Το χρήμα, δηλαδή οι «επενδύσεις» των τουρκικών εταιρειών, βρίσκεται πίσω από την «επιφυλακτική» στάση που τηρεί η κυβέρνηση Ερντογάν για τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά η βελγική εφημερίδα «De Standaard» σε δημοσίευμά της υπό τον τίτλο «Για την Τουρκία, Λιβύη σημαίνει χρήματα», τα οικονομικά συμφέροντα που έχει η Τουρκία στη Λιβύη αποτιμώνται σε 30 δισ. δολάρια. Αναφέρει ότι οι τουρκικές εξαγωγές προς τη Λιβύη έφτασαν πέρυσι τα 2 δισ. ευρώ ενώ στη χώρα δραστηριοποιούνται 200 τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες, των οποίων τα μηχανήματα και ο εξοπλισμός έχουν λεηλατηθεί τις τελευταίες βδομάδες, οδηγώντας τις στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής. Παράλληλα, όπως σημειώνει η εφημερίδα, 30.000 Τούρκοι που εργάζονταν στη Λιβύη έχουν αναγκαστεί τώρα να επιστρέψουν στην Τουρκία εξαιτίας του πολέμου. Η «βεβιασμένη» έναρξη των βομβαρδισμών με πρωτοβουλία της Γαλλίας έχει προκαλέσει την οργή της τουρκικής κυβέρνησης γιατί φοβάται ότι «στη μετά Καντάφι εποχή» οι τουρκικές εταιρείες θα χάσουν το μερίδιο που είχαν στην «αγορά» της Λιβύης. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Τούρκος Πρόεδρος, Α. Γκιουλ, που επέκρινε για «οπορτουνισμό» ορισμένες χώρες που μετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, προειδοποιώντας ταυτόχρονα να μην εφαρμόσουν οποιουδήποτε είδους «κρυφή ατζέντα». Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, για πολλοστή φορά ότι οι διαφωνίες μεταξύ των ιμπεριαλιστών για τα ηνία των στρατιωτικών επιχειρήσεων γίνονται με το βλέμμα στη μοιρασιά της λείας του πολέμου και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης και της ευρύτερης περιοχής.

«Η υστέρηση δημοσίων εσόδων ύψους 860 εκατ. το α' δίμηνο φέρνει έκτακτα μέτρα ύψους 1,8 δισ. ευρώ για το 2011». Ως αναπόφευκτη και επιβαλλόμενη «διόρθωση σφαλμάτων» παρουσιάζουν, με τους δήθεν ουδέτερους και τεχνοκρατικούς όρους, κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ τη λήψη νέων βάρβαρων μέτρων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου. Ο στόχος, βέβαια, είναι να αποδεχτεί ο λαός να πληρώσει αγόγγυστα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, αν και δεν έχει την παραμικρή ευθύνη όπως αποδεικνύεται διαρκώς και σε κάθε περίπτωση. Παρά τις άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παρά την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, παρά τις άγριες φοροεπιδρομές στα λαϊκά νοικοκυριά μέσω σημαντικής αύξησης των έμμεσων φόρων, παρά τις άγριες περικοπές και τα χαράτσια σε Υγεία και Παιδεία, παρά τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων, παρά λοιπόν τα σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν εδώ και ένα χρόνο, εν τούτοις τα δημόσια έσοδα «υστερούν»! Κυβέρνηση, ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα αποφεύγουν να δώσουν οποιαδήποτε σοβαρή εξήγηση και προχωρούν στο επόμενο προκαθορισμένο βήμα. Ενεργοποιείται αυτόματα η ρήτρα του μνημονίου που προβλέπει νέα «έκτακτα» μέτρα για την επίτευξη των στόχων. Το ίδιο θα κάνουν και μετά από τρεις μήνες, ακριβώς γιατί μένει ανέπαφη και κλιμακώνεται η πολιτική που αδειάζει τα κρατικά ταμεία και δημιουργεί διαρκώς τα κρατικά ελλείμματα και το χρέος: Οι συνεχείς φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, τα κίνητρα, οι επιδοτήσεις, τα πακέτα στήριξης, οι ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ξανά και ξανά επανέρχεται το αμείλικτο δίλημμα: `Η θα χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία ή ο λαός.