ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Απρίλη 2004
Σελ. /32
Πατριδογνωμόνιο
Αντιτρομοκρατικό το ΟΧΙ!

Αντιτρομοκρατικό το ΟΧΙ!

Μισόν αιώνα πίσω οι Eλληνοκύπριοι και οι Tυρκοκύπριοι που πάλευαν να ξεφορτωθούν τους Aγλους αποικιοκράτες και να πετάξουν απ’ το νησί την... «νέαν βάσιν εις την Μέσην Ανατολήν», χαρακτηρίζονται τρομοκράτες!

Σήμερα, τρομοκράτες είναι λαοί που αντιστέκονται είτε με τα όπλα είτε με τα ναρκοθετημένα δημοψηφίσματα. Για να δικαιωθεί πλήρως το σύνθημα του ΚΚΕ «πενήντα χρόνια ΝΑΤΟ η ίδια ιστορία, χούντες, πόλεμοι, τρομοκρατία».

Αλλά το ΟΧΙ είναι εδώ,στην Κύπρο, η αρχή απόδειξης ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες όχι μόνο δεν είναι ανίκητοι αλλά και ευτελισμένοι πλέον. Αποκαλύφθηκαν με την Ανάν απόπειρα ενταφιασμού του Κυπριακού ζητήματος. Είναι πράγματι μια... τελευταία ευκαιρία το Ανανικόν ζήτημα. Να δούμε τα πρόσωπα και τις πολιτικές που γέννησαν εκτρώματα όπως ο «Αττίλας» και τις «λύσεις» του όπως το μόρφωμα που τέθηκε σε δημοψήφισμα. Οχι μόνο στην Κύπρο αλλά κι εδώ στην Ελλάδα.

Οι μάσκες έπεσαν μαζί με τον Πάουελ, τον Παπανδρέου, τον Σημίτη, τον Κωνσταντόπουλο, τον Φερχόιγκεν κι όλους αυτούς που πονάνε την Κύπρο όσο και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που τα στέλνουν στο Ιράκ ως εθελοντές νεκρούς χαμηλού πολιτικού και πραγματικού κόστους κραυγάζοντας σλόγκαν περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Επεσαν στο πηγάδι που άνοιξε η κρυφή διπλωματία και η παροχή εγγυήσεων ότι οι λαοί ποδηγετούνται με το φόβο ότι θα απομονωθούν ή θα βομβαρδιστούν.

Διαβάστε σύντροφοι τι πρόβλημα (!) αντιμετώπιζαν οι τότε, οι νυν αλλά όχι εσαεί επικυρίαρχοι της Κύπρου. Φρικτά επίκαιρο 49 χρόνια μετά. Εξοχη επιλογή του «Φιλίστορα» από την «Καθημερινή». Κείμενο της 23ης Απριλίου του 1955!

«ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΑΙ: Λονδίνον, 22.- Οι Βρετανοί διέρχονται εις την Κύπρον δυσκόλους ώρας. Αυτό είναι το συμπέρασμα, το οποίον θα ηδύνατο να συναγάγη τις από μακράν ανταπόκρισιν δημοσιευομένην εις την εργατικήν εφημερίδα “Ημερήσιος Κήρυξ”(Daily Herald) του εν Λευκωσία ανταποκριτού της κ. Μώρις Φέτζινς. “Εκείνο - γράφει - το οποίον διερωτώνται την στιγμήν αυτήν αι ανά την νήσον εγκατεσπαρμέναι οικογένειαι Βρετανών υπαλλήλων και στρατιωτικών είναι που θα γίνη η προσεχής εκσφενδόνισις βόμβας. Μέχρι τούδε αι δια βομβών αυταί απόπειραι εστοίχισαν εις ζημίας 600.000 λιρών. Οι τρομοκράται - συνεχίζει ο Βρετανός ανταποκριτής - προσπαθούν να εξαναγκάσουν τα βρετανικάς αρχάς να εγκαταλείψουν τη νέα αυτήν βάσιν εις την Μέσην Ανατολήν, διά την οποία θα δαπανηθούν 50.000.000 λιρών στερλινών, αι δε παρ’ αυτών προχείρως κατασκευαζόμεναι βόμβαι αποβλέπουν να κλονίσουν το ηθικόν των βρετανικών οικογενειών εγκατεστημένων εις ιδιωτικάς οικείας. Ο στρατός - συνεχίζει - δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώσει 3.000 γυναικόπαιδα εις εν σημείον και δεν απαιτείτο επί πλέον μεγάλη αστυνομικήν δύναμις διά τη φρούρισίν των».

Αν η Κύπρος δεν ανήκει και σήμερα κατά τους υποστηρικτές του ΝΑΙ στα αφεντικά της αιματοβαμμένης Μέσης Ανατολής, τότε το ΟΧΙ είναι ο μόνος τρόπος να ακυρωθούν οι βλέψεις τους για τη μεγαλύτερη νατοϊκή Εσελον και αντιπυραυλική βάση, 70 χιλιόμετρα από το Τσεϊχάν και 200 από το Σουέζ.

Ο φάκελος της Κύπρου τώρα ανοίγει. Με λαϊκή εντολή. Ο,τι κι αν κυοφορεί η επομένη του ΟΧΙ σε «κινδύνους» κανείς δεν είναι μεγαλύτερος από την αποδοχή της εισβολής, της κατοχής και της ζωής σε ένα προτεκτοράτο με τα θύματα να λένε ευχαριστώ και να παθαίνουν αμνησία. Θα πνιγούμε στην μπόχα που αναδύεται αλλά θα αεριστεί το μέλλον. Αφού το ΟΧΙ τρομοκράτησε τους τρομοκράτες επιτέλους.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Υπόθεση του λαού η επανένωση

Eurokinissi

Ισχυρίζονται πολλοί ότι το «σχέδιο Ανάν» οδηγεί στην επανένωση του κυπριακού λαού, στην επαναπροσέγγιση και τελικά στην αρμονική συμβίωση των δύο κοινοτήτων της Μεγαλονήσου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ξέρουν πως η ελπίδα της επανένωσης καίει ασίγαστη στις ψυχές των Κυπρίων και το εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο άθλιο τρόπο για να εκμαιεύσουν το «ναι» σε ένα σχέδιο διχοτομικό και διχαστικό, που ακόμα και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του δεν τολμούν να παρακάμψουν και να αποσιωπήσουν τις «αδυναμίες» του.

Το «σχέδιο Ανάν» είναι ένα άδικο σχέδιο, μη λειτουργικό και μη βιώσιμο. Αν κάτι εγγυάται είναι το άνοιγμα μιας νέας σελίδας δεινών για τις δύο κοινότητες της Κύπρου. Αυτό το ομολογούν πολλοί, το γνωρίζουν ακόμα περισσότεροι. Γεννάται λοιπόν εύλογα το ερώτημα, πώς γίνεται ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού άδικο, που νομιμοποιεί μια ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου, δηλαδή την εισβολή και κατοχή, που δημιουργεί ένα τριχοτομημένο προτεκτοράτο με επιδιαιτητές τους μη Κυπρίους δικαστές, να κατορθώσει να εγκαθιδρύσει στην Κύπρο έναν «παράδεισο», όπου θα συνυπάρχουν αρμονικά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι; Τελικά η επανένωση είναι υπόθεση ενός σχεδίου, που αδιαφορεί για το ότι ποτέ και πουθενά καμία «λύση» χωρίς τη στήριξη όσων καλούνται να την εφαρμόσουν δεν καρποφόρησε;

Το «σχέδιο Ανάν» είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών βλέψεων και σχεδιασμών για την ευρύτερη περιοχή. Διχοτομεί, δεν ενώνει. Από την αρχή έως το τέλος του συνιστά μια ιμπεριαλιστική επέμβαση, βασισμένη στην παμπάλαια τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ποιος, στ' αλήθεια, πιστεύει ότι η «πρεμούρα» της αμερικανικής ηγεσίας για την αποδοχή του προέρχεται από την έγνοια της για την επανένωση των δύο κοινοτήτων;

Για τον κυπριακό λαό, όμως, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, υπάρχει ασφαλής δρόμος για την επίτευξή της.

Πρώτο βήμα σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι η απόκρουση των ιμπεριαλιστικών μεθοδεύσεων, που θα συνεχίζονται και μετά το δημοψήφισμα. Δυναμικά και αποφασιστικά. Τα συμφέροντα των δύο κοινοτήτων δε συναντώνται πουθενά με αυτά των εμπνευστών «λύσεων» τέτοιου τύπου. Γι' αυτό Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορούν να προωθήσουν με κάθε τρόπο και μέσο το συντονισμό της δράσης τους, να βαδίσουν μαζί, χέρι χέρι, το δρόμο του αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, ταξικά και όχι τεχνητά ενωμένοι και συσπειρωμένοι. Να διευρύνουν τα πεδία της συνεργασίας τους, ενάντια στους εκβιασμούς, γιατί αυτό επιτάσσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Η ενότητά τους μπορεί να αναπτυχθεί, να βαθύνει, να εδραιωθεί με τη συναδέλφωσή τους, το αντάμωμά τους στον κοινό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, στον αγώνα για την απόκρουση οικονομικών και κοινωνικών σε βάρος τους συνεπειών, στον κοινό ταξικό αγώνα. Δίπλα τους αγωνίζονται οι λαοί που υποφέρουν από τον ίδιο εχθρό, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη. Αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό και ο αγώνας αυτών των λαών είναι συγχρόνως στήριξη του δικού τους αγώνα και των πόθων τους να ζήσουν μαζί, στην κοινή τους πατρίδα. Μπορούν να συγχρονιστούν με τους ταξικούς τους αδελφούς στην Ελλάδα, και όχι μόνο. Αυτός ο αγώνας ο δικός τους και των άλλων λαών μαζί μπορεί να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις εξελίξεων προς όφελός τους.

Οσοι, και δυστυχώς είναι πολλοί, παραγνωρίζουν το ρόλο των λαών και, ακόμα χειρότερα, τον περιφρονούν, στην καλύτερη περίπτωση έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Στη χειρότερη το πράττουν γνωρίζοντας πως η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα δεν τους συμφέρει, δεν εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς τους και θα τους βάλει στο περιθώριο. Ας διαλέξουν οι αναγνώστες σε ποια από τις δύο κατηγορίες εντάσσεται η ηγεσία του ΣΥΝ, που, με μια απόφαση-μνημείο υποταγής στη «νέα τάξη», στήριξε το «σχέδιο Ανάν», διανθίζοντας το «ναι» με δακρύβρεχτα του τύπου «"ναι" στο δικαίωμα των δύο κοινοτήτων να γιορτάζουν μαζί τις Πρωτομαγιές»! Ατυχές, τουλάχιστον, το «επιχείρημα». Η Εργατική Πρωτομαγιά συμβολίζει αντίσταση και ανυπακοή και κανείς δε νομιμοποιείται στο όνομά της να κηρύσσει το συμβιβασμό και την υποταγή. Ακριβώς τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς προστάζουν αντίσταση και ταξική πάλη, που σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι αντιιμπεριαλιστική. Προστάζουν το ΟΧΙ των Ιρακινών στην κατοχή, το ΟΧΙ των Παλαιστινίων στα κελεύσματα να παραιτηθούν από το όνειρο μιας πατρίδας, τον αγώνα των Κυπρίων να αποκρούσουν τη μετατροπή της πατρίδας τους σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο... Η απόκρουση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών είναι η προϋπόθεση για να γιορτάζουν οι λαοί αδελφωμένοι και όχι η αποδοχή τους, που υψώνει ανάμεσά τους περισσότερα τείχη απ' όσα φαινομενικά γκρεμίζει.

Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι μπορούν, αντιστεκόμενοι σε όσους αποφασίζουν γι' αυτούς χωρίς αυτούς, να οικοδομήσουν το μέλλον που τους αξίζει, το μέλλον που οραματίζονται. Κι αυτό δε συναντάται πουθενά με το μέλλον που θέλουν και ετοιμάζουν για την Κύπρο οι ιμπεριαλιστές. Οι δύο κοινότητες μπορούν να αποκρούσουν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», μπορούν να δώσουν πληρωμένη απάντηση σε όσους εκμεταλλεύονται τον πόθο τους για επανένωση και επαναπροσέγγιση. Μπορούν μαζί να γράψουν το μέλλον της πατρίδας τους με γνώμονα τα κοινά τους συμφέροντα.


Β. Ν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ