ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα ελλείμματα

Το σκηνικό που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να «χωνευτούν» πιο εύκολα τα αντιλαϊκού χαρακτήρα μέτρα που σχεδιάζει, είναι η επίκληση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων που άφησε πίσω της η ΝΔ. Το μοτίβο δεν είναι καινούριο. Τα δημόσια ελλείμματα, την τρύπα που υπάρχει ανάμεσα στα έσοδα και τις κρατικές δαπάνες, επικαλείται το ίδιο μονότονα κάθε κυβέρνηση που διαδέχεται κάποια άλλη. Αυτό έκανε η ΝΔ το 1990 μετά από εννιά χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο επανέλαβε ο Α. Παπανδρέου το 1993, σ΄ αυτόν τον ίδιο καμβά κινήθηκε και η κυβέρνηση Καραμανλή το 2004.

Το θέμα των ελλειμμάτων δεν είναι καινούριο. Δεν προέκυψε ούτε σήμερα, ούτε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η λογική που ισχύει για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη και κερφδοφορία τους απαιτεί και την κρατική ενίσχυσή τους, είναι μια λογική που διαπερνά το σύνολο των διαχειριστικών παρεμβάσεων που γίνονται σε επίπεδο καπιταλιστικού κράτους. Ενα κράτος το οποίο πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τη στήριξη της τάξης των κεφαλαιοκρατών και ταυτόχρονα να διατηρεί κοινωνικοπολιτικές ισορροπίες στον τομέα των κρατικών εσόδων και δαπανών. Επειδή όμως τα κονδύλια που διατίθενται προς τους κεφαλαιοκράτες ποτέ δεν επαρκούν, στα δημόσια οικονομικά δημιουργούνται ελλείμματα που κατά περιόδους εμφανίζουν ιδιαίτερη έξαρση.

Σε μια τέτοια περίοδο, ιδιαίτερης έξαρσης των ελλειμμάτων, βρισκόμαστε και σήμερα, κύρια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τον κόσμο του κεφαλαίου. Η παρέμβαση των αστικών κυβερνήσεων στην κατεύθυνση της στήριξης των επιχειρήσεων, να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση, συνδυάστηκε, σ΄ ολόκληρον τον κόσμο, με τη μεταφορά τεράστιων κρατικών κονδυλίων προς διάφορες ομάδες του κεφαλαίου. Λόγος γίνεται για δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ, το ακριβές ύψος των οποίων δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως έχει καταγγείλει το ΚΚΕ εδώ και καιρό, στους εκπροσώπους του κεφαλαίου προσφέρθηκαν αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία βεβαίως τώρα, λείπουν από τα κρατικά ταμεία, δίνοντας την ευκαιρία στους κυβερνώντες (που και αυτοί θα έκαναν ακριβώς ό,τι έκανε η ΝΔ) να φωνάζουν για «δημοσιονομικό εκτροχιασμό».

Οι σχεδιασμοί της ΕΕ, των κυβερνήσεων των χωρών- μελών και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, προβλέπουν την ...αξιοποίηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ως μπαμπούλα, ώστε μαζί με τα μέτρα άμεσης λιτότητας να προωθηθούν μια σειρά μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα. Ο στόχος τους ένας και μοναδικός: Να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο οι όροι κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πώς; Να εξασφαλιστεί ότι μετά την πάροδο της κρίσης, το κεφάλαιο θα έχει απέναντί του εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα δικαιώματα, με ακόμα χειρότερες αμοιβές, με ακόμα λιγότερες προσδοκίες και αιτήματα πάλης.

Για τους εργαζόμενους είναι ξεκάθαρο: Τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν για τη στήριξη-χρηματοδότηση του κεφαλαίου, πρέπει να καλυφθούν από το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του. Και μαζί με αυτό πρέπει να συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο, πως οποιουδήποτε τύπου παρεμβάσεις της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της και στο θέμα των δημοσίων ελλειμμάτων, δεν υπάρχει περίπτωση να φέρουν ανακούφιση στο λαό. Και το συγκεκριμένο ζήτημα αναδεικνύει την ανάγκη ενός άλλου τύπου ανάπτυξης, που στο επίκεντρό της θα είναι ο εργαζόμενος και στόχος της η σχεδιοποιημένη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη προς όφελος όλων των μελών της κοινωνίας, που απαιτεί κοινωνική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής.

Οι επιτροπές και η πραγματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα αυτονόητα πουλάει για «νέα πολιτική» η κυβέρνηση. Επιτροπές και επιτροπάτα συνεδριάζουν στο υπουργείο Εργασίας, για να αποδίδονται οι συντάξεις στην ώρα τους και όχι με ένα και δύο χρόνια καθυστέρηση όπως γίνεται μέχρι τώρα με ευθύνη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια υπόσχονται και για τη διαδοχική ασφάλιση και τη ληστεία που γίνεται σε βάρος όσων είχαν την «τύχη» να έχουν ασφαλιστεί σε παραπάνω από έναν ασφαλιστικό φορέα. Ψάχνουν λέει για «εναλλακτικές προτάσεις», ενώ επιτροπή που είχε συστήσει η προηγούμενη κυβέρνηση έχει ήδη συντάξει και τη μελέτη με τις ανάλογες προτάσεις και έχει καθορίσει το κόστος.

Την ίδια στιγμή, όπως διαφάνηκε από τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, η λύση που θα δοθεί, δε θα έχει αναδρομική ισχύ. Που σημαίνει ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι που αδικούνται από το ισχύον καθεστώς στη διαδοχική ασφάλιση, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα σπασμένα προηγούμενων αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων. Εννοείται ότι παρά τις επιμέρους διευθετήσεις και ρυθμίσεις για γρηγορότερη απονομή των συντάξεων, ένα πράγμα δε θα αλλάξει: Η συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων θα παραμείνει στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα των 500 και 600 ευρώ. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του ΙΚΑ για το 2010, οι συντάξεις δε θα αυξηθούν πάνω από 2,5%. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος με σύνταξη 600 ευρώ, του χρόνου θα λάβει μόλις 615 ευρώ. Σε αυτά τα 15 ευρώ ή σε μισό ευρώ την ημέρα εξαντλείται και η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους συνταξιούχους, την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προτίθεται να αλλάξει. Κατά τ' άλλα οι «επιτροπές» θα παράγουν έργο!

Ξαναζεσταίνουν τη σούπα των «ρετιρέ»

Τους μισθούς των λιμενεργατών θυμήθηκαν τώρα τα κυβερνητικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ, όπως φαίνεται από δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. Στο «ΒΗΜΑ» της Κυριακής, για παράδειγμα, οι λιμενεργάτες χαρακτηρίζονται ως ...«golden boys του μεγάλου λιμανιού» των οποίων μάλιστα οι ...υψηλοί μισθοί, αναφέρει, προκάλεσαν και εισαγγελική έρευνα ειδικά για την περίοδο του 2004. Ο κλάδος των λιμενεργατών όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν στο σημάδι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πριν, της κυβέρνησης της ΝΔ στη συνέχεια και τώρα μπαίνει στο στόχαστρο όπως φαίνεται και της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η εξήγηση είναι απλή. Οι λιμενεργάτες έχουν εργασιακά δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες, για να μην αποτελούν φτηνό κρέας για τους εφοπλιστές και τις πολυεθνικές μεταφορικές εταιρείες. Τώρα που ήρθε η ώρα το λιμάνι να παραδοθεί στο πιάτο του μονοπωλιακού ομίλου της COSCO, τα εργασιακά δικαιώματα «κοστίζουν» για τους «επενδυτές», εμποδίζουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και πρέπει όχι μόνο να «καθαρίσουν» από αυτά το λιμάνι, αλλά να προετοιμάσουν ... «σχετικά» και το έδαφος, ώστε από πάνω να φανεί ότι αποκαθιστούν και μια ...«κοινωνική αδικία» σε βάρος των άλλων εργαζομένων με τους γνωστούς μισθούς πείνας. Πρόκειται για τη γνωστή βρώμικη προπαγάνδα που επιδιώκει να στρέψει το ένα τμήμα εργαζομένων σε βάρος του άλλου και δεν πρέπει να τους «περάσει».

Στην πεπατημένη των υποσχέσεων

Στην πεπατημένη των προκατόχων της βαδίζει και η νέα υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου περιδιαβαίνοντας συνεχώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Δηλώνει δηλαδή θα οικοδομήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε επίπεδο κάθε δήμου, με 24ωρη λειτουργία και οικογενειακό γιατρό, ότι θα αλλάξει το αδηφάγο σύστημα προμηθειών, ότι θα προσλάβει 3.000 υγειονομικούς πέραν των συνταξιοδοτήσεων κλπ, κλπ...

Κι όταν ερωτάται πώς θα γίνει, έρχεται η χιλιοειπωμένη απάντηση: Με την εξοικονόμηση πόρων, κυρίως από τις προμήθειες, όπου πράγματι σημειώνονται και παρατράγουδα. Το λένε όλοι οι υπουργοί Υγείας με αναφορές σε «πιράνχας» ή σε «φαγοπότια» για τις προμήθειες. Ακόμα ηχούν οι διαβεβαιώσεις του τέως υπουργού Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ότι με το νέο σύστημα προμηθειών θα υπάρξει εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ το χρόνο, που θα επιστρέψουν ως επενδύσεις στα νοσοκομεία. Και η νέα υπουργός Υγείας ήρθε να δηλώσει χτες στα «Νέα» ότι θα εξοικονομήσει 2,5 δισ. ευρώ με το «δραστικό περιορισμό του κόστους των προμηθειών». Δηλαδή το ίδιο πράγμα με ετήσιες αναφορές του Αβραμόπουλου και - πιθανής - τετραετίας της Ξενογιαννακοπούλου

Κανένας μέχρι τώρα δεν είπε κουβέντα για τα κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας, η οποία προσπορίζεται τις μισές από τις δαπάνες Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Πολύ περισσότερο, δε λένε ότι η εξοικονόμηση σημαίνει μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στον τομέα Υγείας, επομένως και μείωση της κάλυψης των αναγκών, αλλά και κόψιμο φαρμάκων και εξετάσεων τα οποία θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι από την τσέπη τους. Δηλαδή ένταση της εμπορευματοποίησης. Αλλωστε, μόνο από το Ταμείο του Δημοσίου έχουν κόψει 89 ιατρικές πράξεις. Γι' αυτό και κανένας δε μίλησε για γενναία χρηματοδότηση, σε ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο τομέα Υγείας, από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε έθεσε ζήτημα κατάργησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Αυτό όμως είναι υπόθεση και διεκδίκηση του λαϊκού κινήματος.

Τα κεφάλια μέσα...

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο ΛΑ.Ο.Σ. προσπαθεί αφ' ενός να αρθρώσει έναν αντιπολιτευτικό λόγο, αφ' ετέρου να μη θίξει τα «θεμέλια» μιας βαθιά αντεργατικής πολιτικής. Και αποτυπώνεται στο θέμα των εργαζομένων στα προγράμματα stage. Ο εκπρόσωπός του χτες αφού επέκρινε τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κατηγορώντας τους για «αναλγησία» και «ψυχεμπορία», απευθύνθηκε σ' αυτούς τους εργαζόμενους με την εξής φράση: «Δυστυχώς για τους παγιδευμένους και απογοητευμένους αυτούς νέους ισχύει το "δει δη χρημάτων"...». Ο γέγονε γέγονε και τα κεφάλια μέσα, η πρόταση του «φιλεύσπλαχνου» ΛΑ.Ο.Σ.