ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ωρομίσθιο της πείνας

Γρηγοριάδης Κώστας

Χτεσινό τηλεγράφημα από τις Βρυξέλλες ενημερώνει τους Ελληνες εργαζόμενους ότι το μεικτό ωρομίσθιό τους ανέρχεται στα 13,27 ευρώ για το 2006 (20,35 ευρώ ο μέσος όρος στην ΕΕ). Αυτό προκύπτει από τη στατιστική αλχημεία της «Γιούροστατ», η οποία κάνει το εξής: προσθέτει τα εισοδήματα όλων των εργαζομένων, δηλαδή και αυτών που παίρνουν μεροκάματο 30 ευρώ και αυτών που «καθαρίζουν» μερικές χιλιάδες τη μέρα και το ανάγουν στη μονάδα, βγάζοντας λίγο - πολύ καλοζωισμένους τους Ελληνες εργάτες. Γιατί αν το μέσο μεικτό ωρομίσθιο είναι στα 13,27 ευρώ όπως λέει η ΕΕ, αυτό σημαίνει ότι το μέσο μεροκάματο είναι στα 106,16 ευρώ μεικτά και ο μέσος μισθός φτάνει τα 2.654 ευρώ πάλι μεικτά!

Είναι φανερό ότι τα στοιχεία της ΕΕ απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα στην Ελλάδα, όπου το ωρομίσθιο για τους χιλιάδες εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης στην καλύτερη περίπτωση φτάνει τα 4 ευρώ και αυτά μεικτά. Την ίδια ώρα, σε χώρες όπως η Βουλγαρία, το μέσο μεικτό ωρομίσθιο είναι στα 1,65 ευρώ, γεγονός που δικαιολογεί τον οργασμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας που χαρακτηρίζει και τους Ελληνες εργοδότες στη χώρα αυτή. Τζάμπα εργατική δύναμη βρίσκουν και κοιτάζουν να την εκμεταλλευτούν με τον πιο αποδοτικό για τα κέρδη τους τρόπο...

Διά πυρός και σιδήρου

Μόνο τυχαία δεν είναι η ολοένα και συχνότερη χρήση της ωμής αστυνομικής βίας από την κυβέρνηση. Πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη καθώς κλιμακώνεται η εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, δηλαδή το «σάρωμα» των λαϊκών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλει το νόμο και την «τάξη», διά πυρός και σιδήρου. Η βούληση αυτή τα τελευταία εικοσιτετράωρα εκφράστηκε τόσο με τη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στη Λευκίμμη όσο και με την ύπουλη επίθεση στον ΑΗΣ Κοζάνης. Είχε προηγηθεί η αυταρχική υποδοχή των συνταξιούχων στο Μέγαρο Μαξίμου, το ΜΑΤοκύλισμα των λιμενεργατών και των ναυτεργατών στον Πειραιά κ.ο.κ. Το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από εύληπτο: Ο αυταρχισμός και η κρατική βία αναλαμβάνουν να τρομοκρατήσουν τις λαϊκές μάζες και να καταπνίξουν τη διογκούμενη δυσαρέσκεια. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι αυτό το διάστημα η κυβέρνηση φροντίζει κατά προτεραιότητα για τον καλύτερο εξοπλισμό των Σωμάτων Ασφαλείας, διαθέτοντας κονδύλια 17 εκατ. ευρώ για αγορά εξοπλισμού (αλεξίσφαιρα γιλέκα, κράνη, ασπίδες, μάσκες αερίων, χειροβομβίδες κρότου λάμψης κ.ο.κ.). Παράλληλα, όπως ανέφερε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κόσμος του Επενδυτή», μέσα στο πρώτο 15ήμερο του Ιούνη η ΕΛ.ΑΣ. αποκτά δύο νέα Κέντρα Αναλύσεων - Πληροφοριών και Επιχειρήσεων ώστε να παρακολουθούνται και να συντονίζονται κεντρικά οι επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ... Ας είναι βέβαιοι και οι γαλάζιοι κυβερνώντες ότι η αστυνομική βία δεν πρόκειται να τους σώσει.

Στο μεϊντάνι για τ' αφεντικά

Δεν υπερψήφισαν την απόφαση του Σωματείου, ούτε πήραν μέρος στην τρίωρη στάση εργασίας (29.5.2008) των εργαζομένων ενάντια στην τρομοκρατική απόλυση του συναδέλφου τους Γ. Ταράνη στο «ΙΑΣΩ GENERAL», αλλά ζητάνε και τα ρέστα από πάνω για λογαριασμό της εργοδοσίας.

Ο λόγος για την παράταξη «Νέα Πορεία», τη μειοψηφία στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου των Εργαζομένων στο «ΙΑΣΩ GENERAL», η οποία χτες ανάρτησε στο νοσοκομείο, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή των (τριών) εκλεγμένων συμβούλων, την παρακάτω ανακοίνωση: «Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της ΝΕΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ καταδικάζουμε τη "Στάση εργασίας" η οποία ήταν κατάληψη της κλινικής. Καταδικάζουμε τις εξυβρίσεις, τους προπηλακισμούς στο προσωπικό που ήθελε να εργαστεί, τη φασιστική συμπεριφορά ατόμων αγνώστων οι οποίοι δε γνώριζαν σε ποιο νοσοκομείο βρίσκονταν και που εμπόδιζαν την είσοδο σε εργαζόμενους και σε ασθενείς καταλύοντας κάθε έννοια Δημοκρατίας».

Ο Γ. Ταράνης, όπως καταγγέλθηκε, απολύθηκε γιατί, μεταξύ των άλλων, απέρριψε «πρόταση» της εργοδοσίας να πάρει μέρος στο ψηφοδέλτιο που έστησε η ίδια με στόχο (στις εκλογές του περασμένου Γενάρη) να ελέγχει το επιχειρησιακό σωματείο. Να είναι δηλαδή ...συναγωνιστής αυτών που βγήκαν χτες στο μεϊντάνι καταγγέλλοντας ως αγνώστους - εκτός απ' τους συναδέλφους τους - και τους εκπροσώπους του κλαδικού Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Γηροκομείων, Εργαστηρίων, Διαγνωστικών Κέντρων και συναφών χώρων και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ), που περιφρούρησαν την απεργία.

Αλλά «όμοιος ομοίω αεί πελάζει». ΄Η ο εργοδοτικός συνδικαλισμός πάντα τ' αφεντικό υποβαστάζει!

Κάλπικα διλήμματα

Μεθοδικά ανακινείται και πάλι η συζήτηση περί αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται να ερίζουν για το αν πρέπει εξαρχής να στοχεύσουν στην αυτοδυναμία και κατόπιν να επιδιώξουν συνεργασία με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή το αντίστροφο, μέσω της συνεργασίας να κατακτηθεί η αυτοδυναμία στις επικείμενες εκλογές. Στη συζήτηση αυτή συμμετέχει προθύμως και η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που καταλογίζει στο ΠΑΣΟΚ «μονομανία της εξουσίας» και το καλεί να επιλέξει «ή αυτοδυναμία ή συνεργασίες».

Συζήτηση επί της ...διαδικασίας μιας σύμπραξης, που «πατά» στην πανθομολογούμενη παραδοχή πως αυτές οι δύο πολιτικές δυνάμεις βαδίζουν στην ίδια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση. Κοινή και για τις δύο η φιλοδοξία της διαχείρισης του συστήματος. Την οποία επί του παρόντος και κατά την εκτίμησή τους ασκεί μια «κακή», «δεξιά» κυβέρνηση. Ως τη στιγμή, όπως ισχυρίζονται, που θα την ασκήσει υπέρ του λαού μια κυβέρνηση των «προοδευτικών δυνάμεων». Μια τέτοια κυβέρνηση θα «ανακτήσει το δημόσιο έλεγχο» σε επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ, θα ενεργοποιήσει «μηχανισμούς ελέγχου» της αγοράς, θα υποκινήσει ...κίνημα καταναλωτών που θα επιβάλει τον ... υγιή ανταγωνισμό και θα αντιμετωπίσει έτσι την ακρίβεια, ισχυρίζονται τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Εμπαίζουν το λαό, αναπαράγουν σκόπιμα μια αποπροσανατολιστική συζήτηση που στόχο έχει να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους, πλατιά λαϊκά στρώματα, στη χίμαιρα της «φιλολαϊκής διαχείρισης» του καπιταλισμού, στον ανεδαφικό στόχο να τεθούν «οι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη». Καμία κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, δεν μπορεί στο πλαίσιο του καπιταλισμού να εγγυηθεί τη λαϊκή ευημερία. Ούτε καν στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης του λαού απ' τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε σε καμία χώρα. Οπου απέσπασαν με τέτοια συνθήματα τη λαϊκή ψήφο απέδειξαν την επομένη κιόλας ότι ήταν κάλπικα. Γαλλία, Ιταλία είναι ατράνταχτα παραδείγματα.

Πολύ περισσότερο, όταν μιλάμε για πολιτικές δυνάμεις που ούτε καν τη λέξη «καπιταλισμός» τολμούν να αρθρώσουν, ούτε μια κουβέντα ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση της οποίας είναι πιστοί θιασώτες, κι εφευρίσκουν διαχωριστικές γραμμές τύπου δεξιά - αντιδεξιά. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι μονόδρομος για το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Η μόνη υπαρκτή διαχωριστική γραμμή σήμερα είναι αυτή ανάμεσα στο λαό και τα μονοπώλια. Και το ζητούμενο είναι η όξυνση της κοινωνικοπολιτικής πάλης του λαού ενάντια στην πλουτοκρατία, την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της και τους πολιτικούς εκπροσώπους στους οποίους εντάσσεται η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου να μην επιτρέψουν στους επίδοξους διαχειριστές του συστήματος να ανακόψουν τις τάσεις ριζοσπαστικοποίησής τους, να τους αποπροσανατολίσουν απ' την αναγκαία κατεύθυνση που πρέπει να πάρει ο αγώνας τους που οφείλει να στοχεύσει στην καρδιά του προβλήματος, για να λυθεί αυτό προς όφελός τους. Η δική τους απάντηση να είναι μία: Λαϊκή συμμαχία, πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για τη λαϊκή εξουσία. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει και όσοι το ισχυρίζονται απλώς τους κοροϊδεύουν.