ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ταξικό και το έλλειμμα

Από την εποχή της εδραίωσης του καπιταλισμού και την πρωτοεμφάνιση των οικονομικών κρίσεων, αρκετές σχολές οικονομολόγων, πρότειναν διάφορα γιατροσόφια για την αντιμετώπισή τους. Το αποτέλεσμα, ήταν ...μηδέν εις το πηλίκον. Οι κυκλικές κρίσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι σύμφυτες με το ίδιο το σύστημα. Αποτελούν το αναπόφευκτο, αλλά ταυτόχρονα και το αναγκαίο, περιοδικό ξέσπασμα των συσσωρευόμενων αντιθέσεων των ίδιων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Το ίδιο γίνεται με τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα και το χρέος του. Η ανάγκη του συστήματος να στηρίζει την άρχουσα τάξη που λυμαίνεται ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, προκαλεί τη δημιουργία των ελλειμμάτων. Η συσσώρευση αυτών δημιουργεί το δημόσιο χρέος, ενώ τα συστήματα αναχρηματοδότησής του οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο, ο οποίος ζητά επίλυση, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Και επειδή αυτό συμβαίνει συχνά, έχουν κάνει και εδώ αισθητή την παρουσία τους, διάφορες σχολές. Αυτό γίνεται και σήμερα. Με αφορμή την οικονομική κρίση, που αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα, αλλά στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους, εντείνονται οι αντιπαραθέσεις για τον τρόπο που το σημερινό αστικό κράτος οφείλει να αντιμετωπίσει τα οικονομικά δεδομένα που δημιούργησαν οι πολιτικές στήριξης της πλουτοκρατίας.

Οι συζητήσεις περί την «περιοριστική», ή «επεκτατική - αναπτυξιακή» εκδοχή, δηλαδή γενναία κρατική χρηματοδότηση επενδύσεων, για τη διαχείριση της κρίσης, τις περισσότερες φορές εκπορεύονται από την ομάδα οικονομικών συμφερόντων που υπηρετεί η μία ή η άλλη «σχολή». Πάντως, είτε έτσι, είτε αλλιώς, το πλέον βέβαιο είναι ότι από τον καιρό της εμφάνισης του Κέινς και της θεωρίας του και την όλη αντιπαράθεση για τον τρόπο που οι αστοί πρέπει να διαχειρίζονται φαινόμενα σαν τις «κρίσεις», τα «ελλείμματα», ή το «χρέος», έχουν περάσει 8 δεκαετίες, το σύστημα όμως δεν έχει καταφέρει να βρει κανενός είδους γιατριά. Αντίθετα, κάθε φορά που εμφανίζεται οικονομική κρίση είναι πιο βαθιά, τα ελλείμματα διογκώνονται και το χρέος απειλεί να καταβροχθίσει τους εργαζόμενους και τα εναπομείναντα δικαιώματά τους. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η ...τραμπάλα «κεϊνσιανισμός - νεοφιλελευθερισμός», και στις δυο πλευρές της, επιχειρεί να διαχειριστεί τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, με στόχο τη στήριξη και διαιώνιση του συστήματος.

Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος δεν είναι νούμερα και αριθμοί. Είναι το ρεζουμέ κοινωνικών σχέσεων. Εμπεριέχουν ταξικά στοιχεία. Υποδηλώνουν την ύπαρξη ωφελημένων και ζημιωμένων. Στην πραγματικότητα, είναι παράγωγα των ίδιων των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Αποτελούν φαινόμενα εμφάνισης των αδιεξόδων του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα μορφή εκδήλωσης των καπιταλιστικών σχέσεων στην κοινωνία, ως σχέσεις εκμετάλλευσης και υποταγής των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στο κεφάλαιο.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα κοινωνικά στρώματα - θύματα της πολιτικής στήριξης των κεφαλαιοκρατών δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για το δίδυμο έλλειμμα - χρέος, αλλά δεν τους πέφτει και λόγος για τον τρόπο που η άρχουσα τάξη θα διαχειριστεί την αντιμετώπισή τους. Εκείνο που τους νοιάζει και τους τσουρουφλίζει, είναι ότι ανεξάρτητα από τις διαχειριστικού τύπου αποχρώσεις, όλες οι «σχολές» ομοφωνούν ότι η σωτηρία του κεφαλαίου περνάει μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Αντίπαλος των εργαζομένων είναι το ίδιο το κεφάλαιο, το οποίο καλούμαστε να αντιπαλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Και με τη 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η …αντικειμενικότητα της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»

Γρηγοριάδης Κώστας

Διάφορες βρωμιές, που οι κατηγορούμενοι βασανιστές της Ασφάλειας εξέμεσαν κατά στελεχών του ΚΚΕ στο δικαστήριο, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τις πρόβαλε δεόντως στο Ε-ΙΣΤΟΡΙΚΑ της 17 Απρίλη 2010, που είχε τίτλο «Οι δίκες της Χούντας».

Ομως, στα όποια ΠΡΑΚΤΙΚΑ δημοσίευσε, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν είχε την ευαισθησία να παραθέσει και τις απαντήσεις που έδωσαν οι βασανισμένοι από τους ασφαλίτες κομμουνιστές στις προβοκάτσιες που πετούσαν στο δικαστήριο της Χαλκίδας οι Μάλλιος, Μπάμπαλης και άλλοι. Αναφερόμαστε σ' εκείνη την περιβόητη δίκη του 1975, όπου όλα αυτά τα κτήνη αθωώθηκαν.

Σε εκείνη τη δίκη, λοιπόν, που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τις καταθέσεις των οποίων οι ασφαλίτες πήραν τις απαντήσεις που τους έπρεπε, η πονηρούτσικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τις αποσιώπησε. Προφανώς, όχι τυχαία. Ισως γιατί συνηθίζει να είναι ...αντικειμενική...

Παριστάνει τον ανήξερο

Τον ανήξερο για τα αντιασφαλιστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση παρίστανε προχτές βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Ο Γ. Παναγόπουλος δε γνωρίζει τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, «δε γνωρίζει τίποτα για το φόνο». Κρίμα τις τόσες εργατοώρες που έχασαν οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ - πάντα κατ' εντολή της - όταν τους έστειλε να συμμετέχουν στο διάλογο της απάτης για το ασφαλιστικό. Και αφού ο πρόεδρος «δε γνωρίζει», ποιος ο λόγος να προκηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ; Με τέτοια φτηνά κόλπα νομίζουν ότι θα ξεφύγουν από την οργή του κόσμου;

Αλλά αν δε γνωρίζει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, γνωρίζουν πολύ καλά οι εργάτες. Και αυτοί σήμερα και αύριο θα είναι στην 48ωρη απεργία με το ΠΑΜΕ, με τα ταξικά συνδικάτα που δίνουν τη μάχη να σταματήσουν την αντεργατική λαίλαπα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ας μείνει μόνη της και ας πάει από μεθαύριο στη συνάντηση «αλληλοενημέρωσης» στην οποία την έχει προσκαλέσει ο υπουργός Εργασίας!

«Μαύρες» αντιλαϊκές γραμμές

«Η κόκκινη γραμμή του Γιώργου στο ΔΝΤ». Και μόνο αυτός ο πρωτοσέλιδος τίτλος των χτεσινών «Νέων» αρκεί για να δικαιολογήσει τις πλέον μαύρες σκέψεις για το τι συζητά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός με το διεθνή ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Ούτε για αστείο βέβαια οι εργαζόμενοι δεν πιστεύουν την ειδυλλιακή εικόνα που επιχειρεί να φιλοτεχνήσει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, ότι τάχα ο Γ. Παπανδρέου «μάχεται» για να μη γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, να μη γίνουν νέες μειώσεις σε μισθούς στο Δημόσιο, να μην επεκταθούν οι μειώσεις αυτές και στον ιδιωτικό τομέα και να μην υπάρξουν μειώσεις συντάξεων. Στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ολα αυτά η κυβέρνηση όχι μόνο τα έχει «αποδεχτεί», αλλά τα έχει ήδη ξεκινήσει και τα υλοποιεί και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς. Ακριβώς γι' αυτό θέλει να δημιουργήσει την εικόνα ότι τάχα δίνει μάχες και διαπραγματεύεται με κόκκινες γραμμές στο ΔΝΤ, προκειμένου στη συνέχεια να παραδεχθεί ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς προκειμένου να σωθεί η πατρίδα από τη χρεοκοπία και άλλες τέτοιες γελοίες δικαιολογίες. Αλλωστε, είναι βεβαρημένο το παρελθόν της κυβέρνησης με τέτοιες τακτικές παραπλάνησης του λαού, παρόλο που βρίσκεται μόλις έξι μήνες στο τιμόνι. Νωπές είναι ακόμα στη μνήμη οι μάχες που έδινε ο Γ. Παπανδρέου με τους διεθνείς κερδοσκόπους και τις αγορές, προκειμένου να διασφαλίσει η χώρα φτηνό δανεισμό, με εξάσφαιρα πάνω στο τραπέζι... Με λίγα λόγια, κόκκινες γραμμές και μέτωπα μόνο απέναντι στον εργαζόμενο λαό έχει η κυβέρνηση.

Θεωρούν τους εργαζόμενους κτήμα τους

Ακόμα και έξω από την «αυλή» της Ελληνογερμανικής Σχολής στην Παλλήνη, θέλησε να κρατήσει η διεύθυνση του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου τους συνδικαλιστές της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Μεσογείων - Λαυρεωτικής, που ζήτησαν χτες το πρωί να περιοδεύσουν στο χώρο και να μιλήσουν στους περίπου 300 εκπαιδευτικούς και ακόμα 300 υπαλλήλους για τη 48ωρη απεργία. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η εργοδοσία θεωρώντας τους εργαζόμενους κτήμα της, «απαγορεύει» με διάφορες δικαιολογίες, όπως χτες ο διευθυντής της συγκεκριμένης σχολής, κάθε επαφή με συνδικαλιστές και ειδικά αν αυτοί προέρχονται από τον ταξικό πόλο, το ΠΑΜΕ. Το ίδιο καλά όμως γνωρίζουν ότι όσο καλά «μαντρωμένους» και να προσπαθήσουν να κρατήσουν τους εργαζόμενους, δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να έρθει σε επαφή μαζί τους και να διαδώσει το αγωνιστικό μήνυμα του ξεσηκωμού!