Το παραμύθι είναι λίγο - πολύ το ίδιο: «Η χώρα οδηγείται σε χρεοκοπία αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και προωθηθούν "διαρθρωτικές αλλαγές"», ή ότι «η ΕΕ θα παραδώσει την Ελλάδα στα νύχια του ΔΝΤ» κ.ά. Το λανσάρισμα το αναλαμβάνουν οι «έγκυρες» εφημερίδες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, ενώ τη σκυτάλη παίρνουν «σαν έτοιμα από καιρό» τα εγχώρια παπαγαλάκια που αρχίζουν να κρώζουν εκκωφαντικά: «Γιατί καθυστερείτε; Θα μας τιμωρήσουν οι αγορές! Πάρτε τώρα μέτρα για το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, το πάγωμα των μισθών, την αύξηση των έμμεσων φόρων κ.ο.κ.». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που εφαρμόζουν τέτοιες τρομοκρατικές μεθόδους, αν και κάθε φορά κάνουν περισσότερη «φασαρία» για να σκεπάσουν κάθε άλλη αντίθετη «φωνή». Είναι ολοφάνερο ότι ο εσμός αυτών των «αρπακτικών» δεν παίρνει από λόγια και «διαλόγους». Αντιλαμβάνονται όμως πολύ καλά και φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται με οργανωμένους αγώνες με ταξικούς στόχους. Αυτό ακριβώς είναι σήμερα το ζητούμενο.
Ο τρόπος που η κυβέρνηση, διά στόματος Α. Λοβέρδου, άνοιξε τα χαρτιά της στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, είναι καρμπόν της μεθόδευσης που ακολούθησε η κυβέρνηση της ΝΔ, γεγονός που προδικάζει με μαθηματική ακρίβεια ότι επέρχεται νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Οπως θυμούνται οι πάντες, ακόμα και όταν ψηφιζόταν στη Βουλή ο «νόμος Πετραλιά», με τον οποίο μειώνονταν οι συντάξεις, αυξάνονταν τα όρια ηλικίας, διπλασιαζόταν ο αριθμός των ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.ά., η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρώην πρωθυπουργός συνέχιζε να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση είναι συνεπής στις προεκλογικές υποσχέσεις της, τα γνωστά «τρία δεν» (δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές). Την ίδια ακριβώς μέθοδο επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον υπουργό Εργασίας να διαβεβαιώνει ότι για την κυβέρνηση ισχύουν τα «τρία δεν»... Φρόντισε όμως να «υποσημειώσει» πως «όποια μέτρα ληφθούν, θα προκύψουν από τον οργανωμένο διάλογο». Κραυγάζει το σχέδιο εξαπάτησης. Προς το τέλος του «διαλόγου», και κάτω από την αφόρητη πίεση της ιδεολογικής τρομοκρατίας που θα ασκήσουν, χάρη στις αναλογιστικές ή άλλες μελέτες, θα επιχειρήσουν να ψηφίσουν το νέο ασφαλιστικό τερατούργημα. Οι εργαζόμενοι, όμως, που έχουν συσσωρευμένη πείρα από τέτοιες «κομπίνες», δεν πρόκειται να αφήσουν να τους οδηγήσουν ως «πρόβατα επί σφαγή»...
Καμιά απάντηση δεν έδωσε ο υπουργός Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδος στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας. Είπε, μάλιστα, πως δεν έχει τίποτα καινούριο να πει για ένα θέμα απ' το οποίο εξαρτάται η ζωή και το μέλλον των οικοδόμων και των οικογενειών τους. Γιατί; Για ποιο λόγο;
Το ζήτημα, βέβαια, είναι, όχι ότι ο υπουργός Εργασίας δεν έχει κάτι να πει, αλλά ότι, όπως η σημερινή του ΠΑΣΟΚ, έτσι και κάθε αστική κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει τίποτα από την πολιτική που απαιτείται για μιαν οικοδομική δραστηριότητα, που όχι μόνο θα απαντήσει στην ανεργία των οικοδόμων, αλλά και στο κρίσιμο ζήτημα της λαϊκής στέγης. Ο υπουργός «δεν είχε τίποτα να πει», διότι και στο θέμα της οικοδομικής δραστηριότητας αποτυπώνονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης που υπάρχουν: Απ' τη μια, αυτή που συνδέει την αναθέρμανσή της με την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων κ.λπ. Δηλαδή, κατασκευές έργων σε όφελος του λαού. Απ' την άλλη, αυτή που συνδέει την οικοδομική δραστηριότητα με τα κέρδη των εργολάβων και την κατασκευή έργων που απαντούν στις ανάγκες της αστικής τάξης.
Να γιατί, από τη μία, οι εργάτες με την ταξική τους συσπείρωση και πάλη πρέπει να παλεύουν για αιτήματα που θα τους ανακουφίσουν (π.χ. έκτακτο επίδομα στους ανέργους), αλλά και χωρίς αυταπάτες να δυναμώνουν την πάλη που θα συγκρουστεί ολοκληρωτικά με την πολιτική που ποδοπατά τις ανάγκες τους και προωθεί ανάπτυξη αντίθετη από τα δικά τους συμφέροντα. Σ' αυτό το ζήτημα, η κυβέρνηση έχει να πει πολλά. Και τα λέει, με την πολιτική της...