ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 25 Φλεβάρη 2012 - 2η έκδοση
Σελ. /28
Συνεργοί και συνένοχοι στη σφαγή του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η αλήθεια είναι, αγαπητοί φίλοι, ότι οι Ελληνες την τελευταία διετία είδαν να μειώνεται το βιοτικό τους επίπεδο κατά 34% μέσα σε δυόμισι χρόνια! Το μισό απ' αυτό από μείωση των ονομαστικών τους εισοδημάτων. Και το υπόλοιπο από την αύξηση των φόρων και του πληθωρισμού! Ποτέ σε καιρό ειρήνης δεν έζησε λαός τέτοια καταβαράθρωση του βιοτικού του επιπέδου. Και ποτέ δημοκρατική κοινωνία δεν άντεξε τέτοια εξαθλίωση». Ξεχειλίζουν από υποκρισία οι παραπάνω δημαγωγικού χαρακτήρα διαπιστώσεις που έκανε ο πρόεδρος της ΝΔ μιλώντας, προχτές το βράδυ, στο Ελληνογαλλικό Επιμελητήριο. Είναι προφανές ότι αυτό που επιδιώκει ο Αντ. Σαμαράς με τις παραπάνω αναφορές είναι να εμφανιστεί ως κάποιος «ουδέτερος τρίτος», αμέτοχος και άρα αθώος της πράγματι πρωτοφανούς σφαγής του λαού τα δύο προηγούμενα χρόνια. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ ήταν συνεργός και συνένοχος στην άγρια σφαγή του λαού που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια. Στήριξε στην πράξη το σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, υπερψήφισε τη συντριπτική πλειοψηφία των νομοσχεδίων που έφερε η προηγούμενη κυβέρνηση υλοποιώντας τους στόχους του μνημονίου, άνοιξε το δρόμο για να εφαρμοστούν μια σειρά αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων (εργασιακή εφεδρεία, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» - εργοδοτικές εισφορές, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ), στάθηκε σταθερά απέναντι από τους αγώνες των εργαζομένων για την παρεμπόδιση εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, κ.ο.κ. Οσο και αν προσπαθεί να θολώσει τα νερά ο Αντ. Σαμαράς, προσβλέποντας και στις εκλογές, ο λαός, που έχει ήδη χρεοκοπήσει και εξαθλιώνεται διαρκώς, πρέπει να αξιοποιήσει την πείρα του και στις επόμενες εκλογές να καταφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, ανοίγοντας το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.

Υποκρισία για τον κατώτατο μισθό

Η κοροϊδία πάει σύννεφο από την Ντ. Μπακογιάννη στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να βάλει κάποιες πινελιές «κοινωνικής ευαισθησίας» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπερασπίζεται. Προχτές, για παράδειγμα, έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για τη μείωση του κατώτατου μισθού, ισχυριζόμενη ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί αν η κυβέρνηση είχε κάνει τις «διαρθρωτικές αλλαγές» που προτείνει το κόμμα της. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν έπρεπε ποτέ να είχε φτάσει στη μείωση του κατώτατου μισθού. Εφθασε εκεί με τεράστια ευθύνη δυόμισι ετών όπου αρνήθηκε ουσιαστικά να κάνει οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή. Εάν είχαν γίνει οι διαρθρωτικές αλλαγές για τις οποίες η Δημοκρατική Συμμαχία έδινε συνεχώς μάχη, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα να κόβουμε μισθούς και συντάξεις των Ελλήνων», δήλωσε μετά την συνάντηση που είχε με την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ. Ψεύδεται βέβαια συνειδητά. Πρώτον, γιατί οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που το κόμμα της προτείνει ήδη υλοποιούνται από την κυβέρνηση και την τρόικα και δεύτερον και κυριότερο ακόμα και αν είχαν υλοποιηθεί πλήρως σε καμία περίπτωση αυτό δεν «έσωζε» τον κατώτατο μισθό. Γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά η πρώην υπουργός ότι το ίδιο το μνημόνιο, που μαχητικά στηρίζει, προβλέπει ότι θα γίνουν και τα δύο: και οι διαρθρωτικές αλλαγές που το κόμμα της προτείνει δηλαδή οι σαρωτικές αποκρατικοποιήσεις, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και η διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, και η άγρια σφαγή των μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κ.ο.κ. Με δύο λόγια, δεκάρα δε δίνει για τη μείωση του κατώτατου μισθού η πρόεδρος της ΔΗΣΥ. Απλά τον επικαλείται για να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα να αποδεχθούν ως αναγκαία την άμεση υλοποίηση των «υπόλοιπων» διαρθρωτικών αλλαγών...

Για τα κοράκια του κεφαλαίου

«

Η συνεχής επιδείνωση της κοινωνικής ασφάλισης θα οδηγήσει τους πολίτες να αναζητήσουν εναλλακτικές ή συμπληρωματικές λύσεις τόσο σε συνταξιοδοτικά προγράμματα όσο και σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, γεγονός που θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη του ασφαλιστικού κλάδου...». Και «σήμερα που ο χαρακτήρας της δημόσιας ασφάλισης αλλάζει, ο μέσος Ελληνας εργαζόμενος αναζητεί νέες επιλογές να εξασφαλίσει το συνταξιοδοτικό του μέλλον, τη φροντίδα της υγείας του και την προστασία της περιουσίας του. Γι' αυτόν το λόγο η δραστηριοποίηση του ασφαλιστικού κλάδου για την κάλυψη δομικών αναγκών κρίνεται μείζονος σημασίας». Και ακόμη, «η ιδιωτική ασφάλιση οφείλει να έχει συμπληρωματικό και ξεκάθαρο ρόλο στους τομείς των συντάξεων και της υγείας προκειμένου να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν από την υποχώρηση των παροχών της κοινωνικής ασφάλισης». Τα τρία παραπάνω αποσπάσματα ομιλιών ανήκουν (με τη σειρά που καταγράφονται) στον υφυπουργό Οικονομικών Γ. Μουρμούρα, στον τομεάρχη Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΝΔ Ν. Νικολόπουλο και στο διοικητή του ΙΚΑ Ρ. Σπυρόπουλο. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, που μίλησαν σε εκδήλωση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας (ΕΑΕΕ), τα λένε χωρίς περιστροφές. Οτι γι' αυτούς γίνεται όλη η δουλειά. Για τα κοράκια του κεφαλαίου που καραδοκούν να κατασπαράξουν ό,τι απλόχερα τους προσφέρουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας για τη στήριξη των κερδών και της κυριαρχίας τους. Βορά στην κερδοσκοπική δράση των μονοπωλίων οι λαϊκές κατακτήσεις σε όλα τα μέτωπα. Αυτή είναι η πολιτική τους. Καθαρά και ξάστερα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι συμφωνίες των μονοπωλίων

Οι πρόσκαιροι συμβιβασμοί ανάμεσα στα κράτη και τις κυβερνήσεις της ΕΕ σε σύμφυση με τα τμήματα του κεφαλαίου που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί, η συμφωνία για το «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους, όπως αυτή αποτυπώθηκε και στις αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στο Γιούρογκρουπ, έβγαλαν στην επιφάνεια τις άλυτες αντιθέσεις τους, τις κόντρες και τους ανταγωνισμούς. Η συμφωνία για τους όρους και τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες θα πατήσει η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» της ελληνικής οικονομίας, είναι μόλις ένα μικρό τμήμα μιας ορισμένης διαδικασίας για την καταστροφή των υπερσυσωρευμένων κεφαλαίων, διαδικασία που έχει ακόμη μπροστά της μπόλικο δρόμο να διατρέξει. Τίποτα δε λύθηκε, άλλωστε, ούτε και θα μπορούσε να επιλυθεί σε επίπεδο συμφωνίας ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό της λυκοσυμμαχίας των κοιναγορίτικων -και όχι μόνο- μονοπωλίων.

Στον ένα ή στον άλλο βαθμό η καπιταλιστική κρίση θεριεύει. Μία προς μία όλες μαζί οι προηγούμενες εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ως προς το βαθμό της κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ αποδείχτηκαν όχι απλά υπεραισιόδοξες, αλλά ολότελα ξεκομμένες από την πραγματικότητα. Ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης εκδηλώνεται συγχρονισμένα και στα κράτη του λεγόμενου σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης, διαμορφώνει τη δυναμική, τους αναγκαίους όρους για τη διάλυση και όλων των προηγούμενων συμφωνιών τους, όπως, πολύ πρόσφατα με την αμέσως προηγούμενη συμφωνία τους για το κούρεμα, αλλαγής και των μεταξύ τους συσχετισμών, ακόμη και στα σημερινά οργανωτικά μορφώματα του κεφαλαίου, όπως ήδη συμβαίνει και μέσα στην ίδια την ΕΕ.

Η πρόσφατη συμφωνία τους δεν αποτρέπει τη βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού. Ούτε και οι ίδιοι πιστεύουν στη «βιωσιμότητα» του νέου, του «κουρεμένου» κρατικού χρέους, δηλαδή στη δυνατότητα απρόσκοπτης αποπληρωμής του. Ο κύκλος της οικονομικής κρίσης που έχει χτυπήσει την καπιταλιστική Ελλάδα δε θα είναι και ο τελευταίος. Από τα πράγματα και τη δυναμική τους, η ανάκαμψη, όταν και στο βαθμό που επέλθει, θα είναι ισχνή και θνησιγενής.

Το νέο μνημόνιο, όπως και το προηγούμενο, μαζί με τις δανειακές συμβάσεις και το «κούρεμα», οι λογής κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις έρχονται να προστατεύσουν τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Είναι όργανο σφοδρής κλιμάκωσης της βαρβαρότητας, της τρομοκρατίας μαζί και της μοιρολατρίας που επιχειρεί να σπείρει το κεφάλαιο απέναντι στους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στόχος η αποδοχή της απόλυτης μείωσης μισθών και συντάξεων, η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και δικαιωμάτων, σειρά από νέους φόρους και άλλα χαράτσια, παραπέρα άγριες περικοπές στα κρατικά κονδύλια που έχουν να κάνουν με τις λαϊκές ανάγκες, η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, η εξάπλωση της εξαθλίωσης. Ολα μαζί μέχρι και την τελευταία δεκάρα, όπως και να τα μετρήσουν, είτε σε ευρώ είτε σε δραχμές, σε οτιδήποτε, είναι για τις ανάγκες του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τους.

Για το λαό υπάρχει ο δρόμος της πάλης στη προοπτική συνολικής ρήξης, για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων. Με καθαρή την ταξική κατεύθυνση μπορούμε να τους κόψουμε το βήχα, να αναχαιτίσουμε την επίθεση που κλιμακώνει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας - κεφαλαίου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ