ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 22 Γενάρη 2011
Σελ. /32
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μόνιμη και σταθερή δουλειά

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Είναι ένα σύστημα που γεννά την ανεργία και, ταυτόχρονα, με κριτήριο το τι υπηρετεί την ανάγκη κερδοφορίας των κεφαλαιοκρατών εισάγει και επεκτείνει τις ελαστικές μορφές εργασίας σε βάρος της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης. Δίπλα στους ανέργους παρατάσσει τους ευκαιριακά απασχολούμενους, τη δουλειά με το κομμάτι, τη μέρα ακόμα και την ώρα. Οι στρατιές των χιλιάδων συμβασιούχων στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πολιτική επιλογή και έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θέλουν πάμφθηνους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα, ακόμα και ανασφάλιστους, έρμαια των ορέξεων της εκάστοτε κυβέρνησης. Πιο πειθήνιοι μπροστά στο φόβο της απόλυσης ή την ελπίδα της ανανέωσης της σύμβασης. Είναι ακόμα ο «δούρειος ίππος» για να χτυπηθούν, όπως συμβαίνει ξεκάθαρα πλέον σήμερα, τα δικαιώματα των μόνιμων εργαζομένων. Για να χτυπηθεί, τελικά, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Την αγωνία και τον αγώνα των χιλιάδων συμβασιούχων για την επιβίωση σπεύδουν να εκμεταλλευτούν διάφοροι προστάτες. Μαζί με τις εργοδοτικές - κυβερνητικές πλειοψηφίες σε Συνομοσπονδίες, Ομοσπονδίες, σωματεία, καλλιεργούν αντιλήψεις που στην πραγματικότητα είναι ενάντια στο δικαίωμα στη δουλειά. Συγκαλύπτουν ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα αυτό αλλά και το χτυπά. Συγκαλύπτουν, επομένως, ότι πρόκειται πάνω από όλα για ένα πολιτικό πρόβλημα που η ριζική αντιμετώπισή του απαιτεί πολιτικούς αγώνες. Υπονομεύουν τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αφού έχουν βάλει πλάτες να περάσει η μερική απασχόληση, οι συμβασιούχοι, οι ελαστικές μορφές δουλειάς. Ανάγουν, δε, σε βασικό μέσο διεκδίκησης την προσφυγή στα δικαστήρια. Μόνιμη επιδίωξή τους είναι να εγκλωβίζουν τους συμβασιούχους σε ατέρμονες και αναποτελεσματικές νομικίστικες διαδικασίες, που, κατά κύριο λόγο, δεν τους δικαιώνουν. Χαρακτηριστική είναι η αρνητική πρόταση του εισαγγελέα και του εισηγητή στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, την περασμένη Πέμπτη. Ομως, ακόμα και αν υπάρχει, αραιά και που, μια θετική έκβαση μέσα από μια νομική διαδικασία, αυτή δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και για πάντα.

Μια ακόμα παγίδα που στήνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και τα διάφορα δικηγορικά γραφεία είναι η επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν περί «πάγιων και διαρκών αναγκών». Στην πραγματικότητα, αντί να υπερασπίζονται τους συμβασιούχους, υπερασπίζονται τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες ενός αστικού κράτους, οι οποίες με τη σειρά τους διαμορφώνονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Και που δεν εξαλείφουν το φαινόμενο των συμβασιούχων, που τους χειραγωγούν, ανακυκλώνοντας την ανεργία.

Για τους εργαζόμενους, υπάρχει μόνο μία πάγια και διαρκής ανάγκη, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Η πάλη για την κατάκτησή του είναι άμεσα δεμένη με τη σύγκρουση και ρήξη με τις πολιτικές δυνάμεις των κεφαλαιοκρατών. Με την ανατροπή, τελικά, της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Μέσα σε μια λαϊκή οικονομία, η μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους αποτελεί απαραίτητο όρο ύπαρξής της και αναγκαίο αποτέλεσμά της. Αυτή η πορεία σύγκρουσης με το κεφάλαιο και το κράτος του και το αποτέλεσμά της δεν είναι ουτοπία, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος.

Τα «κλειστά»

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ένας μετά τον άλλον, οι καλοβολεμένοι και καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι ανακαλύπτουν πόσο οπισθοδρομικοί είναι εκείνοι που αντιδρούν στο λεγόμενο άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων. Το πόρισμα, μάλιστα, το οποίο προβάλλεται από τη χτεσινή «Καθημερινή», κινείται στον άξονα ότι εκείνοι που έχουν διαφορετική γνώμη «δεν προτείνουν κάτι διαφορετικό, πέρα από τη διατήρηση του μοντέλου, ως είχε, του μοντέλου που οδήγησε τη χώρα στην κατάρρευση».

Το καταλάβατε; Για την οικονομική κρίση, ή την κατάρρευση της χώρας, όπως λέει ο συντάκτης του κειμένου, φταίνε οι φαρμακοποιοί, φταίνε οι μηχανικοί, φταίνε οι μεταφραστές, φταίνε οι δασολόγοι, φταίνε οι ψυκτικοί και μια σειρά ακόμα επαγγελματίες, που, στο διάβα του χρόνου, ακόμα και οι αστικές κυβερνήσεις θέσπισαν όρους και κανόνες για τον τρόπο λειτουργίας τους.

Είπαν, δηλαδή, ότι βρε παιδί μου για να είσαι αυτοαπασχολούμενος μεταφραστής χρειάζεται να έχεις κάποιο συγκεκριμένο πτυχίο, ή για να εργαστείς αυτόνομα ως ψυκτικός μαζί με το πτυχίο απαιτείται αποδεδειγμένη προϋπηρεσία και ειδικές εξετάσεις, που να βεβαιώνουν τις σχετικές ικανότητες και πάει λέγοντας.

Σήμερα, που οι μεγάλες επιχειρήσεις θέλουν να καταβροχθίσουν τα πάντα, όλα αυτά είναι για πέταμα. Αρκεί να υπάρχει το παραδάκι. Το ...μοντέρνο, αυτό που θα αποτρέψει την κατάρρευση, είναι να μπορεί ο επιχειρηματίας να στήσει μια εταιρεία και να πουλάει υπηρεσίες εκμεταλλευόμενος και τους μεταφραστές και τους ψυκτικούς ταυτόχρονα. Αυτός θα εισπράττει τα πολλά και οι κατ' εξοχήν ειδικοί θα 'ναι στη δούλεψή του με 500 και 600 ευρώ το μήνα.

Οσο για το ότι όσοι λένε «όχι» στην απελευθέρωση δεν προτείνουν κάτι, οι τύποι της «Καθημερινής» κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Γιατί η πρόταση υπάρχει και είναι μία: Πρόοδος και εξέλιξη δε σημαίνει να ξηλώνεις και να οδηγείς τον μικροεπαγγελματία στην καταστροφή, αλλά να μπορείς να εξασφαλίζεις για όλους, χωρίς εξαίρεση, τους οικονομικά ενεργούς πολίτες εργασία, και εργασία, μάλιστα, που θα αμείβεται με τρόπο που να καλύπτει τις βασικές ανάγκες διαβίωσης.

Ολα τα άλλα είναι φιοριτούρες και γλείψιμο προς τα αφεντικά και την άρχουσα τάξη.

Αντιδράσεις μακριά από την ουσία

Την αυταπάτη ενός «άλλου» καπιταλισμού, ο οποίος μπορεί με αποτελεσματικότερο τρόπο να «αυτοκαθαρίζεται» από τα σκάνδαλα που νομοτελειακά αναπαράγει, προβάλλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση «Ζήμενς». Σε συνέντευξη που έδωσαν ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και ο εκπρόσωπος του κόμματος στην Εξεταστική της Βουλής, Δ. Παπαδημούλης, από τη μια διέγνωσαν ότι το σκάνδαλο «συμβολίζει τη διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στον τόπο μετά την μεταπολίτευση» (Αλ. Τσίπρας) και από την άλλη πρόβαλαν σαν πρότυπο άλλες καπιταλιστικές χώρες, (Ιρλανδία, ΗΠΑ), οι οποίες χειρίστηκαν πιο αποτελεσματικά το ζήτημα της απόδοσης ευθυνών για το ίδιο σκάνδαλο. Να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποκάλυψη του σκανδάλου με τη «Ζήμενς», εξαιτίας του ανταγωνισμού ανάμεσα στα γερμανικά και στα αμερικάνικα μονοπώλια, ενώ ταυτόχρονα είναι η χώρα όπου επιτρέπεται από το νόμο οι πολυεθνικές να χρηματοδοτούν τα κόμματα, για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό θέλει ο ΣΥΝ;

Συναίνεση και πολιτικό κόστος

Αδικα ανησυχεί η εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου για τη στάση που θα κρατήσει η ηγεσία της ΝΔ στο ζήτημα της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, καλώντας τη να δείξει συναίνεση «ακόμα και στα δύσκολα». Πρώτα απ' όλα, η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει δείξει κάποιο αρνητικό προηγούμενο που να δικαιολογεί αυτήν την ανησυχία των κύκλων της πλουτοκρατίας που εκφράζει η εφημερίδα. Η ηγεσία της ΝΔ έχει ψηφίσει σχεδόν όλα τα νομοσχέδια που υλοποιούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και τις διαρθρωτικές αλλαγές του μνημονίου. Την ώριμη, όπως τη χαρακτηρίζει, στάση αναγνωρίζει βέβαια στο προχτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό της η «Καθημερινή», σημειώνοντας ότι «η ΝΔ τόλμησε τους τελευταίους μήνες να ψηφίσει υπέρ ορισμένων νομοσχεδίων που ήλθαν στη Βουλή ως απόρροια του μνημονίου». Ζητά όμως η στάση αυτή της ΝΔ να συνεχιστεί «ακόμη και στα δύσκολα θέματα που έχουν να κάνουν με τα κλειστά επαγγέλματα», γιατί, όπως επισημαίνει, «στο κάτω κάτω πρόκειται για στόχο, ο οποίος συμπεριλαμβανόταν παγίως στα προεκλογικά προγράμματα της ΝΔ, χωρίς, ωστόσο, να υλοποιηθεί ποτέ λόγω του δαίμονος του πολιτικού κόστους». Προφανώς, ο στόχος δεν είναι η ηγεσία της ΝΔ, που ήδη έχει διαμηνύσει ότι «επί της αρχής» θα ψηφίσει το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων, αλλά μάλλον να καταδειχθεί η «σιδερένια» αναγκαιότητα για το συγκεκριμένο φιλομονοπωλιακό μέτρο. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η ΝΔ θα πληρώσει το πολιτικό κόστος, έστω και αν αυτό δεν ενδιαφέρει τα αφεντικά της εφημερίδας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ