ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 26 Νοέμβρη 2010
Σελ. /32
Η διέξοδος περνά από την ανατροπή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλο Ελλάδα, άλλο Ιρλανδία, άλλο Ισπανία... Η πρώτη «πάσχει» από δημοσιονομική κρίση (ή σπατάλη κατά τον πρωθυπουργό), η δεύτερη από τη διάσωση των τραπεζών, η τρίτη από τη φούσκα των ακινήτων... Τέτοιες μπαρούφες επαναλαμβάνονται κατά κόρον τις τελευταίες μέρες προκειμένου να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης και να αποκοιμίσουν το λαό. Θέλουν να κρύψουν δηλαδή το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, ακριβώς για να μη φανεί στα μάτια του κόσμου ότι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος περνάει μέσα από τη ρήξη και την ανατροπή της πλουτοκρατίας και των κομμάτων - διαχειριστών της. Στην αρχή είχαν ρίξει το ανάθεμα στα σπάταλα «γκόλντεν μπόις» και σε κακούς διαχειριστές, ενώ τώρα σε κάθε χώρα εμφανίζουν και μία διαφορετική αιτία της κρίσης, ακριβώς για να χειραγωγούν και να κρατούν υποταγμένους τους λαούς. Κάνουν τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί ότι η καπιταλιστική κρίση είναι πρώτα απ' όλα κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, κρίση δηλαδή που οφείλεται στη συγκέντρωση του παγκόσμιου παραγόμενου πλούτου σε ολοένα και λιγότερα χέρια, ενώ την ίδια στιγμή οι λαοί εξωθούνται πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια. Ομως παρά τη στάχτη που ρίχνουν συνεχώς στα μάτια του κόσμου, αυτό που δεν μπορούν να κρύψουν είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις την κρίση την πληρώνουν οι λαοί, ενώ διασώζονται οι τράπεζες και οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Και αυτό αρκεί για να διοχετευτεί η λαϊκή οργή στη σωστή «κοίτη» της αντιμονοπωλιακής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης με στόχο τη λαϊκή εξουσία.

Τρομοκρατία «έκτακτης ανάγκης»...

«Το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», υπογραμμίζει στο χθεσινό κύριο άρθρο της η «Καθημερινή», μεταδίδοντας το πνεύμα που επικρατεί στους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας, όχι μόνο για το υπερεπείγον της υλοποίησης των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων αλλά και της υποχώρησης των πάντων μπροστά στο «συμφέρον της πατρίδας», δηλαδή της πλουτοκρατίας. Η επίκληση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που γίνεται συστηματικά το τελευταίο καιρό, αποσκοπεί επίσης στην καλλιέργεια κλίματος παραίτησης του λαού από τα δικαιώματά του και υποταγής στο μονόδρομο της πλουτοκρατίας. Αυτό που θέλουν να περάσουν είναι ότι στις συγκεκριμένες συνθήκες δυσκολιών του κεφαλαίου, τα λαϊκά δικαιώματα αναστέλλονται, οι απεργίες και η διεκδίκηση όσων ανήκουν στο λαό είναι πράξη αδιανόητη... Επίσης, σ' αυτές τις συνθήκες, «καιρό πολέμου» τις ονομάζουν, οι πάντες, εννοείται εκτός από την πλουτοκρατία, πρέπει να κάνουν θυσίες, ενώ δικαιολογούνται και έκτακτες εξουσίες του κράτους και η επιβολή της τάξης... Ολα αυτά όμως είναι η μία όψη, η ιδεολογική τρομοκρατία και το κλίμα της υποταγής που θέλουν να καλλιεργήσουν. Η μόνη αλήθεια που υπάρχει στα παραπάνω είναι ο πόλεμος που έχει κηρύξει η πλουτοκρατία κατά του λαού. Ομως, ο λαός δε θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, δε θα αφήσει να λεηλατήσουν τη ζωή του αδιαμαρτύρητα. Αλλωστε στον πόλεμο υπάρχουν δύο στρατοί...

Σαθρά ιδεολογήματα

Επιμένει στις σαθρές και ψευδεπίγραφες διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων στη βάση «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί» η ηγεσία της ΝΔ, προφανώς επειδή πιστεύει ότι υπηρετεί πολλαπλώς τα στενά κομματικά, αλλά και τα ευρύτερα «συστημικά» συμφέροντα. Ιδού ποιες είναι, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ Μ. Χαρακόπουλου, οι διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό σκηνικό: «Θα έλεγα ότι έχουμε τρεις πόλους στο πολιτικό σκηνικό τώρα πια: Την κυβέρνηση και τη συμμαχία των προθύμων που συστεγάζονται σε έναν πόλο, όσους συμφωνούν με την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική (κυβέρνηση - ΛΑ.Ο.Σ. - Δημοκρατική Συμμαχία). Από την άλλη μεριά, υπάρχουν όσοι διαφωνούν με το μνημόνιο, αλλά δεν έχουν εναλλακτική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας, οι δυνάμεις της Αριστεράς. Και υπάρχει η πρόταση της ΝΔ, που προτείνει μια εναλλακτική στρατηγική για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Και τίποτα άλλο να μην ήξερε κανείς, μόνο η περιγραφή αρκεί για να καταρρεύσει το σαθρό ιδεολόγημα. Γιατί απλά δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλισμού. Στο πλαίσιο αυτό η στρατηγική του μνημονίου είναι μονόδρομος. Και αυτή ακριβώς ακολουθεί η ΝΔ, ανεξάρτητα από την υποκρισία και τις αντιμνημονιακές κορόνες. Η φιλολαϊκή διέξοδος προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ και λαϊκή εξουσία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αντιλαϊκό εργαλείο ο «Καλλικράτης»

Η τελευταία επίσκεψη της τρόικας στη χώρα μας εγκαινίασε τη νέα φάση στην οποία εισέρχεται η εφαρμογή του μνημονίου. Η αρχική «θεραπεία - σοκ», με τη δραστική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης μέσω της μείωσης των μισθών, της αύξησης της φορολογίας και της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα από τις λεγόμενες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που συμπυκνώνονται στη ριζική αναδιάρθρωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα (κεντρική και τοπική διοίκηση) με ταυτόχρονη συρρίκνωση του κόστους λειτουργίας του, στην ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας και υπηρεσιών και στην ακόμη μεγαλύτερη απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας και δράσης του κεφαλαίου, με ταυτόχρονη ανεμπόδιστη ελευθερία πρόσβασης σε πηγές χρηματοδότησης.

Η νέα φάση εφαρμογής του μνημονίου - που κυβέρνηση και τρόικα την θεωρούν ως την πιο σημαντική - συμπίπτει με την εφαρμογή του «Καλλικράτη», δεδομένου ότι από 1/1/2011 αναλαμβάνουν καθήκοντα οι νέοι τοπικοί άρχοντες σε δήμους και περιφέρειες και ο θεσμός τίθεται σε λειτουργία. Ο «Καλλικράτης» στην εφαρμογή του αποτελεί κεντρικό πυλώνα αυτής της πολιτικής, κάτι που σηματοδότησε ο πρωθυπουργός με την παρουσία του, προχτές, στη διημερίδα του υπουργείου Εσωτερικών και δεν έκρυψε με όσα είπε. «Η νέα δομή, αλλά και η σωστή λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, σημείωσε ο πρωθυπουργός, είναι προϋπόθεση για τις μεγάλες αλλαγές που έχουμε μπροστά μας», ενώ αναφερόμενος σ' αυτό που έρχεται τόνισε: «Τα επόμενα χρόνια, 2011 και 2012, θα χρειαστεί να μειώσουμε τη σπατάλη, δηλαδή το μέγεθος του δημόσιου τομέα, αλλά ταυτόχρονα και να βελτιώσουμε αυτό που κάνει ο δημόσιος τομέας. Δηλαδή, πρέπει να βρούμε τους τρόπους για να κάνουμε περισσότερα για τους πολίτες, με λιγότερους πόρους».

Ο «Καλλικράτης» δημιουργήθηκε για να υπηρετηθεί η λογική του επιτελικού κράτους. Η λογική αυτή με απλά λόγια σημαίνει να απαλλαγεί η κρατική μηχανή από τις όποιες ελάχιστες υποχρεώσεις της στο λαό, από υπηρεσίες, αρμοδιότητες και δραστηριότητες που καλύπτουν κάποιες λαϊκές ανάγκες και για το λόγο αυτό μετρώνται ως κόστος που το κράτος πρέπει να απαλλαγεί, παρά τη βαριά λαϊκή φορολογία. Ετσι, μέσω του «Καλλικράτη», στις νέες περιφέρειες και στους νέους δήμους μεταφέρονται σημαντικές υπηρεσίες, που αφορούν στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στο οδικό δίκτυο κλπ., με αποτέλεσμα να διασπάται ο ενιαίος χαρακτήρας τους, αλλά και να εμπορευματοποιούνται αφού το κόστος λειτουργίας τους μετακυλίεται στις πλάτες των εργαζομένων. Αλλωστε, η χρηματοδότηση της τοπικής διοίκησης θα εξαρτάται από τη φορολογία και κυρίως από τις επιδόσεις που αυτή θα έχει στα όρια κάθε νέας διοικητικής μονάδας αλλά κυρίως από την ανταποδοτικότητα στην παροχή υπηρεσιών. Ξεχωριστής σημασίας για τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι τα αναπτυξιακά περιφερειακά προγράμματα και το ΕΣΠΑ 2007 - 2013, όπου οι τοπικές διοικήσεις και ιδιαίτερα οι περιφέρειες θα έχουν ουσιαστικό ρόλο διευκολύνοντας το μεγάλο κεφάλαιο στις επενδύσεις και την κερδοφορία του.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, θα κληθούν, μέσω του «Καλλικράτη», να πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο των νέων διαρθρωτικών αλλαγών, που διασφαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητα του κεφαλαίου. Μόνο που τα λαϊκά συμφέροντα βρίσκονται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ