρου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου Γ. Γραμματίδη, που θεωρεί «τη δεδηλωμένη ιστορική συναίνεση της μεγάλης πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου» ως την τελευταία ευκαιρία για «μια γενική μεταρρυθμιστική επανάσταση» που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και θα την θέσει σε αναπτυξιακή τροχιά. Και προκειμένου να μην αφήνει περιθώρια παρερμηνειών συμπληρώνει: «Το κλίμα αυτής της συναίνεσης θα πρέπει να διατηρηθεί με κάθε θυσία, γιατί χωρίς αυτήν θα υποστούμε επιπρόσθετα εκρηκτικές κοινωνικές αναταράξεις που θα εμποδίσουν την μεταρρυθμιστική προσπάθεια». Οι εργαζόμενοι βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά ποιον έχει «στοχοποιήσει» το μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου και των κομμάτων του και δεν πρόκειται να επιτρέψουν στη συμμαχία των κομμάτων της αστικής τάξης να βάλει ταφόπλακα στα δικαιώματά τους και να τους γυρίσει δεκαετίες πίσω.

Στο κενό η δημαγωγία

Ακρως υποκριτικό και δημαγωγικό είναι το ενδιαφέρον που δείχνει η ηγεσία της ΝΔ για την προστασία δήθεν των οικονομικά ασθενέστερων. Μάλιστα ο Α. Σαμαράς ανέδειξε ως «κόκκινη γραμμή» για το κόμμα του «την αντοχή των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων», ζητώντας την προστασία τους. Κι όμως, ακόμα και αν δεχθούμε ότι η κοινωνική ευαισθησία της εξαντλείται στην προστασία των πλέον εξαθλιωμένων κοινωνικών στρωμάτων, η ηγεσία της ΝΔ δεν προτείνει κανένα συγκεκριμένο μέτρο. Ούτε βέβαια προσδιορίζει ποιους θεωρεί χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Την ίδια στιγμή όμως παρουσίασε πολύ συγκεκριμένες και επεξεργασμένες προτάσεις για τη στήριξη των επιχειρήσεων. Πρόκειται για «23 μέτρα - ανάσες για την τόνωση της οικονομίας», που είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων για να δοθεί «ζεστό χρήμα» (δάνεια, εγγυήσεις, Δ' ΚΠΣ, δημόσια περιουσία κ.ο.κ.) στις μεγάλες επιχειρήσεις και να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητά τους και η κερδοφορία τους. Γι' αυτούς λοιπόν που ενδιαφέρεται και υπηρετεί η ηγεσία της ΝΔ διαθέτει συγκεκριμένες προτάσεις. Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχομεσαίοι αγρότες μπορούν να «βολευτούν» με δημαγωγικές κορόνες και λόγια συμπάθειας. Πλανώνται πλάνην οικτράν αν πιστεύουν ότι ο κόσμος καταναλώνει κουτόχορτο...

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ

Η απεργιακή μάχη στις 24 του Φλεβάρη πρέπει να δώσει νέα ώθηση στην απομόνωση των δυνάμεων του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, να είναι μεγαλύτερη η ήττα τους στις συνειδήσεις των εργαζομένων και, ταυτόχρονα, να αναδείξει τους ισχυρούς δεσμούς που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ με τους εργάτες και τις εργάτριες, μέσα στους τόπους δουλειάς, εκεί που ζει κι εργάζεται η εργατική τάξη. Κι αυτό πρέπει να γίνει σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σήμερα, που η αστική τάξη, τα επιτελεία της και τα κόμματά της προχωρούν σε μια γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, σε Υγεία και Παιδεία. Είναι επίθεση, που αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής της εργατικής τάξης και που τα αποτελέσματά της δεν είναι μόνο για το σήμερα, δεν είναι μέτρα προσωρινά. Είναι μέτρα που έρχονται για να μείνουν.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η ΓΣΕΕ, στην ανακοίνωσή της για την απεργία στις 24 Φλεβάρη, δεν εναντιώνεται στην κυβέρνηση, στην αξιωματική αντιπολίτευση, στην ΕΕ. Ούτε στο κεφάλαιο, την κερδοφορία του οποίου εξασφαλίζει η κυβέρνηση. Η ΓΣΕΕ μιλά για «αγορές» που πιέζουν την κυβέρνηση και ζητά, ούτε λίγο - ούτε πολύ, να την στηρίξουν οι εργάτες κόντρα στις αγορές. Αλλά τις «αγορές» υπηρετεί η κυβέρνηση επιβάλλοντας αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για πιο φτηνούς εργάτες και γέμισμα των κρατικών ταμείων με χρήμα για να δοθεί στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Λέει, λοιπόν, η ΓΣΕΕ: «Η χώρα μας είναι στο στόχαστρο των κερδοσκόπων και των νεοφιλελεύθερων των Βρυξελλών. Τα "θέλω" και οι απαιτήσεις των αγορών δεν είναι λύση για την πραγματική οικονομία». Ακριβώς ό,τι προπαγανδίζει και η κυβέρνηση για να επιβάλει την καθολική αντεργατική επίθεση σε μισθούς, ασφάλιση, αντιλαϊκή φορολογία, επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας, κλπ. Και βγάζει «λάδι» την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που στήριξαν και στηρίζουν τις αγορές. Τι διεκδικεί η ΓΣΕΕ; «Ενα τελείως διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής, που θα ενισχύει την ανάπτυξη, τον εποπτικό και ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, την ανακατανομή των φορολογικών βαρών, την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, την αύξηση της απασχόλησης». Δηλαδή, ενίσχυση των επιχειρηματιών (ανάπτυξη), που απαιτεί μέτρα σαν κι αυτά που παίρνει η κυβέρνηση από κοινού με την ΕΕ. Ολα τα άλλα, περί «ανακατανομής», είναι εκ του πονηρού. Ερχονται σε αντίθεση με την «ανάπτυξη» που θέλουν η ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι διεκδικούν ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, που έρχεται κόντρα με την ανάπτυξη των επιχειρηματιών που διεκδικεί η ΓΣΕΕ.

Η εργατική τάξη καλείται να κρίνει με βάση την ίδια της την πείρα και να συστρατευθεί με το ΠΑΜΕ. Να αναπτύξει μόνιμους και σταθερούς δεσμούς μαζί του, γιατί η δράση και το διεκδικητικό του πλαίσιο υπηρετούν τις ανάγκες της, βάζουν φρένο στην αντιλαϊκή και αντεργατική λαίλαπα. Κόντρα στα παζάρια και τις διαχειριστικές λογικές που προκρίνονται από διάφορους «φίλους του λαού», κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Προτάσσοντας τα συνολικά της συμφέροντα. Μπροστά της έχει μόνον ένα δρόμο: Της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Το δρόμο που θα οδηγήσει σε ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Στις 24 του Φλεβάρη, όλοι με το ΠΑΜΕ.