ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενα σημαντικό βήμα στο «Αλουμίνιον»

Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Πολύ περισσότερο, όταν μπροστάρηδες αυτών των αγώνων είναι σωματεία και δυνάμεις, που χωρίς ταλαντεύσεις υπερασπίζονται το δίκιο των εργαζομένων, με ξεκάθαρο μέτωπο στους πραγματικούς φταίχτες και την πολιτική που αυτοί υπηρετούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Μετά από πέντε μέρες επίσχεσης εργασίας, στην οποία προχώρησαν διεκδικώντας μεροκάματο και δεδουλευμένα από τον εργολάβο που εξαφανίστηκε «μες στη νύχτα» από το εργοστάσιο, χτες το σύνολο σχεδόν των τριάντα εργατών ξανάρχισαν να δουλεύουν.

Η πίεση του αγώνα υποχρέωσε την εργοδοσία της πρώην ΠΕΣΙΝΕ να παρέμβει και να εγγυηθεί την απασχόλησή τους σε άλλον εργολάβο για τουλάχιστον ένα μήνα, μέχρι να επαναδιαπραγματευτεί την εργολαβία στην οποία αρχικά δούλευαν. Αμεσα, μάλιστα, θα πάρουν και προκαταβολή για τη δουλιά τους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις οξυμένες ανάγκες που δημιούργησε η μη καταβολή μισθού τους τελευταίους μήνες. Είναι ένα μικρό πρώτο βήμα, που δείχνει προς τα πού πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι. Και το σωματείο των εργαζομένων στις εργολαβίες, όπως και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που όλες αυτές τις μέρες βρέθηκαν δίπλα τους, ξέρουν καλά πώς χτίζεται η εμπιστοσύνη στο δίκιο και στη δύναμη του εργάτη μέσα στους τόπους δουλιάς...

Στον ίδιο (αντιασφαλιστικό) αχυρώνα

Ο παρακάτω αποκαλυπτικός διάλογος έλαβε χώρα χτες στο ραδιόφωνο του «Φλας»:

Μ. ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Γιατί καταλήγετε στο ότι πρέπει να αυξηθούν τα όρια ηλικίας των γυναικών χωρίς να έχετε την αξιόπιστη μελέτη; Να την πάρουμε το Δεκέμβρη (σ.σ. την έκθεση της Επιτροπής) και να δούμε.

Ν. ΑΝΑΛΥΤΗΣ: Γιατί να μην αυξηθούν τα όρια; Ηδη, έχουν αυξηθεί για τις γυναίκες που εργάζονται από το '93 κι εδώ, είναι ήδη στα 65. Δεν είναι έτσι;

Μ. ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Εσείς μιλάτε για τους 30άρηδες και τους 40άρηδες, κ. Αναλυτή. Και ρωτώ, γιατί γίνονται αυτές οι προτάσεις χωρίς να υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία;

Ν. ΑΝΑΛΥΤΗΣ: Στοιχεία υπάρχουν, απλώς δεν υπάρχουν τα οργανωμένα στοιχεία που θα γυρεύετε εσείς ως αντιπολίτευση για να λάβετε μέρος. Στοιχεία υπάρχουν πάρα πολλά. Υπάρχουν στοιχεία από τη μελέτη του Σπράου, υπάρχουν στοιχεία από τη μελέτη των Βρετανών αναλογιστών, όλες αυτές οι μελέτες συμπίπτουν.

Ακόμα και χωρίς κανένα άλλο σχόλιο, ο διάλογος είναι ικανός να αποδείξει το πόσο στενά συνδέονται μεταξύ τους οι διαδοχικές αντιασφαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η Μ. Δαμανάκη κόπτεται δήθεν για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών και ο Ν. Αναλυτής σπεύδει να την επαναφέρει στην τάξη, λέγοντας ότι το όριο των 65 ισχύει ήδη με το νόμο Σιούφα, τον οποίο κράτησε αλώβητο το ΠΑΣΟΚ. Ενώ της θυμίζει και την αναπόφευκτη ομοιότητα που διακρίνει το δικό του πόρισμα, με εκείνο της επιτροπής Σπράου επί Σημίτη. Συμπέρασμα: Στον ίδιο αχυρώνα, δύσκολα βρίσκεις σημεία να διαφοροποιηθείς για να ασκήσεις αντιπολίτευση έστω και για τα μάτια του κόσμου. Πόσο μάλλον, για να πείσεις ότι πρόθεσή σου είναι να υπερασπιστείς τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων...

«Αναθεώρηση» της Iστορίας

Αμετανόητη και μετά την απόσυρση του αντιεπιστημονικού πονήματός της η Μ. Ρεπούση. Στόχος του βιβλίου, δήλωνε χtες στον «Αλφα 9,89», δεν ήταν να μάθουν τα παιδιά πώς έγιναν τα γεγονότα (σ.σ. στη Μικρασιατική εκστρατεία) αλλά να συζητήσουν με αφορμή τα όσα αναφέρονταν στο βιβλίο. Θαυμάστε επιστημονική παιδαγωγική αντίληψη. Δεν υπάρχει, δηλαδή, ούτε ιστορική αλήθεια, ούτε ιστορικά γεγονότα, ούτε τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών, ούτε οι αγώνες των λαών... Στην πραγματικότητα, η συγγραφέας επιχειρεί να αποκρύψει ότι το βιβλίο εντάσσεται στην «αναθεωρητική» αντίληψη της Ιστορίας, δηλαδή στο ξαναγράψιμό της σύμφωνα με τις επιταγές των ηγεμόνων της «νέας τάξης».

Αρπάξτε, ισοπεδώστε, λεηλατήστε...

Σα να μην έφταναν τα διάφορα χωροταξικά σχέδια με τα οποία η κυβέρνηση προσφέρει «γην και ύδωρ» στο μεγάλο κεφάλαιο για να ασκήσει την κερδοσκοπική δραστηριότητά του στη βάση της εμπορευματοποίησης της γης, επί θύραις βρίσκεται και η αναθεώρηση των Ρυθμιστικών Σχεδίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης να επιτείνει αυτό το φαινόμενο.

Ιδιαίτερα με τη λεγόμενη επικαιροποίηση του Ρυθμιστικού της Αθήνας, ανάμεσα στα άλλα επιδιώκεται: Να «χωρέσουν» σ' αυτό όλες οι ασύμβατες χωροθετήσεις δραστηριοτήτων που έγιναν στην Αττική μετά το 1985, όπως αυτές των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ή του Ιπποδρόμου στο Φαληρικό Δέλτα, που τώρα παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Να προστεθούν νέες δραστηριότητες, με την επέκταση των σχεδίων πόλης (ακόμη και κατά 45% σε ορισμένες περιπτώσεις) στα Μεσόγεια ή με την οικοπεδοποίηση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Να ενσωματωθεί σ' αυτό η εμπορευματοποίηση του παραλιακού μετώπου, από το Φάληρο και τον Αγιο Κοσμά έως την Αγία Μαρίνα στο Κορωπί...

Ισοπεδώστε, αρπάξτε, λεηλατήστε, είναι το σύνθημα και της νέας κυβέρνησης της ΝΔ προς το μεγάλο κεφάλαιο. Ας το 'χουν υπόψη τους όσοι ακόμη ακολουθούν τα κόμματα του δικομματισμού. «Δεν αλλάζει ο Μανωλιός»...

Να σηκώσουμε τείχος αντίστασης

Οπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση φέρνει στην ημερήσια διάταξη το Ασφαλιστικό και δείχνει να βιάζεται να προωθήσει τα νέα αντιασφαλιστικά της σχέδια. Με «λαγό» την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων και το έτοιμο πόρισμά της, με τις πλάτες της πλουτοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ΝΔ ετοιμάζεται για να φέρει νέες ανατροπές.

Ορισμένοι καμώνονται τώρα ότι δεν ήξεραν τι είχε κατά νου της η κυβέρνηση, άλλοι, όπως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάνουν λόγο για «κρυφή ατζέντα». Υποκρίνονται. Η ΝΔ και προεκλογικά είχε κάνει καθαρό πού το πάει και τι επιδιώκει. Το ΠΑΣΟΚ «έκανε την πάπια» και την εγκαλούσε γιατί δήθεν δεν είχε θέσεις, επειδή απλώς δεν ήθελε να φανεί ότι και οι δικές του θέσεις είναι ταυτόσημες με αυτές του κυβερνητικού κόμματος. Και τα δύο κόμματα έχουν θέσεις και μάλιστα κρυστάλλινες. Θέσεις βαθιά αντιδραστικές, ενάντια στα συμφέροντα και στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Κοινή τους βάση είναι το αντιασφαλιστικό οικοδόμημα των τελευταίων 15 χρόνων. Αλλωστε και οι πρώτες βολές που έριξε ο Ν. Αναλυτής δείχνουν πως η Επιτροπή κινείται στο δρόμο που «άνοιξε» ο νόμος Ρέππα. Γιατί η αμφισβήτηση των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, η υπονόμευση των «πρόωρων» συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και η αύξηση των χρόνων εργασίας σε δημόσιο, πρώην ΔΕΚΟ και τράπεζες, όπως και η μείωση των συντάξεων και οι «ενοποιήσεις» Ταμείων, ήταν η πεμπτουσία αυτού του νόμου. Τώρα η ΝΔ «χτίζει» πάνω στα θεμέλια που έθεσε το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 3029/2002. Επιδιώκει να ολοκληρώσει το έργο που έμεινε στη μέση. Και εννοείται ότι θα θελήσει να κάνει ακόμα ένα βήμα παραπέρα, στοχεύοντας ειδικά στις νέες γενιές και στις γυναίκες.

Με αυτά τα δεδομένα, κάθε συμμετοχή με οποιαδήποτε μορφή στον «κοινωνικό διάλογο», κάθε ανοχή στα σχέδια της κυβέρνησης είναι έγκλημα κατά των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν, δεν έχουν τίποτα να διευκρινίσουν... Οποιος καλλιεργεί κλίμα αναμονής, όποιος ζητάει αποσαφηνίσεις από την κυβέρνηση, παίζει ανοιχτά το παιχνίδι της ΝΔ, βάζει πλάτες στην πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δώσουν ούτε ένα λεπτό περιθώριο στην κυβέρνηση. Με τη συσπείρωσή τους στα ταξικά συνδικάτα, με τις θέσεις του ΠΑΜΕ, μπορούν να σηκώσουν ένα αδιαπέραστο τείχος αντίστασης. Εκεί μέσα στην οργάνωση της πάλης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για την υπεράσπιση της νέας γενιάς, που θέλουν να τη δέσουν στο Μεσαίωνα, οι εργάτες και οι εργάτριες, πιο αποφασιστικά, πιο θαρραλέα να προβάλουν τις δικές τους απαιτήσεις. Δεν πρέπει να περιοριστούν σε έναν «αμυντικό αγώνα», αλλά να ανοίξουν δρόμο και να απαιτήσουν μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων, καταβολή από το κράτος και τους εργοδότες των αποθεματικών που έχουν ενθυλακώσει και στερήσει από τα Ταμεία.