Ο τρόπος που συνεργάστηκαν κυβέρνηση και ΝΔ για να περάσουν το βάρβαρο θεσμό της εργασιακής εφεδρείας, προκειμένου να κάνουν μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, προσφέρεται για να βγάλουν οι εργαζόμενοι και ο λαός συμπεράσματα για το πόσο επικίνδυνα για τα συμφέροντά τους είναι τα κόμματα και η εξουσία του κεφαλαίου. Την αρχή έκανε η ΝΔ που λάνσαρε την εργασιακή εφεδρεία ως δήθεν «εναλλακτική λύση» στις απολύσεις εργαζομένων στους φορείς του Δημοσίου που συγχωνεύονται ή καταργούνται. Η κυβέρνηση αντέδρασε με περισσή υποκρισία, υποστηρίζοντας ότι τάχα με την πρόταση αυτή η ηγεσία της ΝΔ «θέλει να χαϊδέψει αυτιά» και πως κινείται στη λογική «άσ' το για αργότερα». Λίγες μέρες αργότερα είχε ήδη συμπεριλάβει στο «μεσοπρόθεσμο» την εργασιακή εφεδρεία ως πανίσχυρο εργαλείο για τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο Δημόσιο, πλειοδοτώντας ταυτόχρονα σε αγριότητα σε σχέση με την πρόταση της ΝΔ. Η γαλάζια πρόταση προέβλεπε ότι οι εργαζόμενοι που θα μπουν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας θα παίρνουν για τρία χρόνια περίπου το 70% των αποδοχών τους πριν εξαναγκαστούν σε απόλυση, ενώ σύμφωνα με την πρόταση της κυβέρνησης οι εργαζόμενοι θα απολύονται μετά από ένα χρόνο παραμονής σε «εργασιακή εφεδρεία» όπου θα λαμβάνουν το 60% του βασικού μισθού... Δικαιολογημένα περηφανεύονταν προχτές το βράδυ στη Βουλή ο Α. Σαμαράς για τη συνεισφορά του κόμματός του: «Οταν την είπαμε (σ.σ. την εργασιακή εφεδρεία), δεν θέλατε καν να την ακούσετε και τελικά την αποδεχθήκατε. Και την αποδέχθηκε και η τρόικα, γιατί κατάλαβε ότι ήταν σωστότερη και καλύτερη λύση από τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων»...

«Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση για τον ελληνικό λαό παρά οι θυσίες» (Γιούνκερ). «Αν υπήρχε μια ευκολότερη οδός εξόδου από την κρίση θα την είχαμε πάρει, αλλά δεν υπάρχει» (Μπαρόζο). Η τελευταία ομοβροντία δηλώσεων των Κοινοτικών αξιωματούχων δεν αποσκοπεί απλά να υπερασπιστεί τον (ευρω)μονόδρομο της στρατηγικής των μονοπωλίων, αλλά κυρίως θέλουν να συνηθίσει ο λαός στην ιδέα ότι οι θυσίες θα είναι και ατέλειωτες και αναπόφευκτες. Επιδιώκουν δηλαδή με αυτή την επίδειξη αδιαλλαξίας και πυγμής να πλήξουν τους αγώνες του λαού, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα. Σε άμεση συνεργασία και συντονισμό με την κυβέρνηση οι αξιωματούχοι της ΕΕ καλλιεργούν ένα κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής, ταυτόχρονα βέβαια με τους διαρκείς εκβιασμούς και την τρομοκρατία της «επόμενης δόσης» και της επαπειλούμενης χρεοκοπίας. Παριστάνουν τάχα ότι δείχνουν κατανόηση στα δεινά που υφίσταται ο ελληνικός λαός - «με επηρεάζουν και με συγκινούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα», δήλωσε υποκριτικά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ - σπεύδοντας ταυτόχρονα να ξεκόψουν κάθετα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Πράγματι, στο καθεστώς των ευρωμονοπωλίων και στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος, μόνο νέα δεινά και απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση είναι το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν στο λαό. Η καπιταλιστική κρίση αναδεικνύει με έντονο τρόπο αυτή την αλήθεια και «βοηθάει» να συνειδητοποιηθεί από ευρύτερα λαϊκά στρώματα πως η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος είναι αυτή που περνάει από την αποδέσμευση από την ΕΕ και η λαϊκή εξουσία. Οι θυσίες του λαού σε αυτή την κατεύθυνση και αξίζουν και πιάνουν τόπο.