ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να πιάσει τόπο

Είναι πολλοί αυτοί που διεκδικούν την ψήφο των εργαζομένων και των ανθρώπων απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπροστά στις εκλογές για τα νέα όργανα της τοπικής διοίκησης. Υποψήφιοι που έχουν πάρει το χρίσμα απ' το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, άλλοι που εμφανίζονται σαν «αντάρτες» ή «ανεξάρτητοι», εκείνοι που δηλώνουν ότι εκπροσωπούν τις «τοπικές κοινωνίες».

Η εκλογική μάχη της 7ης Νοέμβρη είναι σημαντική, η έκβασή της μπορεί να δώσει δυναμική ώθηση στην αντίσταση του λαού σε μια πολιτική που τον γονατίζει. Και θα τη δώσει όσο μεγαλύτερη ώθηση δώσει ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ. Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχοντας πλήρη αντίληψη του μεγέθους της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας, στήνουν «κυματοθραύστες» ώστε αυτή να εκτραπεί σε ανώδυνα για τους ίδιους «κανάλια», στην αποχή ή σε ψήφο σε συνδυασμούς και υποψηφίους που δε θίγουν ούτε κατ' ελάχιστο τον πυρήνα της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Είναι προφανές ότι οι υποψήφιοι που στηρίζονται ευθέως απ' τα δύο μεγάλα κόμματα και τις παραφυάδες τους, είναι αυτοί που έχουν την ικανότητα και τη διάθεση να εφαρμόσουν κατά γράμμα την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική. Πρέπει να είναι όμως εξίσου καθαρό ότι και όσοι προσδιορίζονται σαν δήθεν «αντάρτες» ή «ανεξάρτητοι», όσοι υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, π.χ. μια ελεύθερη, πράσινη Αττική, μια Περιφέρεια που θα εφαρμόζει φιλολαϊκή πολιτική, που θα κλείνει την πόρτα στην τρόικα κλπ., όχι μόνο δεν αποτελούν κίνδυνο γι' αυτή την πολιτική, αντίθετα της είναι χρήσιμοι και της προσφέρουν υπηρεσίες. Την επόμενη μέρα των εκλογών τα όποια ποσοστά συγκεντρώσουν θα πιστωθούν υπέρ της. Κάθε ψήφος σ' αυτούς τους συνδυασμούς θα καταγραφεί σαν ψήφος ανοχής αν όχι επιδοκιμασίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής που σπρώχνει στην εξαθλίωση την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Ολοι όσοι ξιφουλκούν κατά του μνημονίου, αποκρύπτουν ότι πίσω απ' αυτό υπάρχει η εξουσία μιας τάξης, τα συμφέροντά της που υπαγορεύουν την αντιλαϊκή στρατηγική που αποτυπώνει στις σελίδες του. Αποκρύπτουν ότι στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν «ελεύθερες ζώνες» που θα αναπτύσσονται προς όφελος των κατοίκων τους. Πολύ περισσότερο όταν η στρατηγική διέξοδος που προτείνουν είναι μια μορφή διαχείρισης του συστήματος, ανάλογη πολιτική θα εφαρμόσουν και ως εκλεγμένοι στα τοπικά κρατικά όργανα εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής. Βοηθούν έτσι να βγαίνει λάδι το σύστημα της εκμετάλλευσης, αποπροσανατολίζουν το λαό απ' την ανάγκη της οργάνωσης και ανάπτυξης της πάλης του εναντίον της αιτίας του προβλήματος, επιδιώκουν να υφαρπάξουν την ψήφο του με κίβδηλες υποσχέσεις, άρα συμβάλουν στο να χάσει μια σημαντική μάχη.

Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί. Ναι, υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος. Ναι, υπάρχει δρόμος ανάπτυξης υπέρ των δικών του συμφερόντων. Αλλά πρέπει να συμπορευτεί ο ίδιος με τη δύναμη αυτή που παλεύει για το δικό του δρόμο, με το ΚΚΕ και να το εκφράσει ψηφίζοντας στις εκλογές τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Αυτά πρέπει να ρίξει μαζικά στην κάλπη, αυτά πιάνουν τόπο για τα συμφέροντά του, γυρνώντας την πλάτη σε υποψηφίους που βάζουν πλάτη σε μια πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων. Να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σ' αυτή την πολιτική. Να της δώσει με την ψήφο του ένα ισχυρό πλήγμα.

Δείχνουν τι πραγματικά πρεσβεύουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια αντίθεση καθ' όλα αποκαλυπτική για την πολιτική αντίληψη του χώρου όπου ανήκει πολιτικά, κάνει ο διευθυντής του ΠΡΙΝ, εφημερίδας του ΝΑΡ, στη σελίδα που διατηρεί στο Εθνος. Δίπλα σε μια φωτογραφία, που παρουσιάζει την εικόνα του Τσε ζωγραφισμένη σε τοίχο πόλης της Κούβας, ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι «μισόν αιώνα τώρα η Κούβα, θρύλος και ελπίδα όλων των καταπιεσμένων στα πέρατα της οικουμένης, δείχνει να κουράστηκε και να ετοιμάζεται να γυρίσει στο προεπαναστατικό παρελθόν». Το σχόλιο απευθύνεται βέβαια στην ανακατανομή του εργατικού δυναμικού που αποφάσισε η κυβέρνηση και το ΚΚ Κούβας. Ο διευθυντής του ΠΡΙΝ αναπαράγει με δυο λέξεις όσα λένε οι αστικές εφημερίδες και οι αναλύσεις τους τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις εξαγγελίες της κουβανικής κυβέρνησης. Οτι, δηλαδή, ο σοσιαλισμός τελείωσε στην Κούβα, ο καπιταλισμός κυριάρχησε και πως αυτό είναι το μέλλον για κάθε λαό, άρα δεν υπάρχει ελπίδα. Δηλαδή, υποταγή στον ιμπεριαλισμό. Για να συμπληρώσει μάλιστα την προπαγάνδα, δυο γραμμές πιο κάτω, ο Δελαστίκ επιλέγει να αφιερώσει ένα μονόστηλο - ελεγεία στο νέο αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, παρατηρώντας με ευχαρίστηση ότι ο νεοεκλεγείς είναι της θέσης ότι «εκτός από τα ελλείμματα, υπάρχουν και οι άνθρωποι». Με άλλα λόγια, ο σοσιαλισμός δεν έχει μέλλον, αλλά υπάρχουν κάτι καλοί σοσιαλδημοκράτες που μπορούν να δώσουν λύση στα σημερινά οξυμένα λαϊκά προβλήματα και να συμβιβάσουν το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Αυτά λέει ο διευθυντής του ΠΡΙΝ και καλό είναι τα γραπτά του να αξιοποιούνται για πολιτικά συμπεράσματα.

Βαθιά αντίδραση οι «μεγάλες αλλαγές»

«Επαναλαμβάνω κάτι που είπα και στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, πριν από λίγες μέρες, στη Θεσσαλονίκη: μην ταυτίζετε εσείς τον εαυτό σας με το υπουργείο σας. Οταν κάνει κάποιος κριτική στο υπουργείο, συνήθως μιλάει για τα χρόνια προβλήματα, τα οποία έχουμε παραλάβει, έχουμε κληρονομήσει, χρόνια προβλήματα στη Διοίκηση, στη λειτουργία των υπουργείων. Αυτά δεν μπορούμε να τα υπερασπισθούμε, αυτά είναι που θέλουμε να αλλάξουμε». Δεν είναι καθόλου τυχαίο που επιμένει στην παραπάνω οδηγία ο Γ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στους υπουργούς, όπως έκανε ξανά στο χτεσινό υπουργικό συμβούλιο. Ο πρωθυπουργός θέλει να περάσει προς τα έξω την εικόνα ότι η κυβέρνησή του είναι η κυβέρνηση των «μεγάλων αλλαγών» και γι' αυτό οι υπουργοί δεν πρέπει να ταυτίζονται με την υπάρχουσα κατάσταση στα υπουργεία τους. Πρέπει, δηλαδή, να εμφανίζονται ως φορείς «ριζοσπαστικών» και «ανατρεπτικών» ιδεών, ως «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», όπως από την πρώτη στιγμή είπε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου. Αυτή ακριβώς η τακτική είναι απαραίτητη για να αποκρύψει ότι οι «μεγάλες αλλαγές» που προωθεί η κυβέρνηση είναι αντιδραστικές αλλαγές, είναι ανατροπές σε βάρος του λαού και τον γυρίζουν πολύ πίσω. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια προπαγανδιστική τακτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των Ρίγκαν και Θάτσερ, εμφανίζοντας την αντιλαϊκή λαίλαπα ως «ριζοσπαστικές ιδέες»...

Προαναγγελία απολύσεων δημόσιων υπαλλήλων

Ούτε λίγα εικοσιτετράωρα δεν πέρασαν από την αηδιαστική ομολογία του Θ. Πάγκαλου πως «όλοι μαζί τα φάγαμε, με διορισμούς» και αποκαλύφθηκε ο πραγματικός λόγος που οδήγησε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στην εκτόξευση της προμελετημένης «βόμβας»: η προετοιμασία εδάφους για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων! Το είπε καθαρά το Σάββατο το πρωί στο «Μέγκα», όταν χαρακτήρισε άχρηστους δύο στους τρεις δημόσιους υπαλλήλους. «Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000 και είναι 1 εκατομμύριο», έσπευσε να συμπληρώσει σε απόλυτους αριθμούς για να μην αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το πού το πάει η κυβέρνηση και η τρόικα. Επίσης, ζήτησε την κατάργηση της «μονιμότητας», ενώ χρησιμοποίησε την «αντίθεση» εργαζόμενοι στο δημόσιο - εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα για να διαιρέσει τους εργαζόμενους πυροδοτώντας τη μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού. Για ακόμα μια φορά λοιπόν, επιβεβαιώνεται ότι ο Θ. Πάγκαλος δεν είναι ούτε παρορμητικός ούτε αυθόρμητος ούτε γραφικός και ανεκδιήγητος, αλλά λειτουργεί πάντα βάσει σχεδίου, αναλαμβάνοντας τη «βρώμικη δουλειά». Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή τη φορά, λόγω αρμοδιότητας, έχει μπει μπροστά για να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο μέσω της συγχώνευσης ή κατάργησης δημοσίων υπηρεσιών, οι οποίες προαναγγέλλονται και στο μνημόνιο με την τρόικα. Θα ακολουθήσουν στους ΟΤΑ και έπεται συνέχεια...