ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 22 Μάη 2010
Σελ. /40
Ποιος «συμμορφώνεται»...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ανυπακοή και συμμόρφωση» είναι ο τίτλος που επέλεξε να χρησιμοποιήσει η χτεσινή «Αυγή» για το δημοσίευμα που αφορούσε στην προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα. Εκεί γίνεται αναφορά σε «διαπιστευτήρια ...συμμόρφωσης προς χάριν της ομαλότητας», τα οποία κατά την «Αυγή» κατέθεσε το ΠΑΜΕ επειδή επέλεξε «για πρώτη φορά να μη φθάσουν οι δυνάμεις του έξω από τη Βουλή»...! Μάλιστα, σχολιάζει ότι «ΠΑΜΕ και ΚΚΕ πήραν χθες τα μέτρα τους για να μην τους κακολογήσει ο κ. Καρατζαφέρης».

Τέτοιο είναι το βάθος της πολιτικής κριτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Δείκτη αντίστασης και ανυπακοής θεωρούν την πορεία που ακολουθεί μια διαδήλωση. Βέβαια, η «επαναστατικότητά» τους εξαντλείται μέχρι εκεί, γιατί κατά τα λοιπά, και μέσα και έξω από τη Βουλή, δε σταματούν να δίνουν άλλοθι και να θολώνουν τα νερά για τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ. Γιατί απέξω καταγγέλλουν τα «άδικα μέτρα» αλλά μέσα καταριούνται το ΠΑΣΟΚ επειδή αθέτησε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και γέλασε το λαό. Εξω (και μέσα) από τη Βουλή καταδικάζει την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, αλλά κατά τ' άλλα θεωρεί μη ρεαλιστική την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Υγεία - Πρόνοια...

... και με τι

Δε θεωρούν «συμμόρφωση» με την αντιλαϊκή πολιτική και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου τη στήριξη της ευέλικτης εργασίας, τη συμμετοχή στους «κοινωνικούς διαλόγους», με τους οποίους τσεκουρώνονται τα εργατικά δικαιώματα και δηλητηριάζονται οι εργατικές συνειδήσεις. Δε θεωρούν «συμμόρφωση» με την αντεργατική επίθεση τη συστράτευση και ενίσχυση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αθωώνουν την κυβέρνηση και φορτώνουν στο «κακό» ΔΝΤ μέτρα που απαιτεί η στρατηγική του κεφαλαίου.

Δυστυχώς για τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η συμμόρφωση και η ανυπακοή δεν καθορίζονται από την κατεύθυνση των διαδηλώσεων, αλλά πάνω απ' όλα από το περιεχόμενο και τον πολιτικό προσανατολισμό της πάλης στην οποία καθένας συμμετέχει. Καθορίζονται από τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας. Συμφέροντα στην υπεράσπιση των οποίων οι ταξικές δυνάμεις υποτάσσουν συνειδητά και περήφανα και τη μορφή και την τακτική των αγώνων τους, ενάντια σε κάθε μηχανισμό της αστικής τάξης. Γιατί μόνο έτσι δυναμώνει η οργανωμένη ταξική πάλη που στη γραμμή της ανυπακοής ανοίγει το δρόμο όχι μόνο για την απόκρουση της σημερινής επίθεσης αλλά και για την πλήρη ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Κι αυτό θα συνεχίζει να κάνει το ΠΑΜΕ, σε πείσμα όλων των βαστάζων του συστήματος. Οσο για τα περί συμμόρφωσης του ΠΑΜΕ, εκτός από τη φτήνια των εκτιμήσεών τους και των επιχειρημάτων τους, αφού δεν είναι ικανοί να αντιπαρατεθούν στρατηγικά γιατί όντας ενσωματωμένοι στο σύστημα εγκλωβίζονται σ' αυτό που θέλουν να δείξουν ότι είναι και σ' αυτό που πραγματικά είναι, ας αφήσουν τα σάπια. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.

Πλάτες πίσω από τις «διαφωνίες»

«Χρέος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει ουσιαστικά την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της άμεσης υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών του μνημονίου και όχι μόνο των δημοσιονομικών». Αυτό το καθήκον είχε αναθέσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, στην ηγεσία της ΝΔ προσφωνώντας τον Αντ. Σαμαρά κατά τη διάρκεια της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ στις 11 Μάη, καλώντας την «να γίνει μέρος της εθνικής προσπάθειας να μην πτωχεύσει ο τόπος». Δεν πέρασαν ούτε δέκα μέρες και ο Αντ. Σαμαράς έσπευσε να κάνει πράξη την υπόδειξη της ηγεσίας των βιομηχάνων. Με χτεσινή απόφασή του συγκροτήθηκε «Ομάδα Παρακολούθησης του προγράμματος που συνοδεύει τη συμφωνία στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη - μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», με επικεφαλής τον αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομίας Χρ. Σταϊκούρα. Περιττό να σημειωθεί ποιος θα είναι ο σκοπός αυτής της ομάδας. Είναι ακριβώς ό,τι είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Μπορεί να είπε «όχι» στο μνημόνιο με την τρόικα, για τους γνωστούς λόγους ο Αντ. Σαμαράς, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να υλοποιηθούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και οι διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνει το μνημόνιο. Είναι ολοφάνερο ότι η γαλάζια «Ομάδα Παρακολούθησης» θα είναι ένα επιπλέον όχημα για να ασκεί πίεση προς την κατεύθυνση της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και κατάθεσης συγκεκριμένων εποικοδομητικών προτάσεων, στο όνομα πάντα της εξόδου από την κρίση. Ποιος είπε ότι η ΝΔ δε βάζει πλάτες ακόμα και όταν «διαφωνεί»;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το δικό μας όφελος

Οι δοσοληψίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την πολυεθνική COSCO, στα χνάρια της πολιτικής που ξεκίνησε η ΝΔ, δεν εξυπηρετούν κανένα απολύτως λαϊκό συμφέρον. Η προσέγγιση που άρχισε με την παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά στον κινέζικο όμιλο και τώρα αγκαλιάζει και άλλα λιμάνια της χώρας και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα και τον Εμπορευματικό Σταθμό στο Θριάσιο Πεδίο, αλλά και το αεροδρόμιο στο Καστέλι και τον ΟΣΕ με τους σιδηροδρόμους του, μπορεί να δημιουργεί συνθήκες για «χρυσές δουλειές» της COSCO, του κεφαλαίου και στην Ελλάδα, ωστόσο αποτελεί ευθύ χτύπημα για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.

Η πολύ πρόσφατη ιστορία αποκαλύπτει με τα πλέον μελανά χρώματα τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων. O,τι έγινε με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που έκανε την προηγούμενη δεκαετία η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη, τότε που τα καλύτερα και αποδοτικότερα κομμάτια της ελληνικής οικονομίας που ανήκαν στο Δημόσιο παραδόθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι γνωστό. Οι ιδιωτικοποιήσεις, που έγιναν προκειμένου να εξασφαλιστεί το κέρδος των ιδιωτικών κεφαλαίων, συνοδεύτηκαν με τρομακτικές ανατιμήσεις των τιμολογίων, με την απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, με την εισαγωγή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με την υποβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών, με την απώλεια της δυνατότητας που είχε το Δημόσιο να μπορεί να ελέγχει, έστω και στα πλαίσια των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, την πορεία κλάδων της οικονομίας με στρατηγικό χαρακτήρα.

Το ίδιο και χειρότερα θα γίνει τώρα, που παραχωρούνται στο κεφάλαιο τα τελευταία περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Και δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο συνομιλητής της κυβέρνησης που ξεπουλά. Είτε είναι εκπρόσωποι του ντόπιου κεφαλαίου, είτε πλουτοκράτες από την ΕΕ, είτε από την Κίνα και τις αραβικές χώρες, το διά ταύτα είναι ένα και μοναδικό. Το μόνο που ενδιαφέρει τον κάθε μνηστήρα, και όλους τους μνηστήρες μαζί, είναι το κέρδος. Κάτι που στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης εξασφαλίζεται μόνο με πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, ακόμα εντατικότερους ρυθμούς εργασίας, ακόμα λιγότερα λαϊκά δικαιώματα.

Το κεφάλαιο στην Κίνα βρίσκεται σε πλήρη άνθηση. Το ξέρουν και το κατανοούν οι πάντες. Επίσης οι πολυεθνικές της Δύσης, εδώ και δυο δεκαετίες, αξιοποιούν για δικό τους λογαριασμό τις συνθήκες της Κίνας, όπως και της Ινδίας και άλλων τέτοιων χωρών για να παράγουν και να εξάγουν εμπορεύματα μεγιστοποιώντας το κέρδος τους, γεγονός που οδήγησε και σε τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων. Πρόκειται για κεφάλαια που τώρα αναζητούν διέξοδο και πεδία προσοδοφόρων επενδύσεων. Κι όπως είπε το αφεντικό της COSCO, η Ελλάδα, ως πύλη προς τις αγορές της Ευρώπης, τους έρχεται ...κουτί.

Είναι φανερό ότι τα γεωφυσικά πλεονεκτήματα της χώρας και οι υποδομές της, που χαίρουν άκρας εκτίμησης στις αξιολογήσεις των πολυεθνικών, δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης για παραχώρηση στον οποιοδήποτε επίδοξο επενδυτή. Ισα - ίσα. Το σύνολο αυτών των πλεονεκτημάτων μαζί με τον υπάρχοντα κοινωνικό πλούτο (λιμάνια, σιδηρόδρομοι, υποδομές, ενεργειακές πηγές, παραγωγικές μονάδες, μεταφορές), πρέπει να ανήκει σε όλο το λαό και με βάση το λαϊκό σχεδιασμό να λειτουργούν για το συμφέρον των εργαζομένων και του τόπου συνολικά.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ