Eurokinissi

Οι έξτρα έμμεσοι φόροι, ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ που θέλει να μαζέψει τα δύο επόμενα χρόνια με την αύξηση κατά μία μονάδα του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα ποτά και τα τσιγάρα η κυβέρνηση, ασφαλώς και καίνε τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες που θα τους πληρώσουν σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ομως είναι ένα απλό «μέτρο» και όχι από τα πλέον επώδυνα αυτών που περιλαμβάνονται στο τριετές σχέδιο αντιλαϊκής επίθεσης που φέρει την ψευδεπίγραφη ονομασία Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Στο πρόγραμμα αυτό, που κατατέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Κομισιόν και άρα αποτελεί ήδη δέσμευση της κυβέρνησης έναντι των Βρυξελλών, αποτυπώνεται, αν και με δυσνόητο και κωδικοποιημένο τρόπο, η συνολική εικόνα της επερχόμενης λαίλαπας, η οποία θα χειροτερέψει σχετικά και απόλυτα την κατάσταση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που περιγράφονται και στα «τρία σενάρια» του Προγράμματος, ξεθεμελιώνουν κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων του προηγούμενου αιώνα και τους στέλνουν πολύ πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα. Η φιλοσοφία των «διαρθρωτικών αλλαγών» είναι απλή: Ολόπλευρη ενίσχυση των θέσεων και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, ταυτόχρονα με την ολοένα και πιο έντονη υπονόμευση και αποδυνάμωση της θέσης των εργαζομένων.

Κεντρικός ρόλος για την επίτευξη της στρατηγικού χαρακτήρα επίθεσης κατά της εργατικής τάξης ανατίθεται στο κράτος, το οποίο: - Μειώνεται δραστικά σε ό,τι αφορά την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, παιδείας, υγείας, πρόνοιας. - Εκχωρεί στο κεφάλαιο στρατηγικούς τομείς, όπως οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια, οι μεταφορές. - Παύει να ελέγχει και να θέτει οποιαδήποτε «γραφειοκρατικά» εμπόδια στην απρόσκοπτη δράση των πολυεθνικών, όπως όροι για την προστασία του περιβάλλοντος, για τη δημόσια υγεία κ.ο.κ. - Ενισχύονται, ταυτόχρονα, οι κατασταλτικές λειτουργίες του, προκειμένου να αποτραπούν κοινωνικές αντιδράσεις και εξεγέρσεις.

Οι παραπάνω κεντρικοί στόχοι υπηρετούνται από πλήθος επιμέρως μέτρων και «δράσεων» που περιλαμβάνονται στο κυβερνητικό πρόγραμμα. Την επιδιωκόμενη συρρίκνωση του λεγόμενου κοινωνικού κράτους υπαινίσσεται ο υπουργός Οικονομίας όταν δηλώνει ότι «κεντρικός στόχος των παρεμβάσεων θα είναι η μείωση του δημόσιου τομέα κατά ποσοστό 1% ετησίως για τα επόμενα χρόνια». Το βάρος, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, θα δοθεί στο δραστικό περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, την «εξυγίανση» και το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.ο.κ. Γενικότερα στους κεντρικούς στόχους περιλαμβάνεται ακόμα να υποχωρήσει το λεγόμενο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος 0,8% το τρέχον έτος, 0,9% το 2006 και 0,7% το 2007.

Ξεχωριστό κεφάλαιο στο πρόγραμμα κατέχει το «άνοιγμα» του συνόλου του Ασφαλιστικού, μέσω της σύνταξης νέας αναλογιστικής μελέτης και υπό το φως της σχετικής έκθεσης της Κομισιόν.

Αξίζει να παρατεθούν οι σπουδαιότερες από τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» του Προγράμματος Σταθερότητας: 1. Σχεδιάζεται νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΔΕΚΟ ώστε να λειτουργούν ως «καθαρόαιμες» καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με «συγκρατημένη εισοδηματική πολιτική», άρση της μονιμότητας και της σταθερής εργασίας κ.ο.κ. Το σχετικό νομοσχέδιο κατατίθεται το φθινόπωρο. Παράλληλα, θα χαραχτούν εκ νέου τα όρια μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθώς σχεδόν το σύνολο των ΔΕΚΟ θα περάσει σε «στρατηγικούς επενδυτές». 2.Παραπέρα άνοιγμα των αγορών στον ανταγωνισμό (διάβαζε εκχώρηση στις πολυεθνικές), όπως τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρική ενέργεια κ.ά. 3. Η προώθηση ενός γενικευμένου πλαισίου για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ώστε το κράτος να εγγυάται τα υπερκέρδη στα έργα που θα αναθέσει στα μονοπώλια μέσω των συμβάσεων παραχώρησης. 4. Αξιοποίηση (διάβαζε ξεπούλημα) της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου (ολυμπιακά ακίνητα, τουριστικά ακίνητα, ακίνητα των λιμανιών Πειραιά, Θεσσαλονίκης κλπ.). 5. Απλοποίηση της νομοθεσίας για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων και γενικά για τη βελτίωση της επιχειρηματικότητας. 6. «Μεταρρύθμιση» υγειονομικής περίθαλψης, με κύριο στόχο «την αποδοτικότερη αξιοποίηση των δαπανών υγείας», που στο μεταξύ θα μειωθούν. 7. Εξοικονόμηση 300 εκατ. ευρώ στη διετία 2005-2006 από τις επιχορηγήσεις σε συγκοινωνιακούς φορείς και οδοιπορικά δημοσίων υπαλλήλων. 8. Αποσαφήνιση των περιβαλλοντικών όρων για τις νέες επενδύσεις. Με άλλα λόγια, καμία προστασία του περιβάλλοντος στο όνομα της προσέλκυσης των ξένων επενδύσεων.

Το είπε καθαρά ο Κ. Καραμανλής στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ: «Εργαζόμαστε για τη δημιουργία φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος, την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, την ενίσχυση της εξωστρέφειας της οικονομίας μας». Και η αλήθεια είναι ότι εργάζεται ακούραστα και από την πρώτη στιγμή για να είναι συνεπής με τις δεσμεύσεις του απέναντι στο κεφάλαιο, τις οποίες πράγματι εκπληρώνει μέχρι κεραίας.

Αντίθετα, μόνο νέα δεινά και κοροϊδία επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους. Ομως η τελευταία φορολογική επιδρομή, εκτός των άλλων, ξεσκίζει τις φιλολαϊκές μάσκες της γαλάζιας διακυβέρνησης και εξαντλεί την όποια ανοχή και αξιοπιστία της στα μάτια των λαϊκών μαζών, τις οποίες ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε μέχρι πρόσφατα σε όλους τους τόνους ότι δε θα επιβάλει νέους φόρους και δε θα μετακυλίσει τα βάρη στους πολίτες... Καμία εμπιστοσύνη όμως δεν πρέπει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που, πέρα από τη δημαγωγία, μόνο πίεση για πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ασκεί στην κυβέρνηση. Η συσπείρωση και η πάλη ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι επιτακτική όσο ποτέ.