Αν και λειψά και επιλεκτικά, ωστόσο έχουν τη σημασία τους τα στοιχεία για την επέκταση των γερμανικών μονοπωλιακών ομίλων ανά τον κόσμο, δίχως όμως να μπορούν από μόνα τους τα στοιχεία αυτά να ερμηνεύσουν τις στρατηγικές επιλογές της και το ρόλο της και όσον αφορά την ευρωζώνη. Το βασικό συμπέρασμα των στοιχείων, που δημοσίευσε η «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» είναι ότι «η Γερμανία έχει αρχίσει να τοποθετεί τα κεφάλαιά της εκτός ευρωζώνης για να συντηρήσει τη ρωμαλέα ανάπτυξή της». Η εφημερίδα επισημαίνει ότι «γερμανικές εταιρείες αντί να επενδύουν κυρίως σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, στέλνουν ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των ευρώ τους σε μέρη όπως η Πολωνία, η Ρωσία, η Βραζιλία και ειδικά η Κίνα, που είναι ήδη η μεγαλύτερη αγορά των Volkswagen και ενδεχομένως σύντομα των Mercedes και των BMW». Βέβαια, οι χώρες της ευρωζώνης παραμένουν η μεγαλύτερη πηγή του εμπορίου και των εξαγωγών της Γερμανίας. Το 2010 το μερίδιο των γερμανικών εξαγωγών στα κράτη - μέλη της ευρωζώνης ανέρχονταν στο 41% από 43% το 2008, ενώ το μερίδιο προς τις χώρες της Ασίας αυξήθηκε στο 16% από 12%, σύμφωνα με στοιχεία της Μπούντεσμπανκ. Την ίδια περίοδο, οι εξαγωγές στην Ασία αυξήθηκαν κατά 28 δισ. ευρώ, ενώ οι εξαγωγές στις χώρες του ευρώ υποχώρησαν κατά το ίδιο ποσό. Αξίζει, επιπλέον, να σημειωθεί ότι το 2009 οι γερμανικές βιομηχανίες πραγματοποίησαν για πρώτη φορά μεγαλύτερες επενδύσεις στην Κίνα -11,6 δισ. ευρώ, 50% παραπάνω από το 2006 - απ' ό,τι στη Γαλλία, η οποία μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία απορροφά σημαντικά λιγότερες επενδύσεις απ' ό,τι πριν από λίγα χρόνια. Απλά, προς καταγραφή...

«Η αξία των ΔΕΚΟ προσδιορίζεται από την αντίληψη των διεθνών αγορών για τον τόπο». Μνημείο κυνισμού η παραπάνω φράση, που ειπώθηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής από τον διευθύνοντα σύμβουλο του Ταμείου για τις αποκρατικοποιήσεις Κ. Μητρόπουλο, αποτελεί αναμφίβολα την προμετωπίδα της πρωτοφανούς εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που προωθεί με διαδικασίες - εξπρές η κυβέρνηση. Η παραπάνω φράση δεν αποτελεί μια προσωπική θέση του επικεφαλής του ταμείου αποκρατικοποιήσεων, που επιβεβαιώνει πανηγυρικά ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, αλλά απηχεί την κυρίαρχη αντίληψη της κυβέρνησης μπροστά στην άνευ προηγουμένου λεηλασία και καταστροφή της δημόσιας περιουσίας. «Η δημόσια περιουσία αξίζει όσο την αγοράζουν οι "επενδυτές", δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο», αυτό είναι το νόημα της αρχικής φράσης του στελέχους και η «αρχή» που έχει υιοθετήσει πλήρως η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από το σχέδιο για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ. Δεν προκαλεί, βέβαια, καμία έκπληξη, αφού η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τους νόμους της αγοράς, δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, όπου υπέρτατος στόχος της παραγωγής είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν επιτρέπονται, λοιπόν, αυταπάτες. Αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας προς όφελος του λαού προϋποθέτει ανατροπή της εξουσίας και της οικονομίας των μονοπωλίων, εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο.