ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης...

Η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα προπαγάνδιζε σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να πάρει «νέα οριζόντια μέτρα», προκειμένου να καλύψει το δημοσιονομικό κενό 2014 - 2015. Προσέξτε... δε λέει: «Δε θα πάρω νέα μέτρα», αλλά «νέα οριζόντια μέτρα». Που σημαίνει μέτρα θα πάρω, αλλά δε θα είναι οριζόντια. Και πάνω σ' αυτό θα διαπραγματευτώ με την τρόικα. Προχτές, ο αστικός Τύπος προπαγάνδιζε ότι ούτε και η τρόικα εστιάζει στη μείωση μισθών, συντάξεων, εφάπαξ κ.λπ. Τι προτάσσει; Το κλείσιμο των αμυντικών βιομηχανιών ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, το «άνοιγμα» του επαγγέλματος των δικηγόρων, την εξόφληση των κρατικών χρεών σε ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ για να πουληθούν, τις στοχευμένες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, μέτρα μείωσης των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Γύρω από αυτά τα ζητήματα και άλλα πραγματοποιείται η διαπραγμάτευση και η κόντρα αφορά στην υλοποίησή τους. Για παράδειγμα, η εξυγίανση των αμυντικών βιομηχανιών θα γίνει με εκκαθάριση εν λειτουργία ή με κλείσιμο. Ποιοι θα μπουν μπροστά στην ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ. Οι γκρίνιες τμήματος του αστικού Τύπου ότι από τη μια η τρόικα πιέζει για ιδιωτικοποιήσεις και από την άλλη οι Βρυξέλλες φρενάρουν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ ή του ΟΣΕ είναι χαρακτηριστικές.

Αυτά διαπραγματεύονται απ' ό,τι φαίνεται, μαζί με την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων, μείωση των επιτοκίων, αναχρηματοδότηση των ομολόγων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Από το περιεχόμενο της λεγόμενης «πολιτικής διαπραγμάτευσης» αυτή δε γίνεται για όφελος των εργαζομένων. Η κυβέρνηση παραπλανά το λαό ότι η διαπραγμάτευση γίνεται για το καλό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει την κριτική στην κυβέρνηση ότι δε διαπραγματεύεται! Στην πραγματικότητα, ανταγωνίζεται την κυβέρνηση για το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής, κρύβοντας επί της ουσίας τη συμφωνία του με τη στρατηγική του κεφαλαίου στο έδαφος της οποίας αναπτύσσεται η όποια διαπραγμάτευση, δηλαδή ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι αναπόφευκτη με όποια διαπραγμάτευση.

Τα μέτρα είτε οριζόντια, είτε κάθετα, ή όπως αλλιώς τα βαφτίσουν, θα προστεθούν σε όλα τα υπόλοιπα που έχουν παρθεί και εξαθλιώνουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Γιατί, την ώρα που ο αστικός Τύπος παίζει τα δικά του βρώμικα παιχνίδια, τα παιχνίδια των καπιταλιστών, του αστικού πολιτικού συστήματος, η πραγματικότητα είναι ότι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα υφίστανται σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος τις επιπτώσεις της κρίσης, ενώ διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για να «πληρώσουν» και την ανάκαμψη. Σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μεγάλα τμήματα εργαζομένων προσπαθούν να επιβιώσουν με 300 και 400 ευρώ το μήνα - εάν πληρώνονται - και δυσκολεύονται να ταΐσουν τα παιδιά τους. Χιλιάδες οικογένειες βιώνουν το δράμα της ανεργίας, της φτώχειας, της αδυναμίας να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Να γιατί το ΚΚΕ εκτιμά ότι, ανεξάρτητα από τη «λύση» που θα επιλεγεί στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ανεξάρτητα από το εάν τα αντιλαϊκά μέτρα πάρουν τη μορφή ή όχι ενός νέου μνημονίου, το σίγουρο είναι πως ο αντιλαϊκός κατήφορος για το λαό δεν έχει τέλος... Να γιατί οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα λαϊκά στρώματα που ο μόχθος τους πάει χαμένος στον καπιταλισμό, πρέπει να παλέψουν σήμερα για να βάλουν φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο και να στήσουν τα θεμέλια ο αγώνας αυτός να πάει μέχρι τέλους, μέχρι την πλήρη απαλλαγή από την άγρια εκμετάλλευση των παράσιτων που τούς κλέβουν τον πλούτο.

Μια σύμπτωση καθόλου τυχαία

Η «Αυγή», στις 23/10/2013, στο κύριο άρθρο της έγραφε: «Ο Σαμαράς βυθίζεται στη χρεωκοπία, που αποκτά ήδη νέες πολιτικές διαστάσεις. Ο κυβερνητικός σύμμαχος, το ΠΑΣΟΚ, εξαερούται. Εκτίθεται όχι μόνο απέναντι στην ελληνική κοινωνία, αλλά και έναντι των τροϊκανών, οι οποίοι έχουν φρίξει με το μέγεθος της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής των εγχώριων ελίτ, παρ' ότι συμπράττουν μαζί τους. Είναι χαρακτηριστική η φράση αξιωματούχων του συστήματος της τρόικας πως "οι πλούσιοι στην Ελλάδα δεν αγαπούν τη χώρα τους". Τα πρώτα δείγματα ιδιωτικοποιήσεων με ωφελημένη τη διαπλοκή των "κολλητών" του Μαξίμου επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση».

Η «Καθημερινή», χτες, 24/10/2013, έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Με δεδομένο, συνεπώς, τον διαφαινόμενο μη επαναπατρισμό των ψηφοφόρων από τη Χρυσή Αυγή στη Ν.Δ. και τη θλιβερή απομείωση της εκλογικής βάσεως του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση εγείρει προς πάσα κατεύθυνση το φάσμα της ενδεχόμενης ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Παράδοξο ότι οι Ευρωπαίοι δεν φαίνεται να πανικοβάλλονται με ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ενας από τους λόγους ίσως είναι ότι η κυβέρνηση κωφεύει ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν αντιδρά στις διάφορες καταγγελίες - ασχέτως της βασιμότητός τους - εναντίον μιας ολιγομελούς ομάδος που συγκροτεί την ανώτατη οικονομική τάξη της χώρας, προς την οποία επιδεικνύεται ανοχή, κατά την άποψη Ευρωπαίων ηγετών και διεθνών ΜΜΕ κύρους».

Αποσπάσματα από δύο άρθρα δύο εφημερίδων με την ίδια κριτική στην κυβέρνηση και με τα ίδια επιχειρήματα, ότι η ΝΔ δεν κερδίζει σε εκλογική επιρροή, αντίθετα χάνει, όπως και το ΠΑΣΟΚ, δεν αντιμετωπίζει τις καταγγελίες για μια ολιγομελή ομάδα επιχειρηματιών λέει η «Καθημερινή», τους διεφθαρμένους και τους «κολλητούς» της λέει η «Αυγή», που σύμφωνα με την τρόικα δεν είναι «πατριώτες».

Σύμπτωση; Καθόλου. Αλλωστε, συμπίπτουν όχι μόνο στις εκτιμήσεις και στην κριτική, μια εφημερίδα των αστών και η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην επίκληση των συμμάχων των αστών από το εξωτερικό για να στηρίξουν εκτιμήσεις και κριτική. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καπιταλιστών ή τουλάχιστον ενός μεγάλου τμήματός τους και στις ορέξεις των έξωθεν της χώρας συμμάχων τους; Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα ως προς αυτά και κυρίως για το χαρακτήρα και το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως οργανικού κομματιού του αστικού πολιτικού συστήματος, άρα και αντιπάλου του.

Εχει τον τρόπο του να χαϊδεύει αυτιά...

Είπε ο Αλ. Τσίπρας χτες στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ, ανάμεσα σε άλλα και το εξής: «Κάθε μονάδα αύξησης της ανεργίας κοστίζει 320 εκατομμύρια το χρόνο. Ηταν πολλές οι μονάδες αύξησης της ανεργίας στη χώρα μας τα τρία τελευταία χρόνια εξαιτίας της εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών (...) Βέβαια, αυτοί οι οποίοι έχουν οδηγήσει τη χώρα μας στη λεηλασία δεν έχουν φέρει ούτε μια σοβαρή επένδυση στη χώρα. Κατά τ' άλλα εγώ διώχνω τους επενδυτές από τη χώρα».

Εφόσον κατά τον Αλ. Τσίπρα η ανεργία οφείλεται στις μνημονιακές πολιτικές, θα πάψει να υφίσταται όταν το μνημόνιο τελειώσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι έτσι; Φυσικά και όχι. Το φαινόμενο είναι σύμφυτο του καπιταλισμού, οξύνεται σε περιόδους κρίσης, οπότε καταστρέφεται μαζικά εργατική δύναμη. Και η αποκατάσταση της καταστροφής θα είναι αδύνατη στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης. Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει «ασπιρίνες», προγράμματα διαχείρισης της φτώχειας, όπως αυτά της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας, δηλαδή συνεταιρισμών των ανέργων για παροχή υπηρεσιών σε όσους τις χρειάζονται, με πληρωμή, υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχει το κράτος, αλλά τις καταργεί. Και χρειάζεται τέτοιες λύσεις, για να κρατάει ήσυχες τις στρατιές ανέργων και εργαζομένων, με ψίχουλα, θα συμβάλλει και αυτό στην «κοινωνική συνοχή», καλλιεργώντας συνειδήσεις μοιρολατρίας, ανοχής και υποταγής στη ζωή με μειωμένες ανάγκες, στις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Αμφότερα - τα ψίχουλα και η ησυχία - είναι σοβαρές προϋποθέσεις για την προσέλκυση σοβαρών επενδυτών... Οσο για το κόστος των ανέργων, προφανώς μιλά για μείωση της συμβολής των μισθών στο ΑΕΠ, αλλά έτσι είναι ο καπιταλισμός και η κρίση. Και οι καπιταλιστές που θέλει να υπηρετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δε νοιάζονται για τη συμβολή των εργατών στο ΑΕΠ, αλλά για το πώς και πόσο θα αυγαταίνουν τα δικά τους κέρδη.