Επ' ευκαιρία της επίσκεψης του Χρ. Κατσώτη στην Ιωάννα Κολοβού, ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε μαζί της για όλα αυτά που έχουν συμβεί.

Μας εξιστορεί αρχικά τη δύσκολη κατάσταση που περιήλθε από τότε που πέθανε ο άντρας της.

«Τότε ο γιος μου ήταν 3,5 ετών. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να μένει μια μητέρα μόνη με ένα παιδί, προσπαθώντας να καλύψουμε τις ανάγκες μας με έναν μισθό και χωρίς άλλη βοήθεια. Το μόνο που είχα ήταν το συγκεκριμένο σπίτι της δεκαετίας του '50 που πήρα από τον πατέρα μου. Εν τω μεταξύ, αργότερα εμφάνισα και σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Παρ' όλα αυτά δεν πήρα ποτέ δάνειο: Το μόνο που είχα ήταν τρεις κάρτες τράπεζας οι οποίες κάποια στιγμή μετά από προτροπή της γίνανε μία και ουσιαστικά κεφαλαιοποιήθηκαν σε δάνειο φθάνοντας το χρωστούμενο ποσό στα 45.000 ευρώ. Πριν μερικά χρόνια προσπάθησα να κάνω διακανονισμό καλύπτοντας το ποσό των 5.000 που έβαζε η τράπεζα ως προϋπόθεση, όμως αυτός δεν έγινε. Μάλιστα, όχι μόνο δεν είπαν για ποιο λόγο δεν έγινε ο διακανονισμός αλλά αντίθετα η δικηγορική εταιρεία που εκπροσωπούσε την τράπεζα στις επικοινωνίες μας έγινε ακόμη πιο πιεστική». Εντέλει, μετά από δύο άγονες προσπάθειες, ολοκληρώθηκε ο πλειστηριασμός.

Μας περιγράφει επίσης τα αίσχη που έγιναν τα ξημερώματα της Δευτέρας στην επιχείρηση έξωσης. «Στις 5.30 με ξυπνάει ο γιος μου που είδε από το μπαλκόνι να έχει σταθμεύσει περιπολικό. Στην αρχή δεν φανταζόμουνα ότι ήταν για εμάς αλλά εντέλει γύρω στις 6 ήρθε ο δικαστικός επιμελητής με κλειδαρά και με τη συνοδεία της αστυνομίας μπήκαν στην πολυκατοικία και άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα του διαμερίσματος. Εμείς από μέσα με κρατημένη την ανάσα ακούγαμε την προσπάθειά τους, το ηλεκτρικό πριόνι στον αφαλό της πόρτας. Μάλιστα, ήταν τόσο το μένος του επιμελητή που τον άκουσα να φωνάζει "άντε σπάσε την", όπως και έγινε εντέλει».

Μας θυμίζει ότι η πρώτη απόπειρα έξωσης πριν από λίγους μήνες είχε ματαιωθεί αφού από τα πριν είχε μαζευτεί κόσμος για να εμποδίσει τη διαδικασία και επομένως γι' αυτόν τον λόγο αυτήν τη φορά ήρθαν αξημέρωτα. «Ομως, και πάλι πολύ γρήγορα», όπως περιγράφει, «ήρθε κόσμος για να εκφράσει την αλληλεγγύη του, μέλη του ΠΑΜΕ, άλλοι αγωνιστές, ο κύριος Κατσώτης και άλλοι βουλευτές. Στο μεταξύ, υπήρχε και από ένας αστυνομικός σε κάθε όροφο της πολυκατοικίας. Κάποια στιγμή μου αρνήθηκαν να επισκεφτώ το μπάνιο λέγοντάς μου χαιρέκακα "δεν είναι ιδιοκτησία σου, να πας στο γείτονα". Εκεί ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ο αγανακτισμένος κόσμος μπήκε στο διαμέρισμα».

Για τη μεγάλη συγκέντρωση που ακολούθησε αλλά και γενικά το κύμα αλληλεγγύης, μας λέει πως «δεν πίστευα στα μάτια μου πόσος κόσμος μαζεύτηκε, σωματεία και φορείς, άνθρωποι όλων των ηλικιών. Εγινε δυναμική πορεία στους δρόμους στην οποία έμπαινε κόσμος από τη γειτονιά που τη στήριξή της συνεχίζω να την λαμβάνω, δέχομαι πολλά μηνύματα στήριξης από ανθρώπους που μου λένε "θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση σου". Λύση στα προβλήματα των ανθρώπων του μόχθου μπορεί να δώσει μόνο η αλληλεγγύη, να γίνει όπλο στα χέρια τους. Αυτό το κύμα αλληλεγγύης δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Τέλος, απαντώντας στην προσπάθεια συκοφάντησης υπογραμμίζει: «Εξαρχής ήμουν ενάντια στον πλειστηριασμό θέλοντας να κρατήσω το σπίτι μου, γι' αυτό προσπάθησα και για διακανονισμό όπως είπα παραπάνω. Η όποια διαδικασία του πλειστηριασμού προχώρησε μονομερώς, ενώ εγώ δεν πήρα ποτέ λεφτά στα χέρια μου τα οποία απορροφήθηκαν απευθείας για διάφορες οφειλές. Αυτή ήταν και είναι η στάση μου, γι' αυτό ακόμη και το μικρό ποσό που έμεινε δεν το έχω πάρει προφανώς ούτε αυτό στα χέρια μου».

Το να σταθείς δίπλα σε όποιον αντιμετωπίζει το φάσμα της έξωσης από το σπίτι του, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σίγουρα δεν είναι αυτονόητο για όλους. Το να σταθείς δίπλα του κουρελιάζοντας στην πράξη το αντιλαϊκό «Ιδιώνυμο», που απαγορεύει την ενεργή συμπαράσταση σε περιπτώσεις εξώσεων, για εμάς τους κομμουνιστές είναι αυτονόητο καθήκον! Για εμάς τους κομμουνιστές δεν έχει σημασία αν ο πλειστηριασμός ενός λαϊκού σπιτιού γίνεται για χρέη σε κάρτες ή δάνειο. Κάποιοι ασχολούνται με τέτοια θέματα, αναζητώντας αστερίσκους για να μην καταδικαστεί η έξωση, να μην αμφισβητηθεί συθέμελα «ο νόμος και η τάξη» που ξεσπιτώνουν.

Εξάλλου, πολλοί απ' αυτούς έχουν συμβάλει με παρόμοιους νόμους για να δημιουργηθεί αυτό το πολιτικό - νομικό τερατούργημα της έξωσης από την πρώτη κατοικία. Προηγούμενοι και νυν «σωτήρες» πίνουν νερό στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης, της μπίζνας του Real Εstate και του AirBnB.

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό η νυν δημοτική αρχή του δημάρχου κ. Θώδα (ΝΔ) τόλμησε δι' αντιπροσώπου να υποσχεθεί τη λύση - παγίδα ενός δωματίου σε μια δομή, με την προϋπόθεση ότι θα αποδεχόταν την έξωση. Ταυτόχρονα έξω από το σπίτι γιγάντωνε το κύμα αλληλεγγύης, με τους μαζικούς φορείς της γειτονιάς να ενημερώνουν με ντουντούκα σε όλη την περιοχή. Το κάλεσμα για συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ έδινε την απάντηση σε όλους: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ, ΑΒΥΔΟΥ 146 ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

Με αφορμή την έξωση της Ιωάννας και τους γιου της από το σπίτι τους, παρουσιάστηκαν πολλοί «φιλεύσπλαχνοι», ιδίως όταν όλα έδειχναν ότι η λαϊκή οργή θα ξεχυνόταν στη γειτονιά. Ανάμεσά τους η πρώην διοίκηση του δήμου (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία είχε σπεύσει να υπηρετήσει το πλαίσιο της δημοσιονομικής πειθαρχίας την περίοδο 2015 - 2019, τη νομιμότητα των χορτασμένων, το «σωτήριο» τρίτο μνημόνιο. Είναι οι ίδιοι που παρήγγειλαν και εκτέλεσαν κατασχέσεις λογαριασμών μικροοφειλετών αυτοαπασχολούμενων, εργαζομένων, συνταξιούχων, και τότε όπως και σήμερα μόνο εμείς είχαμε καταγγείλει και μπήκαμε μπροστά για να παρθούν πίσω.

Την ίδια ώρα, διάφορα τρωκτικά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξαπολύθηκαν να λοιδορήσουν την Ιωάννα και έτσι να απαξιώσουν την αγωνιστική απάντηση που δόθηκε, επαναλαμβάνοντας με αυτιστικό τρόπο τα περί μπαταχτσήδων. Ξέρουμε από πού προέρχονται και τον σκοπό τους, είμαστε πολλοί οι «μπαταχτσήδες» στην ίδια θέση που έχουμε γνωρίσει από την καλή και την ανάποδη τις «δυνατότητες» αυτού του συστήματος.