ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 29 Ιούνη 2011
Σελ. /32
Θράσος υπηρετών των εφοπλιστών

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξεχειλίζει από ταξικό μίσος και υποκρισία η χθεσινή επαίσχυντη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ με την οποία «αποδοκιμάζει τον αποκλεισμό του λιμανιού του Πειραιά, που έχει σαν συνέπεια τη διακοπή των δρομολογίων από και προς τα νησιά μας». Μια μέρα μετά τη συκοφαντική και άθλια ανακοίνωση με την οποία καταδίκαζε τη συμβολική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, η ηγεσία της ΝΔ στοχοποίησε εκ νέου τους αγώνες του ταξικού κινήματος, επιβεβαιώνοντας περίτρανα για ακόμα μια φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζει στο μαύρο αντιαπεργιακό μέτωπο. Η καταδίκη και το κτύπημα όλων των ταξικών - λαϊκών αγώνων και απεργιακών κινητοποιήσεων εκ μέρους της ηγεσίας της ΝΔ, είναι μια συνειδητή επιλογή και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τακτικής που εφαρμόζει για να υλοποιηθεί η στρατηγική της πλουτοκρατίας, που στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις, ενώ την ίδια στιγμή κάνει ψευτοαντιπολίτευση για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού. Ειδικά με τους εφοπλιστές, η ηγεσία της ΝΔ έχει ακατάλυτους δεσμούς. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι μόλις πριν ένα περίπου μήνα σε ομιλία του στην εκδήλωση των εφοπλιστών, ο Α. Σαμαράς είχε ανερυθρίαστα δηλώσει ότι ο ελληνικός λαός τους οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή έχουν προσφέρει πολλά «για την ευημερία του λαού μας: και ως χορηγοί και ως εθνικοί ευεργέτες»(!) Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς με το θράσος του εκπροσώπου της ΝΔ που κατηγορεί τους ναυτεργάτες ότι τάχα αφαιρούν «με το "έτσι θέλω", τα δικαιώματα χιλιάδων άλλων». Ιερά και απαραβίαστα για την ηγεσία της ΝΔ είναι μόνο τα προνόμια και τα υπερκέρδη των εφοπλιστών.

«Οσμίζονται» τρελά υπερκέρδη

Το κρατικό χρέος καθόλου δε φοβίζει τα ξένα μονοπώλια. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν τη χώρα ως παράδεισο, που προσφέρει πολύ καλές «ευκαιρίες» και εγγυημένα υπερκέρδη. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αβίαστα από τα όσα είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς - Πέτερ Κάιτελ. Με το αδιάψευστο ταξικό κριτήριό του ο εκπρόσωπος των γερμανικών μονοπωλίων επιβεβαιώνει ότι το κυρίαρχο κριτήριο για τις «επενδύσεις» στη χώρα μας είναι το μεγάλο ποσοστό κέρδους. «Προσωπικά πάντως τάσσομαι υπέρ του να μη βλέπουμε μόνο τη δεξιά πλευρά του ισολογισμού, όπου βρίσκονται συνήθως τα χρέη, αλλά να παρατηρούμε και την αριστερή πλευρά, όπου καταγράφεται η απόδοση», αναφέρει με νόημα. Και δεν έχει άδικο, αφού τα μέτρα του μνημονίου πέρσι αλλά και του «Μεσοπρόθεσμου» τώρα, είναι βαθιές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που κάνουν πάμφθηνους τους εργαζόμενους, επομένως αυξάνουν πολλαπλάσια την εκμετάλλευση και τα κέρδη. Στην ερώτηση δε σε ποιους τομείς της ελληνικής οικονομίας αξίζει να επενδύσουν οι ενδιαφερόμενοι υποδεικνύει την ενέργεια, με επιδοτήσεις μάλιστα από κοινοτικούς πόρους. «Η στροφή της Γερμανίας στην ενεργειακή πολιτική είναι μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε το ενεργειακό ζήτημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να συμπεριλάβουμε σε αυτές τις σκέψεις όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου», σημειώνει, προεξοφλώντας: «Και τότε θα υπάρξουν πόροι, όπως εκείνοι που διοχετεύει στις διάφορες περιοχές η ΕΕ, για να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές». Είναι ολοφάνερο ότι δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό αν δεν απαλλαγεί από τους δυνάστες του, αν δεν ανατρέψει δηλαδή τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Ατιμοι συνειρμοί

«"Βουλευτοποίησαν" όλους τους εργατοπατέρες από τα δύο κόμματα εξουσίας κυρίως, ίσως και το ΚΚΕ, όπως ο κ. Πρωτόπαππας, ο Πιπεριάς κ.λπ. Εχει γίνει "σχολή" η "βουλευτοποίηση". Η Ελλάδα έχει έναν "κακοήθη όγκο". Αυτός ο "κακοήθης όγκος" λέγεται "κομματικές συντεχνίες". Αυτές κατέστρεψαν τη χώρα, και έφεραν τα πράγματα στη σημερινή οικτρά κατάσταση».

Τα παραπάνω ανέφερε χτες, σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Και θα προσπερνούσαμε τις «ενδοοικογενειακές» - των αστικών πολιτικών δυνάμεων - μπηχτές, αν δεν είχε το θράσος να εμπλέξει και το ΚΚΕ. Τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, απ' όποια θέση κι αν χρεωθούν να δουλέψουν, υπηρετούν το ίδιο πράγμα, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αυτά και μόνον είναι ο γνώμονας της δράσης τους, είτε αυτή αναπτύσσεται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είτε σε μαζικούς φορείς, είτε στη Βουλή, οπουδήποτε. Οι εργατοπατέρες, στους οποίους αναφέρεται ο κ. Καρατζαφέρης, είναι γέννημα θρέμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων του κεφαλαίου, του είναι πολύτιμοι για να κρατάνε την εργατική τάξη αφοπλισμένη, στη μοιρολατρία. Με τη θητεία τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, υπηρέτησαν τον αντίπαλο της εργατικής τάξης και μεταπηδώντας στη Βουλή συνέχισαν να τον εκπροσωπούν σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Τέτοιους ο ΛΑ.Ο.Σ. δε θα βρει στο ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές και βουλευτές εκπροσωπούν, εκφράζουν, υπηρετούν το λαό και τα δίκια του. Ας αφήσει, λοιπόν, τις λαθροχειρίες κατά μέρος. Τα άπλυτά τους είναι όλα δικά τους. Κανένα δεν ανήκει στο ΚΚΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κίνημα οργανωμένο ταξικό

Από χτες τα μεσάνυχτα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια παλικαρίσια μάχη, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σκληρής ταξικής αναμέτρησης. Είναι η μάχη που δίνει το ΠΑΜΕ με χιλιάδες απεργούς εργάτες και υπαλλήλους, για να περιφρουρήσουν τη 48ωρη γενική απεργία. Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην επιτυχία της χτεσινής πρώτης μέρας ήταν καθοριστική και αναγνωρίζεται πλατιά από τους εργαζόμενους. Το ίδιο ισχύει και για τη σημερινή δεύτερη μέρα της κινητοποίησης. Η επιτυχία της απεργίας αποτυπώνεται στους χιλιάδες τόπους δουλειάς που περιφρουρήθηκαν πανελλαδικά από τις ταξικές δυνάμεις, στις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, στη σύγκρουση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι ναυτεργάτες και τα ταξικά τους σωματεία κράτησαν και κρατούν δεμένα τα πλοία.

Ο πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της θέλει στρατηγική και σχέδιο. Απαιτεί συνέπεια και επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα. Προπάντων, απαιτεί προσανατολισμό στην οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς. Εκεί όπου με τον πιο ωμό τρόπο εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Εκεί όπου αποτυπώνονται οι συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για να βαθύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση, να αυξήσουν την κερδοφορία των αφεντικών. Μέσα σ' αυτό το ταξικό καμίνι, σ' αυτήν τη σύγκρουση, χτίζονται πρωτοπόρες εργατικές συνειδήσεις. Μπήγονται βαθιά οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός κινήματος, ικανού να αποσπάσει κατακτήσεις στο σήμερα, να ορθώσει εμπόδια στην πολιτική του κεφαλαίου, να σαρώσει στο πέρασμά του την αστική εξουσία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αυτό το κίνημα τρέμουν οι αστοί. Γι' αυτό τα επιτελεία τους προσπαθούν να το συκοφαντήσουν και, ταυτόχρονα, λιβανίζουν ολημερίς τους ταξικούς συνεταίρους τους, τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Γι' αυτό μαζί με τους οπορτουνιστές ανακαλύπτουν διαρκώς νέα «αγωνιστικά υποκείμενα» και θεοποιούν το «αυθόρμητο» ενάντια στο οργανωμένο και συνειδητό, για να απαξιώσουν το ταξικό κίνημα και την ανάγκη οργάνωσης στους τόπους δουλειάς. Προβάλλουν σαν πρότυπο το «κίνημα της πλατείας» και τους καθοδηγητές του, ξέροντας πως είναι ακίνδυνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και, επιπλέον, τους αξιοποιούν στα σχέδια για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με ένα κίνημα που αρκείται στην εκτόνωση του συνθήματος «κλέφτες κλέφτες» έξω από τη Βουλή, που αποπροσανατολίζει ως προς τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, η εκμετάλλευση και η κρίση, και βάζει το ΚΚΕ στο ίδιο τσουβάλι με τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Που ζητάει παρεμβάσεις για τον εκσυγχρονισμό της αστικής δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, στους τόπους δουλειάς είτε υποτάσσεται στο «δίκαιο» της εργοδοσίας και του αστικού κράτους, είτε δεν το αμφισβητεί. Ενα τέτοιο κίνημα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις όσων συμμετέχουν σπρωγμένοι από τη δυσαρέσκεια για την κυρίαρχη πολιτική, είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να ενσωματωθεί. Στο χέρι του λαού είναι να κάνει το βήμα μπροστά. Ριζικές αλλαγές προς όφελός του δεν πρόκειται να υπάρξουν χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ταξικό κίνημα ριζωμένο στους τόπους δουλειάς. Χωρίς λαϊκή συμμαχία και παλλαϊκούς αγώνες, που στο επίκεντρό τους θα έχουν το ώριμο αίτημα για αλλαγή τάξης στην εξουσία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ