ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μπούμερανγκ η προβοκάτσια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη «γύμνια» της κυβέρνησης μετά την αποκάλυψη της προβοκάτσιας και την κατάρρευση του κατασκευασμένου κατηγορητηρίου κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου, με τα όσα είπε χτες το πρωί στο «Μέγκα». Δύο μέρες μετά την «εισβολή», τις «βιαιοπραγίες», τους «βανδαλισμούς» και τους «εξτρεμισμούς», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν είχε να παρουσιάσει κανένα συγκεκριμένο «στοιχείο», που να στηρίζει τους άθλιους και προβοκατόρικους ισχυρισμούς του σε βάρος του ΠΑΜΕ. Είναι τέτοια η «γύμνια» τους που το μόνο που βρήκε να πει ο εκπρόσωπος ήταν να καλέσει τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ να παρουσιάσουν ...το βίντεο που δήθεν τράβηξαν στο υπουργείο Εργασίας. Επικαλέστηκε την άποψη ότι υπάρχει «πάγια τακτική σε τέτοια επεισόδια να υπάρχει και κάποιος με κάμερα, από τη μεριά όσων φωνάζουν» (!), προκειμένου να αποδείξει το δίκιο του που το προβοκάρει η κυβέρνηση. Θλιβερή και φαιδρή ήταν η δικαιολογία που επικαλέστηκε στην ερώτηση γιατί δεν πήγαν στο δικαστήριο οι μάρτυρες που δήθεν υπήρχαν για να στηρίξουν την κατηγορία για «διακεκριμένες φθορές» στο υπουργείο: «Ετσι όπως έγινε και μην ξεχνάτε το σκηνικό που είχε διαμορφωθεί χτες στην Ευελπίδων, ήταν μάλλον εκρηκτικό», υποστήριξε με κάθε σοβαρότητα ο εκπρόσωπος, προκαλώντας γενική θυμηδία. Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση έχει δεχτεί ένα ηχηρό χαστούκι και η προβοκάτσια που επιχείρησε να στήσει σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ της γύρισε μπούμερανγκ. Το ταξικό κίνημα θα συνεχίσει πιο μαχητικά και πιο αποφασιστικά, ώστε να μπουν αμέτρητες χιλιάδες εργατών στη μάχη για τα δικαιώματά τους, για να πιστέψει ο λαός στη δύναμή του και βέβαια ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, ότι υπάρχει άλλος δρόμος που οδηγεί στη δική του, την εργατική, τη λαϊκή εξουσία.

Τρέμουν το δίκιο του εργάτη...

Η γραμμή είχε δοθεί από την πρώτη στιγμή που στήθηκε η προβοκάτσια περί «εισβολής και φθορών από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας» την περασμένη Τετάρτη. Αφού απέτυχαν να λερώσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που με εκπροσώπους του από ομοσπονδίες και συνδικάτα πήγε να διαμαρτυρηθεί για τις απαράδεκτες δηλώσεις «περί συντάξεων που είναι προϊόν ρουσφετιού», τώρα ανακάλυψαν ότι «Το ΠΑΜΕ ζει». Με αυτό τον τίτλο υπογράφει τη στήλη του στα «Νέα» , ο Ι. Κ. Πρετεντέρης.

Ο κύριος αυτός λέει: «Μου είχε λείψει το ΠΑΜΕ. Σε σημείο που μετά τις εκλογές του Ιουνίου αναρωτιόμουν αν είχαν αυτοδιαλυθεί ή απλώς προσπαθούσαν να συνέλθουν από την καταστροφή» και συνεχίζει με ύφος χιλίων καρδιναλίων: «Μου είχε λείψει το αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας που δημιουργεί στην ελληνική κοινωνία ένα ισχυρό και υπαρκτό ΚΚΕ».

Και μπορεί εκεί που συχνάζει ο Πρετεντέρης, να παριστάνουν πως δεν βλέπουν τα βάσανα των λαϊκών ανθρώπων να βγάλουν το μήνα, να καλύψουν στοιχειώδη έξοδα και από πάνω να τους έρχονται απανωτά τα χαράτσια της εφορίας, της ΔΕΗ κ.λπ., ούτε τον υποσιτισμό, ούτε τα σπίτια χωρίς θέρμανση και χωρίς ρεύμα. Στις εργατικές γειτονιές και λαϊκές συνοικίες όλης της χώρας, τα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο, εκεί βρίσκονται τα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, εκεί αναπτύσσουν δράση τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΜΕ και των άλλων συσπειρώσεων, της ΠΑΣΥ στη φτωχή αγροτιά, της ΠΑΣΕΒΕ, στους μικρούς επιχειρηματίες, της ΟΓΕ, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, του ΜΑΣ, των νέων παιδιών που σπουδάζουν. Το κάνουν γιατί δε θέλουν να βλέπουν, θάβουν τους αγώνες. Και όταν νομίζουν πως μπορούν να τους εκμεταλλευτούν για να τους χτυπήσουν μιλώντας για σκοπιμότητες, τότε ρίχνουν και το δηλητήριο της αμφισβήτησης. Ανύπαρκτο το ΠΑΜΕ λένε...

... γι' αυτό και διαστρεβλώνουν

Και όλα αυτά δεν είναι ότι ο Πρετεντέρης και ο κάθε Πρετεντέρης δεν τα βλέπουν, κάνουν ότι δεν τα βλέπουν, και για την ακρίβεια κάνουν ό,τι μπορούν για να τα κρύψουν από το λαϊκό κόσμο. Αυτό κάνουν από τα κανάλια των καπιταλιστών που δουλεύουν, από τις φυλλάδες τους που «φιλοξενούν» ό,τι πιο απίθανο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους αλλά δε βλέπουν τη λαϊκή αυτενέργεια που αναπτύσσεται στους τόπους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές με πρωτοπόρο το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, πολλούς λαϊκούς αγωνιστές. Ας συνεχίσουν ο Πρετεντέρης και οι όμοιοί του τα περί «επιστροφής του ΚΚΕ και της Αλέκας». Οι λαϊκοί άνθρωποι γνωρίζουν το ΚΚΕ με την υπερ-ενενηντάχρονη ιστορία του, γνωρίζουν ότι είναι «παρόν» στους καθημερινούς αγώνες και αυτό είναι που τρέμουν. Οτι η εργατική τάξη και οι άλλοι εκμεταλλευόμενοι αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσουν όλον τον πλούτο που μόνο αυτοί παράγουν.

Ανάπτυξη καπιταλιστική

Οι κυβερνήσεις και οι διάφοροι παρατρεχάμενοί τους, κατά καιρούς επιλέγουν να προβάλουν κάποιον τομέα της παραγωγικής δραστηριότητας, όπου υποτίθεται ότι μπορούν να εξασφαλιστούν ιδιαίτερα υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και ως εκ τούτου - κοροϊδεύουν κάθε φορά - θα προκύψει όφελος για ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο. Τούτη την περίοδο, της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της σημαντικής συρρίκνωσης της βιομηχανικής παραγωγής, τα διάφορα στελέχη του οικονομικού επιτελείου και ομάδες επιχειρηματικών συμφερόντων δείχνουν προς την αγροτική παραγωγή. Μπορεί, λένε, να αποτελέσει διέξοδο και για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών, αλλά και για να εξασφαλιστούν καλές εξαγωγικές επιδόσεις. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα - άμεσα και έμμεσα - συμφέροντα των εργαζομένων της χώρας; Τι σχέση έχουν με τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών που εξακολουθούν να αγκομαχούν για το ελάχιστο εισόδημα; Καμία απολύτως. Εδώ μιλάμε για ένα ακόμα παραμύθι αποπροσανατολισμού.

Το λένε αυτοί που με την πολιτική της ένταξης στην ΕΟΚ καταδίκασαν μια χώρα που παραδοσιακά ήταν εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων, να αυξάνει συνεχώς τις εισαγωγές, προκειμένου να τραφεί ο πληθυσμός της. Πάει πολύ να παριστάνουν σήμερα ότι τάσσονται υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης αυτοί που από τις αρχές της δεκαετίας του '80 επέλεξαν, στήριξαν και εφάρμοσαν την πολιτική της ΚΑΠ, των επιδοτήσεων για τις χωματερές. Δηλαδή, υπηρέτησαν την προσχεδιασμένη καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, προκάλεσαν το μαζικό ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών. Προκαλεί πρόσθετο θυμό να το παίζουν σωτήρες αυτοί που και σήμερα είναι με την ΕΕ και άρα με τη νέα ΚΑΠ και τα προγράμματα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στον πρωτογενή τομέα.

Φαίνεται ότι κάποιοι επιδιώκουν να κάνουν επενδύσεις στην αγροτική οικονομία, μόνο που ούτε αυτοί ούτε το αποτέλεσμα της δικής τους δραστηριότητας έχουν κάτι κοινό με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών. Οι προσπάθειες τόσων δεκαετιών του συστήματος να απαλλαγεί από τη μικρή ιδιοκτησία στην πρωτογενή παραγωγή είχαν στόχο να ενισχυθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στην ύπαιθρο, κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την επικράτηση της μεγάλης καπιταλιστικής κατοχής σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και μέσα παραγωγής. Μια διαδικασία που και με αφορμή την οικονομική κρίση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Στόχος τους είναι να μπορέσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι να «βάλουν στο χέρι», για μια μπουκιά ψωμί όμως, μεγάλα κομμάτια εύφορης γης, όπου οι φτωχοί αγρότες θα μετατραπούν σε εργάτες του νέου εργοδότη - καπιταλιστή, ο οποίος είναι πολύ πιθανό να συνδυάζει τη μεγάλης κλίμακας παραγωγή με κάποια μονάδα επεξεργασίας των παραγόμενων προϊόντων. Η καπιταλιστική ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής δεν έχει να προσφέρει κάτι θετικό στα λαϊκά στρώματα της χώρας. Γιατί σημαίνει υψηλά κέρδη για κάποιες ομάδες κεφαλαιοκρατών. Τους ξεκληρισμένους φτωχούς αγρότες περιμένει ένας μισθός των 500 ευρώ.

Για τους μικρομεσαίους αγρότες σηματοδοτεί την τελική φάση του οριστικού τους ξεπαστρέματος και για τους εργαζόμενους συνολικά ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση στην κάλυψη των διατροφικών τους αναγκών. Γι' αυτό ο σημερινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών είναι αγώνας που αφορά και τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους στην κοινή πάλη ενάντια στα μονοπώλια έως την ανατροπή της εξουσίας τους. Ετσι θα κοινωνικοποιηθούν η γη και η παραγωγή των καπιταλιστών αγροτών και δίπλα θα οργανωθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη λύση του διατροφικού προβλήματος με αξιοπρεπές εισόδημα για τους φτωχούς αγρότες.