Δε διευκρινίζει εναντίον ποιων καταφέρεται ο υπουργός Παιδείας, στο παραπάνω απόσπασμα από τη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής», όπου επιχειρεί να «απαντήσει» στην κριτική για τις αλλαγές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Σίγουρα όχι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που ποτέ δεν υπερασπίστηκε το σημερινό και χτεσινό σχολείο, που ποτέ δεν είδε τη γνώση σαν κάτι που κατακτιέται αβασάνιστα. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να παρουσιάσει ως πρόοδο και απάντηση στους ταξικούς φραγμούς το σχολείο που οικοδομεί, ενώ χαρακτηρίζει ...φυγόπονους όσους ζητούν περισσότερη πραγματική μόρφωση.
Ο λαός και τα παιδιά του είναι αυτοί που έχουν «υψηλές απαιτήσεις» από το σχολείο, το οποίο παραμένει πίσω από τις πραγματικές ανάγκες. Ζητούν να μορφώνει πραγματικά τα παιδιά και όχι να τα στέλνει από τα 15 τους να φτιάχνουν καφέδες σε κάποια επιχείρηση κάνοντας «μαθητεία». Για την εργατική τάξη, μάλιστα, η κατάκτηση της γνώσης μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, στην πορεία για αλλαγές πραγματικά προς όφελος του λαού.
Με το φοβερό «επιχείρημα» «ο λαός μας ψήφισε, τι να κάνουμε;», απάντησε χτες το πρωί ο υπουργός Υγείας, Αδωνις Γεωργιάδης, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή (MEGA) με συνδικαλιστές κι εργαζόμενους της Πολυκλινικής.
Σε καμία από τις πραγματικές αγωνίες του λαού δεν έδωσε απάντηση επί της ουσίας, όπως για παράδειγμα πού και αν θα μεταφερθούν τα εκατοντάδες κρεβάτια των 8 νοσοκομείων που καταργούνται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στην Πολυκλινική τα 120 κρεβάτια της θα «εξατμιστούν» και οι ασθενείς θα πάνε στα νοσοκομεία - κορμούς, όπου οι λίστες αναμονής είναι πολύμηνες. Στον «Ευαγγελισμό» τα ράντζα είναι σε μόνιμη βάση στους διαδρόμους και ασθενείς που δεν χωρούσαν μεταφέρονταν στην Πολυκλινική. Μίλησε για «αναβαθμισμένη Πολυκλινική» την ώρα που από νοσοκομείο μετατρέπεται σε ένα Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου και ήδη έχει μπει λουκέτο στο 3ο Θεραπευτήριο ΙΚΑ. Εξάλλου, το σχέδιο, οι νόμοι που ήδη υπάρχουν και υλοποιούνται, κάνουν λόγο για συγχωνεύσεις και περικοπές και όχι για ανάπτυξη νέων δομών και υπηρεσιών.
Αφού, λοιπόν, δεν απαντά σε αυτά, επιδίδεται σε αντικομμουνισμό, απειλές και προσπάθειες να στρέψει ένα κομμάτι εργαζομένων ενάντια σε ένα άλλο. «Από τη Σοβιετική Ενωση που προέρχεστε προφανώς δεν σας αρέσουν αυτά τα συστήματα». «Εσείς είστε των σοβιετικών γκούλακ, εγώ είμαι της αστικής δημοκρατίας». Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε θα μπορούσε να πει κανείς. Ομως, πίσω από τα λόγια του υπουργού Υγείας δεν μπορεί να κρυφτεί το άγχος του για λαϊκές αντιδράσεις, γιατί ξέρει πως και τα νέα μέτρα θα επιδεινώσουν την κατάσταση στις υπηρεσίες Υγείας, ενώ γι' αυτές θα πληρώνει ο ασθενής ακόμη περισσότερα. Δεν κρύβεται η ανησυχία για τις διεκδικήσεις που υπάρχουν και θα μεγαλώσουν για δωρεάν αναβαθμισμένη Υγεία για όλους. Γι' αυτό προσπάθησε να διαχωρίσει τους εργαζόμενους από τους χρήστες των υπηρεσιών Υγείας και να παρουσιάσει ως «ιδιοτελή» τα κίνητρα των κινητοποιήσεων:
«Είστε ΚΚΕ, δεν είστε εργαζόμενοι. Είστε εκεί για το κόμμα σας, όχι για την Υγεία. Αντιπολίτευση κάνετε για να φέρετε στην Ελλάδα κομμουνισμό. Ε, δε θα σας κάνουμε το χατίρι, τι να κάνουμε; Εμείς είμαστε της αστικής δημοκρατίας. Δεν είναι αντιπαράθεση για την Υγεία, είναι κομματικό αυτό που βλέπετε».
Μάλιστα, δε δίστασε να «παίξει με τον πόνο» των εκατομμυρίων ανέργων λέγοντας προς τους εργαζόμενους της Πολυκλινικής: «Επειδή θα πάει η δουλειά σας από την Ομόνοια στον "Ευαγγελισμό" κάνετε όλη αυτή την ιστορία. Σήμερα χιλιάδες κόσμος μένει στην ανεργία χωρίς να μπορεί να βρει δουλειά. Ντροπή!», «έπρεπε να τους απολύσουμε δηλαδή για να καταλάβουν», «ο λαός δεν σας ακολουθεί γιατί ο κόσμος χάνει τη δουλειά του και σεις μετακινείστε ένα χιλιόμετρο». Τα προβλήματα των ανέργων, προφανώς, θα ...«λυθούν» αν απολυθούν και μερικές χιλιάδες υγειονομικοί. Φοβερό κι αυτό το «επιχείρημα». Λες και οι τελευταίοι δεν ζουν σε οικογένειες με ανέργους, με ανασφάλιστους, με φτωχούς ασθενείς που όλο και δυσκολεύονται να πάνε στο γιατρό, στο νοσοκομείο, να αγοράσουν φάρμακα. Λες και τα προβλήματα των ανέργων δεν προέρχονται από την πολιτική της κυβέρνησης με τα επιδόματα πείνας, με τον κίνδυνο να χάσουν το σπίτι τους, να μείνουν χωρίς ρεύμα και άλλα βασικά αγαθά. Ισως γι' αυτό θα θυμήθηκε ο υπουργός τον κομμουνισμό. Σε μια αξιολύπητη προσπάθεια να αντιπαραθέσει τη βάρβαρη πολιτική με μια κοινωνία όπου όλα τα παραπάνω ήταν και θα είναι εξασφαλισμένα για όλους.