... Πίστευα ότι ένας στρατός, που αφιερώνει τόσα πολλά στην εκπαίδευση και στην καλλιέργεια ηθικών αξιών, είναι καλός στρατός, όσο καλός, τέλος πάντων, μπορεί να είναι ένας στρατός. Εκανα λάθος....
Πώς μπορεί κάποιος να πει "έκανα φρικτά λάθη" και να συνεχίζει να τα κάνει; Λέγοντας ψέματα στον εαυτό του, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό».
Τα παραπάνω είναι ορισμένα απ' όσα δημόσια καταγγέλλει ο Γκιλ Νεμές, έφεδρος επιλοχίας μηχανικός του ισραηλινού στρατού κι ένας από τους πολλούς Ισραηλινούς στρατιώτες και αξιωματικούς, που έχουν αρνηθεί να εκτελέσουν τις εντολές της ισραηλινής ηγεσίας στα Κατεχόμενα. Και είναι αρκετά, για να δώσουν τις πλέον αποστομωτικές απαντήσεις, σε όσους επιμένουν να τηρούν «ίσες αποστάσεις». Σε όσους καλούν, με κροκοδείλια δάκρυα στα μάτια, και τις δυο πλευρές σε αυτοσυγκράτηση. Σε όσους τέλος πάντων, δεν μπορούν ή δε θέλουν να καταλάβουν, ότι το πραγματικό πρόβλημα της Μέσης Ανατολής είναι η ισραηλινή κατοχή.
Και μπορεί, στο σημερινό Ισραήλ, να κυριαρχούν οι άνεμοι του φανατισμού και του εθνικισμού, μαζί με αυτούς της τρομοκρατίας, του εκφοβισμού και του πολύμορφου και δραστικού περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αλλά οι άνθρωποι, σαν τον ισραηλινό επιλοχία Γκιλ Νεμές, δεν είναι πλέον ένας και δύο. Σε εκατοντάδες ανέρχονται, ήδη, οι έφεδροι αξιωματικοί και στρατιώτες του ισραηλινού στρατού, που έχουν υπογράψει την κοινή διακήρυξη, με την οποία αρνούνται να παίξουν το ρόλο της δύναμης κατοχής και καταπίεσης των Παλαιστινίων, ενώ και νέες υπογραφές προστίθενται συνεχώς. Μια διακήρυξη, η οποία δε μασάει τα λόγια της και θαρραλέα δηλώνει:
«Εμείς, οι έφεδροι αξιωματικοί και στρατιώτες που υπηρετήσαμε το ισραηλινό κράτος πολλές βδομάδες κάθε χρόνο, ασχέτως του κόστους στην προσωπική μας ζωή, που υπηρετήσαμε στα κατεχόμενα εδάφη, που δεχτήκαμε διαταγές άσχετες με την ασφάλεια της χώρας μας και είχαν ως μοναδικό σκοπό τη συνέχιση της καταπίεσης του παλαιστινιακού λαού. Εμείς, που είδαμε τον αιματηρό απολογισμό της Κατοχής και από τις δύο πλευρές.
...Εμείς, που καταλαβαίνουμε τώρα ότι το τίμημα της κατοχής είναι η απώλεια του ανθρώπινου χαρακτήρα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και η διαφθορά ολόκληρης της ισραηλινής κοινωνίας...
...Εμείς διακηρύσσουμε ότι δε θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε σ' αυτόν τον πόλεμο των εποικισμών.
Εμείς δε θα συνεχίσουμε να πολεμούμε πέρα από τα σύνορα του 1967, προκειμένου να κυριαρχούμε, να εκδιώκουμε, να υποχρεώνουμε σε λιμοκτονία και ταπείνωση έναν ολόκληρο λαό...».
Τη στιγμή που οι Ισραηλινοί τρομοκράτες του Α. Σαρόν επιχειρούν να ελέγξουν απόλυτα την ενημέρωση από το μέτωπο του πολέμου είτε με εκδίωξη είτε ακόμα με δολοφονίες δημοσιογράφων, την ίδια στιγμή ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα άφηνε χτες αιχμές κατά των ελληνικών ΜΜΕ για «συμπάθεια» προς τους Παλαιστίνιους! Προφανώς, οι αξιωματούχοι του κράτους - τρομοκράτη πιστεύουν ότι με τις πλάτες της Ουάσιγκτον θα μπορούν να εκφοβίζουν και τρομοκρατούν τους πάντες ελέω «νέας τάξης». Ε, όχι δε θα τους περάσει. Ειδικά το σιδερόφραχτο και αιμοσταγές καθεστώς του Ισραήλ δε «νομιμοποιείται» να εμφανίζεται τιμητής της ελευθεροτυπίας και των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ο «ολοκληρωτικός πόλεμος» που κήρυξε ο Α. Σαρόν μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους του καθεστώτος βίας και τρόμου που χρόνια τώρα επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν στην Παλαιστίνη.
Ο ένας (Μιχ. Χρυσοχοΐδης) προτείνει την αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ και, στη θέση του, τη δημιουργία ενός «αριστερο-κεντρο-δεξιού» κόμματος, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει στις γραμμές του από δυνάμεις της «Αριστεράς μέχρι τον Δ. Αβραμόπουλο και τον Στ. Μάνο». Κάποιοι άλλοι (της ΝΔ αυτοί) θέλουν και προτείνουν τη μετατροπή του κόμματός τους σ' ένα «μεγάλο λαϊκό κόμμα της κεντρο-δεξιο-αριστεράς», φιλοδοξώντας ουσιαστικά να συμπεριλάβουν τις ίδιες λίγο πολύ δυνάμεις.
Γιατί δε φτιάχνουν ένα κόμμα όλοι μαζί να ησυχάσουμε; Ετσι κι αλλιώς, ουσιαστικές πολιτικές διαφορές δεν έχουν. Οσο, για τη μόνη και μεγάλη διαφορά τους - τις καρέκλες της εξουσίας - θα μπορούσαν να τη λύσουν ως εξής: Να μοιράζονται τα υπουργεία εναλλάξ - για παράδειγμα κάθε εξάμηνο - ώστε κανένας τους να μη μένει παραπονεμένος...