ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ρήξη και ανατροπή

Ακόμα και με «μαγειρεμένα» στοιχεία της ΕΕ σχετικά με τη φτώχεια (που υπολείπονται πολύ από την πραγματική εικόνα) αναφέρεται ότι «το 21% των ελληνικών νοικοκυριών αντιμετωπίζει το φάσμα της φτώχειας». Επίσης, ότι ...οι κοινωνικού χαρακτήρα παροχές - ενισχύσεις στους ενήλικες και παιδιά ελάχιστα τους απομακρύνουν από τον κίνδυνο της φτώχειας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της ΕΕ και καταλήγει ...σε διαχειριστικού χαρακτήρα παραινέσεις για καλύτερη διάθεση και κατανομή στους φτωχούς. Την ίδια ώρα, σε εξέλιξη βρίσκεται η επίθεση στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι καπιταλιστές σε όλη την ΕΕ και τα πολιτικά όργανά τους ένα πράγμα δε θέλουν να βάλουν σε αμφισβήτηση, τα κέρδη και υπερκέρδη του κεφαλαίου, ως τάξης. Αλλά κάποιοι επιμένουν να μιλάνε για μια πιο «δίκαιη διανομή» από τον κλεμμένο πλούτο από τους εργάτες. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί μια άλλη διαχείριση να ικανοποιήσει πραγματικά τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων; Από όλες τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, που έχουν στην ουσία την αντίληψη ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», προβάλλεται ότι αν αλλάξει η διακυβέρνηση της χώρας και αλλάξει το «μείγμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής» στο πλαίσιο του συστήματος και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των δεσμεύσεων, μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις. Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους.

Στη σημερινή φάση ανάπτυξης του συστήματος, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν είναι ιδιοτροπία κάποιων κυβερνήσεων. Το χτύπημα των δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα, την Εργασία, την Πρόνοια, την Υγεία, την Παιδεία, δε γίνεται τυχαία. Αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, για να μπορεί να αυξάνει τα κέρδη του μέσα από τη μείωση αυτού που ονομάζουν οι αστοί «εργατικό κόστος». Αν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και του χωριού, οι νέοι από τα λαϊκά στρώματα, υιοθετήσουν αυτήν τη «λογική», τότε, ουσιαστικά, λένε ΝΑΙ σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα. Αφαιρούνται από το γεγονός ότι για να υπάρξει παραγωγή, για να κινηθεί η οικονομία, πρέπει να υπάρχουν εργάτες. Αυτοί βάζουν σε λειτουργία τα μέσα παραγωγής, αυτοί, οι εργαζόμενοι, παράγουν όλο τον πλούτο. Αυτόν τον πλούτο, όλον το πλούτο, πρέπει να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι, βάζοντας πλώρη για τη δική τους εξουσία.

Σε αυτόν το δρόμο καλεί το ΚΚΕ το λαό να κατακτήσει ο ίδιος την εξουσία. Είναι μονόδρομος για την ικανοποίηση των συλλογικών του δικαιωμάτων, των αναγκών του. Σ' αυτήν την πολιτική πρόταση συσπειρώνει δυνάμεις, καλεί σε κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα σε ταξική αγωνιστική βάση. Λέει ότι πραγματικά φιλολαϊκές λύσεις μπορούν να προκύψουν μόνο σε ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου, σε ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος, θέλει βαθιές αλλαγές στη συνείδηση, θέλει και θυσίες, αλλά είναι μονόδρομος και οι θυσίες αυτές είναι πολύ λιγότερες από αυτές που καταβάλλουν σήμερα οι εργαζόμενοι με την ανοχή ή υποταγή στο σύστημα.

Το ΚΚΕ προτείνει ριζικές αλλαγές στην οικονομία, που είναι ρεαλιστικές με τη σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά απαιτούν κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με λαϊκό έλεγχο και πανεθνικό σχεδιασμό σε όλους τους τομείς. Γι' αυτό η πρόταση του ΚΚΕ είναι στην άλλη όχθη από τις πολιτικές διαχείρισης, είναι σε ρήξη με το σύστημα, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Για την «αναπλήρωση»

Γρηγοριάδης Κώστας

Ζήτημα αναπλήρωσης των διδακτικών ωρών που «χάθηκαν» όταν οι μαθητές το περασμένο φθινόπωρο κινητοποιούνταν, θέτει τώρα το υπουργείο Παιδείας. Τα μέτρα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αφορούν περιορισμό των εκδρομών, μάθημα τα Σάββατα, επέκταση του σχολικού ωραρίου είναι τιμωρία των μαθητών, αλλά και των εκπαιδευτικών, γιατί αγωνίζονται. Αλλωστε, το ενδιαφέρον του υπουργείου Παιδείας για την κάλυψη των χαμένων διδακτικών ωρών θα έπρεπε να είχε εκφραστεί πολύ νωρίτερα, όταν για μια ακόμα χρονιά μέχρι τα Χριστούγεννα υπήρχαν σχολεία που μετρούσαν κενά σε εκπαιδευτικούς. Οσο κι αν προσπαθεί, με μέτρα που έχουν «τιμωρητικό» χαρακτήρα για μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, δεν πείθει το υπουργείο Παιδείας, τη στιγμή μάλιστα που η πολιτική του έρχεται να ισοπεδώσει το δικαίωμα σε μια πραγματική, αναβαθμισμένη, Παιδεία για όλα τα παιδιά.

«Ολοι αισχροκερδείς... »

Ποια η βαθιά αιτία της ακρίβειας ήταν το ερώτημα που τέθηκε στη χτεσινή εκπομπή της ΝΕΤ «Πρώτη Γραμμή».

Ιδού και η μεγαλοφυής απάντηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, στελέχους και πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ: «Η αιτία είναι ότι είμαστε όλοι αισχροκερδείς», για να εξηγήσει στη συνέχεια ότι όλοι αρέσκονται στο εύκολο κέρδος!

Προφανώς ο κ. Χρυσοχοΐδης απ' το «όλοι» δεν εξαιρεί τους περισσότερους από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους που λυγάνε τα πόδια τους απ' την πείνα, τους άνεργους και όσους νέους έχουν μεροκάματο 500-600 ευρώ και σταμάτησαν να κάνουν όνειρα. Και πρωτίστως, ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν εξαιρεί απ' το «όλοι» το 22% του ελληνικού πληθυσμού, που ζει κάτω απ' το όριο της φτώχειας. Αυτοί κι αν δεν είναι κερδοσκοπούντες κυρ Χρυσοχοΐδη μου. Γεια στο στόμα σου που το 'πε. Ολόκληρο χρυσάφι ο λόγος σου...

Μεγαλώνει η ευρω-φτώχεια...

Πάνω από τα 78 εκατομμύρια ανέρχονται οι «πολίτες» της ΕΕ που ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, ενώ 19 εκατομμύρια είναι παιδιά!

Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται σε έκθεση της Κομισιόν που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα, με την οποία επιχειρείται να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα των εθνικών κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Στην έκθεση αναφέρεται ότι το 21% των πολιτών στην Ελλάδα (16% στην ΕΕ) βρίσκονται στο όριο της φτώχειας, ενώ μετά την καταβολή των κοινωνικών δαπανών το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 14% στην Ελλάδα και στο 8% στην ΕΕ. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 23% των παιδιών ηλικίας μέχρι 17 ετών στην Ελλάδα (19% στην ΕΕ) βρίσκονται στο όριο της φτώχειας, ενώ μετά την καταβολή των κοινωνικών δαπανών το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 17% στην Ελλάδα και στο 13% στην ΕΕ.

Αστεία είναι η προσπάθεια της Επιτροπής να εξηγήσει τα αίτια της φτώχειας, τα πραγματικά ποσοστά της οποίας είναι μεγαλύτερα απ' αυτά της Κομισιόν. Οπως αναφέρει η Επιτροπή, η φτώχεια των παιδιών οφείλεται στο γεγονός ότι ζουν σε νοικοκυριά ανέργων χωρίς επαρκή εισοδηματική ενίσχυση ή στο γεγονός ότι οι αμοιβές που λαμβάνουν οι γονείς τους για την εργασία τους, δεν επαρκούν για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση της φτώχειας!..

... και τα κυβερνητικά ψέματα

Αφόρητα μονότονο και εξοργιστικό το παραμύθι που μηρυκάζει η κυβερνητική προπαγάνδα κάθε φορά που επανέρχεται το ζήτημα της χειροτέρευσης του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων και της εξάπλωσης της φτώχειας. «Κάνουμε ό,τι μπορούμε», αποφάνθηκε με κάθε σοβαρότητα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ρωτήθηκε χτες για το ότι το 21% του λαού μας (διάβαζε 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι) βρίσκεται σταθερά κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά και το 23% των παιδιών της χώρας που στη συντριπτική πλειοψηφία έχουν γονείς εργαζόμενους! Ο Θ. Ρουσόπουλος, όπως το συνήθιζαν και οι προκάτοχοί του, χρησιμοποίησε την ευημερία των αριθμών (και των στατιστικών στοιχείων) για να εξωραΐσει τις ολέθριες επιπτώσεις της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται. Επικαλέστηκε, για παράδειγμα, ότι αυξήθηκε το ΕΚΑΣ κατά 18%, οι συντάξεις του ΟΓΑ κατά 19%, το επίδομα ανεργίας κατά 10%, τα κονδύλια για την Υγεία κατά 9,4% και την Παιδεία κατά 6,5%... Βολεύει, βέβαια, την κυβέρνηση να παραβλέπει αν με τις συντάξεις του ΟΓΑ ή του ΙΚΑ μπορεί να ζήσουν οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι με το επίδομα, οι εργαζόμενοι με τους βασικούς ή ελαστικούς μισθούς... Συμπέρασμα; Ο εμπαιγμός θα συνεχίζεται όσο δεν αντιλαμβάνονται ότι ο λαός τούς έχει γυρίσει την πλάτη.