ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καμιά συμμαχία με τους αστούς

Οι δύο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής, εκφράζονται ανάγλυφα και στον τρόπο με τον οποίο τα κόμματα προσεγγίζουν την καπιταλιστική κρίση. Κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., από κοντά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η χώρα αντιμετωπίζει «κρίση χρέους». Συσκοτίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, σαν κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης, που καθιστούν αδύνατη τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου, επειδή ακριβώς στη δοσμένη φάση δεν μπορεί να κερδοφορεί όπως πριν. Πασχίζουν λοιπόν με τη λογική διαχείρισης του κρατικού χρέους να «βγάλουν λάδι» τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική, που μπουκώνει με κρατικό χρήμα το κεφάλαιο, για να μεγεθύνεται, και γεννά κρατικά χρέη.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. υπηρετούν τα μονοπώλια και επιδιώκουν να διαχειριστούν την κρίση προς όφελός τους. Γι' αυτό τσακίζουν το λαό με μέτρα που φθηναίνουν την εργατική δύναμη. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι όμορες πολιτικές δυνάμεις αναπαράγουν προτάσεις στα όρια αυτής της διαχείρισης, υποβοηθώντας την πλουτοκρατία και τα κόμματά της να ανάγουν το χρέος σε βασικό ζήτημα, για να μείνει στη σκιά το κεφάλαιο που δημιουργεί το χρέος και τις κρίσεις. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παροπλίσει το λαό και επιπρόσθετα του ζητά να συνθηκολογήσει με το κεφάλαιο, να αποδεχτεί το χρέος ως πρόβλημα που αφορά και τον ίδιο, επομένως να συμβάλει στην ευθύνη της αποπληρωμής του, έστω και ενός μέρους του, του «νόμιμου» όπως λέει. Και όλ' αυτά όταν το χρέος το δημιουργεί το κεφάλαιο.

Τα αστικά κόμματα ζητάνε συναίνεση στα μέτρα που παίρνονται στο όνομα του χρέους. Με τον πιο ωμό τρόπο καλούν το λαό να συνυπογράψει την καταδίκη του και να γίνει ενεργός συμμέτοχος στην προσπάθεια της αστικής τάξης και των κομμάτων της να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των ντόπιων επιχειρήσεων. Στην ίδια όμως συνθηκολόγηση οδηγούν και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων δυνάμεων που αρθρώνουν υποκριτικά, δήθεν αντιπλουτοκρατικό λόγο, αλλά οι προτάσεις τους οδηγούν το λαό να συμμαχήσει με την ντόπια αστική τάξη, η οποία, από τη μια πασχίζει για φθηνότερο χρήμα και από την άλλη επιζητά φθηνότερα εργατικά χέρια, για να βελτιώσει τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Προτάσεις όπως αυτές που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για ευρωομόλογα και απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, οδηγούν επί της ουσίας το λαό να απαρνηθεί την ταξική πάλη και να συμμαχήσει με την ντόπια πλουτοκρατία.

Για το ΚΚΕ, η κρίση επιβεβαιώνει τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού. Η αιτία της βρίσκεται στο γεγονός ότι η παραγωγή είναι κοινωνική, αλλά η ιδιοποίηση του αποτελέσματός της, δηλαδή ο πλούτος που παράγεται, είναι ατομική - καπιταλιστική. Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να μείνουν αδιατάρακτες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Ενισχύουν δηλαδή τη «μήτρα» της κρίσης και όλων των δεινών που αυτό το σύστημα αναπαράγει για τους λαούς. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αντιπαλέψει τη μήτρα των κρίσεων και του χρέους. Να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο αντιπάλεμα των μέτρων που επιβάλλει η κυρίαρχη στρατηγική, στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό.

Πόλεμος κατά του φτωχού λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση σπρώχνουν βίαια τα λαϊκά νοικοκυριά τα πρωτοφανούς αγριότητας αντιλαϊκά μέτρα που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση για τα επόμενα χρόνια, όπως με αδιαμφισβήτητο τρόπο προκύπτει από την έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε την Τετάρτη. Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι μόνο το ύψος (τουλάχιστον 26,45 δισ. ευρώ) των νέων μέτρων που προβλέπονται για την επόμενη τριετία (2012-2014), αλλά ότι στο στόχαστρο πλέον μπαίνουν ανοικτά τα πλέον φτωχά στρώματα. Αρκεί να σημειωθεί ότι μέσα στο προαναφερόμενο διάστημα θα περικοπούν κοινωνικές δαπάνες ύψους 4,6 - 5 δισ. ευρώ! Στο κρεβάτι του Προκρούστη μπαίνουν όλα τα κοινωνικά επιδόματα που βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας, πράγμα που σημαίνει ότι μεγάλα τμήματα που μέχρι τώρα διασώζονταν λίγο πιο πάνω θα εξωθηθούν κάτω από αυτό το όριο, που σήμερα το υπολογίζουν στα 6.200 ευρώ το άτομο για ένα χρόνο ή 13.000 για τετραμελή οικογένεια. Ηδη στο επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπεται ότι θα κόψουν 500 εκατ. ευρώ μέσα στο 2012 από το επίδομα ανεργίας, ενώ άγριο λεπίδι θα πέσει στις οικογενειακές παροχές αλλά και τα επιδόματα συνταξιούχων (ΕΚΑΣ) κλπ. Επίσης άλλα 5 δισ. ευρώ θα «εξοικονομήσουν» από τη μείωση των μισθών στο Δημόσιο, την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, ενώ δεν αποκλείονται και οι απολύσεις... Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για έναν πόλεμο κατά του φτωχού λαού, που τον ρίχνουν στον κοινωνικό Καιάδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο και κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας: 'Η απαντάμε με πόλεμο στον πόλεμο της πλουτοκρατίας ή τους αφήνουμε να μας μετατρέψουν σε σύγχρονους δούλους.

Λόγια του αέρα

Χτες η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη εγκατέστησε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΜΕΔ που με το νόμο 3899/2010 η κυβέρνηση έβαλε νέα εμπόδια στα συνδικάτα να προσφεύγουν στη διαιτησία και να πετυχαίνουν κάποιους ανεκτούς έστω όρους στις συλλογικές συμβάσεις. Και όμως, η υπουργός προκλητικά ισχυρίστηκε ότι το υπουργείο «στηρίζει το θεσμό των ελεύθερων διαπραγματεύσεων»!

Αυτά, όταν, με τον ίδιο νόμο, η κυβέρνηση υποχρεώνει τον ΟΜΕΔ να εκδίδει αποφάσεις υπέρ της εργοδοσίας, αφού τις συνδέει ευθέως με την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Οταν με νόμο το περασμένο καλοκαίρι απαγορεύει στον ΟΜΕΔ να δώσει σε κλαδική σύμβαση αυξήσεις που ξεπερνούν την εξευτελιστική Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με 0% για το 2010 και το μισό ευρωπαϊκό πληθωρισμό για το 2011!

Οταν η ίδια η υπουργός δεν υπογράφει και δεν επεκτείνει συμβάσεις που συνυπέγραψαν συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις από μόνες τους. Οταν με το νόμο για τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις επιδιώκει την κατάργηση των κλαδικών.

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει. Γιατί ούτε τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις στηρίζει, ούτε τις θέλει. Νομοθετεί υπέρ των μονοπωλίων στηρίζοντας την κερδοφορία τους και κάθε μέρα το αποδεικνύει. Τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα...

Δουλειά μέχρι τον τάφο

Αποκαλυπτική για τον τρόπο που λειτουργεί ο μηχανισμός που λέγεται «προσδόκιμο ζωής», για την παράταση του εργάσιμου χρόνου μέχρι τον τάφο, είναι η προχθεσινή έκθεση του ΟΟΣΑ. Με αυτή ζητείται από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης πάνω από τα 65 έτη γιατί όπως υποστηρίζει, «το προσδόκιμο ζωής στο μεγαλύτερο τμήμα του βιομηχανικού κόσμου(!) έχει αυξηθεί ήδη πολύ ταχύτερα από τις προϋπολογισμένες αυξήσεις στην ηλικία κατά την οποία οι πολίτες μπορούν να βγουν στη σύνταξη». Στην έκθεση «Συντάξεις 2011 με μια ματιά», παρόλο που εκτιμάται ότι μέχρι το 2050, ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανέλθει στα 65 έτη, για άνδρες και γυναίκες, με αύξηση κατά μέσο όρο 1,5 έτος για τους άνδρες και 2,5 για τις γυναίκες, ωστόσο αυτό δεν τους αρκεί. Με βάση τις αντιεπιστημονικές και έωλες «προβολές» που κάνουν στο απώτερο μέλλον, προβλέπουν ότι το λεγόμενο προσδόκιμο ζωής έχει ήδη αυξηθεί σε μέσο όρο κατά 2 έτη για τους άνδρες και 1,5 έτος για τις γυναίκες, οπότε καταλήγουν στο συμπέρασμα πως «ακόμη και οι υπάρχουσες μεταρρυθμίσεις δεν είναι επαρκείς»... για το τι θα γίνει το 2050(!). Είναι ολοφάνερο ότι χρησιμοποιούν το προσδόκιμο ζωής ως εργαλείο για να δικαιολογήσουν την ειλημμένη απόφασή τους για κατάργηση ουσιαστικά ακόμα και των συντάξεων πείνας. Επί της ουσίας το μόνο σίγουρο είναι ότι το προσδόκιμο ζωής τα επόμενα χρόνια θα πέσει κατακόρυφα εξαιτίας του σφαγιασμού των κοινωνικών δαπανών, της μετατροπής της υγείας σε πανάκριβο αγαθό μόνο για όσους μπορούν να πληρώνουν, των ανεπανόρθωτων βλαβών υγείας από την εντατικοποίηση της δουλειάς, τις επαγγελματικές ασθένειες κ.ο.κ. ...